Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχει σημασία πού γεννιέται κανείς, έχει σημασία με ποιους μεγαλώνει, έχουν σημασία τα ταξίδια του και οι πολιτικές επιλογές του. Σε αυτά επιμένει και αυτά αφηγείται η Λαοκρατία Λάκκα νοσταλγώντας τα όμορφα αλλά και δύσκολα νεανικά της χρόνια και δημιουργεί ολοζώντανες εικόνες της φοιτητικής ζωής στην Αθήνα τη δεκαετία του '60, στο Λονδίνο, στο Παρίσι! Θυμάται όμως και την Πράγα του 1968, και την κηδεία του Λαμπράκη και τη συναυλία των Μπητλς και τα βαφτίσια με νονούς τους αντάρτες και παρέχει μια άμεση συναισθηματική μαρτυρία που θα θυμίσει σε πολλούς πολλά...

"Υπήρχε όμως και η πιθανότητα τίποτα σημαντικό να μην είχε συμβεί ακόμα και όλα αυτά που ο ίδιος θεωρούσε σαν "την ιστορία", να μην ήταν παρά μια καλή εισαγωγή στα όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν". Σε ένα δυστοπικό περιβάλλον όπου οι άνθρωποι των υποβαθμισμένων συνοικιών δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε το θάνατό τους, ένας ραδιοφωνικός σταθμός προσπαθεί τουλάχιστον να τους συντροφεύσει και ίσως -με κάποιους τρόπους αρκετά πρωτοποριακούς για την κατάσταση που επικρατεί- να κάνει τη ζωή τους αξιοβίωτη. Ο ιδιοκτήτης όμως του σταθμού, ο Φίλιππος, τον πουλάει ξαφνικά και εξαφανί...

Η "Αναλυόμενη" είναι μια περιπέτεια που συμβαίνει στον ομιχλώδη και ρευστό χώρο του Αναμεταξύ, στον δυνητικό χώρο της συνάντησης της αναλυόμενης (του τίτλου) με την αναλύτριά της. Μέσα από τις ξεχωριστές τους ημερολογιακές καταγραφές και σημειώσεις, ο αναγνώστης γίνεται γνώστης καταστάσεων και υπερβάσεων, λαμβάνει μέρος κοινωνώντας το μυστήριο του άφατου. Μπορεί ενδεχομένως να γελάσει ή να κλάψει, να ταυτιστεί, να ακούσει τη δική του την αλήθεια, να στοχαστεί και να αναιρέσει δεδομένα. Η αναλύτρια ηλικιωμένη δεσποινίς Σάρλοτ Ισκάριοτ πιάνει συζήτηση με τα φαντάσματά της...

Το "Σκιά στον Ωκεανό" είναι μια αφήγηση για τη θάλασσα και τους ανθρώπους που την αγαπούν. Ένας πεπειραμένος ιστιοπλόος αποφασίζει να διαπλεύσει, μόνος του, τον ωκεανό. Στο ταξίδι του οι δυσκολίες δεν παρουσιάζονται από ρεύματα και κυκλώνες, αλλά από τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες των ανθρώπινων σχέσεων και της οργανωμένης ζωής. Θα αγωνιστεί, θα τα ξεπεράσει... Και μετά; Θα επιλέξει την επιστροφή στο ασφαλές λιμάνι και τις ευχάριστες εκδρομές ή θα αποφασίσει ότι οι κίνδυνοι στην άγρια φύση είναι οι μικρότεροι; Στην ουσία του, δηλαδή, το μυθιστόρημα είναι διερεύνησ...

Αύγουστος του 1966. Στο μπροστινό δωμάτιο της μονοκατοικίας τα φώτα χαμηλώνουν. Η βελόνα ακουμπά τον δίσκο και το "And I love her" των Beatles ξεκινά. Η δεκαοκτάχρονη Μαρία και ο εικοσάχρονος Μάνος χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι. Η αφετηρία της ιστορίας δυο νέων σαν μικρές πινελιές στην κοινωνική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα.

Εξευγενισμός: ή αλλιώς κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική αναδι-άρθρωση μιας περιοχής χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Κατά τη διαδικασία "εξευγενισμού" οι παλαιότεροι και πιο αδύναμοι οικονομικά πληθυσμοί εκτοπίζονται, ταυτόχρονα με την εισαγωγή επενδύσεων και κεφαλαίου. Μετά την εκκαθάριση από τους παλιούς κατοίκους, η ίδια περιοχή αναπλάθεται και αναβαθμίζεται, με σκοπό τη δημιουργία υπεραξίας ώστε να πουληθούν γη και ακίνητα σε αγοραστές από μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα, με μέγιστο κέρδος. Ο Κώστας Παπανικολάου, ένας πλούσιος και επιτυχημένος μεγαλοκατασκευαστή...

Στο πρώτο μέρος, ο αφηγητής, μέσα από δέκα ομόκεντρα διηγήματα, συνομιλεί με διάφορα δέντρα ή φυτά και περιγράφει την εξ αίματος σχέση του με αυτά -σχέση αγάπης ή μίσους- καθώς και την εξέλιξή της από τα παιδικά του χρόνια έως και σήμερα. Στο δεύτερο μέρος, τα δεκατρία, επίσης ομόκεντρα, διηγήματα υφαίνονται με άξονα τον θάνατο, σε τραγικές αλλά και γελοίες εκφάνσεις του.

Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχαν στην ατομική μνήμη των 8 που...

Το παρόν βιβλίο περικλείει πολιτικά χρονογραφήματα του Δημήτρη Μανιάτη, που δημοσιεύθηκαν όλα στα "ΝΕΑ" του Σαββάτου, στην τρέχουσα στήλη του δημοσιογράφου, με τίτλο "Εναλλακτικά". Τα κείμενα αυτά, γραμμένα υπό τον ζυγό της επικαιρότητας, αλλά και με μια βαθύτερη οπτική, θα μπορούσαν να περιγραφούν ως μικρά χρονικά κοινωνικής, πολιτικής, αλλά και πολιτισμικής πραγματικότητας σε μια διάρκεια τριών πυκνών χρόνων, από την εκπνοή της διακυβέρνησης Σαμαρά μέχρι και το καλοκαίρι του 2017. Μια εποχή παράξενη, καινούρια, δραματική, αλλά και εξόχως καθοριστική, αφού εδώ πρωτοσυναντ...

Πρόκειται για μια προσωπική αφήγηση με ντοκουμέντα, το ημερολόγιο μιας ερευνητικής ανάγνωσης, ο τρόπος που διάβασα το Παπαδιαμαντικό έργο (ένα μέρος του δηλαδή). Η ανάγνωση ως κουτί θαυμάτων. Μια διαδρομή που νιώθω την ανάγκη να αφηγηθώ. Δεσίματα του λόγου, συμβολικές δρακοντοκτονίες, διπλά και ομοιώματα, σημάδια, μνημονοτεχνική των Κολλυβάδων, η ατέλειωτη εφηβεία της Φραγκογιαννούς, οι μαγικοί κήποι, η γλώσσα των μογιλάλων, το τραγούδι του κυρ Βοριά, το αντηχείο του κοχυλιού, τα πάθη της ταραντέλας, το "αυτίον της γης" και άλλοι μαργαρίτες της διαδρομής που κατά και...

Όταν ακούγονται παραμύθια λαϊκά, ο λόγος των ανθρώπων του κόσμου ανοίγει δρόμους μέσα στα σκοτάδια. Ιστορίες περασμένες απ' του χρόνου το δοκίμι, υποθέσεις μπολιασμένες απ' τη σοφία και την ανάσα των πολλών, έρχονται ως φωνές απ' το άχρονο και μαγιά του άτοπου να μιλήσουν για το σήμερα που στριμώχνεται ανήσυχο μα πάντα λοξοκοιτάει στο φως. Σε εποχές σκοτεινών περιόδων μοιράζουν απλόχερα την αισιοδοξία και ενδυναμώνουν την ενέργειά μας σε μια λογική μεταστροφής της διάθεσής μας έτσι ώστε να μπορέσουμε τελικά να μπολιάσουμε θετικά την καθημερινότητά μας. Μας υποδεικνύουν λύσε...

Αγαπητέ Γούντι, χαίρε. Ελπίζω να είσαι καλά και το ίδιο θα επιθυμούσα και για μένα, που δεν είμαι καλά. Όπως πληροφορήθηκα από έντυπο για την Τέχνη, πρόκειται να γυρίσεις μια νέα ταινία, την υπόθεση της οποίας εμπνεύσθηκες από τα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Και πολύ καλά θα κάνεις. Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι Εσύ και μόνον Εσύ θα σκεπτόσουνα κάτι τέτοιο. Εκείνο που δεν κατάλαβα, όμως, είναι εάν η ταινία Σου θα είναι κωμωδία, δράμα ή τραγωδία ή όλα αυτά μαζί. Όπως και να έχει το πράγμα, θα σου ήμουνα εξαιρετικά υπόχρεος εάν με συμπεριελάμβανες στην ομάδα τ...

Η πολλαπλή κρίση, όχι μόνο οικονομική, που περνούν οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου θα γίνει κάποτε αντικείμενο μελέτης των ιστορικών. Θα μας πουν τι και ποιοι έφταιξαν. Ωστόσο, εμείς βιώνουμε σήμερα την κρίση ως παροντικό γεγονός σε εξέλιξη και όχι ως τετελεσμένο ιστορικό συμβάν. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να "την πούμε" και για να σταθούμε απέναντι στο λόγο της, είναι να τη συλλαβίσουμε θεατρικά. Δεν φτάνει, όμως, να την αφηγηθούμε. Πρέπει και να τη σκηνοθετήσουμε! Να την "παραστήσουμε", δηλαδή, σε μια σκηνή, θεατρικά. Επειδή αυτό που λένε "έξοδο από την κρίση" ή "φως στ...

Υπό Μηδενική γωνία είναι το βλέμμα των χαρακτήρων. Είναι η γωνία του πένθους, της αλληγορίας. Είκοσι ένα διηγήματα με κοινό θέμα την απώλεια -απώλεια προσώπων, μνήμης, πραγματικότητας, εαυτού, έρωτα. Μοναχικοί ήρωες, άλλοτε με φόντο επαρχιακό τοπίο, άλλοτε αστικό κι άλλοτε κάποιο αλλόκοτο ή παραισθητικό, Ξεδιπλώνουν σκέψεις, αισθήματα, εικόνες από την καθημερινότητά τους -φανερή ή και όχι. Ένας ένας, τον κάνατε όλοι το σάλτο και, τσουπ, την πηδήξατε την τσάκιση, από την "υγεία" στην "ανάπαυση", ε, δεν ήτανε και τίποτε δύσκολο, σκέφτεσαι, δυο-τρία εκατοστά απόσταση. Κα...

Η εξέλιξη της ανθρωπότητας έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Η υπερβατική δυναμική της ανθρώπινης δημιουργικότητας, που αποτέλεσε ως τώρα το όχημα της πολιτισμικής εξέλιξης, τείνει να γίνει απειλή για τον άνθρωπο, για την ανθρωπότητα, με αναπόφευκτο σύνδρομο αυτής της εξέλιξης την έμπρακτη καθολική αμφισβήτηση της αρχής του αριστοτελικού μέτρου. Βέβαια, δεν είναι η δημιουργικότητα καθαυτή (επιστήμη, τεχνολογία) που απειλεί την ανθρωπότητα, αλλά ο τρόπος και ο σκοπός χρησιμοποίησης των αποτελεσμάτων της. Άρα, το θέμα δεν είναι η αναστολή αυτής της δυναμικής -πράγμα αντικειμενικά...

Ποιητική συλλογή ενός εννιάχρονου αγοριού Η ποίηση του Ορφέα Παπακωνσταντίνου είναι μια αληθινή επανάσταση στην ποίηση. Και δεν είναι μόνο η ποιητική αξία των στίχων. Είναι που έχει κανείς την αίσθηση ότι ο ποιητής χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματα της ποίησής του για να εισχωρήσει όσο πιο βαθιά γίνεται στα μυστήρια της ζωής· κι όταν λέμε ζωή εννοούμε το σύμπαν, από την κίνηση των αστεριών, ως το τι βασανίζει τους ανθρώπους. Η μεγάλη, βέβαια, μοναδική έκπληξη εδώ είναι ότι ο ποιητής είναι μόνο οκτώ χρονών! Αν κάπως εξοικειωθεί κανείς μ' αυτό -προσπαθήσει- θα δει το δεύτερ...