Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε αντίθεση με τις περισσότερες γλώσσες, η Παλαιοσλαβική δεν χρησιμεύει στον σπουδαστή της για τη ζωντανή επικοινωνία με κάποιο σύγχρονο λαό. Αν προσπαθήσου όμως να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της γραπτής αυτής γλώσσας στην πολιτιστική πρόοδο όλων των σλαβικών λαών, εύκολα θα καταλάβουμε ότι μόνο μέσα από τη γνώση της θα μπορέσουμε να εμβαθύνουμε στο πνευματικό παρελθόν ολόκληρου του σλαβικού κόσμου, που συνδέεται άμεσα με τις δικές μας, βυζαντινές ρίζες.

Πώς θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τον θάνατο; Συνήθως μόνο με πόνο και θλίψη μιλούν οι άνθρωποι για τούτη την αξεπέραστη βεβαιότητα. Αρκετοί όμως στοχάζονται και μέσα από την αγωνία του θανάτου ξεπηδούν μελέτες και κείμενα που καταγράφουν την έννοια στο πέρασμα του χρόνου. Έτσι και στον παρόντα τόμο. Μέσα από μια συλλογική προσπάθεια, ερευνητές από διαφορετικές μεθοδολογικές και επιστημονικές αφετηρίες καταγράφουν και στοχάζονται για αυτή την αντικειμενική μας κατάληξη. Ο τόμος έχει χωριστεί σε τέσσερα κεφάλαια, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία εντρύφησης σε διαφορε...

- Γιατί άραγε ο Τούρκος Ορχάν βρίσκεται στην αυλή των Παλαιολόγων και αγωνίζεται στα τείχη της Κωνσταντινούπολης μαζί με τους Ρωμιούς, να μην πέσει η Πόλη στα χέρια του στενού του συγγενή, Μωάμεθ; - Γιατί μετάνιωσαν τόσο γρήγορα, όσοι υπέγραψαν στη Φλωρεντία για την Ένωση των εκκλησιών υποτασσόμενοι στη Δύση και στον Πάπα; Γιατί στις λοιδορίες του πλήθους δήλωναν δημοσίως: "Η χειρ αύτη υπέγραψεν... κοπήτω!" - Πώς βίωσε ένας ευγενής, αλλοεθνής και αλλόθρησκος, την οδυνηρή πορεία των Παλαιολόγων, από το "μνημόνιο" της Φλωρεντίας ως την άλωση της Πόλης. - Μια συγκλονιστική...

Η γλώσσα, η τέχνη, στις παντοειδείς εκφάνσεις τους, καλλιεργήθηκαν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Αλλά το χαρακτηριστικό του ορθοδόξου πολιτισμού δεν είναι η ύλη. Είναι το πνεύμα που ζωοποιεί. Αυτό που εκφράζεται στην απλότητα του λόγου και αποτυπώνεται όχι στον όγκο και στο ύψος των μνημείων, αλλά στο ταπεινό, στο απέριττο, στην λεπτότητα. Η Ορθοδοξία, με τον πολιτισμό της, δεν θεωρεί τον άνθρωπο ως άτομο αποξενωμένο από τους άλλους. Τον θέλει ως πρόσωπο ενταγμένο στην κοινότητα και στην κοινωνία του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του κατακορύφως και οριζοντίως, όπως...

Ελευθέριος Π. Αλεξάκης, Ηλίας Ανδρέου, Ιωάννα Ανδρέου, Γιώργος Α. Βασιάδης, Ρεγγίνα Κατσιμάρδου, Οθωνια Ζαγκλη, Ιωαννης Γιαννακης, Καλλιτσα Γιαννοπουλου - Τσιακα, Χριστος Δαλκος, Δεσποινα Δαμιανου, Καλλιρροη Δαφνα, Βασιλειος Θ. Θωμαϊδης, Χρυσουλα Καραντζη, Ευστρατιος Γ. Κασμεριδης, Aγγελικη Κομποχολη, Αικατερινη Θ. Κουτουξιαδου, Μαγδαληνη Κωνσταντινιδου, Γιωργος Ξεινος, Παναγιωτης Ν. Ξηνταρας, Νικολαος Ουζουνογλου, Ελενη Παπαδοπουλου, Ελενη Παπαμερη, Ιωαννης Παπαχρηστου, Αλεξανδρα Ροζοκοκη, Ανδρεας Ρουμελιωτης, Θωμη Σαββοπουλου, Κωστας Σπανος, Κωνσταντινος Γ. Σταλιδης,...

Ο Όμηρος ήταν για τον Πρεβελάκη μια απαραίτητη δομική παράμετρος αναφορικά με την συγκρότηση και ανάπτυξη του επιθυμητού ύφους αλλά και της αισθητικής ταυτότητος. Τα εν λόγω δεδομένα επηρέασαν χαρακτηριστικώς το μυθιστορηματικό έργο του Πρεβελάκη και το συνέδεσαν με την πρωτόγονη αθωότητα της ομηρικής ποίησης. Το εν λόγω βιβλίο ερευνά την πρόσληψη του ομηρικού έπους στην πεζογραφία του Ρεθύμνιου λογίου, αποτελώντας έτσι μια πρωτότυπη συμβολή στο συγκεκριμένο πεδίο.

Πρόκειται για ένα σπάνιο αυτοβιογραφικό κείμενο για την περίοδο 1979-1980, το οποίο κατέγραψε σε χειρόγραφη μορφή σ' ένα βαθμολόγιο μαθητών/τριών της χρονιάς 1979-1980 όπως το χρησιμοποιούσε η μαθηματικός Αγαθή Αρβανιτίδου την ίδια σχολική χρονιά. Το κείμενο διαβάζεται χρονολογικά με ημερολογιακό άξονα και με κριτήριο το λογικό νόημα που προσφέρουν οι καθημερινές εικόνες-λέξεις. Οι σελίδες στο χειρόγραφο κείμενο είναι 200 και αντιστοιχούν σε 420 ημέρες δηλαδή 14 μήνες. Η αξιοπιστία των πληροφοριών στο κείμενο που δημοσιεύεται ελέγχεται μέσα από τη διασταύρωσή τους με τη νομ...

Γράφουν οι: Sawsan Ι. Khdair, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Vasileios Papadopoulos, Konstantinos N. Zafeiris, Elena Kanevska-Nikolova, Ευαγγελία Θωμαδάκη, Χριστίνα Μάρκου, Νικόλαος Θ. Κωνσταντινίδης, Παναγιώτης Γ. Παπαδημητρίου, Παναγιώτης Γ. Κριμπάς, Αβραάμ Σαλασίδης, Stoyan Raichevsky, Ευάγγελος Αυδίκος, Ιωάννης Φραγκόπουλος , Δημήτρης Κουρκουρίδης, Yavor Saraev, Aikaterini (Katerina) Markou, Ελεονώρα Ναξίδου, Ιωάννης Μ. Μπακιρτζής, Αβραάμ Σαλασίδης , Αντώνης Μπαρτσιώκας, Chrysa Melkidi, M. G. Varvounis, Bάλτερ Πούχνερ, Παρθενόπη Κελτσίδου, Nikolaos Kokkas, Θανάσης Β. Κούγκου...

Υπάρχει η άποψη ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες απαγορεύθηκαν από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ το 393 μ.Χ. Παρά ταύτα, υπάρχουν πληροφορίες ότι το 425 μ.Χ., που ήταν ολυμπιακό έτος, επί Θεοδοσίου Β', έγιναν οι αγώνες, έστω και με τεράστια προβλήματα. Πουθενά στο Θεοδοσιανό κώδικα δεν καταχωρίζεται διάταγμα απαγόρευσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θεοδόσιος Α΄ (378-395 μ.Χ.), όπως και ο εγγονός του Θεοδόσιος Β΄ (408-450 μ.Χ.), απλώς εξέδωσαν διατάγματα κατά του παγανισμού, τα οποία είχαν άμεσες συνέπειες για την τέλεση των αγώνων, ως συνδεδεμένων άμεσα με την λατρεία του Ολυμπίου Διός...

Η παρούσα μελέτη, αποτέλεσμα πολύχρονης έρευνας των πηγών και αξιοποίησης της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, αποτελεί ένα εγχειρίδιο της Θεσσαλικής Ιστορίας της μεταβυζαντινής εποχής. Τον κύριο όγκο της αποτελούν 300 λήμματα ισάριθμων οικισμών, οι οποίοι βρίσκονται (ή βρίσκονταν) στην περιοχή του σημερινού νομού των Τρικάλων και στο νότιο τμήμα του νομού των Γρεβενών. Πρόκειται για οικισμούς οι οποίοι υπάγονταν στις επισκοπές: Τρίκκης, Σταγών, Γαρδικίου, Δεσκάτης, Περιστεράς και στην Εξαρχία του Μετσόβου. Σε κάθε λήμμα παρουσιάζονται όλα τα διαθέσιμα στοιχεία του οικισμού, τα ο...

Η παρούσα μονογραφία προωτοεμφανίστηκε (Με τον τίτλο "Μακεδονία και Τουρκία (1830-1878). Μακεδονικός Ελληνισμός - Αλυτρωτική Πολιτική - Εθνική Διαπάλη") το 1987 και σήμερα, έπειτα από 32 ολόκληρα χρόνια βλέπει και πάλι το φως της δημοσιότητας βελτιωμένη και αναθεωρημένη. Ο λόγος, για τον οποίο επιλέχθηκε η συγκεκριμένη μελέτη προς αναδημοσίευση οφείλεται κυρίως στο διαρκές και εναγώνιο αίτημα του αναγνωστικού κοινού όπως και του ερευνητικού δυναμικού ως προς τη διαφώτιση ενός ιδιαίτερα άγνωστου θέματος, για το οποίο υφίσταται και σήμερα ένα τεράστιο κενό τουλάχιστο από ε...

Ο Αίσωπος, βαθύς γνώστης των ανθρώπινων χαρακτήρων, με τη βουκολική μορφή των μύθων του, απευθυνόμενος σε ευφυείς αλλά και σε αφυείς, είναι φανερό ότι, προσπαθεί να νουθετήσει τους συγχρόνους του και να τους καταστήσει τουλάχιστον προσεκτικούς στην αντιμετώπιση των ποικιλόμορφων αντιξοοτήτων της ζωής. Σήμερα, αν ζούσε και επιχειρούσε να νουθετήσει τους σύγχρονους συνανθρώπους του σίγουρα δεν θα χρησιμοποιούσε την ίδια γλώσσα και παρόμοια επιχειρήματα με αυτά που παρουσιάζει στους μύθους του, για τον λόγο ότι, τα γνωστικά αντικείμενα του σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί πάρα πολ...