Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκείνη τη μέρα η μαμά ποντικίνα δεν τα κάταφερε να φέρει τίποτα φαγώσιμο στη φωλίτσα της, παρόλο που ολόκληρο το απόγευμα το έβγαλε ψάχνοντας. Έτσι το μικρό ποντικάκι είχε μείνει και πάλι το φτωχούλι, όπως φυσικά και τα υπόλοιπα αδερφάκια του θεονήστικο...

Σε μια εποχή υποχώρησης των ηθικών αξιών, της πνευματικής πτώχευσης, του πνευματικού μαρασμού, του ευδαιμονισμού και της υπερκατανάλωσης, χρειάζεται θωράκιση της νεολαίας μας, για να προλάβουμε την εξαθλίωση του τόπου μας και των ιδανικών του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. "Χωρίς την ορθή αγωγή και παιδεία των πολιτών, η πολιτεία αργά ή γρήγορα διαλύεται, κατρακυλά στην αναρχία και αφανίζεται". (Πολιτεία, 492 - 493).

Η μικρή Αναστασία, η φουρναροπούλα, μεγαλώνει στο φτωχικό της σπίτι πλάι στο παλάτι. Το πριγκιπόπουλο καθόλου δεν την καταδέχεται και την κοροιδεύει. Μια μέρα πάει στο ποτάμι και του λέει τα παράπονά της. Το ποτάμι παίρνει λαλιά και της μιλά. Τι τάχα να θέλει να της πει; Καθώς μεγαλώνει η Αναστασία η φουρναροπούλα, ερωτεύεται το πριγκιπόπουλο, Τι θα κάμει άραγε; Τι θα της πει το ποτάμι; Η φουρναροπούλα μπαίνει σε πολλές περιπέτειες, για την αγάπη του πρίγκιπα. Τι θα γίνει όμως στο τέλος; Θα νικήσει ή όχι η αγάπη;

Η Α. Μούζουρου στο "Κύπρος, Γλυκό Νησί" μας δίνει ποιήματα αφιερωμένα στα σκλαβωμένα εδάφη της Κύπρου. Με γνήσιο λυρισμό και βαθύ αίσθημα, που επιστεγάζεται από μια εικονοπλαστική διάθεση, τραγουδά τους πόθους και καημούς του νησιού.

Ο Δρ Κωνσταντίνου δίδαξε για πολλά χρόνια το θέμα της οργάνωσης και διοίκησης του σχολείου, τόσο στους δασκάλους, όσο και στους νεοπροαγόμενους διευθυντές σχολείων. Το βιβλίο του «Ο επιτυχημένος Διευθυντής Σχολείου: Θέματα εκπαιδευτικής οργάνωσης και διοίκησης" είναι αποτέλεσμα της θεωρητικής κατάρτισης του συγγραφέα και της πολύχρονης πείρας του ως Διευθυντή και Επιθεωρητή Σχολείων. Όπως αναφέρει και ο Πρόεδρος της ΕΕΥ, Δρ. Θεοφιλίδης, στον πρόλογό του, "το βιβλίο αυτό είναι χρησιμότατο εξίσου για φοιτητές Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης και εν ενεργεία εκπαιδε...

Παραμύθι αληθινό σύγχρονο σημερινό. Μια φορά και δυο και τρεις και τώρα, γίνηκαν και γίνονται στη χώρα...

"Η κατάκτηση της αναγνωστικής δεξιότητας αφορά ιδιαίτερα την πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου, στην οποία ο πολυδύναμος εκπαιδευτικός αναλαμβάνει το επίπονο έργο της ανάπτυξης της γλώσσας σ' ένα σύνολο από πρωτόπυπες και μονότυπες οντότητες, που πρέπει να κατακτήσουν τη γλώσσα δυναμικά, εσωτερικά, ενιαία και όχι να αφομοιώσουν παθητικά και χωρίς καθόλου προσωπικό αγώνα τα γλωσσικά σύμβολα. Μόνο έτσι θα βοηθηθεί από την αρχή ο μαθητής να βιώσει με επιτυχία τη μητρική του γλώσσα, να βελτιώσει με φυσικότητα τη γλωσσική του συμπεριφορά, να επικοινωνήσει σωστά και ολοκληρωμέν...

Το παραμύθι τούτο είναι χαρισμένο στη μανούλα σου και στις μανάδες όλου του κόσμου, που ονειροπλέκουν την προκοπή των παιδιών τους.

Κάποια μέρα έτσι αναπάντεχα μια φωνή ακούστηκε από μακρυά... πολύ μακρυά! Από πού να' ρχόταν άραγες; Σε κανενός σκέψη δε χωρούσε!...

...Απλώνοντας το αριστερό χέρι, άγγιζες το δίαυλο του αεροδρομίου, και κατευθείαν προς βορρά με το δεξί χέρι έχωνες μέσα στα πέντε σου δάκτυλα τον Πεντάδαχτυλο!...

Στις πιο ψηλές κορυφές του ουρανού καθόταν σιωπηλή και μόνη η πιο περήφανή του κόρη, η χιονοστιφάδα. Σπάνια καταδεχόταν ν' ανταλλάξει δυο λόγια με τ' αδέλφια της. Περιφρονούσε τη βροχή, γιατί κατέβαινε στη γη πολύ συχνά και ήταν γκρίζα και θλιμμένη, περιφρονούσε τον άνεμο γιατί ήταν κακοαναθρεμμένος κι έκανε πάντα θόρυβο και σφύριζε εύθυμα μπροστά της. Σαν κοίταζε κατά κάτω κι έβλεπε τη γη όπου θα' πρεπε κάποτε να κατέβει, την τύλιγε μια θλίψη βαθιά, καθώς σκεφτόταν ότι θα λερωνόταν σε τούτο το άσκημο μέρος του κόσμου κι ένιωθε πόνο για τη μοίρα της. Ήτανε τόσο ωραία και αμ...

Ο αγώνας της ΕΟΚΑ με τα μάτια των παιδιών. Ένα βιβλίο που αναπλάθει τις παιδικές μνήμες και μας πάει στους ηρωικούς χρόνους του 55-59, όπως τους έζησε ένα παιδί.

[...] Όλη η περίοδος της Επανάστασης του Εικοσιένα, η σημαντική αυτή περίοδος της ιστορίας του Ελληνισμού που οδήγησε στη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους, δίνεται στο βιβλίο του κ. Μιχαήλ με στρωτή και ρέουσα γραφή, με πλούτο στοιχείων και σεβασμό προς την ιστορική αλήθεια, με εργασίες για κάθε ενότητα σαφείς και διαβαθμισμένες και πολύ βοηθητικές για τα παιδιά. Τα γεγονότα δίνονται με χρονολογική σειρά, συντίθενται και σχολιάζονται, χωρίς το τελευταίο τούτο να αποτελεί εμπόδιο στο να βγάλει το παιδί τα δικά του συμπεράσματα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Ο Σταύρος και η Ελένη είναι δυο έξυπνα παιδιά, που αγαπούνε να διαβάζουν παραμύθια. Καθισμένοι μια ανοιξιάτικη μέρα στην αυλή του εξοχικού σπιτιού τους διάβαζαν ένα ωραίο βιβλίο με χρωματιστές εικόνες. Το βιβλίο έγραφε ένα διασκεδαστικό παραμύθι. Έλεγε για δυο παιδιά που ταξίδεψαν στην "Παραμυθοχώρα". - Αχ! να μπορούσαμε κι εμείς να ταξιδεύαμε σ' αυτήν την παραδεισένια χώρα! είπε ο Σταύρος. - Γιατί να μην μπορούμε; Ας πάμε με τη φαντασία μας αδερφούλη, αποκρίθηκε η Ελένη.

Λένε πως το κίτρινο χρυσάνθεμο ήταν κάποτε μια όμορφη, ξανθούλα κοπελίτσα. Όλοι στη χώρα της μιλούσαν για την ομορφιά της. Έλεγαν πως είχε μάτια γαλανά όπως ένα κομμάτι από τον ουρανό, μεγάλα σαν το αμύγδαλο και λαμπερά όπως η φωτιά. Τα χέρια της ήταν κάτασπρα σαν το βαμβάκι. Και τα μαλλιά της κατάξανθα όπως ακριβώς μια χρυσαφένια δέσμη ηλιαχτίδων...

Το λευκαρίτικο είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η κεντητική τέχνη και η λαϊκή παράδοση στην Κύπρο. Είναι κέντημα μεγάλης αξίας, που κατοπτρίζει το δυναμισμό, την ευαισθησία και την παρατηρητικότητα της Κύπριας γυναίκας. Τα επιδέξια χέρια της κεντήτριας καταφέρνουν να δημιουργούν πάνω στο ύφασμα σχέδια τέλεια και καλλιτεχνικά δοσμένα, που ούτε και το χέρι του πιο επιδέξιου σχεδιαστή δε θα μπορούσε να αποδώσει με τόση λεπτομέρεια, χάρη, ρυθμό και αρμονία. Όλα τα σχέδια του λευκαρίτικου κεντήματος είναι εμπνευσμένα από τη φύση και το περιβάλλον και περνούν ιδιαίτερη...