Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για "Τα σύρματα" (Τραμ, 1978) έγραψαν: "... Ένα απ' τα καλύτερα βιβλία του 1978, ενός ποιητή που αν δεν πέσουν οι κεραυνοί του Δία πάνω του, ή δεν εγκλωβιστεί απ' τις στυγνές απαιτήσεις τού καθ' ημέρα βίου, θα έχει, χωρίς καμιά αμφιβολία, ένα ποιητικό μέλλον βέβαιο και ευρύ. Γιατί με την πρώτη του κιόλας συλλογή κατορθώνει αυτό το τόσο δυσκολοαπάντητο (και πάντα με την ωριμότητα κατακτημένο): να ενώσει όλο το ακαθόριστο, ασαφές και ευκίνητο της σύγχρονης ποίησης με ουσιαστικότητες στέρεες, σαν ακρογωνιαίους λίθους ή σαν μικρά θαύματα καθαρότητας και συναισθηματικής πληρό...

Επανέκδοση σε ένα τόμο των ποιητικών συλλογών: "Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή", (1η έκδ. Υάκινθος, 1987), "Η αναπόφευκτη ανθηρότητά σου", (1η έκδ. Διάττων, 1990), "Νύχτα", (1η έκδ. Νεφέλη, 1991) και "Παράφορο!", (1η έκδ. Δελφίνι, 1997).

Το οδυνηρό πέρασμα, από τη νεότητα στην περίοδο της ωριμότητας, στη ζωή μιας γυναίκας που έχει κοσμήσει όλα τα σαλόνια της καλής κοινωνίας του Παρισιού και έχει κουραστεί από τις ανόητες και κολακευτικές εκδηλώσεις λατρείας, είναι το σκηνικό στο οποίο αναπτύσσει την ιστορία της Ντιάνας ντε Μωφρινιέζ, της πριγκίπισσας του Καντινιάν, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Πρόκειται για μια γυναίκα που, στη ζωή της, τίποτε δεν έχει συγκλονίσει την ψυχή της, και οποιαδήποτε συγκίνηση είχε γνωρίσει ήταν μόνο επιφανειακή. Δίχως να έχει νιώσει το πάθος του αληθινού έρωτα, το πάθος που για τον συγγρ...

Αθώες παιδούλες που γίνονται ολοκαύτωμα στον έρωτα, κυριαρχικές λέαινες που στέλνουν το αδύναμο αρσενικό στον χαμό του, μαραμένα μάτια που τα πνίγει το παράπονο μέσα στον μουντό στρατώνα παρελαύνουν στις ιστορίες του τόμου αυτού· άλλοτε αλληγορικά παραμύθια, άλλοτε λαγγεμένα πεζογραφήματα μουσκεμένα από τον πόνο και άλλοτε σαρκαστικά σκίτσα της εποχής, τα νεανικά διηγήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη έχουν κοινό τους γνώρισμα την οξύτατη αίσθηση του ρυθμού και τη γοητευτική μουσικότητα. Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδ...

Από πολύ νωρίς, ο μικρός Δον Ζουάν, ανακαλύπτει το ενδιαφέρον του για τον έρωτα, κοιτάζει τις όμορφες υπηρέτριες, τους βάζει χέρι εκεί που μόνο απροειδοποίητα μπορεί να το κάνει. Η καρτερικότητά του ανταμείβεται και πλαγιάζει μ' όλες τις γυναίκες που επιθυμεί. Πονηρεύει την όμορφη αδελφή του (την πιο μικρή που έχει την ίδια ηλικία μ' αυτόν) και τελικά πλαγιάζει με τη μεγάλη του αδελφή, μια υπέροχη μικρή δεκαεννιά χρονών. Αψηφώντας τα πάντα για τον έρωτα, δεν διστάζει ούτε μπροστά σε έγκυες γυναίκες. Τελικά φτάνει στο σκοπό του, και η θεία του, ένας άγγελος ομορφιάς, κομψ...

Αριστοκρατικά μεγαλωμένος, άριστα μορφωμένος, μοναχοπαίδι υπουργού, ανανεωτής της παράδοσης, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, συνοδοιπόρος των κομμουνιστών, τοξικομανής, αυτόχειρας, ο Λαπαθιώτης έχει αγαπηθεί πολύ ως ποιητής αλλά το πεζό λογοτεχνικό του έργο, αν και καθόλου ευκαταφρόνητο, έχει μείνει στη σκιά, σκορπισμένο σε δυσεύρετα παλιά περιοδικά και εφημερίδες. Σε αυτό τον τόμο διηγημάτων του Λαπαθιώτη, τον τρίτο της σειράς, ο Νίκος Σαραντάκος παρουσιάζει 38 διηγήματα γραμμένα από το 1930 ως το τέλος της ζωής του συγγραφέα, ολοκληρώνοντας τη έκδοση των ευρεθέντων διηγημάτων το...

... περπατάνε και στο ταβάνι. βλέπω ανθρώπους αντίποδες, εμάς τους ίδιους δηλαδή ανάποδα, στα ταβάνια να πηγαινοέρχονται, να πηγαινοερχόμαστε, με την ίδια ταχύτητα, τις ίδιες, καθόλου, μα καθόλου, χορευτικές κινήσεις, κανονικά, όπως στη ζωή, όπως στο έδαφος. τι είμαστε άραγε στο ταβάνι, μετά θάνατον; άγγελοι περιορισμένοι στις αντανακλάσεις με μαγνήτες διαστημικούς και χωρίς φτερά, ή μια μικρή μόνο παράβασις απ' τον κόσμο μας, τον εξίσου θάνατο με τον Θάνατο;

Στις "Σκοτεινές αλέες", όπως και σε άλλα έργα του συγγραφέα, η απεικόνιση των «ανθρώπινων παθών» είναι το κυρίαρχο στοιχείο των ιστοριών του Ιβάν Μπούνιν. Οι ήρωές τους φλέγονται απ' το ερωτικό πάθος και η αγάπη που δοκιμάζουν είναι πάντα αισθησιακή. Την αγάπη αυτή ο Μπούνιν την αντιλαμβάνεται ως μέγα αγαθό και μέγιστη ευτυχία, προσιτά στον άνθρωπο και επιπλέον ως αναμφισβήτητη ηθική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω στη γη. Αυτή όμως η αγάπη δεν χαρίζει ευτυχία μόνο, αλλά πολλές φορές καταδικάζει τον άνθρωπο σε μαρτύρια και όχι σπάνια τον παρασύρει στον θάνατο. Το αιώνιο μυ...

Ο Τζιμ Μόρισον δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος μουσικός που ασχολήθηκε με την ποίηση. Να όμως που αυτή η ποίηση (αντίθετα απ' ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις), δεν είναι ούτε το προανάκρουσμα ούτε το συμπλήρωμα της μουσικής του. Προέρχεται από έναν άλλο χώρο όπου το αυτί δεν έχει ανακαλύψει ακόμα το θάνατο και τη μελωδία στο ψιθύρισμα των Σειρήνων, και όπου το κυρίαρχο όργανο είναι το μάτι. Είναι η εποχή που ο Μόρισον σπούδαζε γοητευμένος την τέχνη και την τεχνική του κινηματογράφου, και πίστευε, όπως όφειλε να πιστεύει, ότι το μυστικό αυτού του κόσμου κρύ...

Σ' αυτή την πρώτη τους περιπέτεια, ο Σερλοκ Χολμς και ο Δόκτωρ Ουώτσον αναλαμβάνουν μια ανατριχιαστική υπόθεση φόνου, έρωτα και εκδίκησης. Μιαν υπόθεση που άρχισε πριν πολλά χρόνια, στο Σολτ Λέικ Σίτυ...

[Δείγμα γραφής] ΜΕ ΕΝΑ ΦΛΑΣ Στον Αργύρη Χιόνη Ας έμεινα κι εγώ σ' ένα υπόγειο να πάψει πια αυτός ο φόβος πως ξαφνικά ανοίγουν τα παράθυρα και μπαίνει ο ήλιος, αστράφτει μ' ένα φλας στο πρόσωπό μου καίγοντας τη φωτογραφία που τόσα χρόνια προσπαθούσα να κρατήσω σε μέτρια ωχρότητα. Μην εξαφανιστούν τα κατά τ' άλλα συνηθισμένα μου χαρακτηριστικά· μη σβήσει σε ελάχιστα λεπτά η έστω αβέβαιη στάση που έχω στη ζωή. Ιούνιος 2007

Ήθρε και τρύπωσε ο Ερμής στο όνειρό μου μέσα· και του είπα: αφεντάκο μου, πώς χάθηκε η ζωή μου· και δεν γελώ, δεν χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω· μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω, τις υγρές να δω, με τους λωτούς, του Αχέροντα τις όθχες [...]

Εκατόν τρία τετράστιχα από τα περίφημα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ βρίσκονται μέσα στο μικρό αυτό βιβλίο. Εκατόν τρία τετράστιχα που αποτελούνται από ανεξάρτητες στροφές και που η καθεμιά τους συντίθεται από τέσσερις στίχους ίσης αλλά ποικίλης προσωδίας· κάποιες φορές όλοι ομοιοκαταληκτούν όμως συχνότερα ο τρίτος στίχος αναιρεί την ομοικαταληξία. Όπως συνηθίζεται με τέτοιου είδους στίχους της Ανατολής, τα Ρουμπαγιάτ ακολουθούν το ένα το άλλο, και όλα μαζί μία ρίμα αλφαβητική - παράξενη διαδοχή χαράς και πένθους. Όσα από αυτά έχουν επιλεγεί εδώ, συνθέτουν μία Παστορέλα, με μί...

Σκληρές, δώσε, κουβέντες που πονούν. Και λόγια μετουσιωμένα. Κάνε το τραγουδάκι μου έναν ρόγχο παιδιού. Δος μου τον άρτο σου τον επιούσιο· κι ακόμα σκόρπισε στάχτη, σκόρπισε χώμα εκεί που θα πατήσει ο υιός μου. Εάν εξέλθει από τα χείλη μου το πνεύμα, στείλε πνοή βέβηλου ύμνου. Και κάνε το αίμα ρόδο της άμμου ταπεινό λουλούδι της ερήμου.

Το βιβλίο αυτό προέρχεται από τις εργασίες ενός σεμιναρίου συλλογικής μετάφρασης. Δύο ξένοι ποιητές προσκαλούνται στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Θήρα, στα Φηρά της Σαντορίνης και συνεργάζονται με Έλληνες ποιητές και μεταφραστές. Το αποτέλεσμα της συλλογικής μετάφρασης επιμελείται και παρουσιάζει ένας από τους μεταφραστές. Το σεμινάριο εντάσσεται στις δραστηριότητες του ευρωπαϊκού δικτύου κέντρων ποιητικής μετάφρασης που αποτελείται από τα Iδρύματα Royaumont (Γαλλία), Casa de Mateus (Πορτογαλλία), Tyrone Guthrie Center (Ιρλανδία) και το Ίδρυμα Θήρα (Ελλάδα). Το παρόν β...