Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκείνο τον καιρό, παιδιά χωρίς κυβερνήτες και χωρίς οδηγούς, απ' όλες τις πόλεις και τα χωριά όλων των περιοχών, έτρεχαν προς υπερπόντιους τόπους με ακόρεστα βήματα. Ήταν λευκές φωνές που τα καλούσαν μέσα στη νύχτα. Καλούσαν όλα τα μικρά παιδιά. Ήταν σαν τις φωνές των πουλιών που είχαν πεθάνει στη διάρκεια του χειμώνα. Και όταν ο κόσμος ρωτούσε πού έτρεχαν, απαντούσαν: "Προς την Ιερουσαλήμ, να αναζητήσουμε τους Αγίους Τόπους..." Μέχρι να φτάσουν εκεί, το τι θα γινόταν ήταν άγνωστο.

Αυτό στο οποίο μπορεί να ελπίζει η φιλοσοφία, είναι να καταστήσει την ποίηση και την επιστήμη συμπληρωματικές, να τις ενώσει σαν δύο αντίθετα. Πριν μελετήσει άλλα στοιχεία όπως τον αέρα, τη γη και το νερό ο Γκαστόν Μπασλάρ χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στην "Ψυχανάλυση της φωτιάς" αυτήν τη μοναδική μέθοδο που βρίσκεται στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην ποίηση και την επιστήμη.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΑΪ-ΛΑΧΘ-ΣΟΥ, ΑΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ, ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΔΡΑΚΟ (Tocatta) Του πατέρα μου τα λέπια όλη του η μεγαλοπρέπεια. Του πατέρα μου τα γένεια είναι η φυσική του ευγένεια. Ο πατέρας μου ο γίγας, με φτερά λεπτά σαν μύγας. Αν πατέρα μου καριόλη προδοθής, χανόμαστε όλοι. Αν πατέρα μου γουρούνι προδοθής, εμείς οι σπιούνοι. Ο πατέρας μου, ο δράκος, που να τον σκεπάση ο λάκκος. Ο πατέρας μου, το κτήνος, είμαι εγώ, δεν είν' εκείνος.