Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δυο κολόνες όρθιες στην είσοδο να μπαινοβγαίνει το αεράκι και να έχει την πόρτα του μοιράζοντας αρχαίους χρόνους στα μάτια που περιμένουν να διαιρεθούν μια στην είσοδο μια στην έξοδο του κόσμου. Τα νησιά-ποιήματα προσφέρουν εικόνες γνήσιας ζωής γεμάτης φως και χρώματα από τις Κυκλάδες συν ένα νησί, τα Κύθηρα, σκιρτούν ολόκληρα από μια -χωρίς οίκτο- παιδικότητα, μιαν ανηλεή ωρίμανση, το γλυκόπικρο του έρωτα κι ένα ταξίδι στο καλά κρυμμένο, εκεί που τίκτεται η βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη.

Πόσοι άντρες χωρούν σε μια γυναικεία ζωή; Για πόσους άντρες μπορεί μια γυναίκα να μιλήσει; Για ποιους επιλέγει τελικά να αφηγηθεί, έτσι ώστε η γεύση που θα της μείνει να μην είναι πικρή και το χαμόγελο γκριμάτσα; Είναι διασκεδαστικά τα παιχνίδια που παίζουν η μνήμη, η λογική, η καρδιά και το μυαλό. Οι εικόνες δεν είναι αναγκαστικά εξωραϊσμένες ή όμορφες. Είναι, όμως, υπαρκτές και γέννημα της ίδιας της δύναμης που σπρώχνει τις ζωές όλων μπροστά, μέχρι το τέρμα. Άντρες προϋπάρχουν στη ζωή μιας γυναίκας, πριν ακόμα έρθει στον κόσμο, για να την διαμορφώσουν, άντρες συναντά...

Τι είναι ποίηση; "Η ανακούφιση από το φόβο, μόλις η λέξη βγαίνει στο χαρτί και διαβάζεται, ότι δεν είσαι μόνη σ' ένα αδειανό δωμάτιο, μιλώντας με τον εαυτό σου". Όνειρα, παραισθήσεις, εικόνες, μνήμες, φαντάσματα και φαντασιώσεις είναι το ζυμάρι. Εσύ πλάθεις την πρώτη ύλη και φτιάχνεις λέξεις, λέξεις φθαρτές και τετριμμένες, που τις αναποδογυρίζεις και δίνεις νέο νόημα: το σοκ, η έκπληξη. Εσύ είσαι 'κεί. για να ελευθερώσεις τη γλώσσα απ' τη φθορά, για να ξαναδώσεις σχήμα και έκφραση στον κόσμο. Της μικρής, άπιαστης και φευγαλέας στιγμής. Του σώματος. Της φαντασίωσης. Της επι...

Νοστάλγησε. Να ξαναγινόταν λέει παιδί! Να ξαναγινόμασταν όλοι λέει παιδιά. Να μη γνωρίζαμε τίποτα μα να τα ξέραμε όλα, με κείνη την αγνή, παρθένα, ανεπιτήδευτη σοφία των παιδιών. Να ξεχυνόμασταν έξω, να γεμίζαμε τον τόπο, τον κόσμο όλο, με φωνές και τραγούδια. Να σπέρναμε στο χώμα σποράκια από όνειρα, ελπίδες και πίστη για το αύριο. Να ξεχυνόμασταν που λες, με τα χέρια πλεγμένα σφιχτά αγκαλιασμένοι, να μη βρίσκουν τόπο να χωρέσουν η θλίψη και η μιζέρια. Η λαχανιασμένη ανάσα μας, να σκόρπαγε μακριά τη βρόμικη σκόνη του κόσμου, που μας πουλάει και μας αγοράζει σαν πραμάτεια...

Το μόνο που εύχομαι κρυφά κάθε που δακρύζω. Δεύτερη φορά ν' αξιωθούμε τον Ήλιο να πλανέψουμε. Τότε αγάπη θα φωλιάσει και τ' αστέρια πια ευχές θα μοιράζουν ανενόχλητα. Για εμένα, για εσένα. Σσσσς... Θα ξυπνήσεις τις ευχές.

Τα χρόνια της κρίσης βρίσκουν την ανυπόταχτη Λουκία, από μαμά β.π. πίσω στην αστική ζώνη, σ' ένα από τα πιο καλοφωτισμένα σημεία της Κυψέλης. Τι κάνει εκεί; Φωτίζει η ίδια σε θέση μάχης με την επιμονή και την αντοχή, που 'χει αυταπόδεικτες σαν αρχές, η επαγγελματική παρουσία της εκεί. Ήμαρτον, Κύριε, η δύσκολη εποχή, τη βρίσκει στα πάνω της. Τώρα ήτανε να γίνει κι αυτό; Επαναφέρουν κι ενέργεια 25χρονης μια πετυχημένη βλεφαροπλαστική και κάτι-μερικές ενέσεις μπότοξ σε μια κυρία, που 'χει τσαλαπατήσει μόλις την πέμπτη της δεκαετία; Πλάι της, η μπουρδελίστ μάμα Σόφη και η...

Ο Φάνης, ο όμορφος γιατρός, φτάνει στο νησί για την άσκηση του Αγροτικού του. Τα τριάντα χρόνια του τα πέρασε στην οικογενειακή εστία, χωρίς καμιά παρεκτροπή. Είναι ανεξάρτητος, αυτόνομος για πρώτη φορά και επιζητά εντάσεις, έρωτες, περιπέτεια, ώστε να καλύψει τον χαμένο καιρό. Η Ιωάννα, ταλαντούχα χορεύτρια, εγκαταλείπει την πολλά υποσχόμενη καριέρα της, την δίχως αναστολές έντονη ζωή της, για να δοκιμάσει τους αυστηρούς κανονισμούς του μοναχικού βίου. Αναζητά τη γαλήνη, για να επαναπροσδιορίσει την πορεία της. Ο γιατρός καλείται στη Μονή όταν η σχεδόν αιωνόβια αδελ...

"Οι αναμνήσεις, σπασμένες φτερούγες, γέρνουν το πέταγμα των ονείρων και λιθοβολούν τις ελπίδες μου. Με αδιέξοδες στιγμές από το μέλλον". Στις πνευματικές αναζητήσεις μου αποτυπώνονται τα συναισθήματα, οι χαρές και οι λύπες των ανθρώπων. Καταγράφονται σκέψεις, και βιώματα από τα άδικα μιας κοινωνίας που συνεχίζει να μας πληγώνει και να αιμορραγεί. Είναι εικόνες ζωής που φιλοδοξούν να γίνουν λέξεις, στίχοι και κείμενα, σε μια απόπειρα να μεταμορφώσουν ό,τι μας απελπίζει, να συγκεράσουν το φανταστικό με το πραγματικό, το λογικό με το παράλογο. Αν ο αναγνώστης ανακαλύψει σ...

Μικρασία. Από τις εύφορες μέρες στον τρόμο της καταστροφής. Μια οικογένεια σέρνεται από το πάτριο Ναζλί, στα μονοπάτια της Ανατολίας. Αρπάζεται από το αόρατο δίχτυ της αγάπης, ορθώνει την ανθρωπιά της μπροστά στα Τάγματα Εργασίας. Η ζωή ξεδιπλώνει τα μίλια της πάνω στις ράγες του σιδηρόδρομου που καταλήγει στην καμένη Σμύρνη. Παιδικές περιπλανήσεις ανάμεσα στα αποκαΐδια και στα ίχνη της σφαγής. Προσφυγιά στη νέα πατρίδα, μαζική ταπείνωση, τα πρώτα αβέβαια βήματα στον άγνωστο τόπο. Το ματαιωμένο όνειρο της μόρφωσης και η εφηβεία στο μεροκάματο. Κατοχή, όταν σεμνά ξεπερνιού...

Ολόκληρη ζωή φαίνεται πως περίμενε να πάρει το αίμα της πίσω η Αρετή. Ολόκληρη ζωή άκουγε καταπρόσωπο ή πίσω από την πλάτη της, "η κόρη του φονιά", "η κόρη του φονιά", υποτιμητικά, μειωτικά, λες κι εκείνο το πρωί του Μαΐου του 1914 εκείνη είχε σηκώσει το χέρι της οπλισμένο εναντίον του Θωμά. Ήθελε να τιμωρήσει όλους αυτούς που από την τρυφερή παιδική της ηλικία την αποκαλούσαν έτσι. Λες και δεν είχε άλλο όνομα, λες και ο πατέρας της ο Σήφης δεν είχε κάνει τίποτε άλλο στη ζωή του εκτός από τον φόνο. Ήθελε να τιμωρήσει τον δάσκαλο, τους χωριανούς της, τη μοίρα της την ίδια......

"... αν και είμαστε τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, ο καθένας από μας μπόρεσε ν' ακούσει τον δικό του παλμό, τον παλμό της καρδιάς του. Τώρα το παιχνίδι είναι αν θα τον ακολουθήσουμε ή αν απλώς θα κλείσουμε τ' αυτιά μας". Στο πέρασμα του χρόνου, έρχεται η στιγμή που οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη να ξεδιπλώσουν τον αληθινό τους εαυτό, ν' αγκαλιάσουν τις προσωπικές τους αλήθειες. Σε αυτή τους την προσπάθεια, άλλοτε τα καταφέρνουν κι άλλοτε όχι. Συχνά, συμβαίνει όμως να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον. Τότε οι ψυχές τους πάλλονται. Και αυτοί μπορούν κι ανακαλύπτουν την αμφίδ...

H Φωτεινή φωτίζει ζωές. Ο απαλός Σπύρος κι ο κραυγαλέος Φώτης. Πρόσωπα και στιγμές που ανήκουν, μαζί με παραμυθένιες φιγούρες, στο βεβαρυμένο παρελθόν αυτού του κόσμου. Η φρεσκάδα της "Φωτεινούλας", εγγονής της Φωτεινής στο μέλλον, που ξέρει κι εκείνη "ν' ακούει" και που βιάζεται, με αναζωογονητικό τρόπο, να φιλοσοφήσει τον έρωτα. Απορίες, συλλογισμοί για την ευτυχία, και συμβολισμοί που ανήκουν στην αιωνιότητα της ανθρώπινης φύσης. Αρκετές δεκαετίες πριν, η Φωτεινή, με κύριο όπλο μερικά ποιήματα, διανύει μια πορεία ζωής που μοιάζει με τρελή κούρσα συναισθημάτων, βιών...

"Δυο σχήματα μονάχα πλάστηκαν, δειλά, αβέβαια απ' τα δάχτυλά μου. Έμοιαζαν γράμματα κυρτά, λέξη μισή... Παραδομένη ήμουνα στη θύμηση εκείνου του άντρα". Νύχτα, χειμώνας. Τα βήματα νωχελικά την οδηγούν στα σοκάκια της Πλάκας, τυχαία, σε μια υπόγεια γκαλερί. Μπρος σ' ένα έργο, τάχα γελαστό, στέκει ο άντρας, αγέρωχος, γοητευτικός, ο αιώνια ουτοπικός Αγαπημένος. Η Αλίκη είναι μόλις δεκάξι, δίχως ιδέα τι είναι ζωή. Μια παράσταση είναι, της εμπιστεύεται ύστερα η Μυρτώ της. Δώδεκα χρόνια αργότερα, το αμάραντο εκείνο κορίτσι, το άλλοτε τρυφερό κι ονειροπόλο, είναι πανέτοιμο...

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της. Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ' το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή. Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε! Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιά...

Μια μικρή ιστορία. Η ιστορία μιας νύφης που δεν έχει γίνει ακόμα νύφη, αλλά το σκέφτεται. Να παντρευτεί; Να πηδήξει απέναντι; Να γυρίσει σελίδα; Ν' αλλάξει κεφάλαιο; Τι να κάνει; Και αν από νύφη γίνει νύμφη; Αν δεν βγάλει φτερά και αν δεν πετάξει σαν πεταλούδα; Τι γίνεται τότε; Τι είναι ο γάμος; Τι σημαίνει αυτή η απόφαση; Μια ιστορία για τους μήνες που κυλούν και που ίσως καταλήξουν σ' έναν γάμο. Ευτράπελα, αγωνίες, ανησυχίες, κατάθλιψη, υστερίες, κλάματα. Μια θύελλα συναισθημάτων που σιγά-σιγά δαμάζονται. Ένα οδοιπορικό γεμάτο χιούμορ, εσωτερικές ανησυχίες, πολυεθνικέ...

Η κλωστή των παραμυθιών μπλέχτηκε με τη φλέβα του ανέμου. Κόκκινες θηλιές αδράχνουν τη Μούσα και την Ιδέα, για ένα θεατρικό πέρασμα από τη συνοικία των ποιημάτων. Στο πεδίο των αναγνώσεων η βαρύτητα στρέφει με εναλλαγές το διάνυσμά της προς το κέντρο της καρδιάς του αναγνώστη και του ονείρου. Εκεί όπου οι αλληγορίες -αυτόνομες υπάρξεις- χορεύουν παράλληλες ζωές μας. Σ' αυτές τις θηλιές πιαστήκαμε επιτυχώς. Σ' αυτές που ανεμίζουν σαν ουρές χαρταετών πάνω από τις αρχαίες ιστορίες των παραμυθικών μας αναμνήσεων. Σ' αυτές που σκαλώνουν στο καρφί του αρραβώνα, όπου σκίστηκε το...

Στη διάρκεια της συγγραφής αυτού του βιβλίου, πολλές φορές αισθάνθηκα ότι κρατούσα στα χέρια μου την εύθραυστη ψυχή ενός ανθρώπου. Μου είχε δώσει το "εν λευκώ" να χρησιμοποιήσω την ιστορία του όπως ήθελα. "Βάλε τη φαντασία σου", μου είπε, "άλλαξε τα ονόματα, γράψε ό,τι θες". Παρ' όλα αυτά, μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το κάνω. Κρατούσα στα χέρια μου τη ζωή του, κι ήταν σαν να κρατώ ένα πολύτιμο αντικείμενο, το οποίο δεν έπρεπε να σπάσει. Είχα αναλάβει την ευθύνη και την υποχρέωση να διηγηθώ την ιστορία του, στο σύντομο πέρασμά του από τη γήινη πραγματικότητα, όπως εκεί...

Ποιος αναρωτιέται πραγματικά για τις παράλογες φοβίες αυτού του κόσμου, για τα κλουβιά μέσα στα οποία ζει; Ποιος έρχεται αντιμέτωπος με τα δικά του ψεύδη, ποιος τολμά να φανταστεί μια άλλη ζωή; Ποιος επαναστατεί στον κοινό τόπο της καθημερινότητας; Ποιος κοιτά τον ουρανό και όχι το ρολόι του; Ποιος προσέχει τις λεπτομέρειες; Η ζωή είναι οι λεπτομέρειές της. Ενώστε αυτά τα δώδεκα κομμάτια, τα φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους. Θα δείτε πως είναι τα δώδεκα βήματα του ίδιου ταξιδιού. Οι δώδεκα διαφορετικές αφηγήσεις μιας ιστορίας παρηγορητικής σε καιρούς δύσκολους -μα π...

... ν' ακούσω τη λέξη που λείπει... Πόσες φορές δεν στάθηκες πίσω από μια πόρτα του Σύμπαντος, με διαφορετικό όνομα κάθε φορά, παλεύοντας να αφουγκραστείς αυτή τη λέξη που θα γλύκαινε μια στάλα την ψυχή σου; Σαν παιδί -πάντα παιδί- με το μυαλό στην επικείμενη σκανταλιά και στην αυτο-αναίρεσή της. Μεγάλες κατεργάρες οι λέξεις. Κι ενώ μιλούν αδιάκοπα, όταν σωπαίνουν ξεκουφαίνουν τις αντοχές σου με την αδράνειά τους. Σε περιπαίζουν, θαρρείς. Και το βάζο με το γλυκό εκεί, μόνιμα, στο ράφι του μυαλού με τις δαντέλες και τα ενθυμήματα, λαχταριστό και ιριδίζον στα κόκκινα, στα...

Τι φέρνει στην επιφάνεια ένας κοινός διαρρήκτης; Τι εμποδίζει μια μοναχή να αποσχηματιστεί; Τι οδηγεί στην αυτοκτονία έναν γιατρό; Τι γράφει στη διαθήκη του ένας καπετάνιος; Τι θα συμβεί όταν δύο αδέσποτα σκυλιά παρασύρουν ένα mountain bike και τον αναβάτη του; Ποια συγκυρία έφερε δίπλα-δίπλα μια πολυτραυματία ειδική-φρουρό και τη σκηνογράφο του Εθνικού Θεάτρου; Πώς ένας θάνατος μπορεί να είναι αφετηρία ελπίδας, η αυγή της ζωής; Μια πολύχρωμη σβούρα που τυλίγει με το κορδόνι της φαινομενικά άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, που είναι όμως οι κρίκοι της ίδιας αλ...