Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία μας αρχίσει "το μεγάλο και φοβερό Έτος του Κυρίου μας", το ιριδ, στην Ουκρανία, που έχει πληγεί από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και βυθίζεται στον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, μέσα σε μια απίστευτη κατάσταση βίας και χάους. Στο κέντρο της επικής αυτής αφήγησης βρίσκεται η οικογένεια Τουρμπίν, η οποία μόλις έχει θάφει τη μητέρα, και μέσα από την αφήγηση της ζωής των μελών της συγκροτείται σιγά σιγά μια ολοκληρωμένη εικόνα των οικονομικών, πολιτικών, στρατιωτικών και κοινωνικών, και βασικά εμφύλιων συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία του 1918. Πρόκειται για...

"Τα μαύρα της μαλλιά, σε χωρίστρα, έπεφταν ελεύθερα σε προμελετημένους όμως σχηματισμούς. Το δέρμα της ήταν απαλό φίλντισι, ενώ τα μεγάλα μαύρα μάτια της με τα μάλλον αυστηρά φρύδια έμοιαζαν να ξέρουν πότε μπορούσαν να σε κοιτάξουν φιλικά στο σωστό χρόνο και στον σωστό τόπο. Ακούμπησα στο γραφείο της την απλή κάρτα μου χωρίς το σκίτσο του τόμιγκαν στην αρχή και ζήτησα να δω τον κύριο Ντήρεϊς Κίνγκσλεϋ. Κοίταξε την κάρτα και είπε: "Έχετε ραντεβού;"" Έτσι ο Φίλιπ Μάρλοου αναλαμβάνει να βρει την εξαφανισμένη γυναίκα του Ντήρεϊς Κίνγκσλεϋ και ξαφνικά βρίσκεται στην καρδιά μ...

Στόχος μας σ' αυτή την εργασία είναι να αναλύσουμε τα αίτια για τη στασιμότητα της διαδικασίας οικονομικής ολοκλήρωσης της ΕΟΚ, η οποία διακόπηκε μετά την πραγματοποίηση της τελωνειακής ένωσης για τα βιομηχανικά εμπορεύματα και την υλοποίηση της κοινής αγροτικής αγοράς στα τέλη της δεκαετίας του 60. Το σχέδιο που εκπονήθηκε στη διάσκεψη κορυφής στη Χάγη το Δεκέμβριο του 1969 και που στόχευε στη δημιουργία μιας Οικονομικής και Νομισματικής 'Ενωσης μέχρι το 1980 στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα απότυχε ήδη στην πρώτη του φάση (1971-1973). Εδώ θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτη...

"Στον νου μου έχω ήδη κάποιο θέμα: Ένας άνθρωπος του ίδιου σκαριού με τον Γκαρσίν, εξαίρετος, τίμιος και με λεπτές ευαισθησίες, έτυχε να βρεθεί για πρώτη φορά στη ζωή του σε έναν οίκο ανοχής. Επειδή για τα σοβαρά πράγματα πρέπει να μιλάμε σοβαρά, στο διήγημα αυτό όλα θα λέγονται με το πραγματικό τους όνομα. Ίσως πετύχω να το γράφω έτσι ώστε να προκαλέσει στους αναγνώστες κάτι που θα το επιθυμούσα, θλιβερές εντυπώσεις..." έγραφε ο Αντόν Τσέχωφ για την Κρίση. Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι της εποχής, σχεδόν ομόψυχα, κατέταξαν την Κρίση στα καλύτερα διηγήματα του Τσέχωφ,...

... Η κατακλείδα της επιχειρηματολογίας του ήταν θαυμάσια, αν και δύσκολη για να την μνημονεύσω τώρα. Έδινε την αίσθηση μιας εξωτικής Απεραντοσύνης που κυβερνάται από μια σεπτή Καλωσύνη. Με έκανε να ριγώ από ενθουσιασμό. Εδώ ήταν η απεριόριοστη δύναμη του γραπτού λόγου -των λέξεων- των φλεγόμενων και ωραίων λέξεων. Δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει εκείνη τη μαγική ροή των φράσεων, εκτός από ένα είδος υστερόγραφης υποσημείωσης, σκαλισμένης φανερά πολύ αργότερα, με τρεμάμενο χέρι στο τέλος της τελευταίας σελίδας. Ήταν πολύ ξεκάθαρο το νόημά της και όπως ήταν στο τέλος μιας...

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα πολύ όμορφο κουκλόσπιτο· ήταν φτιαγμένο από κόκκινα τούβλα, με άσπρα παράθυρα, και είχε αληθινές κουρτίνες από μουσελίνα, και μια εξώπορτα, και μια καμινάδα. Ανήκε σε δυο Κούκλες, που λεγόντουσαν Λουσίντα και Τζέην· μάλλον, ανήκε στην Λουσίντα, που όμως δεν ζητούσε ποτέ φαγητό από την Τζέην. Η Τζέην ήταν η Μαγείρισσα· αλλά ποτέ δεν μαγείρευε, αφού το φαγητό το έπαιρναν έτοιμο, από ένα κουτί γεμάτο φυλαγμένα φαγώσιμα. Υπήρχαν δυο κατακόκκινοι αστακοί και ένα χοιρομέρι, ένα ψάρι, μια πουτίνγκα, και μερικά αχλάδια και πορτοκάλια....

Μια φορά κι έναν καιρό, ήσαν τρία γατάκια, που τα ονόματά τους ήσαν: Χνουδωτή, η Ζημιάρα Τομ, ο Γατσούλης και Κουρελίτσα, η Γλυκούλα. Φορούσαν όμορφα γούνινα παλτουδάκια, ολόδικά τους έκαναν τούμπες στο κατώφλι, κι έπαιξαν στα χώματα.

Αντιλαμβάνομαι λάθος τα ερωτικά, μου φαίνεται πως δεν με σκέφτονται, αλλά με σκέφτονται. Ύστερα, μου φαίνεται πως με σκέφτονται, αλλά δεν θυμώνται ούτε το μικρό μου όνομα. Σωτήρης, Σωτήρης! είμαι εκείνο το παιδί που έκανες σαν τρελή όταν ερχόμουνα, που μετά, όταν ήρθα πια για τα καλά, μ' άφησες σαν κάκτο και σαν ανεμόσκαλα στο ελικόπτερό σου, σαν Φαντομά. Σωτήρης, Σωτήρης! αυτός που μαυρίζει όπως κι εσύ το καλοκαίρι, αλλά σε άλλο καλοκαίρι, εκείνος δεξιά κι εσύ αριστερά, εγώ απέξω κι εσύ από μέσα, σαν φούρνος, σαν ψάρι.

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν τέσσερα μικρά λαγουδάκια - ο Φλόπσυ, ο Μόπσυ, ο Μπαμπακοουρίτσας, κι ο Πέτρος. Ζούσαν μαζί με τη μητέρα τους σ' έναν αμμόλοφο, κάτω από τις ρίζες ενός τεράστιου έλατου.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βάτραχος που τον έλεγαν κύριο Ιερεμία Βρεκεκέξ ο κύριος Ιερεμίας ζούσε σε ένα μικρό υγρό σπίτι, ανάμεσα στις νερανγκούλες, στην άκρη μιας λιμνούλας. Το νερό ήταν παντού γλίτσα-γλίστρα στο κελάρι και στον πίσω διάδρομο. Αλλά ο κύριος Ιερεμίας άλλο που δεν ήθελε να βρέχει τα πόδια του κανένας δεν τον είχε κατσαδιάσει ποτέ γι' αυτό, και ουδέποτε άρπαξε κρύωμα!

Η ιστορία του γενναίου Κάσπερλ και της όμορφης Άννερλ, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα των Γερμανών Ρομαντικών. Πρόκειται για ένα αφήγημα εμπνευσμένο από τα μεσαιωνικά παραμύθια και τους λαϊκούς θρύλους της Γερμανίας, μέσα από το οποίο ξεπροβάλουν ξεκάθαρα τα κύρια καλλιτεχνικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του γερμανικού Ρομαντισμού έτσι όπως αυτά διαμορφώθηκαν στις αρχές το δεκάτου εννάτου αιώνα. Ο Κλέμενς Μπρεντάνο μέσα από το αισθητικό και ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσει αυτή την φανταστική αφήγηση αναδεικνύει το ρομαντικό ιδεώδες για ένα "νέο" λογοτεχνι...

Τι αστείο που είναι να βλέπεις ένα τσούρμο παπάκια με μια κότα! - Ακούστε την ιστορία της πάπιας Τζέμα Πλατς-πλουτς, που εκνευρίστηκε, επειδή η γυναίκα του αγρότη της φάρμας δεν την άφηνε να κλωσσήσει τ' αυγά της.

"Πόσο τον αγαπούσε! Ακόμα και άχρηστα σκουπίδια μαζεύουν από τις αυλές σήμερα και τα χρησιμοποιούν για κάποιο λόγο, μέχρι και τα σπασμένα γυαλιά θεωρούνται χρήσιμο εμπόρευμα, αλλά κάτι τόσο πολύτιμο και τόσο σπάνιο, όσο η αγάπη μιας καλλιεργημένης, νεαρής, έξυπνης και καλής γυναίκας πετιέται στα άχρηστα και σπαταλιέται. Ένας παλιός κοινωνιολόγος έβλεπε σε κάθε αρρωστημένο πάθος μια δύναμη, η οποία, με τον κατάλληλο χειρισμό, μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλό, ενώ στους δικούς μας κύκλους, ακόμα και ένα καλό και ευγενές πάθος γεννιέται και πεθαίνει σαν αδυναμία που δεν αξιοποι...

Για τον Μίσιμα τόσο ο φασισμός όσο και ο κομμουνισμός είναι από τη μεριά των "βαρβάρων"· δικός του είναι μόνο ο κώδικας της ηθικής των σαμουράι, ιδεογράμματα βαθιά χαραγμένα στο σώμα των ιαπωνικών νησιών. Δεν είναι τυχαίο που από τα τρία Μπουσίντο που έχουν εμφανιστεί ιστορικά στην Ιαπωνία, ο Μισίμα διαλέγει το πιο αυστηρό, το πιο φανατικό, σε όλους τους σκοπούς τοποθετεί τον εθελούσιο θάνατο, αυτόν χωρίς το παραμικρό κάλυμμα, πάνω από τη συμφιλίωση με το κενό. Η επιλογή του αυτή κρύβει εντέλει και τον πιο βαθύ ανθρωπισμό. "Αν εκτιμούμε τόσο πολύ την αξιοπρέπεια της ζωής, γ...

Αυτή η περιορισμένη επιλογή αξιοσημείωτων επεισοδίων αποκαλύπτει το στόχο του Μακιαβέλι: να επιμένει δηλαδή μερικές φορές στην περιφρόνηση της ιστορικής αλήθειας, στις ηρωικές και εξαιρετικές διαστάσεις του χαρακτήρα του, ώστε να συνδέσει μιαν "εποικοδομητική βιογραφία που τείνει στην ανεκδοτολογική και ψυχολογική προσωπογραφία" ένα "μικρό πολιτικο-στρατιωτικό μυθιστόρημα". "Η ζωή του Καστρούτσο Καστρακάνι ", αν γεννιέται ως πρότυπο ιστορικού ύφους, γεννιέται αμέσως μετά την "Τέχνη του Πολέμου" και ακολουθεί, μπορούμε να πούμε, το δρόμο που φέρνει στο κέντρο του ενδιαφέροντ...

Ο διευθυντής μου είπε: "Σας κρατώ στη δουλειά από σεβασμό και μόνο προς τον αξιότιμο πατέρα σας, ειδάλλως θα είχατε προ πολλού πετάξει έξω από το γραφείο μου". Εγώ του απάντησα: "Εξοχότατε, με κολακεύει ιδιαιτέρως η πεποίθησή σας ότι ξέρω να πετώ". Κι έπειτα, τον άκουσα να λέει: "Βγάλτε έξω αυτόν τον κύριο, μου σπάει τα νεύρα". Σε δυο μέρες μέσα, με απέλυσαν. Και έτσι, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θεωρούμαι ενήλικος, προς μεγάλη θλίψη του πατέρα μου, που είναι ο δημοτικός αρχιτέκτονας, άλλαξα εννέα θέσεις. Εργάστηκα σε διαφορετικές υπηρεσίες, αλλά και οι εν...

Ο Ριονόσουκε Ακουτάγκαβα πολύ σπουδαίος διηγηματογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, γεννημένος το 1892, θεωρείται ο πατέρας του ιαπωνικού διηγήματος και αυτός που εισήγαγε τον μοντερνισμό στη λογοτεχνία της Ιαπωνίας. Άρχισε να γράφει όταν ήταν ακόμη φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το 1915 δημοσιεύθηκε το "Ρασομόν" το πρώτο του διήγημα. Ο Ακουταγκάβα, στη διάρκεια της σύντομης ζωής του, έγραφε συνολικά περισσότερα από 150 διηγήματα που κατέχουν κυριαρχική θέση στην ιαπωνική λογοτεχνία, και έχουν ένα πολύ προσωπικό συγγραφικό ύφος. Οι ιστορίες του διακρίνοντα...