Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπάρχουν ακόμη οι θεοί του Ολύμπου; Είναι ζωντανοί κι αθάνατοι όπως τους έβλεπαν οι αρχαίοι ή είναι κατασκευάσματα της ανθρώπινης φαντασίας; Τα συγκλονιστικά βιώματα του συγγραφέα Τηλέμαχου Ζαγρέα έρχονται να μαρτυρήσουν τη ζωντάνια των θεών. Καταγόμενος από ένα χωριό του Ολύμπου ξεκίνησε για να γνωρίσει τον κόσμο. Σπούδασε τη δυτική επιστήμη (Φυσική στο πανεπιστήμιο του Μονάχου) μα δεν ξεδίψασε. Περπάτησε με Ινδούς και Ινδιάνους, προσπέρασε σειρήνες, ξεγέλασε κύκλωπες κι έφτασε στην άκρη του κόσμου. Εκεί τον συνάντησε το Μεγάλο Πνεύμα και μπήκε μέσα του. Από τότε μιλάει τ...

Ταξιδεύοντας μέσα στη σκοτεινή και ομιχλώδη ατραπό του παρελθόντος χρόνου, εκεί που ο μύθος γίνεται ένα με την πραγματικότητα, συναντούμε τον Ουρανό και τον Κρόνο, τον Ποσειδώνα και τον Διόνυσο, ακόμα τον Δία, τον Αγήνορα και την Ευρώπη. Μόνος σου όμως και όχι με συνοδό πρέπει να ταξιδέψεις στην Ιστορία... Πρωτοέλληνες και Έλληνες, Αχαιοί, Μινωίτες, Κύπριοι, Θράκες, Μακεδόνες, Έλληνες του Αιγαίου, της Μικράς Ασίας, της Μεσογείου, της Οικουμένης. Προβάλλει φωτεινή η μεγαλύτερη φυσιογνωμία όλων των εποχών, ο Μέγας Αλέξανδρος και ακολουθούν Πτολεμαίοι, Αντιοχείς, Σελευ...

Τα «Χρονογραφήματα» του συγγραφέα - λαογράφου, δημοσιογράφου και στιχουργού Γιώργου Λεκάκη, που δημοσιεύονται στο παρόν βιβλίο, δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες "Αυριανή", στη στήλη "Ήχος (πλ)άγιος" (από την 3η Φεβρουαρίου έως την 21η Μαΐου 1997) και "Θεσσαλονίκη" στη στήλη "Πάνω απ' τ' αυλάκι" (από την 4η Νοεμβρίου 1998 έως την 1η Ιουλίου 1999). Πρόκειται για μικρής έκτασης άρθρα που θίγουν και καυτηριάζουν καίρια - και σκληρά πολλές φορές όπως θα διαπιστώσετε - τα κακώς κείμενα των σημερινών "χειριστών" του ελληνικού πολιτισμού, γι' αυτό και ενόχλησαν πολύ, έφτασαν να συζη...

Ο Θρακικός χώρος -ο ενιαίος κι αδιάσπαστος πολιτιστικά χώρος, ο οποίος σήμερα είναι δυστυχώς τριεθνικά καταμερισμένος- υπήρξε στους αιώνες πηγή συνεχών αλλαγών και βελτιώσεων σ' όλα τα σημεία εκείνα που χαρακτηρίζουν ζωντανό έναν χώρο. Η ποικιλία αφορούσε τόσο στην πολιτική όσο και στην πολιτιστική ιστορία. Η πνευματική σοδειά της Θράκης ήταν πάντα άφθονη κι οι ένδοξοι γόνοι της, Θράκες εκπαιδευτικοί, χιλιάδες στους αιώνες. Τους ακάματους αυτούς εργάτες της πνευματικής καλλιέργειας του τόπου -γνήσια παιδιά της Θρακικής γης- έχει σκοπό να παρουσιάσει αυτή η εργασία.

Εκείνη τα είχε όλα φήμη, επιτυχία, καταξίωση. Μα μια ψυχή δοσμένη σ' εκείνον, που προσπαθούσε να τα κατακτήσει. Τα σκαλοπάτια των διαφορών τους τα κάλυψε ο έρωτας. Μα ξαναγεννήθηκαν, για να τ' ανέβει εκείνος, αποκτώντας όλα όσα δεν είχε. Και η επιτυχία του πάλι δημιουργός των αποστάσεων. Όμως ένα μεγάλο μυστικό και η αληθινή αγάπη τους, γίναν συνδετικός κρίκος που τους κράτησε μαζί για όλη τη ζωή, σε παράλληλες όμως πορείες. Ποιος είπε πως δεν υπάρχει ευτυχία. Άλλοτε έρχεται πολύ αργά και άλλοτε κρατάει πολύ λίγο.

Το ενδόμυχο παρορμητικό μου κίνητρο, για την πραγματοποίηση αυτής της εργασίας, είναι στην πράξη η αυτογνωσία εξ αιτίας ενός έξωθεν καθορισμού της ταυτότητας μιας μειονότητας του αρμενικού λαού στην Τουρκία, που περιήλθε σε κατάσταση λήθης και που σήμερα ακόμη υφίσταται, σαν συνέπεια, μια ιστορικά πραγματοποιηθείσα αναγκαστική αφομοίωση, μεταξύ της αυταπάρνησης και της αποσιώπησης, ενός μόνιμου παιχνιδιού αντιπαλότητας ολοκληρωτικών κοινωνικών πρακτικών του τουρκικού εθνικισμού.

Μια φωτογραφική ξενάγηση στους τόπους που εξελίχθηκαν οι μεγαλύτερες μάχες και τα σημαντικότερα γεγονότα της τραγικής αναμέτρησης 1946 - 1949.

Τα χαμίνια είχαν μία κοινωνία με απαραβίαστα, που τα περιφρουρούσαν άγρυπνα. Έπρεπε να το αξίζει κανείς για να μπει στην πολιτεία τους. "Οι φλώροι" δεν έχουν θέση ανάμεσά τους. Οι τολμηροί στους καβγάδες, οι ικανοί στην αρπαγή και το κυνηγητό ήταν οι κάτοικοί της. Ήταν όλοι πολίτες της ανάγκης. Γι' αυτό απαραίτητο και πρωταρχικό προσόν ήταν η αντοχή και διάθεση για δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά στη λαχαναγορά, τα λεμονάδικα, το λιμάνι και την μείζονα Θεσσαλονίκη. Κουταβάκια τυφλά στην αρχή, μπουσουλώντας έγλειφαν τα ψίχουλα που έβρισκαν στο δρόμο τους. Άνοιξαν μετά τα μάτια...

Πώς θα ήταν δυνατό να ορίσει κανείς την τρομοκρατία; Μπορούν να προσδιοριστούν τα αίτιά της; Μπορεί να οριστεί ως μοναδικό "όπλο" των αδυνάτων; Είναι συνέπεια της ανισότητας και της αδικίας, που διαιρεί τον κόσμο σε πλούσιο και φτωχό; Συνδέεται με τους αγώνες κινημάτων και οργανώσεων για τη διεκδίκηση αυτονόητων δικαιωμάτων; Εκφράζει σε γενικότερο επίπεδο πολιτικά και διπλωματικά αδιέξοδα; Συνδέεται με τις επιδιώξεις κέντρων αποφάσεων και συμφερόντων; Μπορεί η σύγχρονη τρομοκρατία να αποτελέσει φορέα των επιταγών τής παγκοσμιοποίησης; Μπορεί ο φανατισμός να γίνει το "...