Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα «Χρονογραφήματα» του συγγραφέα - λαογράφου, δημοσιογράφου και στιχουργού Γιώργου Λεκάκη, που δημοσιεύονται στο παρόν βιβλίο, δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες "Αυριανή", στη στήλη "Ήχος (πλ)άγιος" (από την 3η Φεβρουαρίου έως την 21η Μαΐου 1997) και "Θεσσαλονίκη" στη στήλη "Πάνω απ' τ' αυλάκι" (από την 4η Νοεμβρίου 1998 έως την 1η Ιουλίου 1999). Πρόκειται για μικρής έκτασης άρθρα που θίγουν και καυτηριάζουν καίρια - και σκληρά πολλές φορές όπως θα διαπιστώσετε - τα κακώς κείμενα των σημερινών "χειριστών" του ελληνικού πολιτισμού, γι' αυτό και ενόχλησαν πολύ, έφτασαν να συζη...

Ταξιδεύοντας μέσα στη σκοτεινή και ομιχλώδη ατραπό του παρελθόντος χρόνου, εκεί που ο μύθος γίνεται ένα με την πραγματικότητα, συναντούμε τον Ουρανό και τον Κρόνο, τον Ποσειδώνα και τον Διόνυσο, ακόμα τον Δία, τον Αγήνορα και την Ευρώπη. Μόνος σου όμως και όχι με συνοδό πρέπει να ταξιδέψεις στην Ιστορία... Πρωτοέλληνες και Έλληνες, Αχαιοί, Μινωίτες, Κύπριοι, Θράκες, Μακεδόνες, Έλληνες του Αιγαίου, της Μικράς Ασίας, της Μεσογείου, της Οικουμένης. Προβάλλει φωτεινή η μεγαλύτερη φυσιογνωμία όλων των εποχών, ο Μέγας Αλέξανδρος και ακολουθούν Πτολεμαίοι, Αντιοχείς, Σελευ...

Πώς θα μπορούσαμε να επαναθεωρήσουμε την αντίληψή μας της φύσης (και συναφώς του ανθρώπου) στο μέτρο ιδίως μιας συνήθους αντιδιαστολής της προς την ιστορία, μέσα στην οποία όμως προσέλαβε μια σειρά από σημασίες που την καθιστούν νοητή; Σε ποιο βαθμό άλλωστε η φιλοσοφία αποχωρίζεται μια πρακτική που την κάνει να στοχάζεται πάνω σε λέξεις, οι οποίες υποτίθεται ότι εκφράζουν μια εννοιολογική διακριτότητα που να παρουσιάζει μια ορισμένη ανταπόκριση ή αντιστοιχία με τα πράγματα; Ύστερα, οι διαφοροποιήσεις της γλώσσας στην προσπάθεια να επιτευχθεί η πληρέστερη δυνατή αποκατάταση...

"Κατ' αρχάς μεν ουν άνδρες ήσαν οι προφητεύοντες· και τούτ' ίσως και ο ποιητής εμφαίνει· υποφήτας γαρ καλεί, εν οις τάττοιντο καν οι προφήται· ύστερον δ' απεδείχθησαν τρεις γραίαι, επειδή σύνναος τω Διί προσαπεδείχθη και η Διώνη" (Στράβων 7,7,12) "... εχρησμώδει δ' ου δια λόγων, αλλά δια τινων συμβόλων, ώσπερ το εν Λιβύη Αμμωνιακόν" (Στράβων 7, απόσπ. 1α) Με τα θέματα της αρχαίας ελληνικής μαντικής και την έννοια του διφορούμενου ασχολούμαι περισσότερο από τριάντα χρόνια. Όταν για πρώτη φορά άρχισα να συγκεντρώνω υλικό για το μαντείο των Δελφών είχα τόσο εντυπωσιαστεί...

Το ενδόμυχο παρορμητικό μου κίνητρο, για την πραγματοποίηση αυτής της εργασίας, είναι στην πράξη η αυτογνωσία εξ αιτίας ενός έξωθεν καθορισμού της ταυτότητας μιας μειονότητας του αρμενικού λαού στην Τουρκία, που περιήλθε σε κατάσταση λήθης και που σήμερα ακόμη υφίσταται, σαν συνέπεια, μια ιστορικά πραγματοποιηθείσα αναγκαστική αφομοίωση, μεταξύ της αυταπάρνησης και της αποσιώπησης, ενός μόνιμου παιχνιδιού αντιπαλότητας ολοκληρωτικών κοινωνικών πρακτικών του τουρκικού εθνικισμού.

Όλυμπος είναι ο αγλαός ουρανός, ο φωτοβόλος και διαυγής χώρος. Είναι το καθαρό εκείνο φως, το αμόλυντο και αψεγάδιαστο. Στα ολόχρυσα ανάκτορά του ενδημεί η τελείωσις, η θέωσις. Με μοναδικό και αναντικατάστατο όχημα τον αρχέγονο Ελληνικό Λόγο, όπως αυτός μας παρέχεται μέσα από τους ελληνικούς μύθους, έχομε την δυνατότητα να ανέλθωμεν στα κατάφωτα Ολύμπια δώματα και, καθιστάμενοι ομοτράπεζοι των θεών, να λάβωμε μέρος στα συμπόσια αυτών, άδοντας τα αμβρόσια άσματα. Η ελληνική μυθολογική παράδοσις είναι μείγμα δύο προϊόντων, της διδασκαλίας του τοπικού ιερατείου αφ' ενός και...

Εκείνη τα είχε όλα φήμη, επιτυχία, καταξίωση. Μα μια ψυχή δοσμένη σ' εκείνον, που προσπαθούσε να τα κατακτήσει. Τα σκαλοπάτια των διαφορών τους τα κάλυψε ο έρωτας. Μα ξαναγεννήθηκαν, για να τ' ανέβει εκείνος, αποκτώντας όλα όσα δεν είχε. Και η επιτυχία του πάλι δημιουργός των αποστάσεων. Όμως ένα μεγάλο μυστικό και η αληθινή αγάπη τους, γίναν συνδετικός κρίκος που τους κράτησε μαζί για όλη τη ζωή, σε παράλληλες όμως πορείες. Ποιος είπε πως δεν υπάρχει ευτυχία. Άλλοτε έρχεται πολύ αργά και άλλοτε κρατάει πολύ λίγο.

Η συμπεριφορά των εταίρων μας της Ε.Ε. στην παρούσα φάση της χρεοκοπίας της οικονομίας μας, απέδειξε ότι δεν υπάρχει κοινοτική αλληλεγγύη, ενώ ηγέτες των χωρών-μελών και μέσα μαζικής ενημέρωσης συκοφάντησαν, διέσυραν και διαπόμπευσαν τη χώρα μας. Όλα αυτά πρέπει να μας οδηγήσουν σε μία μεγαλύτερη συσπείρωση πολιτών και ηγεσιών, στα πλαίσια του έθνους-κράτους μας και μακριά από διεθνιστικές και πολυπολιτισμικές, δήθεν «προοδευτικές» επιδιώξεις. Η ιστορία, η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα, το περί δικαίου αίσθημα, ο πολιτισμός, η ορθοδοξία, συγκροτούν και χαρακτηρίζουν το έθνος...

Ο Θρακικός χώρος -ο ενιαίος κι αδιάσπαστος πολιτιστικά χώρος, ο οποίος σήμερα είναι δυστυχώς τριεθνικά καταμερισμένος- υπήρξε στους αιώνες πηγή συνεχών αλλαγών και βελτιώσεων σ' όλα τα σημεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ζωντανό έναν χώρο. Η ποικιλία αφορούσε τόσο στην πολιτική όσο και στην πολιτιστική ιστορία. Η πνευματική σοδειά της Θράκης ήταν πάντα άφθονη κι οι ένδοξοι γόνοι της, Θράκες εκπαιδευτικοί, χιλιάδες στους αιώνες. Τους ακάματους αυτούς εργάτες της πνευματικής καλλιέργειας του τόπου -γνήσια παιδιά της Θρακικής γης- έχει σκοπό να παρουσιάσει αυτή η εργασία.

Η χώρα μας βυθίζεται καθημερινά στο τέλμα της απραξίας, καλύπτεται από τη διαφθορά και οδηγείται στην παρακμή. Ό,τι κινείται στον δημόσιο τομέα, συνιστά μία απλή διαχείριση δημοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα των τρεχουσών υποθέσεων, ενώ ο ιδιωτικός τομέας αγωνίζεται απελπισμένα -ιδίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις- να επιβιώσει. Τα ερείσματα του έθνους και του κράτους, όπως η εκπαίδευση, η εκκλησία, η νεολαία, οι ένοπλες δυνάμεις, υπονομεύονται και βάλλονται από παντού. Οι πολίτες έχουν γίνει αδιάφοροι για το παρόν και το μέλλον και γι' αυτό η υπογεννητικότητα έχει καταστεί ο μεγα...