Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο "Κόντρα Τέμπο", ο αδέξιος ήρωας, ο φαλακρός και κοιλαράς Αλμπέρ Αϋνστάυν αναλαμβάνει να γίνει Τζόις, Σελίν και Μπέκετ στη θέση τους. Η κατασκευή μιας μηχανής του χρόνου, μιας και ο αποτυχημένος συγγραφέας είναι ένας μεγαλοφυής φυσικός, του επιτρέπει να εκπληρώσει με μεθοδικότητα τα σχέδια του. Κρατώντας λοιπόν στα χέρια του τον Οδυσσέα που ο ίδιος αντέγραψε προσεκτικά με τα χεράκια του, ταξιδεύει στο Δουβλίνο του 1904 και συναντά τον Τζέιμς Τζόις δείχνοντάς του το χειρόγραφο. Κατορθώνει να το δημοσιεύσει με το δικό του όνομα... και το ίδιο κάνει με το έργο του Σελίν κα...

Τα "Δεκατρία ρόδα" σήμαιναν για τον Φερρέρο την εκ νέου ανακάλυψη των οριακών συναισθημάτων της ελληνικής τραγωδίας στην Ισπανία, όπου έλαβε χώρα το πρώτο ολοκαύτωμα. Τι χάσανε "τα δεκατρία ρόδα" εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του '39 και γιατί αντιπροσώπευαν τόσο καθοριστικά την αξιοπρέπεια ενώπιον της αβύσσου; Βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες μετά τον ισπανικό εμφύλιο. Δεκατρείς γυναίκες, σχεδόν όλες ανήλικες συλλαμβάνονται, δικάζονται, εκτελούνται... Μετά θάνατον αρχίζουν να τις αποκαλούν "τα δεκατρία ρόδα". Έτσι ξεκινάει ο θρύλος, ο οποίος αποκτάει υπόσταση σ' αυτό το μυ...

Γιατί ακριβώς αυτό είναι ο έρωτας: η παράδοση εκείνη στην οποία ο καθένας δε χρειάζεται να συναντήσει τίποτα άλλο πέρα από τα τρίσβαθα της ψυχής του, αυτήν την εικόνα δίχως σκιές και αντανακλάσεις μέσα από την οποία προσφέρεται, ανά στιγμές, η ψευδαίσθηση της ολοκλήρωσής του είναι σε όποιον ανακαλύψει τα καλύτερα στοιχεία του εαυτού του μέσα σε κάποιον άλλο. Οπότε, θαρρείς και τη στιγμή αυτή έχει σταματήσει ολόκληρος ο κόσμος, έστω και αν ο χρόνος δε σταματά και αν ο καθένας, σ' αυτά τα έγκατα της ύπαρξής του, δεν έχει πάψει, παρόλα αυτά, να σκέφεται, να έχει πλήρη επίγνωση...

Αυτό το βιβλίο του Λουίς Γκαρθία Μοντέρο αποτελεί πραγματικό δώρο για τους αναγνώστες. Οι στίχοι του θίγουν με θάρρος το συναίσθημα του έρωτα. Πάνω από τις σκιές που διασταυρώνονται, τα εμπόδια, τα λάθη, ο ποιητής κάνει σαφή την επιθυμία του να εκφράσει την πληρότητα του έρωτά του, την ολότητα της εμπειρίας του. Αν ο έρωτας είναι το συναίσθημα που μας αποσπά από τη λογοτεχνία, εδώ διαπιστώνουμε με θαυμασμό ότι είναι επίσης το συναίσθημα που την κάνει ακόμα δυνατή.

Μπορεί οι βάτραχοι να μεταμορφώνονται ορισμένες φορές σε γοητευτικούς πρίγκιπες, αλλά δεν θα 'πρεπε να ξεχνάμε ότι κάποιες πριγκίπισσες γίνονται, λόγω της κατάρας του γάμου, μέγαιρες που δεν εξημερώνονται με τίποτα. Έτσι είναι και η Παμπρενέλ, πλάσμα ονειρεμένο, πρότυπο γλυκύτητας και ερωμένης την οποία ερωτεύεται ο Εκτόρ, ευγενικός, εργένης, γλεντζές, ενίοτε δημοσιογράφος ή ιδιωτικός ντετέκτιβ. Πολύ γρήγορα η κυρία επιβάλλει τους κανόνες της: κόβονται οι έξοδοι, οι φίλοι και οι παρέες, μια ζωούλα τακτοποιημένη όπως το νέο διαμέρισμα, με μια στρατιωτική σχεδόν πειθαρχία στα...

Στο γυμνάσιο της Κλερβάλ, κοντά στην Τουρ, ο νεαρός καθηγητής ιστορίας-γεωγραφίας, Ερίκ Καπαντίς, αυτοκτονεί πέφτοντας απ' το παράθυρο της τάξης του. Όταν ο αντικαταστάτης του, Πιέρ Χόφμαν, έρχεται σε επαφή με τους νέους μαθητές του, διακρίνει κάτι αλλόκοτο στη συμπεριφορά τους. Ενωμένοι, αφύσικα πειθαρχημένοι, οι έφηβοι αυτοί αποτελούν ένα αδιαπέραστο σύνολο. Το σημαντικότερο, υπάρχει μια διάχυτη εχθρικότητα, μια υπόκωφη βιαιότητα, που ο αφηγητής νιώθει ότι μπορεί να γίνει ακραία. Πλάκες καθυστερημένων παιδιών: αυτή είναι η πρώτη σκέψη του Χόφμαν όταν λαμβάνει μέσω ταχυδ...

Κάθησα, ήρεμος και αποφασισμένος, στην άκρη του ντιβανιού. Ο Λακάν εξεπλάγη: "Τι συμβαίνει;" "Θέλω να σας μιλήσω ενώπιος ενωπίω, αυτή τη φορά". "Εντάξει, σας ακούω!" Κάθησε απέναντί μου. Φαινόταν πολύ συγκινημένος, ίσως ανήσυχος. Οι λέξεις πετάγονταν από το στόμα μου, κόβοντας σα μαχαίρι, λέγοντας την απόλυτη αλήθεια. Τι είπα εκείνη τη μέρα; Ένα μεγάλο παράπονο ίσως, βγήκε από την απέραντη απόγνωσή μου. Με άκουγε με την ίδια αλήθεια. Ούτε εγώ, ούτε αυτός το χαιρόμασταν ιδιαίτερα. Κάτι από τη ζωή και το θάνατο βρισκόταν σε αντιπαράθεση". Το κείμενο αυτό είναι η αφήγηση,...

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, μέσα σ' ένα σπήλαιο όπου έχει βρει καταφύγιο, ο Μανάσε μυείται, από έναν ετοιμοθάνατο στρατιώτη, στην ομορφιά και στα μυστικά που κρύβουν οι πέτρες. Με την επιστροφή του ως πολίτης πια, ο Μανάσε κυριεύεται από το πάθος για την ορυκτολογία και μεταδίδει στον πρωτότοκο γιο του τον ενθουσιασμό του συλλέκτη. Μια μέρα, όμως, το πτώμα του μικρού αγοριού βρίσκεται φρικτά κατακρεουργημένο στη σπηλιά όπου είχε βρεθεί για να συλλέξει δείγματα. Το ειδεχθές αυτό έγκλημα φαίνεται να ξαναζωντανεύει τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες του Μανάσε: οπτασίες στρατιωτών...

Το ποιητικό βιβλίο του Christopher Bakken "After Greece" μού προκάλεσε αρχικά μια διπλή έκπληξη. Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι από άλλους τόπους που μπορούν να εμπνευστούν από την Ελλάδα, να γράψουν κι ακόμη περισσότερο να την αγαπήσουν. Η δεύτερη και πιο σημαντική, είναι ότι ενώ η περιήγηση ή και η βίωση στην Ελλάδα έχει δώσει αναρίθμητα γραπτά κάθε είδους, οπότε η επάνοδος σ' αυτή τη θεματική οδηγεί συνήθως στον χιλιοπατημένο δρόμο των επαναλήψεων, ο Christopher Bakken ξαναβλέπει στο βιβλίο του τα πάντα από την αρχή, με τη δική του, πρωτογενή ματιά. Μίλησα γι...

Η Δύση κυβερνά τον κόσμο από τόσο παλιά που θεωρεί την ανωτερότητά της φυσιολογική. Η ανωτερότητα αυτή είναι συστατικό στοιχείο της συλλογικής της ταυτότητας, σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για έναν πραγματικό πολιτισμό, πάνω στον οποίο οι Δυτικοί συνεχίζουν να χτίζουν τις σχέσεις τους με τον άλλο: τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να κλονίσει την πεποίθηση που έχουν για την ανωτερότητά τους. Τον σκοτεινό αυτόν πυρήνα του δυτικού πολιτισμού ερευνά η Sophie Bessis στο βιβλίο αυτό. Μετά από μια ιστορική σύνθεση των σχέσεων της Δύσης με τους "άλλους", από...

[...] Αυτή τη Χαλκίδα φιλοδοξεί να σκιαγραφήσει τούτο το λεύκωμα. Τη Χαλκίδα κοιταγμένη μέσα από νεοελληνικά λογοτεχνικά κείμενα, παλιότερα και σύγχρονα, που παρακολουθούν την πόλη στο αμετακίνητο ταξίδι της μέσα στο χρόνο. Είναι δηλαδή μια ανθολογία κειμένων για τη Χαλκίδα. Ο υπότιτλός της ακριβολογεί: "Η Χαλκίδα στη λογοτεχνία". Όχι "Η λογοτεχνία στη Χαλκίδα". Άλλο κεφάλαιο ετούτο, μεγάλο και σημαντικό, όμως άλλο. "Η Χαλκίδα στη λογοτεχνία" είναι από μόνο του ένα τεράστιο θέμα. Θα ήταν αδιανόητη η εξάντλησή του σε ένα λεύκωμα. Αναζητήσαμε λοιπόν κείμενα που να μπορούν να...

Ο πραγματικός κόσμος της μόδας και των τοπ μόντελ... Μικρό όνομα: Πρισίλα Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: μανεκέν ΑΒ (ανορεξική, βουλιμική). Αλλάζει ρούχα σύμφωνα με το χρώμα του αναπτήρα. Ερωτευμένη με την Prada τσάντα της αλλά ανίκανη ν' αγαπήσει. Κοιμάται με κορίτσια γιατί αυτό απαιτεί λιγότερη προσπάθεια απ' ό,τι μ' ένα αγόρι. Το «0%» δεν είναι light, είναι ένα ροζ μυθιστόρημα που σκιαγραφεί, μέσα από τη ζωή της ηρωίδας του, τον κόσμο της μόδας και των τοπ μόντελ. Στις σελίδες του βιβλίου του, που είναι φτιαγμένο σαν ένα βίντεο-κλιπ, με παύσεις, σύντομες στάσεις πάνω σ...

Ο Κνουλτ είναι ένας αδέσποτος, αλλά καθόλου συνηθισμένος σκύλος που τριγυρίζει στα δρομάκια της Τουλούζης. Ο Πωλ είναι ένας νεαρός που κάποια νύχτα η ζωή του άλλαξε, όταν μετά από ένα τυχαίο γεγονός γνώρισε τον Κνουλτ. Για κείνον, έναν άνθρωπο λίγο πολύ χαμένο, ο σκύλος γίνεται πνευματικός πατέρας και δάσκαλος. Για έξι χρόνια, μοιράζεται τη ζωή του σκύλου του, τη γαβάθα του, τη φωλιά του στο κλιμακοστάσιο της κυρίας Εστρουφίγκ. Όμως, ο Κνουλτ ξαφνικά πεθαίνει και ο Πωλ καθώς μπαίνει στη διαδικασία αναζήτησης για το κρυμμένο νόημα της ύπαρξης και αφομοίωσης της γνώσης του ε...

Έντεκα μικρές ιστορίες, απ' αυτές που καθημερινά διαδραματίζονται παντού γύρω μας, αλλά τις προσπερνάμε δίχως να καταγράφονται στη μνήμη, αποτελούν το υλικό για τους "μύθους του κουτσού χρόνου". Δώδεκα παιδιά από τη Β΄ τάξη στο δημοτικό σχολείο του ορεινού χωριού Σκιαδάς στην Αχαΐα, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων δημιουργικής γραφής, έπαιξαν "γράμματα"¨, επέλεξαν την "έκπληξη" και συνέγραψαν τους μύθους αυτού του βιβλίου. Αν και φαινομενικά απλές, οι ιστορίες-μύθοι διακρίνονται για τη σύνθετη δομή τους και την πολλαπλότητα των ερμηνειών που επιδέχονται. Ήλιοι και σύννεφα,...

Κι αν ο στόχος του πολέμου δεν ήταν η νίκη; Αν κάθε πόλεμος έπρεπε να γίνεται για την ήττα, αν κάθε στρατός έπρεπε να συγκροτείται για να καταστρέφεται, αν κάθε στρατηγική έπρεπε να διαμορφώνεται σύμφωνα μ' ένα και μοναδικό στόχο: την πραγματική, ολοκληρωτική στρατιωτική καταστροφή; Αυτό ακριβώς υποστηρίζει ο Shimon Tzabar σ' αυτό το εκρηκτικό βιβλίο και παραθέτει αποδείξεις που ενισχύουν την άποψή του. Από τους πολέμους των Καρχηδονίων ως την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, ο συγγραφέας συγκροτεί έναν πολύ εμπεριστατωμένο κατάλογο των πλεονεκτημάτων που έχουν η νίκη και η ήττα...