Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] The icons presented in this exhibition come from the Velimezis Collection, which was formed by Emillios Velimezis (1902-1946) during the years 1934-1946. The collection initially comprised approximately 90 icons from various regions of Greece, dating from the 15th to the 19th century. [...]

Όλοι μας μεγαλώσαμε με την Πηνελόπη Δέλτα του "Μάγκα" και του "Τρελαντώνη", του "Βουλγαροκτόνου" και των "Μυστικών του Βάλτου". Πολλές από τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις μας για τα ιστορικά γεγονότα του περασμένου αιώνα έχουν αφετηρία τα βιβλία της Π.Σ. Δέλτα. Η δημοσίευση του αρχείου της, που ξεκίνησε πριν από τριάντα περίπου χρόνια, μας έχει δώσει πλήθος στοιχεία για τη ζωή της, τη συγγραφική της δραστηριότητα, τα κοινωνικά και πολιτικά της πιστεύω. Σήμερα, εξήντα πέντε χρόνια μετά την αυτοκτονία της την ώρα που ο γερμανικός στρατός κατοχής έμπαινε στην Αθήνα, οι περισσ...

Και για να το ομολογήσω απερίφραστα, είμαι παραδομένη άνευ όρων στην γοητεία που ασκούν επάνω μου αυτές οι βέργες· σαν να με άγγιξε η κάθε μια ξεχωριστά και να με γήτεψε για πάντα. Το ίδιο θα έλεγα ακόμη κι αν ο εμπνευστής τους, ο δημιουργός τους, δεν μου ήταν ούτε έβδομος ξάδελφος, δεν γνώριζα καν το όνομα του, ή ήταν κάποιος που είχε προ πολλού εκλείψει απ' τον γνωστό μας κόσμο, είτε ως φυσική οντότητα είτε -μαζί με την μαγική του βέργα- ως σπάνιο είδος. Αλλά ακόμη καλύτερα που είναι αδερφός μου. (Ζ. Ζ.)

Τα "Τετράδια της Αίγινας" κατέγραφε ο πατέρας μου τα τελευταία χρόνια αναμνήσεις και σκέψείς. Τιτλοφορούνται έτσι διότι γράφτηκαν κυρίως εκεί -ακόμα και τα κομμάτια που γράφτηκαν αλλού είναι, κατά κάποιο τρόπο, της Αίγινας. Η επίμονη προσπάθεια, χαρακτηριστική του τρόπου εργασίας του, στάθηκε τον τελευταίο καιρό ίσως μοναδική διέξοδος. Αποτέλεσμα είναι το ανά χείρας. Τα "Τετράδια" αρχικά τα προόριζε για τους δικούς του ανθρώπους , ο ίδιος όμως αργότερα αποφάσισε να τα εκδώσει ελπίζοντας να βρουν ενδιαφέρον περισσότεροι. Τα χειρόγραφα είναι γραμμένα και ιχνογραφημένα σε σ...

Οι συλλογές της ισλαμικής τέχνης που κατέχει το Μουσείο Μπενάκη, καλύπτοντας δεκατρείς αιώνες καλλιτεχνικής δημιουργίας με πολλά αντιπροσωπευτικά έργα εξαιρετικής ποιότητας και μοναδικής ιστορικής σημασίας, συγκαταλέγονται στις σημαντικότερες διεθνώς. Σχετικά με το ιστορικό τους θα πρέπει να τονιστεί η συγκρότηση τους στην Αλεξάνδρεια κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα οπό τον Αντώνη Μπενάκη [1873-1954], οι δωρεές του οποίου ευεργέτησαν την Ελλάδα και με πολλούς άλλους τρόπους. Ο ιδρυτής του Μουσείου Μπενάκη, με μια πραγματικά αξιοθαύμαστη διορατικότητα και ένα ασ...

Η ανάγκη μιας "Προσωπογραφίας" με τα βιογραφικά στοιχεία όσων σημάδεψαν τον μύθο, τη σκέψη και την ιστορία του ελληνικού παρελθόντος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επείγουσα και επιτακτική. Όχι τόσο γιατί η υπάρχουσα βιβλιογραφία σ' αυτόν ειδικά τον γνωστικό τομέα παρουσιάζει κάποιο δυσαναπλήρωτο κενό, όσο γιατί εξακολουθεί να απουσιάζει η αμέσου χρήσεως απαραίτητη εκείνη "τράπεζα δεδομένων", στην οποία προσφεύγει εύκολα κανείς, όταν αναζητά υπεύθυνες απαντήσεις σε ζέοντα ερωτήματα. Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι οι επιστημονικά ασχολούμενοι με τα επιμέρους κεφάλαια τη...

Οι συλλογές των ελληνικών ενδυμασιών του Μουσείου Μπενάκη, από τις πλουσιότερες και αντιπροσωπευτικές, καθώς και εκείνες του Τμήματος Χαρακτικών και Σχεδίων, εμπλουτίστηκαν εντελώς πρόσφατα με μια απρόσμενη όσο και θεαματική δωρεά: έναν μεγάλο αριθμό από σχετικές έντυπες παραστάσεις ξένων περιηγητών τις οποίες εδώ και χρόνια συγκέντρωνε, με αθόρυβη συστηματικότητα και παραδειγματικό πάθος, ο Ιωάννης Δ. Κοιλαλούς. Το αυτονόητο χρέος της οφειλόμενης ευγνωμοσύνης, η ανάδειξη δηλαδή της εξαιρετικής σημασίας που έχει η δωρεά αυτή τόσο για τον εμπλουτισμό του ιδρύματος όσο και γι...

Οι συλλογές που παρουσιάζονται στην έκδοση αυτή, αποτελούν μέρος ενός από τους τομείς της συλλεκτικής δραστηριότητας και γενναιοδωρίας του Αντωνίου Μπενάκη, όπως και της απλόχερης προσφοράς πολλών άλλων δωρητών, οι οποίοι συνέβαλαν, με τον τρόπο του ο καθένας, στη σύσταση και ανάπτυξη του Τμήματος των Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη. Με τη δημοσίευση του "Οδηγού των Ιστορικών Αρχείων" πραγματοποιείται μια προσωπική υπόσχεση που είχε δοθεί απέναντι στο Ίδρυμα μερικά χρόνια πριν, η καθυστέρηση της οποίας οφειλόταν στη μέριμνα για την αναδιάρθρωση της οργανωτικής δομής...

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας είναι ίσως ο πιο διεθνής από τους Έλληνες ζωγράφους, ένας καλλιτέχνης που επηρέασε όχι μόνο τη νεότερη ελληνική τέχνη και πνευματική ζωή, αλλά και την παγκόσμια. Με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή του και την επετειακή αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, κυκλοφορεί το λεύκωμα "Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας - Ο Απολλώνιος, ο Διονυσιακός". Η πολυτελής αυτή έκδοση περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα από το πολυδιάστατο έργο του - σχέδια, χαρακτικά, ζωγραφικά και γλυπτά έργα, κάποια από τα οποία δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Κεντρικός άξονας τ...

Δεκαπέντε ιστορικοί, ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και του λόγου, αρχιτέκτονες και αρχαιολόγοι παρουσιάζουν κριτικά το συνολικό καλλιτεχνικό έργο του Παντελή Λαζαρίδη, ως ένα Αρχείο προς αποκωδικοποίηση μέσα στο γενικότερο κοινωνικό και ιστορικό του πλαίσιο, από τα χρόνια του '60 στη Θεσσαλονίκη έως σήμερα. Εξετάζονται συγχρόνως εικόνες της εποχής και δυναμικές πτυχές της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργικής έκφρασης, που επίκεντρο της έχει τη ζωή στην πόλη, στο περιβάλλον που ορίζεται από την κυριαρχία των αναπαραστάσεων. Η πόλη, η σπαρακτική φαντασμαγορία τη...

Ο Γιάννης Ψιλάκης ήταν ένας νέος άνθρωπος με τα μάτια του πλημμυρισμένα από τις εικόνες της χαράς και της λύπης που απορροφούσε καθημερινά, με τα αυτιά του ανοιχτά στα αφουγκράσματα της αναπνοής του κόσμου, με την ψυχή του δοσμένη στην ιδέα της ενότητας η οποία συνέχει όλες τις γωνιές κι όλες τις φυλές της υφηλίου. Γι' αυτό και τα αισθητήριά του μπορούσαν να ανιχνεύουν την ομορφιά σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και σε όλα τα πολιτισμικά μήκη της ανθρωπότητας. Να προσλαμβάνουν δηλαδή την πραγματικότητα στην οικουμενική της διάσταση και να καταγράφουν την πανοραμική της κλίμακα,...

[...] Το Μουσείο Μπενάκη υποδέχεται για πρώτη φορά στις συλλογές του το αρχείο ενός φωτογράφου της περιφέρειας, του Πάνου Ηλιόπουλου, ο οποίος από το 1934 έως το 1964 εργάστηκε στα Φιλιατρά και στην Κυπαρισσία. Οι φωτογραφικές του απεικονίσεις προσφέρουν πολλές και ποικίλες πληροφορίες για τη φυσιογνωμία, την κοινωνική και ιστορική ζωή του τόπου του, ενώ ταυτόχρονα, όπως επισημαίνει ο επιμελητής της έκθεσης Πλάτων Ριβέλλης, αναδεικνύουν την αυτοτελή φωτογραφική γλώσσα του δημιουργού, βασισμένη στην ιδιοσυγκρασία του, στις εμμονές του, στον έλεγχο των εκφραστικών μέσων και σ...

Ο κατάλογος εκδόθηκε με αφορμή την έκθεση "Nonda. Έξι δεκαετίες τέχνης, 1940-2000", Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, 14 Δεκεμβρίου 2006 - 8 Φεβρουαρίου 2007. [...] Ξεκινώ το κείμενό μου με την εξής παρατήρηση: η περίπτωση του ζωγράφου Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου (Nonda) δεν καταγράφεται σε καμία από τις κυκλοφορούσες ιστορίες της νεοελληνικής τέχνης. Μόνη εξαίρεση η εντελώς πρόσφατη "Ιστορία των Ελλήνων" των εκδόσεων Τεγόπουλου - Μανιατέα (τομ. 14, 580). Άρα η πρωτοβουλία του Μουσείου Μπενάκη να οργανώσει αναδρομική παρουσίαση του έργου του λειτουργεί συγχρόνως και ως...

Είμαι ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Οι φίλοι μου με φωνάζουν Νικολή. Γεννήθηκα στα 1906 στην Αθήνα, από οικογένεια παλιών καραβοκύρηδων. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έγραφα και ζωγράφιζα. Μεγαλώνοντας, σπούδασα ζωγραφική στο Παρίσι, όπου έκανα και τα πρώτα μου βήματα στην τέχνη. Από τότε δεν έπαψα να εργάζομαι και να μελετάω. Στα μακρινά μου ταξίδια και στα ατελιέ μου, στο οικογενειακό αρχοντικό της Ύδρας, στην Κέρκυρα, στην Αθήνα, στο Λονδίνο. Και τι δε βγήκε απ' τα χέρια μου! Εικόνες για βιβλία, σχέδια για θεατρικές παραστάσεις και κτήρια, γλυπτά, χαρακτικά και, φυσικά, π...

Greece' s geographic position has been a crucial factor in determining the major role played by hellenism throughout a historical period extending from remotest antiquity to the expiration of the Byzantine era. It occupies an exceptionally advantageous location on the map, at a point where Europe meets Asia and where the North greets the southern winds from Africa. This no doubt explains Greece' s sense of familiarity with its neighbours, and especially its conspicuous acceptance of the racial and cultural individualities of the other. Independently of the friendly or hosti...

[...] " Η Λάμψη του Ουρανού - Ελληνικές Εικόνες της Συλλογής Βελιμεζή" παρουσιάζει μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες συλλογές ελληνικών εικόνων της περιόδου 15ου-19ου αι. σε δύο μουσεία του γερμανόφωνου ευρωπαϊκού χώρου, που συγκαταλέγονται μεταξύ των σημαντικότερων μουσείων παγκοσμίως: το Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης και το Bode-Museum του Βερολίνου.[...] (Ελευθέριος Οικονόμου, από τον πρόλογο του βιβλίου).

Τα κείμενα που ακολουθούν δεν δικαιολογούν κάτι περισσότερο από τις λίγες αυτές γραμμές, στη θέση ενός προλόγου του ιδρύματος. Οι λόγοι που οδήγησαν στην συγκρότηση μιας συλλογής χάλκινων νομισμάτων, κυρίως αρχαίων ελληνικών και βυζαντινών, πηγάζουν από την πεποίθηση μας ότι τα μικρά αυτά κατάλοιπα του πολιτισμού είναι άφθαρτες ψηφίδες που ερεθίζουν την έμπνευση και καθοδηγούν τη μάθηση και έρευνα των ειδικών, αλλά και ενός ευρύτερου κοινού κάθε ηλικίας. Μάθηση και έρευνα που προβάλλει το πρακτικό ελληνικό πνεύμα, πρωτοπόρο στην επινόηση του νομίσματος και την εξέλιξή του....

...λέγω δέ σοι· τόν άνδρα τούτον, ον πάλαι ζητείς απειλών κανακηρύσσων φόνον τον Λαΐειον, ούτός έστιν ενθάδε, ξένος λόγω μέτοικος· είτα δ' εγγενής φανήσεται Θηβαίος...

"Σου λέω λοιπον, πως ο άντρας που από καιρό γυρεύεις και τον απειλείς με τιμωρίες βαριές, για του Λαΐου το φόνο, βρίσκεται εδώ ανάμεσά μας. Ξένος λένε πως είναι μέτοικος, αλλά στο τέλος θα φανεί αληθινός Θηβαίος..." "Όταν το 1990 πραγματοποίησα το έργο "Μήδεια", ονειρεύτηκα ένα μόνιμο χώρο, όπου θα μπορούσαν να παρουσιάζονται εναλλάξ, επτά ή οκτώ ανάλογα έργα μου, με πρόσχημα τις αρχαίες τραγωδίες. Έτσι, ως φόρο τιμής στους υποθετικούς μας προγόνους, που τόσο θαύμασα στα νεανικά μου χρόνια, αλλά και τόσο αρνήθηκα αργότερα, θέλοντας να απελευθερωθώ και να περπατήσω χω...

Το παρόν βιβλίο είναι τα τροφεία στην πόλη που με φιλοξένησε σχεδόν μισό αιώνα. Τη δεκαετία του 1950 τα Γιάννινα δεν ήταν ούτε τα Γιάννινα που φύλαξαν στη μνήμη τους οι φίλοι μάστοροι και καλφάδες, ούτε αυτά που διέσωσε με τη γραφή η λογιοσύνη της πόλης, ούτε τα Γιάννινα του σήμερα. Ήταν μια πόλη που προσπαθούσε να ξαναχτίσει τα ερείπια που άφησε πίσω του ο πόλεμος του 1940, να ξεχάσει τα δεινά του εμφυλίου του 1947-1949, να σχεδιάσει την προοπτική του μέλλοντός της. Δεν ξέρω αν τα σημερινά Γιάννινα ανταποκρίθηκαν απόλυτα σε αυτή την προοπτική. Σίγουρα όμως κατοπτρίζουν τη...