Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό είναι η λογοτεχνική αποτίμηση της εμπειρίας του συγγραφέα, ο οποίος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. ... Η χώρα των κλουβιών είναι ομοιόμορφη, εκνευριστικά ίδια, φτιαγμένη από τα ίδια υλικά, μπετό και σίδηρο, μέσα και έξω, για να είναι το "έξω" ίδιο με το μέσα. Τεράστιοι τοίχοι, συρματοπλήγματα, μπετοναρισμένα βήματα, σκοπιές φρουρών, όπλα που σημαδεύουν, που απειλούν κάθε σκέψη για απόδραση... ... Επισκεπτήριο με τζάμι που χωρίζει τους δύο κόσμους. Ακουμπάς το χέρι σου εκεί που νομίζεις ότι ε...

Το "Σκιά στον Ωκεανό" είναι μια αφήγηση για τη θάλασσα και τους ανθρώπους που την αγαπούν. Ένας πεπειραμένος ιστιοπλόος αποφασίζει να διαπλεύσει, μόνος του, τον ωκεανό. Στο ταξίδι του οι δυσκολίες δεν παρουσιάζονται από ρεύματα και κυκλώνες, αλλά από τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες των ανθρώπινων σχέσεων και της οργανωμένης ζωής. Θα αγωνιστεί, θα τα ξεπεράσει... Και μετά; Θα επιλέξει την επιστροφή στο ασφαλές λιμάνι και τις ευχάριστες εκδρομές ή θα αποφασίσει ότι οι κίνδυνοι στην άγρια φύση είναι οι μικρότεροι; Στην ουσία του, δηλαδή, το μυθιστόρημα είναι διερεύνησ...

Με αυτή την πρώτη της ποιητική συλλογή η Ανδρεοπούλη έρχεται σαν την πρωινή δροσιά όπως λέει ο τίτλος της στην κρητική διάλεκτο της γιαγιάς της -σαν την πρωινή ψύχρα σωστότερα που αλλού τη λέγανε "απογειάδα"- να μας ξυπνήσει συναισθήματα και συγκινήσεις. Πάνω στο "είναι" και στο "επέκεινα". Με γλώσσα λιτή και λέξεις διαλεγμένες μία-μία, σαν τις πέτρες του καλού χτίστη, οικοδομεί τον κόσμο της που είναι και οδικός μας. Μπολιασμένη παιδιόθεν από την ομορφιά του τοπίου και την απεραντοσύνη της θάλασσας: "Θυμάρια κέδροι/ αλμυρίκια/ κι ένα χωριό/ στις πλάτες μου/ μικρό θαλασσ...

Ρώτησαν κάποτε τον ποιητή, τι είναι αυτό που χρειάζεται, πάνω απ' όλα, για να γράψει: ιδέες, χαρτί, μελάνι, ένα πληκτρολόγιο... ένα μπαλκόνι να βλέπει στη θάλασσα. Κι αυτός απάντησε: η μία. Το γράμμα σου ανάγκη πάσα να έχει παραλήπτη, ν' απευθύνεται. Αλλιώς μένει ανεπίδοτο. Κι ας γίνεται μετά η μία χιλιάδες.

Αυτά τα παραμύθια τα είπαμε πορτοκαλί, γιατί ακούστηκαν στο Πορτοκαλί Ραδιόφωνο, αλλά και παραμύθια της αλληλεγγύης, γιατί γράφτηκαν για την εκπομπή του Δικτύου Αλληλεγγύης Καλλιθέας. Είναι παραμύθια φτιαγμένα με το χρώμα και τη φωνή της αλληλεγγύης, που μας έρχεται από πολύ παλιά, κάθε φορά που την έχουμε ανάγκη. Μια φορά, λοιπόν, τα παλιά χρόνια... "... μαύρισε μεμιάς ο τόπος κι όλα τα πετεινά του ουρανού μαζεύτηκαν ένα γύρω και κρώζανε. - Δώσε κι εμένα, μάνα, δώσε κι εμένα, μάνα. Συλλογίστηκε τότες τα παιδιά της στην ξενιτιά η γριά, ανοίγει το σακί κι αρχίζει να ξεσπυρ...

Όταν ακούγονται παραμύθια λαϊκά, ο λόγος των ανθρώπων του κόσμου ανοίγει δρόμους μέσα στα σκοτάδια. Ιστορίες περασμένες απ' του χρόνου το δοκίμι, υποθέσεις μπολιασμένες απ' τη σοφία και την ανάσα των πολλών, έρχονται ως φωνές απ' το άχρονο και μαγιά του άτοπου να μιλήσουν για το σήμερα που στριμώχνεται ανήσυχο μα πάντα λοξοκοιτάει στο φως. Σε εποχές σκοτεινών περιόδων μοιράζουν απλόχερα την αισιοδοξία και ενδυναμώνουν την ενέργειά μας σε μια λογική μεταστροφής της διάθεσής μας έτσι ώστε να μπορέσουμε τελικά να μπολιάσουμε θετικά την καθημερινότητά μας. Μας υποδεικνύουν λύσε...

Ο συνοικισμός πλέον είχε αλλάξει ολότελα μορφή. Οι παράγκες είχαν μετατραπεί σε κανονικά σπίτια με τούβλα, οι τσίγγινες στέγες σε μπετόν αρμέ. Αποκτήσαμε ηλεκτροδότηση κι αργότερα υδροδότηση. Όμως άλλαξαν κι οι άνθρωποι. Τα παιδιά έχασαν τις αλάνες που έπαιζαν, οι χαρούμενες φωνές τους ακούγονταν όλο και λιγότερο. Οι μεγάλοι, απομακρύνθηκαν σιγά-σιγά ο ένας απ' τον άλλον, η ζωή στα καινούργια σπίτια είχε περισσότερες απαιτήσεις, που σημαίνει και περισσότερες σκοτούρες. Άρχισε και λίγο ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, κάτι που πριν δεν είχε λόγο ύπαρξης. Δίχως να το καταλάβουν, π...

Η γλαφυρή αναπαράσταση μιας εποχής και όλου αυτού του πολύχρωμου γαλαξία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που ορμητικά ενέσκηψε αμέσως με την πτώση της χούντας. Επέπεσε σαν πύρινη λαίλαπα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Πυρπόλησε όνειρα νέων ανθρώπων και πυροδότησε όλες τις απεργίες των μεγάλων εργοστασίων. Συγκλόνισε τους δρόμους της Αθήνας με τα ακραία συνθήματα της. Χωρίς να αποκτήσει ποτέ και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αν και θα μπορούσε. Είτε γιατί δεν το επιδίωξε, είτε γιατί έμεινε πιστή στην βασική αρχή του αριστερισμού: την πολυδιάσπαση! Όπως πιστή έμεινε και σ...

"Σήμερα τ' απόγευμα κάναμε πόλεμο "Κάτω Πετράλωνα" - "Νέα Σφαγεία". Η δική μας συμμορία παρατάχτηκε στη Χαμοστέρνας αρκετά πριν το ρέμα, τα "Νέα Σφαγεία" απέναντι μας, μπροστά στο βουναλάκι. Όταν δόθηκε το σύνθημα, άρχισε ο πετροπόλεμος. Με έναν όρο. Όχι στα κεφάλια. Μόνο στα πόδια. Η Κατίνα κι εγώ βάλαμε όπως πάντα τον Αυτιά στη μέση γιατί όταν έρχεται καμιά πέτρα προς τη μεριά μας, σκύβουμε εμείς από πίσω του και την τρώει αυτός. Άλλωστε έχει συμφωνήσει κι ο ίδιος σ' αυτήν την τακτική. Δηλαδή, να μαζεύουμε εμείς σκυφτά σκυφτά από κάτω πολεμοφόδια κι εκείνος να τα παίρνει,...

Ο κύριος 107 ανοίγει τα μάτια του και βρίσκεται σε μια πραγματικότητα χωρίς καμιά ένδειξη για την προηγούμενη ζωή ή την ταυτότητά του. Γνωρίζει μόνο ένα γεγονός, απίστευτο και τρομακτικό ταυτόχρονα, κι αυτή τη γνώση δεν την εμπιστεύεται σε κανέναν. Ο κύριος 107 ξαναρχίζει να ζει. Πρέπει να διαφύγει, αλλά και να συμφιλιωθεί με το μυστικό του. Δεν μπορεί να αρκεστεί σε ένα σύμπαν. Κτίζει πραγματικότητες, ενστερνίζεται νέους εαυτούς. Η άγνοια ελλοχεύει μέσα σε ψηφίδες ακατανόητης μνήμης, εκφράζεται σε πολλές γλώσσες. Αυτή η αφήγηση, είναι η παρακαταθήκη του...

Ιστορικό μυθιστόρημα με φόντο τη ζωή του αγωνιστή-μάρτυρα Ναπολέοντα Σουκατζίδη, της σύντομης ζωής του και ταυτόχρονα λεηλατημένης. Από φύτρα μικρασιατική είναι. Από εκεί ξεκινάει η ιστορία του. Το 1909. Και η Ιστορία του τόπου 1909 - 1944. Οι μικρασιάτικοι τόποι, οι σχέσεις με τους Τούρκους, οι εκτοπισμοί του 1914 - 15, η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, η τραγωδία και η καταστροφή, ο νόστος και η απώλεια, η αποκατάσταση και η προσαρμογή, ο μεσοπόλεμος, το ιδιώνυμο, η οικονομική κρίση, οι τόποι εξορίας, η 4η Αυγούστου, ο πόλεμος, η κατοχή, η αντίσταση... οι...

Η οθόνη ήταν ένα τεράστιο λευκό πανί. Από ένα μικρό παραθυράκι μια δέσμη φωτός έπεφτε στην οθόνη και έτσι εμφανιζόταν η Χιονάτη. Το φόρεμά της ήταν κόκκινο και αυτή ολόλευκη. Όλα ήταν μαγικά. Ώσπου εμφανίστηκε η μητριά. Μου φάνηκε τρομακτική. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, αλλά φοβόμουν πολύ. Όλο το σινεμά είχε παγώσει, ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Γύρισα προς τον πατέρα είδα το προφίλ του. Δεν είδα το βλέμμα του ούτε το ύφος του. Πάντως αυτός δεν φοβόταν μάλλον. Κρατήθηκα να μην του πιάσω το χέρι και καταλάβει την τρομάρα μου. Ξαναγύρισα τα μάτια μου στην οθόνη, αλλά η μητριά, η...

Τέσσερις ιστορίες - Παραμύθια για ενήλικες με πρωταγωνιστές αρλεκίνους, ξωτικά και φαντάσματα. Η κοπέλα από τη λίμνη, με την χαμένη μνήμη αναζητά το παρελθόν της. Ποιο θρύλο κρύβει το χωριό στο οποίο καταφθάνει και πως ένας τυφλός γεράκος θα μπορέσει να την βοηθήσει θυμίζοντας της πράγματα που έγιναν πολλά χρόνια πριν στο χωριό; Ο Αρλεκίνος ανακαλύπτει ξαφνικά ότι η ζωή του δεν του ανήκει αφού κάποιος άλλος κουνάει τις κλωστές που είναι ραμμένες πάνω του. Θα επαναστατήσει και θα ελευθερωθεί από τα δεσμά του. Τι θα συμβεί όμως όταν στον δρόμο του βρεθεί η κοπέλα - κλόο...

Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο μονόπρακτα του Ρενέ ντε Ομπαλντιά, δύο ευφυείς μαύρες κωμωδίες με στοιχεία του θεάτρου του παράλογου που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Υπό Μηδενική γωνία είναι το βλέμμα των χαρακτήρων. Είναι η γωνία του πένθους, της αλληγορίας. Είκοσι ένα διηγήματα με κοινό θέμα την απώλεια -απώλεια προσώπων, μνήμης, πραγματικότητας, εαυτού, έρωτα. Μοναχικοί ήρωες, άλλοτε με φόντο επαρχιακό τοπίο, άλλοτε αστικό κι άλλοτε κάποιο αλλόκοτο ή παραισθητικό, Ξεδιπλώνουν σκέψεις, αισθήματα, εικόνες από την καθημερινότητά τους -φανερή ή και όχι. Ένας ένας, τον κάνατε όλοι το σάλτο και, τσουπ, την πηδήξατε την τσάκιση, από την "υγεία" στην "ανάπαυση", ε, δεν ήτανε και τίποτε δύσκολο, σκέφτεσαι, δυο-τρία εκατοστά απόσταση. Κα...

Έχει σημασία πού γεννιέται κανείς, έχει σημασία με ποιους μεγαλώνει, έχουν σημασία τα ταξίδια του και οι πολιτικές επιλογές του. Σε αυτά επιμένει και αυτά αφηγείται η Λαοκρατία Λάκκα νοσταλγώντας τα όμορφα αλλά και δύσκολα νεανικά της χρόνια και δημιουργεί ολοζώντανες εικόνες της φοιτητικής ζωής στην Αθήνα τη δεκαετία του '60, στο Λονδίνο, στο Παρίσι! Θυμάται όμως και την Πράγα του 1968, και την κηδεία του Λαμπράκη και τη συναυλία των Μπητλς και τα βαφτίσια με νονούς τους αντάρτες και παρέχει μια άμεση συναισθηματική μαρτυρία που θα θυμίσει σε πολλούς πολλά...