Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αθώες παιδούλες που γίνονται ολοκαύτωμα στον έρωτα, κυριαρχικές λέαινες που στέλνουν το αδύναμο αρσενικό στον χαμό του, μαραμένα μάτια που τα πνίγει το παράπονο μέσα στον μουντό στρατώνα παρελαύνουν στις ιστορίες του τόμου αυτού· άλλοτε αλληγορικά παραμύθια, άλλοτε λαγγεμένα πεζογραφήματα μουσκεμένα από τον πόνο και άλλοτε σαρκαστικά σκίτσα της εποχής, τα νεανικά διηγήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη έχουν κοινό τους γνώρισμα την οξύτατη αίσθηση του ρυθμού και τη γοητευτική μουσικότητα. Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδ...

Την νεαρή, αδύναμη γυναίκα που τον εμπιστεύθηκε πιότερο και από αδελφό, την απέσπασε από τον άντρα της, από των κύκλο των γνωστών της και την πατρίδα της, και την έφερε εδώ, μέσα στον καύσωνα, τον πυρετό και την πλήξη. Από μέρα σε μέρα, εκείνη έπρεπε, σαν καθρέφτης, να αντανακλά την δική του απραξία, τη χυδαιότητα και τα ψέματά του, με αυτά και μόνο με αυτά γέμιζε την αποχαυνωμένη, νωθρή, θλιβερή ζωή της. Έπειτα την βαρέθηκε, την μίσησε, αλλά δεν είχε το κουράγιο να την παρατήσει, και προσπαθούσε να την μπλέξει όλο και περισσότερο μέσα σε έναν ιστό από ψευτιές. Τα υπόλοιπα...

Ο "Πόλεμος των κουμπιών", είναι μια περιπέτεια. Ή καλύτερα μια εποποϊα με ήρωες παιδιά από δέκα έως δεκατεσσάρων χρόνων. Δυο συμμορίες βίαιες και οργισμένες, εμπλέκονται σε ένα λυσσαλέο αγώνα "μέχρι τελικής πτώσεως". Η παρεξήγηση που έχει πυροδοτήσει τον πόλεμο τούτο, έχει από καιρό ξεχαστεί. Και όμως διαιωνίζεται, τρέφοντας τα μίση που κρατάνε από την πρώτη συμπλοκή και, κυρίως, τις υποχρεώσεις που η παράδοση επιβάλλει. Μοναδικός σκοπός του αγώνα: ο αντίπαλος να πιαστεί στην παγίδα, να κυριευθεί, να εξουδετερωθεί. Και τότε αρχίζουν οι ξυλοδαρμοί, το ξεγύμνωμα, το κόψιμο τω...

Ένα φθινοπωρινό Σαββατόβραδο, οχτώ-εννιά νέοι, τρελοπαρέα, όλοι τους ένας κι ένας, κατηφορίζουν προς το Παγκράτι, τραγουδώντας καντάδες με τη συνοδεία κιθάρας και μαντολίνου, και κάνοντας ένα σωρό τρέλες μέσα στους έρημους δρόμους. Λίγο πιο πέρα σε ένα φτωχικό, μια κοπέλα ετοιμοθάνατη ξυπνάει από το λήθαργο, αναγνωρίζοντας τη φωνή που περνάει... Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδοσης, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, συνοδοιπόρος των κομμουνιστών, τοξικομανής, αυτόχειρας, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ξετυλίγει στη νουβέλα "Κάπου περνούσ...

Σ' αυτή την πρώτη τους περιπέτεια, ο Σερλοκ Χολμς και ο Δόκτωρ Ουώτσον αναλαμβάνουν μια ανατριχιαστική υπόθεση φόνου, έρωτα και εκδίκησης. Μιαν υπόθεση που άρχισε πριν πολλά χρόνια, στο Σολτ Λέικ Σίτυ...

Ο Αρσέν Λουπέν, ο αριστοκράτης λωποδύτης, γεννήθηκε στο Παρίσι των αρχών του αιώνα μας από την πέννα του Μωρίς Λεμπλάν. Στις σελίδες αυτής της πρώτης λογοτεχνικής εμφάνισης του Αρσέν Λουπέν σκιαγραφείται το πορτραίτο ενός αντιφατικού ήρωα, το πορτραίτο ενός απατεώνα μα και αριστοκράτη, ενός αδίστακτου και ενός τρυφερού άνδρα, ενός διαρρήκτη μα και ενός τιμωρού, ενός Ρομπέν των Δασών της Μπελ Επόκ όπως τον αποκάλεσαν, που πρωταγωνιστεί στις περιπέτειες της δύναμης, του πλούτου και της εξουσίας.

Μα υπάρχουν περιττοί άνθρωποι; Βεβαίως και υπάρχουν, απαντάει ο Ιβάν Τουργκένιεφ και μέσα από τις σελίδες του σύντομου αυτού αριστουργήματος προσδίδει τον χαρακτηρισμό αυτό σε όλους τους παρόμοιους με τον ήρωά του στη νουβέλα αυτή ανθρώπους, που με την αδύναμη θέλησή τους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τις επιθυμίες τους και τα δικαιώματά τους στο πέρασμα της ζωής τους. Πρόκειται για μια εξαιρετική απεικόνιση της ψυχοσύνθεσης πολλών διανοούμενων της εποχής του και όχι μόνο, προϊόν ίσως και της ομόφωνα εχθρικής στάσης των ομοτέχνων του απέναντί του, που τον οδήγησε να εγ...

[Δείγμα γραφής] ΜΕ ΕΝΑ ΦΛΑΣ Στον Αργύρη Χιόνη Ας έμεινα κι εγώ σ' ένα υπόγειο να πάψει πια αυτός ο φόβος πως ξαφνικά ανοίγουν τα παράθυρα και μπαίνει ο ήλιος, αστράφτει μ' ένα φλας στο πρόσωπό μου καίγοντας τη φωτογραφία που τόσα χρόνια προσπαθούσα να κρατήσω σε μέτρια ωχρότητα. Μην εξαφανιστούν τα κατά τ' άλλα συνηθισμένα μου χαρακτηριστικά· μη σβήσει σε ελάχιστα λεπτά η έστω αβέβαιη στάση που έχω στη ζωή. Ιούνιος 2007

Ο διευθυντής μου είπε: "Σας κρατώ στη δουλειά από σεβασμό και μόνο προς τον αξιότιμο πατέρα σας, ειδάλλως θα είχατε προ πολλού πετάξει έξω από το γραφείο μου". Εγώ του απάντησα: "Εξοχότατε, με κολακεύει ιδιαιτέρως η πεποίθησή σας ότι ξέρω να πετώ". Κι έπειτα, τον άκουσα να λέει: "Βγάλτε έξω αυτόν τον κύριο, μου σπάει τα νεύρα". Σε δυο μέρες μέσα, με απέλυσαν. Και έτσι, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θεωρούμαι ενήλικος, προς μεγάλη θλίψη του πατέρα μου, που είναι ο δημοτικός αρχιτέκτονας, άλλαξα εννέα θέσεις. Εργάστηκα σε διαφορετικές υπηρεσίες, αλλά και οι εν...

Πέντε χριστουγεννιάτικες ιστορίες χαρακτηριστικές του Ρωσικού πνεύματος των Χριστουγέννων και γραμμένες από τον μεγάλο Αντόν Τσέχωφ βρίσκονται στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Ο Βάνκα Ζούκωφ, ένα εννιάχρονο αγόρι, ο Βαλόντια, η Ναταλία, ο ιδιόρυθμος Τσετσεβίτσιν, η Βασίλισα, ο Γιεγκόρ, ο μπεκρής Ιβάν Ιβάνιτς και ο δημόσιος υπάλληλος Γκεράσιμ Κουζμίτς Σινκλετέγιεφ είναι οι πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών, μέσα από τις σελίδες των οποίων με ένα εξαιρετικά λεπτό χιούμορ ξεπηδάει μια γλυκιά Χριστουγεννιάτικη μελαγχολία.

Το βιβλίο αυτό ,όπως και ο πρώτος τόμος της "Αλίκης" είναι η τέλεια δημιουργία ενός λογικοτραφούς και μαθηματικού μυαλού, προσαρμοσμένη στην άδολη και αγνή απόλαυση της παιδικής ψυχής, και αποσπάστηκε τυχαία, θα έλεγε κανείς, από το δημιουργό της. Στην "Αλίκη" ο Λιούις Κάρολ χρησιμοποιεί σε όλο τους το εύρος τις ειδικές του γνώσεις, ξεπερνά τις οποιεσδήποτε αδυναμίες του και δημιουργεί κάτι το μοναδικό, ένα θρίαμβο της τέχνης και του λόγου, και ίσως το δημοφιλέστερο παιδικό βιβλίο στο κόσμο.

Στα μελετήματά του για τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης, ο Τζόρτζιο Βαζάρι (1511-1574) εκπτυχώνει, με θαυμαστή ενάργεια, στιγμές από τα νεανικά τους χρόνια, καταγράφει τις επιδράσεις που δέχτηκαν, ιστορεί τα ταξίδια και τις περιπέτειές τους. Λαμπρός ζωγράφος και αρχιτέκτονας ο ίδιος, χρησιμοποιεί τώρα την πένα του για να εκθειάσει τη χάρη και τη μεγαλοφυία του Λεονάρντο ντα Βίντσι,να μιλήσει για τη θυελλώδη διαμάχη ανάμεσα στον Λεονάρντο και τον Μιχαήλ Άγγελο, και να παρουσιάσει τη συγκλονιστική αλλαγή στο στυλ του Ραφαήλ αφότου μελέτησε τα αριστουργήματα των δασκάλων από τ...

Γραμμένο στα 1937, ο "Φερντυντούρκε" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του μεγάλου Πολωνού Βίτολντ Γκόμπροβιτς. Έργο παράξενο και αναρχικό, έργο που μοιάζει με λίβελο ή με φιλοσοφική διατριβή, το "Φερντυντούρκε" είναι το μυθιστόρημα της ανωριμότητας. Διαπραγματεύεται την ιστορία ενός ενήλικα που η συμπεριφορά των άλλων τον αναγκάζει να ξαναγίνει παιδί. Κάτω από το επιφανειακά αφελές και παιδαριώδες στυλ του, το "Φερντυντούρκε" είναι μία έξοχη παρωδία του Κόσμου των παλαιών ηθικών αξιών, της λογικής των τετελεσμένων γεγονότων, της καλλιτεχνικής φόρμας.

Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ, απέχοντας πολύ από το να είναι θέσεις απροβλημάτιστες και μετέωρες, ως λόγος και αντίλογος αποτελούν θραύσματα ποιητικής γύρω από ορισμένόυς σταθερούς άξονες: τη σιωπή του Θεού, την ιστορία, το "εικονικό" και το "πραγματικό", αγαπημένους ποιητές, βιβλία, τον φασισμό, την ηθική, την πίστη. Γιατί όταν γράφει κανείς υπό το βάρος της ποίησης, ή "φιλοσοφεί με το πινέλο στο χέρι", όπως λέει ο Μπαλζάκ στο "Άγνωστο αριστούργημα", η θεωρία (ξανα)γίνεται αυτό ακριβώς που είναι και τίποτε παραπάνω.

Την διασκέδαζε να ξυπνά στους άνδρες πότε ελπίδες και πότε φόβους, να τους σέρνει από τη μύτη κατά τα κέφια της -αυτό το έλεγε να κοπανάς τους ανθρώπους τον έναν με τον άλλον- εκείνοι όμως ούτε καν σκέφτονταν να της αντισταθούν και υποτάσσονταν πρόθυμα. Σε όλη της την ύπαρξη, την ζωηρή και ωραία, υπήρχε ένα ιδιαίτερα γοητευτικό μείγμα πονηριάς και ξεγνοιασιάς, προσποίησης και αφέλειας, ηρεμίας και σβελτάδας· σε όλα όσα έκανε, σε όλα όσα έλεγε, σε κάθε της κίνηση διακρινόταν μια λεπτή, ανάλαφρη χάρη, όλα πρόδιδαν μια ιδιόμορφη, παιχνιδιάρικη δύναμη. Και το πρόσωπο της άλλαξε...

Η τραγική ιστορία του νομοταγούς και φιλήσυχου εμπόρου αλόγων Μίχαελ Κόλχαας που, επειδή τον αδίκησαν, γίνεται αντάρτης και καταλήγει κάτω από το τσεκούρι του δημίου, είναι το πιο φημισμένο πεζογράφημα του Χάινριχ φον Κλάιστ και ένα από τα κορυφαία δείγματα του λογοτεχνικού είδους της νουβέλας.

Ο "αυλικός" του Καστιλιόνε πέρα από σημαντική πηγή πληροφοριών και περιγραφών της αυλικής ζωής την περίοδο της Αναγέννησης είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο γιατί είναι ένα έργο "μοντέρνο", δηλαδή απεξαρτημένο από τη θρησκεία και τη μεταφυσική. Τοποθετείται, όχι άδικα, δίπλα στον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλι, σηματοδοτώντας την αλλαγή της σκέψης, των προτεραιοτήτων και του προσανατολισμού του ανθρώπου της Αναγέννησης. Σηματοδοτεί, κυρίως, το γεγονός ότι κέντρο του ενδιαφέροντος σταματά να είναι ο ουρανός, και ο άνθρωπος επιστρέφει στις επίγειες φροντίδες του.