Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορεί να υπάρξει ασφαλής πλους επάνω σε δύο βάρκες; Αν αυτές αποκλίνουν υπέρμετρα, ο επιβαίνων κινδυνεύει να καταποντιστεί· αν συγκλίνουν, να συνθλιβεί. Κι όμως... Κάποιες ζωές δε θα υπήρχαν, αν σε μεσοδιαστήματα της πορείας τους δε βιώνονταν με αυτόν τον τρόπο. Ένας Γερμανός αιχμάλωτος του B ΄Παγκόσμιου Πολέμου και ο γιoς του, τέσσερα αδέρφια μιας μικροαστικής ελληνικής οικογένειας στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους κι ένας ακόμη συγγενής τους παλεύουν να τοποθετηθούν στον κόσμο των ενηλίκων, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πατρίδες, δύο αγάπες και δύο ταυτότητες...

"Η σημαία του κατακτητού κυματίζει επί του Ιερού Βράχου. Και όμως δεν νικηθήκαμε... Έχουμε την συνείδησίν μας αναπαυμένη ότι εκτελέσαμε το καθήκον μας. Αντιμετωπίζουμε την καινούργια κατάστασιν με ψυχραιμία και το μέτωπο υψηλά, με την πεποίθησιν πως μία ημέρα θ'αποκτήσουμε την ελευθερία μας, βγαλμένη από τα ιερά κόκκαλα των συναδέλφων μας που λευκαίνονται εκεί επάνω στα άγρια και άξενα βουνά της Αλβανίας. Μάιος 1941" Τρία ημερολόγια δύο στρατιωτών που συνυπηρέτησαν το εθνικό καθήκον στην πρώτη γραμμή του Ελληνοϊταλικού Πολέμου του 1940-1941 περιλαμβάνονται στην παρούσα...

Μια γαλλίδα μαρκησία, γεννημένη το 1846, που δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα, ήρθε όμως σε επαφή μαζί της από ένα άρθρο. Διάβασε για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και την Άλωση στα πέντε χρόνια της και άρχισε να θαυμάζει το Βυζάντιο και τον πολιτισμό του.Με τα χρόνια, η προτίμησή της για τη χώρα μας μεγάλωνε και παρακολουθούσε όσο μπορούσε την επικαιρότητα. Μόνη της έμαθε ελληνικά, την καθαρεύουσα φυσικά. Επειδή δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τη Γαλλία, όπου πολλά τη στενοχωρούσαν, αρθρογραφούσε για την Ελλάδα και έτσι γνωρίστηκε με Έλληνες που πήγαιναν τακτικά στη Γαλλία....

Ένας ήρωας αλλά κι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Ένας στρατιωτικός που τίμησε το επάγγελμά του και αναμείχθηκε σε όλες τις ριψοκίνδυνες και μυστικές κινήσεις της εποχής του. Σήμερα τον θεωρούμε πολύ συντηρητικό, εκείνος όμως θεωρούσε τον εαυτό του προοδευτικό, επειδή φρόντιζε για την πατρίδα του και δεν αδιαφορούσε για τα κοινά. Ήταν ωστόσο και οικογενειάρχης, σύζυγος, γιος, αδελφός και κυρίως πατέρας. Την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων πάλευε ανάμεσα στο καθήκον και την αγάπη για τα παιδιά του. Θα παρακολουθήσουμε εδώ την καθημερινότητα του Παύλου Μελά, τις απόψεις και του...

"Αναζητώντας στοιχεία για την ιστορία του Τύπου των Πατρών επεσήμαινα συγχρόνως και μαρτυρίες για τη ζωή της πόλεως και τις συνήθειες των κατοίκων της. Με αυτό τον τρόπο συγκεντρώθηκε με τον καιρό ενδιαφέρον υλικό, λεπτομέρειες ξεχασμένες ή άγνωστες. Και σύντομα ξεχώρισαν για το πλήθος και την ποικιλία τους οι πληροφορίες που αφορούσαν την κοινωνική ζωή και τους χώρους και τον τρόπο ψυχαγωγίας των παλιών Πατρινών. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου αυτού..." Αυτά σημείωνε στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου ο συγγραφέας του, Νίκος Ε. Πολίτης. Δύο δεκαετίες μετά, τ...

Παθιασμένοι οι Έλληνες, γενικώς. Οι ανθολογούμενοι εδώ είναι καθένας τους παθιασμένος και με κάτι διαφορετικό. Έννοιες, ιδέες, ιδανικά, φρονήματα, ενασχολήσεις, αντικείμενα. Πάθος για το οτιδήποτε διαθέτει ο ελληνισμός. Ο κοινός τόπος στις σελίδες αυτού του βιβλίου δεν είναι το "οτιδήποτε", είναι το "πάθος". Οι 80 "βιογραφούμενοι" Έλληνες καλύπτουν όλο το εύρος της ελληνικής ιστορίας, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Οι ιδιότητες και τα επαγγέλματά τους δημιουργούν ένα φάσμα κατηγοριών: πολιτική, ιστορία, θρησκεία, τέχνες, αθλητισμός, εκπαίδευση, εμπόριο, επιχειρη...

Ο μόνος χρόνος που δεν λιγοστεύει είναι ο χρόνος που πέρασε. Και αυτό που περισσεύει στο τέλος του χρόνου -μετά από όσα έγιναν και όσα δεν έγιναν- είναι η φθορά, απόδειξη μιας μάταιης κυριαρχίας σε έναν κόσμο που δεν ορίζουμε, αλλά μας ορίζει. Όταν ο απλός, καθημερινός Τζέιμς ανακαλύπτει αυτή την ματαιότητα, νιώθει την ανάγκη να σπάσει τον τοίχο του χρόνου και να τολμήσει το ταξίδι. Πεισματικά θέλει να ανασκευάσει τον κόσμο και να τον φέρει στα δικά του μέτρα, να δώσει το δικό του τέλος στην ιστορία και τη ζωή του με μια παράλογα μεταφυσική προσδοκία. Μέσα από ένα ταξ...

... Κοινή διαπίστωση ότι όλοι οι μουσικοί είναι χαμηλών τόνων άνθρωποι, με πολύ χιούμορ, πλούσια συναισθήματα, ευαίσθητοι, ευχάριστοι και πολύ καλοί συνομιλητές. Πολλά χρόνια μέσα στην μουσική τους, πολλές συνεργασίες. Σχεδόν όλοι συνεργάστηκαν με όλους. Έγιναν ωραίες ορχήστρες, μουσικά σχήματα που κράτησαν χρόνια. Δυνατές φιλίες που δημιουργήθηκαν στα πατάρια και κρατάνε ακόμα. Δεσμοί που δεν σπάνε, γιατί οι συγκινήσεις που έζησαν ήταν τόσο έντονες που διαμορφώνουν χαρακτήρες. Η μουσική ήταν η κοινή τους γλώσσα, η επικοινωνία ήταν η δεύτερη και ο οικονομικός παράγοντας ακο...

Πως ξεκίνησε το άθλημα πρωταγωνιστές, σύλλογοι, πρωταθλητές προπονητές, διαιτητές, παράγοντες. Όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα, όλοι οι Αχαιοί αθλητές που κατέκτησαν μετάλλιο.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μορφή του αγίου Γερασίμου, όπως την είδα στην προσωπογραφία του. Ένα πρόσωπο σκοτεινό και ταλαιπωρημένο, τρομακτικό ίσως, αλλά οικείο. Λες και κουβαλούσε ο άνθρωπος εκείνος τις αμαρτίες των συμπατριωτών του. Ένας πίνακας που με διαβεβαίωσαν ότι φιλοτέχνησε στα νιάτα του ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ένας καλλιτέχνης βασανισμένος, σύμφωνα με τις μαρτυρίες που διαθέτουμε. Ο πίνακας του Αγίου Γερασίμου είναι υπαρκτός αλλά άγνωστο το πού μπορεί να βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Το σίγουρο είναι ότι, αν και κανένας ειδήμων δεν έχει δει τον πίνακα, διαθέτει όλες...

Εγώ λοιπόν. Χρόνο με το χρόνο, χρόνια σαν μέρες στιγμές σαν χρόνια. Έπαιξα, έπεσα, μεγάλωσα. Στάθηκα δυο φορές μπροστά στο ιερό. Δεν φτούρισαν οι όρκοι. Οι γάμοι μου -όπως κι οι έρωτές μου- είχαν τις ιδιότητες του σκόρδου: Μύριζαν θεσπέσια στο μαγείρεμα, πρόσθεταν εξαιρετική νότα στο γεύμα της ζωής, αλλά κατόπιν άφηναν μια άσχημη γεύση που δεν έφευγε με τίποτα. Ούτε με τσίχλες, ούτε με ξόρκια. Οι κόρες μου. Τεράστια μαθητεία. Τεράστιες αγάπες. Η αρρώστια. Η πνευματικότητα. Οι αλλαγές. Ο πόνος. Οι πόνοι, οι γονείς, θάνατοι, άνθρωποι που έχουν ζυμωθεί στα κύτταρά σου...

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του Γρηγόρη Σολωμού, οι εκδόσεις μας κυκλοφόρησαν ένα βιβλίο με "Επίλεκτα και διαχρονικά κείμενα του Γρηγόρη Σολωμού για την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση και την πολιτική" με την πρωτοβουλία, επιλογή και επιμέλεια της Κατερίνας Σολωμού (κόρης του εκλιπόντος). Το βιβλίο προλογίζει ο Γιάννης Κυριόπουλος. Ο Γρηγόρης Σολωμός υπήρξε ένας διακεκριμένος πολιτικός με σημαντική και εκτεταμένη συμβολή σε θετικές εκφράσεις της πολιτικής ζωής σε μια εποχή μειζόνων πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών και δομικών αναδιαρθρώσεων στη χώρα...

Η Τέχνη, η κάθε μορφή Τέχνης που εκπληρώνει το σκοπό της, πρέπει να σε παίρνει μαζί της. Πρέπει να σε αναγκάζει να πάψεις να είσαι τρίτος παρατηρητής, και να σε κάνει συνένοχο-συμμέτοχο. Πρέπει να σου άφησε ισχυρή επίγευση, όπως ακριβώς ένα εκλεκτό κρασί. Όταν τελείωσα τα Μεθυσμένα Καράβια, όλα αυτά είχαν συμβεί: Είχα παρασυρθεί κι εγώ. Ήμουν δίπλα στη Σεμέλη, ταξίδευα μαζί της, αγωνιούσα στο πλάι της, προσπαθούσα να φτάσω, μαζί της, στο τέλος της αναζήτησης που, για τη Σεμέλη Ντιντιέ, λαμβάνει χώρα σε δύο διαφορετικά επίπεδα: Στο προφανές εξωτερικό, η Σεμέλη αναζητεί τις ρ...

Φωνάζει ένας: «Σαν να άκουσα μέσα στο γραφείο αλυσίδες». «Σε λίγο θα βγει ο ήλιος» λέει ένας άλλος. Ανοίγει επιτέλους η πόρτα και μπαίνουν στην αρχή του θαλάμου ένας αξιωματικός των Ες Ες, δύο Γερμανοί, ο λοχίας και ένας διερμηνέας, ο οποίος λέει: "Όποιος ακούσει το όνομά του να περάσει μέσα στο γραφείο". Αρχίζουν, απ’ ό,τι θυμάμαι, Γιώργος Μαντέλης, Νίκος Πολυμερόπουλος, Δημήτριος Πολυδωρόπουλος, Χρήστος Πολυδωρόπουλος (πρώτα ξαδέλφια). Μέσα στο γραφείο τρεις τρεις τους έβαζαν στα χέρια τις αλυσίδες. Ένας στη μέση και από δεξιά κι αριστερά τους έδεναν και τους έβαζαν στα φ...

...εν είδει ευχών, προσευχών ή "ευχών κατάραι" εν είδει νανουρίσματος ή παραμυθιού, ή ως ξόρκια, ευχέλαια και βασκαντήρια. Μπορεί κι ως προφητείες κι επικλήσεις για το Απρόσμενο. Ακόμα ως μοιρολόγια και μνημόσυνα για τις μεγάλες Απουσίες, κυρίως όμως ως εγκώμια, ως «Άσματα Ασμάτων» να νικηθεί το τρέμουλο εν όψει του επερχόμενου Ωραίου. Ως επί το πλείστον αναστεναγμοί, βαθείς αναστεναγμοί...

Ίων Δραγούμης. Ένα βιβλίο που αναφέρεται στην τριπλή του ιδιότητα, του διπλωματικού, του πολιτικού και του πνευματικού ανθρώπου, με φόντο την προσωπική του ζωή και τα πολυποίκιλα θέματα που τον απασχόλησαν. Ένα πρόσωπο που σημάδεψε τις αρχές του εικοστού αιώνα με τη δραστηριότητά του και μένει στην επικαιρότητα χάρη στην άδικη και ακατανόητη δολοφονία του. Η βιογραφία του σε πρώτο πρόσωπο δίνει έμφαση στο πώς ο ίδιος αντιλαμβανόταν όσα του συνέβαιναν κι εκείνα που παρατηρούσε γύρω του. Ένα βιβλίο μοναδικό που θα καθηλώσει τον αναγνώστη με τα νέα στοιχεία τα οποία έρχονται σ...

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο, άκουγα γύρω μου ανθρώπους να μεταναστεύουν γιατί δεν έβρισκαν δουλειά στον τόπο μας. Αυτό μου δημιούργησε την επιθυμία να ταξιδέψω μαζί τους, να μοιραστώ τη διαδρομή. Kυρίως να καταλάβω τα συναισθήματα που θα βίωναν στον "παράδεισο" που θα πήγαιναν. Έτσι, ταξίδεψα στο παρελθόν, τότε που πολλοί έφυγαν για μια καλύτερη ζωή, ποιος ξέρει άραγε αν την βρήκαν τελικά; Αυτό το βιβλίο ήταν λοιπόν η ευκαιρία μου να αναφερθώ στο γεγονός ότι τα προβλήματα, οι ανάγκες, οι φόβοι, οι πόνοι, οι χαρές, οι λύπες δεν ξέρουν από σύνορα και άρα οι μετανάστ...

Το μυθιστόρημα διαπραγματεύεται το θέμα της σκιάς, του βάρους και της επιρροής του παρελθόντος μας στη ζωή και τις επιλογές μας. Ενός παρελθόντος που σχετίζεται τόσο με την ταυτότητα των προγόνων και την ιστορία της οικογένειάς μας, κάποτε μάλιστα ανείπωτης και άρρητης, όσο και με σημαντικά, πολύ προσωπικά βιώματά μας. Υπάρχει άραγε μία κοινή συνιστώσα για τα γεγονότα που διατηρούνται ζωντανά στη μνήμη μας και για τα άλλα που συνειδητά ή ασυνείδητα οδηγούνται στη λήθη; Ο Αλέξιος και η Αικατερίνη, ο Κυριάκος και η Φωτεινή, ο Λάμπης και η Φρόσω, ο Άρης και η Μυρτώ είναι τα...