Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία δύο νέων ανθρώπων, που η τύχη τους ένωσε. Αυτός, Τούρκος μεγαλοαστός, κυνηγά το μεγάλο έρωτα. Αυτή, Εβραία πόρνη, με κύριο μέλημά της την επιβίωση. Κωνσταντινούπολη του '50, μια πόλη που βράζει πολιτικά, κρατώντας στους κόλπους της ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας και εθνικότητας, ικανούς να συμβιώνουν και να συνδημιουργούν έως τότε, αφήνοντας ο καθένας έντονα τη σφραγίδα του πολιτισμού του. Σεπτεμβριανά 1955, η αρχή του τέλους για τις μη μουσουλμανικές εθνότητες της Πόλης, έτσι όπως την βίωσε και με μεγάλη ευαισθησία την κατέγραψε ένας σημαντικός Τούρκος δια...

"Το χαμάμ είναι κάτι παραπάνω από χώρος καθαρισμού. Κόσμος απροσδόκητος, αναμνήσεις ανάκατες, ντροπή και ξεδιαντροπιά, κόπωση και χαλάρωση, όλα μπερδεύονται, όλα ανακατεύονται σ' αυτή την υγρή και γεμάτη ατμούς ατμόσφαιρα, αλλά και μέσα στο μυαλό μας". Ahmad Sefioui, "La bath a nerveille" Όλοι γνωρίζουμε τι είναι το χαμάμ είτε από διάφορες ιστορίες είτε από κινηματογραφικές ταινίες. Όμως οι γνώσεις μας για το χαμάμ είναι περιορισμένες. Η σύντομη αυτή μελέτη εξετάζει την ιστορική εξέλιξη του χαμάμ και την κοινωνική σημασία που κατά καιρούς είχε από την αρχαιότητα ως τις μέ...

Με λένε Μυρτώ. Τα παιδικά μου χρόνια τα 'ζησα σ' ένα σπίτι με ψηλά ταβάνια και σκάλα μαρμάρινη. Αύριο μπαίνω στα 34. Ζω σ' ένα διαμέρισμα με περιορισμένο ακάλυπτο. Είναι όμως πάνω στη θάλασσα. 'Ετσι καμιά φορά γίνεται υπερωκεάνιο· και μοιραία φεύγω πάλι... Μα κείνοι που με φίλησαν στα μάτια μένουν πάντα εδώ. Σε παλιές κορνίζες και σε πρόχειρες κασέτες κιθάρα-φωνή. Άλλοι που είχαν τη γραμμή της ζωής μικρή κι άλλοι το φόβο της αγάπης θεριό ανήμερο. Λένε πως μοιάζω πιο μικρή απ' ό,τι είμαι. Είναι γιατί τα ψέματα που μου είπαν δεν ήταν βρόμικα. Ήταν μονάχα τα ψέματα της παρ...

Και τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: "Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Τότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τα 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία"; Ακούω μερικούς που λένε πως λαχταρούνε την "παλιά καλή εποχή" και δεν ξέρω αν έχουνε δίκιο ή άδικο. Σήμερα τα Ζωνιανά είναι ένα κεφαλοχώρι κι οι κάτοικοί του, χωρίς να είναι πλούσιοι, ζούνε από την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της γης. Δε θα ασχοληθούμε όμως με τη σημερινή του κατάσταση. Οι θύμησές μας γυρνούνε πίσω, στη δεκαετί...

Το βιβλίο "Ένας πολίτης θυμάται" είναι ακριβώς ό,τι υποδηλώνει ο τίτλος του. Η ζωή του Σίμου, ενός απλού Κωνσταντινουπολίτη, από την τρυφερή ηλικία των πέντε χρόνων που συνειδητοποιεί τι συμβαίνει γύρω του, ως την ώριμη ηλικία των πενήντα έξι χρόνων, όπου και εγκαταλείπει οριστικά την Πόλη. Μέσα από την περιγραφή της δικής του ζωής, ξετυλίγεται μπροστά μας η ιστορία μισού και πλέον αιώνα μιας μοναδικής πόλης, της Κωνσταντινούπολης, μιας οικείας και ταυτόχρονα ξένης χώρας, της Τουρκίας. Μικρασιατική καταστροφή, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Φόρος περιουσίας, Είκοσι ηλικίες, Σεπτε...

Τα γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Πόλη είναι από τις πλέον άγνωστες πτυχές της νεοελληνικής Ιστορίας, όπως στο σύνολό της άγνωστη παραμένει η ιστορία του Ελληνισμού της Πόλης και της Μικράς Ασίας. Τις αιτίες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε τόσο στην επιλεκτική μνήμη της νεοελληνικής ιστοριογραφίας όσο και στους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς και δεσμεύσεις του νεοελλαδικού κρατιδίου. Το βιβλίο αυτό στοχεύει στην πολυδιάστατη προσέγγιση των Σεπτεμβριανών. Παρουσιάζει τον τρόπο που καταγράφηκαν και αναλύθηκαν από τον ελλαδικό Τύπο της εποχής όλων των πολιτικών τάσεων....

Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στις αλησμόνητες πατρίδες, αποτυπωμένο από την πένα της πεζογράφου Αίγλης Ζωγράφου-Σιμαλαρίδου. Η συγγραφέας, η οποία ανήκει στην χορεία των λογίων της Πόλης, με το νέος της αυτό βιβλίο εκφράζει με τρόπο αισθητικά καταξιωμένο την πορεία της προς το γενέθλιο χώρο, υπηρετώντας ευσυνείδητα και επάξια την πολίτικη λογοτεχνία. Οι εικόνες καταλυτικές, αντικαθιστούν γρήγορα η μια την άλλη, εμπλουτισμένες με ιστορική γνώση, φαντασία και προσωπικά βιώματα, που μετατρέπονται σε σημεία αναφοράς, εστίες αναδρομής και προσωπικές συγκινήσεις. Ο αναγνώστης ε...

Ο ποιητής με τον εγκέφαλο και την καρδιά ζει στον Παράδεισο του δημιουργού του. Ποίηση είναι το απόσταγμα της αστείρευτης δύναμης του εγκεφάλου σε αρμονία με τα συναισθήματα της καρδιάς, όταν αυτή ξεπερνάει τους ατελείς της παλμούς, μακριά από ενοχές που την έχουν υποχρεώσει να είναι απατηλή και άπιστη, δείχνοντας έτσι τη θεϊκή της καταγωγή.

Μορφές πνευματικές του Ελληνισμού της Πόλης που αδικήθηκαν, αγνοήθηκαν ή προσπεράστηκαν, αποκαθίστανται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Χαράλαμπου Βάϊου. Άνθρωποι με τεράστια συνεισφορά στα γράμματα, που συνδαυλίζουν τη μνήμη, μαζί με μια διάχυτη νοσταλγία για τις αλησμόνητες πατρίδες, εκεί όπου αυτοί οι άνθρωποι δημιούργησαν και μεγαλούργησαν. Ο συγγραφέας, με σεβασμό, αγάπη και στοργή για την παρακαταθήκη που άφησαν αυτοί οι υπηρέτες των γραμμάτων, παραθέτει βιογραφικά στοιχεία και μικρά αποσπάσματα από το έργο τους, για να κρατήσει σε εγρήγορση τις μνήμες. Το βι...

Διηγήματα που αφηγούνται στιγμιότυπα από τη ζωή ενός παιδιού, του Στέφανου, ηλικίας οκτώ έως δώδεκα χρονών. Διηγήματα που καταγράφουν πώς βλέπει ένα παιδί στην ηλικία αυτή, εμάς τους μεγάλους, πώς κρίνει τις πράξεις μας αλλά και τα γεγονότα που συμβαίνουν στον περίγυρό του. Μια φρέσκια ματιά, από έναν άνθρωπο πολύ μεγαλύτερο από την ηλικία του ήρωα του βιβλίου, που καταπλήσσει με την αμεσότητα, την νεανικότητα και την πληρότητά της. Ένα βιβλίο που άνετα διαβάζεται από ενήλικες αλλά και από νέους. Τον Στέφανο και ποιος δεν θα 'θελε να τον έχει εγγονό, γιο, ανιψιό ή φίλο,...

Οι ποιητές και οι πεζογράφοι που μας ήρθαν εδώ από την Κωνσταντινούπολη, άφησαν πολλά πράγματα εκεί κάτω... Βιώματα κι εμπειρίες, μνήμες, πρόσωπα και φωνές, και το πιο ανεκτίμητο: τα παιδικά και τα εφηβικά τους χρόνια. Αυτά όλα ένιωσαν να τους παιδεύουν μια ζωή, όσοι από χρόνια μας αποχαιρέτησαν, αυτά θυμούνται όταν ξυπνούν με την ανατολή, αυτά ονειρεύονται όταν κοιμούνται με τη δύση, όσοι από τους ξεριζωμένους λογοτέχνες της Πόλης τυχαίνει να ζουν ακόμη. Το λογοτεχνικό τους έργο, όπως τα κείμενά τους μαρτυρούν, δεν υπήρξε απήχηση καμιάς άλλης λογοτεχνίας. Ήταν και είναι...

Μία συλλογή διηγημάτων ψυχογραφικού ήθους. Ασχολείται κυρίως με συμπεριφορές παιδιών και πως εμείς οι μεγάλοι τις εκλαμβάνουμε. Περιγράφει καταστάσεις και γεγονότα της καθημερινής μας ζωής, ειδωμένα από ένα "τρίτο μάτι". Περιέχει τα διηγήματα: "Arrivederla nonna", "Χαλιά τινάζω", "Αγγελούδι μου", "Η σούπα", "Ο κύριος Δημοσθένης".

Θα πρέπει να ομολογήσουμε όλοι μας πως ο Κρητικός που κατοικεί μακριά από το νησί, νιώθει περισσότερο την ανάγκη να κοινοποιήσει την αγάπη και τον θαυμασμό του για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Για αυτόν τον ιερό βράχο που φιγουράρει στο σταυροδρόμι της υδρογείου ταγμένο λες από τη μοίρα του να υπάρχει για γράφει - κατά καιρούς - ιστορία. Και είναι φυσικό, αφού η νοσταλγία είναι αυτή που δημιουργεί παρόμοια συναισθήματα. Επομένως και εγώ επηρεασμένος από παρόμοιες καταστάσεις, αποπειράθηκα να υμνήσω με τις δικές μου μικρές δυνάμεις και τον γνωστό κρητικό τρόπο, διάφορες πτυχέ...

Ένας έρωτας. Πως ξεκινάει και πως εξελίσσεται ανάμεσα σε δύο δεκαεξάχρονα παιδιά. Στη Σύμη του 16ου αιώνα, οι συγκυρίες φέρνουν σε επαφή έναν Συμιακό με μία Τουρκάλα. Ο έρωτας που αναπτύσσεται, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εξαιτίας των διαφορετικών θρησκειών αλλά και των αντιλήψεων των δύο οικογενειών -αντιλήψεις που λίγο απέχουν από τις σημερινές- και πως οι συγκυρίες πάλι τους δίνουν τη δυνατότητα να τις ξεπεράσουν. Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα από όλες τις ηλικίες.

Μετά από ένα σύντομο ταξίδι, είχαν αράξει στον κάβο Σκουλουδά και ανέβαιναν προς τον μικρό αρχαίο οικισμό που υπάρχει εκεί. Όταν έφθασαν κοντά στην περιοχή, αυτοί που δεν είχαν πάει ξανά, κοιτούσαν με ενδιαφέρον τους ορθογώνιους ογκόλιθους που υπήρχαν στους γκρεμισμένους τοίχους κτηρίων και τη δεξαμενή νερού που μάζευε τα όμβρια ύδατα. Παραδόξως ο Πανορμίτης που άλλες φορές ήταν πολύ ομιλητικός για αυτά τα πράγματα, σήμερα με δυσκολία μιλούσε. Όταν έφτασαν στον λαξευμένο μονόλιθο με το σκαλισμένο αυλάκι και τον κύκλο, έμειναν να τον χαζεύουν αρκετή ώρα.

Πόλη γεμάτη μνήμες και ιστορική φόρτιση, αλλά και εθνικό παλμό, το Διδυμότειχο είναι η "βυζαντινή πρωτεύουσα" της Ελλάδας και ο προμαχώνας των ελληνικών επάλξεων. Πόλη σημαντική στρατηγικά και οικονομικά από πολύ παλιά, το Διδυμότειχο κατοικούνταν ανέκαθεν από ποικίλες πληθυσμιακές ομάδες, που περιστοίχιζαν τον ελληνικό του κορμό. Τσιγγάνοι, μουσουλμάνοι, Αρμένηδες και εβραίοι ζούσαν στην πόλη από την απαρχή της ιστορίας της, σχηματίζοντας μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Η σημερινή αδιαφορία του ελλαδικού κράτους για την ανάπτυξη του Διδυμοτείχου και της Θράκης γενικότερα, μ...

Μέχρι να στέκει ο κόσμος τούτος, η ανθρωπιά δε θα λείπει. Η ιδέα πως θα' κάνε έρωτα μ΄ένα Θεό τηνε κολάκευε πολύ. Άλλωστε, ποια γυναίκα, έστω και μια φορά στη ζωή της, δεν ονειρεύτηκε πως ήθελε να βρεθεί στην αγκαλιά ενός Θεού...! Τι δυστυχία Θε μου! Η δυστυχία υπάρχει παντού. Είναι διάχυτη γύρω μας και δεν τη βλέπουμε!... Δε θέλουμε να τηνε δούμε. Μας τυφλώνει ο εγωισμός και η ματαιοδοξία. Δεν υπάρχει ασχήμια στη ζωή!... Η ασχήμια και η ομορφιά υπάρχει μέσα μας.

Ο καυτός ήλιος του Αυγούστου λες και είχε βάλει στοίχημα να τους τσουρουφλίσει. Σε μία ώρα περίπου είχαν φτάσει σ' ένα κονάκι ερείπιο. Μεγαλείο πριν μερικές μέρες, τώρα με τα σπασμένα τζάμια του ορθάνοιχτα, έδειχνε τη μιζέρια και την κατάντια ενός σπιτιού που κάποτε γι' αυτούς που το είχαν ήταν όνειρο ζωής. Ρημαγμένα δωμάτια, αναποδογυρισμένα έπιπλα, ένα τζάκι ακόμη με τις στάχτες. Το ισόγειο έδειχνε ότι είχε πάθει μεγάλη ζημιά από τη λεηλασία. Ανέβηκαν επάνω. Εκεί ήταν το φρικτό θέαμα. Ολόκληρη οικογένεια κρεμασμένη από το ταβάνι. Οι τρεις ενήλικοι, δύο άντρες και μία γυν...

[...] Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια απλή περιδιάβαση στο ούτως ή άλλως πολύ πλούσιο κήπο της Πολίτικης κουζίνας. Είναι παράλληλα και μια αναδρομή στις οικογενειακές μνήμες και εμπειρίες, που λίγο πολύ είναι κοινές σε κάθε πολίτικη οικογένεια. Βόσπορος, Θεραπειά, Ζάππειο, Σεπτεμβριανά, απελάσεις. Σε αυτές τις γλυκόπικρες μνήμες της παιδικής μου ηλικίας, έτσι όπως ακόμα με περιτριγυρίζουν στα αγαπημένα πολίτικά τραπέζια, μαζί με τις εποχιακές μυρωδιές από τους γιαλαντζή ντολμάδες, τα πολίτικα πιλάφια, τα γλυκά του κουταλιού με το δενδρισάκι και την κανέλα...(Σούλα Μπόζη)