Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Επομένως, αναμφίβολα πρέπει να αντισταθούμε. Αλλά η λέξη αντίσταση, όπως γνωρίζετε, είναι μια λέξη διφορούμενη, διότι μπορεί κάλλιστα να υποδηλώνει την επιθυμία ανάκτησης παλαιότερων προνομίων, αποκατάστασης αλλοτινών ισορροπιών και συμβιβασμών. Είναι γεγονός ότι, όταν υπάρχει κάτι που θεωρούμε πολύτιμο, που ο λαός θεωρεί πολύτιμο, οφείλει να το προασπίσει. Όμως το πρόβλημα με το οποίο μας φέρνουν αντιμέτωπους οι αυτοκρατορικές πρακτικές της ζωνοποίησης είναι ότι οι γνώριμες μορφές δράσης -διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, συλλογές υπογραφών, συνελεύσεις και εν τέλει ακόμα κα...

Στις 19 Ιούλη 1936, το προλεταριάτο της Βαρκελώνης πήρε τα όπλα και αντιμετώπισε νικηφόρα την ανταρσία των φασιστών στρατιωτικών. Σ' αυτή τη μπροσούρα (απόσπασμα ενός μεγαλύτερου βιβλίου με τίτλο Miguel Garcia's Story που κυκλοφόρησε στη Βρετανία το 1982 από τις εκδόσεις Cienfuegos Press) ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της μέρας, ο Miguel Garcia, περιγράφει τα γεγονότα, αποδίδοντας χαρακτηριστικά την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στον εργαζόμενο λαό στην αρχή της ανολοκλήρωτης (και τελικά στρατιωτικά ηττημένης) ισπανικής κοινωνικής επανάστασης. Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε...

Το 1933, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Ερρίκο Μαλατέστα στη Ρώμη, η Libreria del Risveglio με έδρα τη Γενεύη, δημοσίευσε το θεατρικό έργο του ιταλού αναρχικού "Η απεργία", το οποίο είχε μείνει αδημοσίευτο ενόσω ζούσε. Γράφει σχετικά ο Λουίτζι Φάμπρι: "Δεν με δυσαρεστεί που κυκλοφορήσατε την Απεργία. Εγώ δεν μπόρεσα να το κάνω αν και είχα το χειρόγραφο, γιατί όταν μου το έδωσε να το διαβάσω ο Ερρίκο το 1906 στο Λονδίνο, με έβαλε να του υποσχεθώ με τον πλέον απόλυτο τρόπο ότι δεν θα το δημοσίευα ποτέ, ακόμη και αν μου το έδωσε παρουσία και άλλων. Είναι συνεπώς καθήκον μου να...

Ο Κατσιαφίκας, παρουσιάζει το ξεπέρασµα των παραδοσιακών κινηµατικών τρόπων της παλαιάς, πλέον, αριστεράς και την ανάδυση των νέων λογικών για την οργάνωση και τους στόχους του επαναστατικού κινήµατος, στο πλαίσιο των χώρων και των κινήσεων που θα ονοµαστούν νέα κοινωνικά κινήµατα και ειδικότερα των αυτόνοµων κινηµάτων της Δυτικής Ευρώπης. Ο συγγραφέας δεν κάνει δουλειά γραφείου και το εξαιρετικά ενδιαφέρον κείµενό του αποτελεί και µια θερµή συνηγορία ενός συνοδοιπόρου των αυτόνοµων κινηµάτων.

Στον γαλαξία των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων στην Ιταλία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, η Αυτονομία κατάφερε να βάλει μαζί τον Μαρξ με την αντιψυχιατρική, την Παρισινή Κομμούνα με την αντικουλτούρα, τον ντανταϊσμό με τον εξεγερτισμό, τον εργατισμό με τον φεμινισμό και πολλά ακόμη περισσότερα. Όμως ήταν κυρίως μέσω της δράσης της που η Αυτονομία αποτέλεσε μια βαθιά ασυνέχεια, τομή και ρήξη με τις πρακτικές του επίσημου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Αυτή δεν υπήρξε μια οργάνωση, αλλά μια πολλαπλότητα που ξεκινούσε να οργανώνεται από εκεί που ζούσε, δ...

"Αν ο όρος γενοκτονία αναφέρεται στην ιδέα της "φυλής" και στην πρόθεση εξολόθρευσης μιας φυλετικής μειονότητας, η εθνοκτονία σηματοδοτεί όχι τη φυσική καταστροφή των ανθρώπων (οπότε, σε αυτή την περίπτωση, παραμένουμε σε μια γενοκτονική συνθήκη) αλλά την καταστροφή της κουλτούρας τους. Η εθνοκτονία είναι τότε η συστηματική καταστροφή των τρόπων ζωής και σκέψης ανθρώπων διαφορετικών από εκείνους που ηγούνται αυτής της διαδικασίας καταστροφής. Συμπερασματικά, η γενοκτονία δολοφονεί ανθρώπους σωματικά, ενώ η εθνοκτονία τους σκοτώνει πνευματικά. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει το ζή...

Το 1921 και σε μια Γερμανία που μόλις έχει λήξει η επανάσταση των συμβουλίων, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν ασχολείται με το πάντοτε φλέγον ζήτημα της βίας και διερωτάται κατά πόσο είναι δυνατή μια διάκρισή της σε βία που υποτάσσει και σε βία που απελευθερώνει. Πρόκειται για ένα "αγαπημένο" και τότε (όπως και σήμερα) άκρως επίκαιρο θέμα συζήτησης των αναρχικών ιδεών και πρακτικών και θα πρέπει να επισημανθεί ότι εκείνη την περίοδο της ζωής του ο Μπένγιαμιν δήλωνε αναρχικός (κάτι τέτοιο φαίνεται άλλωστε και από τα γραπτά του, από τις επαφές και τις γενικότερες ενασχολήσεις του). Προλε...

"Δεν πρέπει κανείς να έχει ρεφορμιστικές αυταπάτες σχετικά με το θέαμα, ότι δηλαδή μπορεί κάποια μέρα να βελτιωθεί από τα μέσα- διορθωμένο από τους ίδιους τους ειδικούς του, υπό τον υποτιθέμενο έλεγχο μιας καλύτερα πληροφορημένης κοινής γνώμης: αυτό θα ισοδυναμούσε με την οπισθοχώρηση των επαναστατών σε μια απλή επαναστατική τάση, ή στο φαίνεσθαι μιας τάσης, σ' ένα παιχνίδι το οποίο σαφώς δεν πρέπει να παίξουμε. Ένα παιχνίδι που πρέπει να απορρίπτουμε σταθερά στο όνομα των θεμελιωδών απαιτήσεων του επαναστατικού σχεδίου, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να παράγει μι...