Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το κύριο χαρακτηριστικό της Λαμιέλ είναι η περιέργεια, το διερευνητικό πνεύμα, μια ακατανίκητη επιθυμία να μαθαίνει το καθετί. Έχει διαρκώς τα μάτια ορθάνοιχτα και προσπαθεί να καταλάβει τα πάντα. Ο δαίμονας που την κατατρέχει είναι ένα γιατί. Γιατί της κρύβουν ό,τι τους ρωτάει; Γιατί δεν της δίνουν καμία ικανοποιητική απάντηση όταν τους ρωτάει τι είναι ο έρωτας, αλλά συνέχεια υπεκφεύγουν και προσπαθούν να την ξεγελάσουν; Ο θείος της μιλάει συχνά για το τεράστιο αμάρτημα να πάει περίπατο στο δάσος με έναν νεαρό, ο αββάς Κλεμάν χάνει το χρώμα του και το βάζει στα πόδια όταν...

Από πολύ νωρίς, ο μικρός Δον Ζουάν, ανακαλύπτει το ενδιαφέρον του για τον έρωτα, κοιτάζει τις όμορφες υπηρέτριες, τους βάζει χέρι εκεί που μόνο απροειδοποίητα μπορεί να το κάνει. Η καρτερικότητά του ανταμείβεται και πλαγιάζει μ' όλες τις γυναίκες που επιθυμεί. Πονηρεύει την όμορφη αδελφή του (την πιο μικρή που έχει την ίδια ηλικία μ' αυτόν) και τελικά πλαγιάζει με τη μεγάλη του αδελφή, μια υπέροχη μικρή δεκαεννιά χρονών. Αψηφώντας τα πάντα για τον έρωτα, δεν διστάζει ούτε μπροστά σε έγκυες γυναίκες. Τελικά φτάνει στο σκοπό του, και η θεία του, ένας άγγελος ομορφιάς, κομψ...

Οι "Μικρές ερωτικές σκηνές" είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τους "Εταιρικούς διαλόγους", του Λουκιανού. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο αυτών συγγραφέων είναι το οξύ κριτικό πνεύμα και η θαρραλέα ματιά τους -δηλαδή η λεπτή και ακριβής ψυχολογική παρατήρηση- πάνω σε ακραίες ερωτικές συμπεριφορές. Στις "Μικρές ερωτικές σκηνές" εντυπωσιάζει η ζωντάνια των διαλόγων, η ακρίβεια της γλώσσας, η κρυμμένη ειρωνεία μέσα σε κάποιες. Η συχνή ανάγνωση ορισμένων αισχρολογιών είναι σίγουρο πως θα κάνει τ' αυτιά κάποιων απονήρευτων να κοκκινίσουν. Ας αφεθούν όμως για λίγο αν μπορούν, ως άλλ...

"Πρώτα πρώτα ένα είναι σίγουρο· ο Ζιλμπέρ και ο Βοσερέ με εξαπάτησαν. Κάτω από τα έπιπλα, στο βάθος των ντουλαπιών, δεν έψαχναν παρά ένα πράγμα και τίποτ' άλλο, το κρυστάλλινο πώμα. Είναι βέβαιο, ότι για λόγους που αγνοώ, αυτό το μυστηριώδες κομμάτι από γυαλί, έχει στα μάτια τους τεράστια αξία... Και όχι μόνο στα δικά τους μάτια, αφού απόψε κάποιος είχε την τόλμη και την επιδεξιότητα να μπει στο διαμέρισμά μου και να κλέψει το εν λόγω αντικείμενο." Κανένα μυστήριο όμως δεν μένει ανεξιχνίαστο για τον Αρσέν Λουπέν, που γεννημένος το 1905, σχεδόν τυχαία, από την πένα του Μωρ...

Ίσως σε κανένα άλλο έργο του Γιασουνάρι Καβαμπάτα, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1968, δεν είναι τόσο φανερή η ποιητικότητά του, η λεπτότητα, η εκλεπτυσμένη ευαισθησία και η γιαπωνέζικη σκληρότητα όσο σ' αυτές τις πέντε νουβέλες που περιλαμβάνει "Η χορεύτρια του Ίζου". Μήπως πρόκειται για την "τρυφερή αταξία της ψυχής", για την οποία μιλάει ο συγγραφέας. Κάθε μία από αυτές τις νουβέλες μοιάζει να τον σκεπάζει με μια μαρτυρική σκιά που είναι σαν το κρυμμένο πρόσωπο του πεπρωμένου. Το να αναζητάς και πάλι την ευτυχία είναι τόσο μάταιο και τόσο ανέλπιδο όσο και το ξημέρωμα...

Τα "Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα", ένα νεανικό γραπτό του Σαρλ Μπωντλαίρ αποτελεί ένα ντοκουμέντο που φωτίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μορφή του ποιητή και του αναλυτή, και σίγουρα τους ταιριάζει απόλυτα, στο ανθρώπινο επίπεδο η διατύπωση που κάποια στιγμή χρησιμοποίησε, ο νεαρός απολογητής του Ρομαντισμού στην τέχνη: "Η πιο πρόσφατη έκφραση της Ομορφιάς". Στο δοκίμιο "Ο ζωγράφος της μοντέρνας ζωής", ο συγγραφέας πέραν πάσης αμφιβολίας εκθέτει με την μεγαλύτερη πληρότητα τις αποφάσεις του για την μοντέρνα τέχνη, εξού και η σημασία του για τον σύγχρονο αναγνώστη.

... Η κατακλείδα της επιχειρηματολογίας του ήταν θαυμάσια, αν και δύσκολη για να την μνημονεύσω τώρα. Έδινε την αίσθηση μιας εξωτικής Απεραντοσύνης που κυβερνάται από μια σεπτή Καλωσύνη. Με έκανε να ριγώ από ενθουσιασμό. Εδώ ήταν η απεριόριοστη δύναμη του γραπτού λόγου -των λέξεων- των φλεγόμενων και ωραίων λέξεων. Δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει εκείνη τη μαγική ροή των φράσεων, εκτός από ένα είδος υστερόγραφης υποσημείωσης, σκαλισμένης φανερά πολύ αργότερα, με τρεμάμενο χέρι στο τέλος της τελευταίας σελίδας. Ήταν πολύ ξεκάθαρο το νόημά της και όπως ήταν στο τέλος μιας...

Για τον Μίσιμα τόσο ο φασισμός όσο και ο κομμουνισμός είναι από τη μεριά των "βαρβάρων"· δικός του είναι μόνο ο κώδικας της ηθικής των σαμουράι, ιδεογράμματα βαθιά χαραγμένα στο σώμα των ιαπωνικών νησιών. Δεν είναι τυχαίο που από τα τρία Μπουσίντο που έχουν εμφανιστεί ιστορικά στην Ιαπωνία, ο Μισίμα διαλέγει το πιο αυστηρό, το πιο φανατικό, σε όλους τους σκοπούς τοποθετεί τον εθελούσιο θάνατο, αυτόν χωρίς το παραμικρό κάλυμμα, πάνω από τη συμφιλίωση με το κενό. Η επιλογή του αυτή κρύβει εντέλει και τον πιο βαθύ ανθρωπισμό. "Αν εκτιμούμε τόσο πολύ την αξιοπρέπεια της ζωής, γ...

Γενικός κανόνας. Ποτέ κοινωνική επανάσταση δίχως τρόμο. Κάθε επανάσταση αυτής της φύσης δεν είναι και δεν μπορεί να είναι, κατ' αρχήν, παρά μία εξέγερση, που μόνος ο χρόνος και οι επιτυχίες κατορθώνουν να εξευγενίσουν, να νομιμοποιήσουν. Οι λέξεις είναι τα πάντα. Τίποτα δεν μπορεί να είναι απόλυτο στον πόλεμο. Πρέπει να είναι κανείς αργός στις διαβουλεύσεις και αποφασιστικός στην εκτέλεση. Οι άνθρωποι είναι αυτό που θέλουμε να είναι. Στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, η χαμένη στιγμή δεν ξανάρχεται πλέον. Η ζωή είναι ένα όνειρο ανάερο που διαλύεται. Ναπολέων Βοναπά...

[...] Το βιβλίο αυτό όπως και ο πρώτος τόμος της Αλίκης, είναι η τέλεια δημιουργία ενός λογικοτραφούς και μαθηματικού μυαλού, προσαρμοσμένη στην άδολη και αγνή απόλαυση της παιδικής ψυχής, και αποσπάστηκε τυχαία θα έλεγε κανείς από το δημιουργό της. Στην Αλίκη ο Λιούις Κάρολ χρησιμοποιεί σε όλο τους το εύρος τις ειδικές του γνώσεις, ξεπερνά τις οποιεσδήποτε αδυναμίες του και δημιουργεί κάτι το μοναδικό, ένα θρίαμβο της τέχνης και του λόγου, και ίσως το δημοφιλέστερο παιδικό βιβλίο στον κόσμο.

Το φιλοσοφικό αφήγημα του Μοντεσκιέ Αληθινή Ιστορία και το ανατολίτικο παραμύθι του Αρσάκης και Ισμήνη αποτελούν την έκδοση αυτή. Αν και εγράφησαν αρκετά αργότερα από τις Περσικές επιστολές, τόσο η Αληθινή Ιστορία όσο και το Αρσάκης και Ισμήνη εγγράφονται στο ύφος και στο πνεύμα των Περσικών επιστολών. Ο εξωτισμός, ο αισθησιασμός, το στοιχείο της παραβολής, η πνευματώδης κριτική των ανθρώπινων συνηθειών είναι εμφανής στα δύο αφηγήματα και παραπέμπουν σαφέστατα στο έργο που έκανε το συγγραφέα τους διάσημο. Και τα δύο αφηγήματα μοιάζουν σαν ένα παιχνίδι του συγγραφέα, μια π...

Ο ήρωας των ιστοριών είναι κάποιος υπάλληλος ενός «ψηλού, παχουλού, εβδομηντάρη, με άσπρο μουστάκι, με πρόσωπο παππού, ήρεμα γαλανά μάτια... και μία έκφραση ψυχρή σαν του δήμιου. Πενήντα χρόνια ανθρωποκυνηγητού, του είχνα αφαιρέσει κάθε ίχνος συναισθήματος... Μεταξύ μας τον φωνάζαμε Πόντιο Πιλάτο, γιατί χαμογελούσε ευγενικά κάθε φορά που μας έστελνε να σκοτωθούμε σε επικίνδυνες υποθέσεις". Και όπως σε πολλά από τα έργα του Χάμμετ, έτσι κι εδώ οι αντίπαλοι του ήρωα είναι κάποιος Έλληνας και ένας Κινέζος. Ο Έλληνας που είναι το συνώνυμο της απάτης και του τεχνάσματος. Και ο...

Στον τόμο αυτό συγκεντρώνονται τρεις από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες του Ραίημοντ Τσάντλερ, του συγγραφέα που πλούτισε το αστυνομικό αφήγημα με μια συναρπαστική αίσθηση σκληρής τρυφερότητας και σκοτεινού ρομαντισμού. Ένα από τα ενδιαφέροντα κοινά σημεία των ιστοριών αυτών, που δημοσιεύθηκαν στο περίφημο περιοδικό "Black Mask", είναι ότι αποτελούν προοίμια αλλά όχι πρωτόλεια κάποιων μεταγενέστερων βιβλίων του Τσάντλερ. Η βία, η αγωνία, το έγκλημα και η τραγωδία ρίχνουν τη σκιά τους μες στη νύχτα της μεγαλούπολης και αποτελούν τα κυρίαρχα μοτίβα της συγγραφής του Ραίημοντ Τσά...

"Με την "Ωραία της ημέρας" επιχείρησα να δείξω το τρομερό διαζύγιο ανάμεσα στην καρδιά και τη σάρκα, ανάμεσα σε μια αληθινή, απέραντη και τρυφερή αγάπη και στην αδυσώπητη απαίτηση των αισθήσεων. [Όμως], το να εκθέσω το δράμα της ψυχής και της σάρκας χωρίς να μιλήσω ελεύθερα και για τα δύο, μου φαίνεται αδύνατο", γράφει ο Ζοζέφ Κεσέλ. Και θέτει κάποιο όριο, όταν ζητά να μάθουμε να μην δίνουμε αξία στην προσποιητή ντροπή όπως ακριβώς δεν δίνουμε αξία στην κακογουστιά". Αντίθετα ο Μπουνιουέλ, όπως λέει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του "Η τελευταία μου πνοή", στην "Ωραία της η...

Ο Άντονυ και η Γκλόρια στην Αμερική τη δεκαετία του 1920. Παιδιά μιας γενιάς που ζει την αναστάτωση του έρωτα και της δόξας, αλλά και καταδικασμένη να βιώσει τον τρόμο της φτώχειας και τη λατρεία της επιτυχίας. Παιδιά που βρήκαν "όλους τους θεούς νεκρούς και όλες τις ανθρώπινες πίστεις κλονισμένες". Καταμεσής στη χρυσή "εποχή της τζαζ". Περνούν τη ζωή τους διασκεδάζοντας, μ' εκείνο το δυνατό συναίσθημα της άγριας φυγής, μαζί μ' έναν τόνο λύπης, αλλά πάντα με το όνειρο και την ελπίδα κάποιας απόλαυσης -ευτυχίας ίσως- γύρω στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, μπορεί τα μεσάνυχτα...

Ο Χέρμαν, ο κύριος χαρακτήρας της "Ντάμα Πίκα", είναι ένας νεαρός γερμανός αξιωματικός του μηχανικού, που ζει σε μια ξένη χώρα, τη Ρωσία. Φαίνεται εξαρχής λογικός και σώφρων άνθρωπος που δεν εμφορείται από πάθη. Σιγά σιγά, όμως, αυτή η εικόνα αλλάζει, όταν βλέπουμε πως μια φανταστική εξιστόρηση, σχετικά με κάποιο χρυσοφόρο μυστικό, τινάζει σαν ελατήριο το πάθος του τυχερού παιχνιδιού μέσα του. Ήδη από τη λέξη που εκστομίζει -"Παραμύθια!"- μόλις έχει ακούσει την εξιστόρηση, είναι φανερή μέσα του η σύγχυση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας που θα τον οδηγήσει, με τη συνδρο...

Ένας κλασικός τρελός επιστήμων, μια καλλονή, ζωντανή-νεκρή. Ένας τυχοδιώκτης Ιρλανδός αεροπόρος. Ένας φυλακισμένος αρχιγκάνγκστερ. Μια συμμορία απ' το Σικάγο. Και η κρυφή νοσταλγία για μια χαμένη ερωτική ηθική, για έναν απωλεσθέντα κώδικα τιμής: Να ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το σκοτεινό αριστούργημα του μαιτρ του μαύρου μυθιστορήματος, του Κορνέλ Ούλριτς. Και, φυσικά, η ζοφερή ατμόσφαιρα, η αναπάντεχη τροπή των πραγμάτων, και ένας σκληρός αλλά ποιητικός τρόπος χρήσης της δυναμικής του γραφής.