Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο συνθέτουν δοκίμια, άρθρα και ποιήματα-δοκίμια, δημοσιευμένα σε ελληνικά περιοδικά, έντυπα, εφημερίδες, ιστοσελίδες και βιβλία, καθώς και αδημοσίευτα κείμενα. Επίσης, το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα που δημοσιεύτηκαν στα αγγλικά ή στα γαλλικά και μεταφράστηκαν στα ελληνικά από τον Δρ. Χ. Μαγουλά. Ο Charles Bernstein θεωρεί ότι η ποιητική είναι η ποίηση με άλλα μέσα. Σ' αυτό το πνεύμα, το βιβλίο στοχεύει να αναδείξει τις πολιτιστικές προϋποθέσεις για την ανάδυση της νεοτερικής ποίησης και τις πολιτιστικές συντεταγμένες της ποιητικής παραγωγής του Δημοσθένη Αγραφι...

Δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1849 με τον τίτλο "Resistance to Civil Government", το ηλεκτρισμένο αυτό κείμενο του Θορώ είναι ίσως το πιο δημοφιλές δοκίμιο της αμερικανικής λογοτεχνίας -πηγή έμπνευσης των ακτιβιστών όλου του κόσμου, από τους Βρετανούς Φαβιανούς έως τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, από τους παραδοσιακούς αναρχικούς έως τους κάθε απόχρωσης αγωνιστές της αριστεράς.

Το βιβλίο αυτό προέρχεται από τις εργασίες ενός σεμιναρίου συλλογικής μετάφρασης. Δύο ξένοι ποιητές προσκαλούνται στις εγκαταστάσεις του Συνεδριακού Κέντρου Φηρών, Σαντορίνη και συνεργάζονται με Έλληνες ποιητές και μεταφραστές. Το αποτέλεσμα της συλλογικής μετάφρασης επιμελείται και παρουσιάζει ένας από τους μεταφραστές. Το σεμινάριο εντάσσεται στις δραστηριότητες του ευρωπαϊκού δικτύου Κέντρων Ποιητικής Μετάφρασης που αποτελείται από τα Ιδρύματα: Fondation Royaumont (Γαλλία), Fundacao da Casa de Mateus (Πορτογαλία), The Tyrone Guthrie Center (Ιρλανδία) και το Ίδρυμα Θήρας,...

"Έχω συχνά αναρωτηθεί μετ' εκπλήξεως, από πού μπορέσατε να αποκομίσετε ετούτη ή εκείνη τη μυστική γνώση, την οποία εγώ κατέκτησα ύστερα από κοπιώδη διερεύνηση του αντικειμένου, και τελικά κατέληξα να ζηλεύω τον ποιητή, τον οποίον ούτως ή άλλως θαύμαζα. Έχω λοιπόν σχηματίσει την εντύπωση πως εσείς, δια της διαίσθησης -στην πραγματικότητα όμως ως συνέπεια εκλεπτυσμένης αυτοαντίληψης- γνωρίζετε όλα εκείνα, όσα αποκάλυψα εγώ έπειτα από κοπιαστική εργασία σε άλλους ανθρώπους". Σίγκμουντ Φρόυντ Στην παραπάνω επιστολή του προς τον Άρτουρ Σνίτσλερ, συγγραφέα της "Ονειρικής Ι...

Ο Άντονυ και η Γκλόρια στην Αμερική τη δεκαετία του 1920. Παιδιά μιας γενιάς που ζει την αναστάτωση του έρωτα και της δόξας, αλλά και καταδικασμένη να βιώσει τον τρόμο της φτώχειας και τη λατρεία της επιτυχίας. Παιδιά που βρήκαν "όλους τους θεούς νεκρούς και όλες τις ανθρώπινες πίστεις κλονισμένες". Καταμεσής στη χρυσή "εποχή της τζαζ". Περνούν τη ζωή τους διασκεδάζοντας, μ' εκείνο το δυνατό συναίσθημα της άγριας φυγής, μαζί μ' έναν τόνο λύπης, αλλά πάντα με το όνειρο και την ελπίδα κάποιας απόλαυσης -ευτυχίας ίσως- γύρω στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, μπορεί τα μεσάνυχτα...

Μένουνε μέσα μου πολλοί, το λέω, το ξαναλέω. άλλοι κοιμώνται τη νύχτα, άλλοι τη μέρα, τα κρεβάτια τους είναι κουκέτες στου μυαλού μου πάνω το σιωπηλό σκάφος, πλένονται, άλλος κοιτώντας απ' τα μάτια μου έξω, κι άλλος από κάτι φινιστρίνια στα νεφρά με θέα την καρδιά μου και το συκώτι. άλλοι βλέπουν, κατεβαίνοντας ως τα ρουθούνια έξω-έξω με σχοινιά, δυο εικόνες του κόσμου άσχετες, των δαχτύλων των ποδιών μου τη γλυκιά ηρεμία, της κοιλιάς μου τον πιο κάτω γκρεμό ονειρεύονται. κι ένας, ο πιο δικός μου απ' όλους, ούτε κοιτάει, ούτε μιλάει, ούτε βλέπει. πίσω απ' το σημάδι το πιο π...

Οι "Φόνοι της οδού Μοργκ" είναι το πρώτο δείγμα του λογοτεχνικού είδους που συνηθίσαμε να το ονομάζουμε Αστυνομική Ιστορία, μια υποκατηγορία της Πεζογραφίας Μυστηρίου καταπώς θεωρούν οι ειδικοί. Συνεπώς εκτός από την μεγάλη λογοτεχνική της αξία, η ιστορία αυτή του Έντγκαρ Άλλαν Πόε έχει και μνημειακό χαρακτήρα. Στην οδό Μοργκ των Παρισίων συμβαίνει μια μυστηριώδης και βάναυση δολοφονία δύο γυναικών. Πολυάριθμοι μάρτυρες δηλώνουν ότι άκουσαν τη φωνή του πιθανού δολοφόνου, κανείς όμως δεν μπόρεσε να καταλάβει ποια γλώσσα ήταν αυτή που μιλούσε. Έτσι, οι έρευνες της αστυνομί...

"Δεν έχω χάσει ακόμα το χάρισμα της ανθρώπινης λαλιάς, και θα μου κάνει καλό να μιλήσω λιγάκι για τα βάσανα και τις χαρές μου με λόγια σαν και τα δικά σας· η γλώσσα σας είναι ό,τι πρέπει για τέτοιες δουλειές, κι οι λέξεις που έχετε βρει για κάποια αντικείμενα και φαινόμενα του κόσμου τούτου καταφέρνουν να περιγράφουν μια χαρά τις λεπτομέρειες και τα χαρακτηριστικά τους." Έτσι μου μίλησε εκείνο το κρύο βράδυ ο μαύρος σκύλος που συνάντησα στο πάρκο, κι εγώ αφέθηκα στην ιστορία του γιατί έτρεφα μεγάλη συμπάθεια για το γένος των σκύλων, και ιδιαίτερα για τη δική του ράτσα.

Δώδεκα από τις πιο λαμπρές υποθέσεις του σπουδαιότερου ντετέκτιβ στην αστυνομική λογοτεχνία αποτελούν το περιεχόμενο των Περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς. Ποιο είναι το μυστικό της κηλιδωτής ταινίας που σκορπά τον θάνατο σε κάθε εμφάνισή της; Ποια τρομερή ατιμία εξυφαίνεται πίσω από την αξιοσέβαστη πρόσοψη της οικίας που βρίσκεται στις Χαλκόχρωμες Οξιές; Πως βρέθηκε ένα ανεκτίμητης αξίας διαμάντι στον οισοφάγο μιας χήνας; Γιατί ένας φάκελος που περιέχει πέντε κουκούτσια πορτοκαλιού σπείρει τον τρόμο στους παραλήπτες του; Και τι είναι αυτό που κάνει την Ιρένε Άντλερ τόσο πολύ...

"Μα πού βρίσκεται το Χωράφι των Θαυμάτων;" ρώτησε ο Πινόκιο. "Δυο βήματα είναι από δω". Διασχίσανε την πόλη, και, βγαίνοντας απ' τα τείχη, φτάσανε σ' ένα απομονωμένο χωράφι, που 'μοιαζε σαν όλα τα χωράφια. "Φτάσαμε λοιπόν", είπε η Αλεπού, "άντε, στρώσου στη δουλειά: να σκάψεις μια μικρή τρύπα με τα χέρια σου και να βάλεις τα χρυσά σου νομίσματα μέσα". Υπάκουσε ο Πινόκιο. Έσκαψε μια τρύπα, έβαλε μέσα τα τέσσερα χρυσά νομίσματα που του 'χανε μείνει, και τα σκέπασε με λίγο χώμα. "Τώρα", είπε η Αλεπού, "άντε στο φράγμα εδώ κοντά, φέρε έναν κουβά νερό και πότισε το μέρος όπ...

Αλλά γιατί λέγονται μυστικοί; Όχι βέβαια γιατί κρύβουν κάτι, αλλά γιατί αυτό που οι ίδιοι είναι δε διδάσκεται: δε μπορείς να περιγράψεις ή να διδάξεις σε κάποιον τη γεύση του κερασιού· πρέπει ο ίδιος να δαγκώσει το κεράσι. Μυστικό είναι, όχι αυτό που φρουρείται, αλλά το από τη φύση του αμετάδοτο. Ο μυστικός πηγαίνει τόσο μακριά που φτάνει κάποτε εκεί που ξεκίνησε. Διανύει το χώρο της σύγχυσης, των δογμάτων και των θεωριών και φτάνει στο κενό, η σωστότερα στον χαοτικό χώρο, που βρίσκεται μετά από το τέλος και πριν από την αρχή. Το φτάσιμο στον χαοτικό χώρο είναι "ένας θάνατ...

Μέσα στο δωμάτιο βρίσκονταν δύο παράξενες φιγούρες. Εμείς, τις έχουμε γνωρίσει. Η μία ήταν η νεράιδα που την έλεγαν Φροντίδα. Η άλλη ήταν η ανθυπονεράιδα της Τύχης. Έσκυφαν πάνω απ' τον νεκρό άντρα. "Oρίστε!" είπε η Φροντίδα. "Τι πρόσφεραν οι Γαλότσες σου στους ανθρώπους;" "Τουλάχιστον, χάρισαν σ' αυτόν εδώ την αιώνια ευτυχία", απάντησε η ανθυπονεράιδα της Τύχης. "Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος", συνέχισε η Φροντίδα. "Αυτός εδώ έφυγε με δική του πρωτοβουλία. Δεν κλήθηκε να φύγει, δεν είχε έρθει η ώρα του. Απλά, το ψυχικό του σθένος δεν ήταν αρκετά δυνατό, δεν μπορούσε να περιμ...

Οι ιστορίες του Κόκκινου Χάνραχαν υπάρχουν ως ένα λογοτεχνικό έργο που αντιδρά στην απολυταρχική εικονική πραγματικότητα του βιομηχανικού προϊόντος που προβάλλεται σήμερα ως τέχνη -είτε πρόκειται για λογοτεχνία, είτε για κινηματογράφο, είτε για μουσική είτε για οποιαδήποτε άλλη έκφραση πολιτισμού- και κραυγάζει ουσιαστική λαϊκή τέχνη: τέχνη που απευθύνεται στα θεμελιώδη και λαϊκά ένστικτα κάθε κοινωνικής τάξης και τύπου ανθρώπου. Η δημιουργική, με μοντέρνο τρόπο, διαχείριση της παραδοσιακά λαϊκής λογοτεχνίας ως τρόπος επαναμάγευσης μιας εθνικής λογοτεχνίας ή συνολικά της...

Μια πραγματική ιστορία που διαδραματίστηκε λίγο πριν τη Γαλλική Επανάσταση, σε μια αγροτική περιοχή της βορειοδυτικής Γαλλίας, την Βρετάνη, μια περιοχή με έντονες ιδιαιτερότητες που χάνονται στο βάθος του χρόνου, είναι ο πυρήνας της μικρής αυτής ιστορίας που μας αφηγείται ο Τζόζεφ Κόνραντ. Βασικά σημεία της ιστορίας μας είναι ο Ζαν-Πιερ Μπακαντού, η γυναίκα του, και το δράμα που εκτυλίσσεται μέσα στην οικογένειά τους και τον περίγυρό τους. Αφορμή του δράματος αυτού είναι το γεγονός ότι όλα τα παιδιά της οικογένειας του Ζαν-Πιερ που έρχονται στον κόσμο είναι διανοητικά κα...

"Οι έντεκα χιλιάδες βέργες" είναι ένα από τα κλασσικότερα ερωτικά μυθιστορήματα που έχουν γραφτεί. Είναι ένα έργο που κυριαρχείται από την αναζήτηση της ανώριμης ομορφιάς, τη λατρεία της εφηβείας, τον εξωτισμό, το σεβασμό των ηδονών, τη ροπή προς τη χλιδή, και κυρίως, την εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις της φαντασίας να εκπληρώσει τους πιο υπερβολικούς πόθους. Ο Πάμπλο Πικάσο έλεγε για τις "Έντεκα χιλιάδες βέργες" πως: "Είναι το ωραιότερο βιβλίο όλων των εποχών, και εν πάση περιπτώσει, είναι ένα βιβλίο εκπληκτικά παρανοϊκό, γραμμένο με τρελό κέφι και με απόλυτη ελευθερία σκέψη...

Μια σειρά από ιστορίες και περιπέτειες του Αρσέν Λουπέν, που επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο για άλλη μια φορά την απίστευτη ανωτερότητα του ιδιόμορφου και ιδιοφυούς αυτού "αριστοκράτη-λωποδύτη" και ταυτόχρονα εξάπτουν το ενδιαφέρον και τη φαντασία κάθε αναγνώστη. Γεννημένος από την πένα του Μωρίς Λεμπλάν, η μοναδική αυτή φυσιογνωμία του αστυνομικού μυθιστορήματος φαίνεται πως καταργεί τα όρια που υπάρχουν μεταξύ του καλού και του κακού, και σχεδόν πάντα στο τέλος εμφανίζεται ως υπερασπιστής τουλάχιστον του ηθικού νόμου της κοινωνίας. Αυτή είναι και η γοητεία του, αυ...

Με το δόκτορα Ουώτσον στο πλευρό του ο διάσημος Σέρλοκ Χολμς ρίχνει άπλετο φως σε δέκα μυστηριώδεις και σκοτεινές ανστυνομικές υποθέσεις των αρχών του αιώνα μας. Στην ενδέκατη ιστορία της συλλογής αυτής, ο Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ βάζει τέρμα στη ζωή του διασημότερου ντετέκτιβ όλων των εποχών, αφού ο καταχθόνιος καθηγητής Μοριάρτυ, ο Ναπολέων του εγκλήματος «σκοτώνει» τον Σέρλοκ Χολμς σε μια χαράδρα των ελβετικών Άλπεων...