Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο τέλος πάντα όλα συνδέονται, σαν να διαδραματίζεται η ζωή μέσα σε σελίδες αστυνομικού μυθιστορήματος. Είναι ίσως η αστυνομική έρευνα, τα λάθη, οι εμμονές και οι ανομολόγητοι σχεδιασμοί όσων τη διεξάγουν. Είναι τα προσωπικά τους κίνητρα και οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί ανάμεσά τους, που τελικά κάνουν τις υποθέσεις να συνδέονται. Είναι και ο Ποινικός Κώδικας που δημιουργεί το πεδίο εντός του οποίου οι συνδέσεις μοιάζουν σαν να ήταν εκεί από πάντα. Είναι η ποινική καταστολή που κατασκευάζει την κοινότητα. Που επιβάλλει την ψευδή συνείδηση ως καθολική πραγματικότητα. Είναι η α...

Ο Τζο Τσιλ είναι ένας φτωχός προλετάριος που κατάφερε να τρυπώσει στην έπαυλη του κυρίου Γουέην -εν μέσω μιας δεξίωσης- προκειμένου να διαπιστώσει ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Μπάτμαν. Από το όπλο της κριτικής του δεν θα γλιτώσει καμιά εκδοχή της κεφαλαιοκρατικής τάξης. Από την κριτική των όπλων του σίγουρα δεν θα γλιτώσει ο κύριος Γουέην. Ούτε και ο Μπάτμαν... Με άλλα λόγια, μια μεταφορά του διηγήματος "Αντίο Μπάτμαν" σε κόμικ.

"Η Καλαμάτα αλλά και η μεσσηνιακή ύπαιθρος, κατά την περίοδο της Κατοχής, είχαν βαφτεί στο αίμα, γεγονός που οφειλόταν αφενός στη συμπεριφορά των στρατευμάτων Κατοχής και των Ταγμάτων Ασφαλείας και αφετέρου στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν μετά την επικράτηση του ΕΛΑΣ στην πόλη αλλά και σε όλη τη Μεσσηνία. Τα πνεύματα δεν ηρέμησαν ούτε μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς τότε συγγενείς θυμάτων αλλά και πρώην ταγματασφαλίτες βρήκαν την ευκαιρία που ζητούσαν για αντεκδίκηση, συνεχίζοντας το φαύλο κύκλο του αίματος. (...) Είχαν κάνει σχέδιο. Το καράβι έφευγε το απόγευμα κ...

Η αίσθηση όταν πέρασα την πρώτη πύλη ήταν αυτή της πιο απόκοσμης εγκατάλειψης. Μια τόσο βαθιά και αληθινή θλίψη. Η ανυπομονησία να φύγω από τα χέρια των μπάτσων έδωσε τη θέση της σ' ένα σχεδόν σαρκοβόρο αίσθημα κατάθλιψης που κατέτρωγε τα σωθικά μου. Δε βρήκα άλλους πρόχειρους παρά μόνο προσβλητικούς χαρακτηρισμούς που μου κληροδότησε η πατριαρχία και τους εξαπέλυα βουβά ως μομφές, χωρίς κόμμα και χωρίς τελεία, σ' αυτούς και τις μανούλες τους. Ήταν ένα γκρι ίδρυμα σε έναν έρημο τόπο. Εκείνο το πρωτόφαντο συναίσθημα θα με συνοδεύει σε μικρότερη ένταση τα επόμενα χρόνια. Τό...