Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μπορεί να επιζήσει ένα ζώο χωρίς εγκέφαλο ή πρέπει να του γίνει μεταμόσχευση άλλου εγκέφαλου; Μπορεί να πετύχει μια τέτοια μεταμόσχευση ή υπάρχουν ζώα που δεν βάζουν μυαλό; Τέτοιες και άλλες σοβαρές έρευνες γίνονται στο επιστημονικό εργαστήριο που συνεχίζει να μας ξεναγεί ο Αρκάς σ' αυτό το δεύτερο άλμπουμ της σειράς "Πειραματόζωα". Βοηθοί του στην ξενάγηση είναι και πάλι ο Ιπποκράτης το χάμστερ και ο Βάκιλος το τρομερό ποντίκι, που το κακόηθες χιούμορ του είναι πιο επικίνδυνο κι από τους κακοήθεις όγκους που εμφυτεύουν στα πειραματόζωα. Όμως μην ανησυχείτε. Το χιούμορ, ό...

Μετά από ένα ατύχημα ο Εγκέφαλος πέφτει σε κώμα. Τα υπόλοιπα ζωτικά όργανα, χτυπημένα κι αυτά και χωρίς ηγεσία, ορίζουν μια συνάντηση για να εκτιμήσουν την κατάσταση. Στη συνάντηση έρχονται πρώτα το Παχύ και το Λεπτό Έντερο και αρχίζουν να συζητούν για το επεισόδιο, διαφωνώντας έντονα. Μέσα από αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις και ξεκαρδιστικούς διαλόγους θα αρχίσει να αποκαλύπτεται μια άλλη πλευρά των πραγμάτων. Αθέατες πτυχές και κρυμμένα μυστικά θα βγουν στην επιφάνεια οδηγώντας την πλοκή σε ένα ευρηματικό φινάλε. Μια εντελώς απροσδόκητη δημιουργία του Αρκά σε θεατρική...

Μπορούμε να πούμε πως το καθήκον του ποιητή, ως ποιητή, είναι μόνο έμμεσα στο λαό του: το άμεσο καθήκον του είναι στη γλώσσα του, πρώτα να τη διατηρήσει κι έπειτα να την πλατύνει και να τη βελτιώσει. Εκφράζοντας αυτά που αισθάνονται οι άλλοι άνθρωποι αλλάζει και το συναίσθημα κάνοντάς το πιό συνειδητό· κάνει το λαό ν αποχτά μεγαλύτερη συνείδηση γι αυτό που κιόλας αισθάνεται, κι έτσι τον μαθαίνει κάτι για τον εαυτό του. Αλλά δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με περισσότερη επίγνωση από τους λοιπούς ο ποιητής· είναι και ατομικά διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους, και τους ποι...

Συγκεντρωτική έκδοση και των τεσσάρων άλμπουμ της σειράς. Mην Ψαρώνεις Στο βάθος Κήτος Προσοχή, Δαγκώνει Μην πας βαθιά!

Έξι ιστορίες μυστηρίου, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αριστούργημα στο είδος τους, αφού φέρουν τη σφραγίδα ενός μεγάλου συγγραφέα. Ήρωάς τους, ο Γκάβιν Στήβενς, που ερευνά ήθη, έθιμα και εγκλήματα στην Κομητεία της Γιοκναπατάουα, στο Μισισίπι. Ο Φώκνερ, με έκπληκτα μάτια μικρού παιδιού, παρακολουθεί το "Θείο Γκάβιν" που δίνει λύσει σε ανεξήγητες εξαφανίσεις, ατυχήματα και δολοφονίες...

Οι γοητευτικές και τόσο πικρές ιστορίες του Όσκαρ Γουάιλντ προέρχονται από τις δύο συλλογές που δημοσίευσε όσο ζούσε, τον Ευτυχισμένο πρίγκιπα και το Σπίτι με τις Ροδιές. Ο ίδιος ο Γουάιλντ υποστήριζε πως "είναι δεν είναι ιστορίες για παιδιά, αλλά για παιδικές ψυχές, από οχτώ ως ογδόντα χρονών". Και παρόλο που "δοκίμαζε" κάθε ιστορία διαβάζοντάς την στα παιδιά του, φαίνεται πως είχε δίκιο. Η αγέραστη γοητεία του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα και του Εγωιστή Γίγαντα, και η μαγική έλξη που ασκούν σε μικρούς και μεγάλους εδώ και έναν αιώνα, τους κατατάσσουν επάξια στο πάνθεο των παραμ...

Οι περιπέτειες του Γιάνκη από το Κονέκτικατ στην Αυλή του Βασιλιά Αρθούρου είναι μια ιδιοφυής κοινωνική σάτιρα που θα μπορούσε να ανήκει και στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ο Γιάνκης του δέκατου ένατου αιώνα, που πέφτει αναίσθητος σε μια συμπλοκή, ξυπνάει στο Κάμελοτ του 528 μ.Χ., καταδικάζεται σε θάνατο από τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, αλλά κατορθώνει να σωθεί παρασταίνοντας πως είναι μάγος, σαν τον Μέρλιν. Κερδίζει έτσι την εμπιστοσύνη του Αρθούρου, επαναστατικοποιεί τα τεχνικά μέσα της εποχής... εφευρίσκοντας την πυρίτιδα και τον ηλεκτρισμό, και αγωνίζεται...

Ένα ποντίκι στη σούπα μου; Ε, να που έχει και τα καλά της η φυλακή: δεν τρως ποτέ μόνος. Αυτή είναι η φιλοσοφημένη άποψη του μάγειρά της, που με την ανατρεπτική του μαγειρική πολύ συχνά μεταμφιέζει τις πατάτες γιαχνί σε κρέας. Σερβιριστείτε, λοιπόν, από το καινούριο βιβλίο του Αρκά. Περιέχει έναν Ισοβίτη που υποφέρει και έναν ανυπόφορο Μοντεχρήστο, κυνικό κι αδίστακτο όσο ποτέ. Κι ακόμα την Κλημεντίνη, το σπουργίτι που διεκδικεί μια μεγάλη μερίδα κυνικότητας. Ένα είδος φτερωτού δημοσιογράφου, άγγελου αποκλειστικά δυσάρεστων ειδήσεων στον ταλαίπωρο Ισοβίτη. Διαβάστε αυτό το...

Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού, ένα είναι που σου μοιάζει,/ ένα που βγαίνει το πουρνό, όταν γλυκοχαράζει./ Μα συ 'σαι μια βασίλισσα, π' όλον τον κόσμο ορίζεις,/ σα θέλεις παίρνεις τη ζωή, σα θέλεις τη χαρίζεις./ Θαμάζομ' όντεν πορπατείς, πώς δεν ανθούν οι ρούγες,/ και πώς δε γίνεσαι αϊτός με τσι χρυσές φτερούγες./ Αλησμονιώνται κι οι φιλιές, ξεχνιώνται κι οι αγάπες,/ στον δρόμον ανταμώνονται σαν ξένοι, σα διαβάτες./ Καινούρια αγαπημένη μου, στάσου κομμάτ' οπίσω./ Παλιά φιλιά μου 'πάντησε και θω να τη μιλήσω./ Παλιά στράτα δε χάνεται, καινούρια δεν πατιέται,/ ουδέ πα...

[...] Εκ των εικοσακισχιλίων εκδεδομένων και ανεκδότων δημοτικών ασμάτων (συνυπολογιζομένων και των παραλλαγών εκάστου άσματος), εξ ων απαρτίζεται η συλλογή μου, αποτελούσα τμήμα των μελετών περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού, παρέλαβον περί τα 250, τα οποία έκρινα ως τα εκλεκτότερα. Είναι δε ταύτα, ως νομίζω, πρόσφορα να παράσχουν έννοιαν οπωσούν επαρκή της δημώδους ελληνικής ποιήσεως και να καταστήσουν αυτήν οικείαν και αγαπητήν εις τους πολλούς, όσοι αδυνατούν να μελετήσουν τα πολυάριθμα δημοσιεύματα, όπου ευρίσκονται εγκατεσπαρμένα τα τραγούδια, ή ενδεχόμε...

Κι όμως, η ζωή υπάρχει! Κι εγώ, ζωντανός δεν είμαι αυτή, εδώ τη στιγμή; Η ζωή μου δεν τέλειωσε μαζί με τη γριά! Ορίστε, της χαρίζω τη Βασιλεία των Ουρανών -και τώρα άσε με ήσυχο, κυρά μου!"

Δουλειά δεν είχε ο διάβολος... δηλαδή είχε δουλειά, αλλά δεν του άρεσε. Είχε βαρεθεί πια την Κόλαση και ήθελε να μετατεθεί στον Παράδεισο. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για να μπεις στον Παράδεισο, χρειάζονται εξετάσεις. Και αν δεν μπει; Ε, τότε θα επιστρέψει στην Κόλαση. Και μαζί του θα πάμε και εμείς για μια ξενάγηση στις πιο βαθιές στοές της Κολάσεως, στους πιο πυρωμένους θαλάμους, στα πιο εφιαλτικά μαρτύρια-και φυσικά-στο πιο διαβολικό χιούμορ.

Ο "Δον Κιχώτης", που επανεκδίδεται από τα "Γράμματα" σε νέα και ζωντανή μετάφραση, υπήρξε ένα από τα σπάνια μπεστ σέλερς στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το πρώτο του μέρος, που δημοσιεύτηκε το 1605, συνάντησε ενθουσιώδη υποδοχή και έκανε πέντε εκδόσεις. Πριν ακόμη από το θάνατο του Θερβάντες, ο "Δον Κιχώτης" είχε μεταφραστεί στα αγγλικά και τα γαλλικά, ενώ τον επόμενο αιώνα κυκλοφορούσε πια σε όλον τον γνωστό τότε κόσμο, ακόμη και στη Λατινική Αμερική.

Ο "Δον Κιχώτης", που επανεκδίδεται από τα "Γράμματα" σε νέα και ζωντανή μετάφραση, υπήρξε ένα από τα σπάνια μπεστ σέλερς στην ιστορία της λογοτεχνίας. Το πρώτο του μέρος, που δημοσιεύτηκε το 1605, συνάντησε ενθουσιώδη υποδοχή και έκανε πέντε εκδόσεις. Πριν ακόμη από το θάνατο του Θερβάντες, ο "Δον Κιχώτης" είχε μεταφραστεί στα αγγλικά και τα γαλλικά, ενώ τον επόμενο αιώνα κυκλοφορούσε πια σε όλον τον γνωστό τότε κόσμο, ακόμη και στη Λατινική Αμερική.

Γέννημα του σκοτεινού ρομαντισμού, ο Πόε έγραψε τις πιο μακάβριες ιστορίες του για να ανταποκριθεί στα γούστα του αναγνωστικού κοινού της εποχής. Ο θάνατος, η νεκροφάνεια, η αγωνία της πρόωρης ταφής, το πένθος, αλλά και η επιστροφή των νεκρών, ήταν τα θέματα που προορίζονταν κάποτε για άμεση κατανάλωση, κι όμως του εξασφάλισαν παντοτινή φήμη. Εκτός από τις ιστορίες αυτές, είναι καιρός να ξαναθυμηθούμε και το χιούμορ του, όπως αποτυπώθηκε αριστοτεχνικά, με όπλα του τη λεπτή ειρωνεία και τις εξωφρενικές υπερβολές. (Το ενδιαφέρον είναι πως κάπως έτσι, σαρκάζοντας, ξεκίνησε να...

Ο Ιπποκράτης, το καινούριο χάμστερ που μόλις έφτασε στο εργαστήριο, τα έχει χαμένα. Ευτυχώς όμως γι' αυτόν, υπάρχει ο Βάκιλος, ένα μικρό ποντικάκι που ξέρει όλα τα κατατόπια και που αναλαμβάνει την ξενάγησή του. Θα του γνωρίσει τα άρρωστα ποντίκια, τα τυφλά κουνέλια, τις κατακρεουργημένες γάτες και θα τον οδηγήσει στα άδυτα της ιατρικής έρευνας μέσα από νυστέρια, σύριγγες, δοκιμαστικούς σωλήνες και... ακράτητα γέλια. Γέλια μέσα σ' αυτή τη φρίκη; Ναι, γιατί ο Βάκιλος δεν είναι πειραματόζωο, είναι πειραγματόζωο. Δεν χάνει ποτέ το κέφι του, ούτε καμία ευκαιρία για σαρκαστικά π...

Το "Δεκαήμερον" ξετυλίγεται στους λόφους του Φιέζολε, λίγο πιο έξω από τη Φλωρεντία, το σωτήριο έτος 1348. Δέκα νέοι, εφτά κορίτσια και τρία αγόρια, έχουν καταφύγει εκεί πάνω για να γλιτώσουν από την πανούκλα που μαστίζει την πόλη. Οι τολμηρές ιστορίες που διηγούνται -δέκα κάθε μέρα- δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι που κερδίζει αναβολές από το θάνατο, όπως στο "Χίλιες και μία νύχτες". Είναι, κυρίως, ένας διαλεκτικός ύμνος στη ζωή, και όπως πρώτος επισήμανε ο Πετράρχης, μια εκπληκτική άσκηση ύφους, που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς για την ιταλική λογοτεχνία ως τον δέκατο όγδο...

Το "Δεκαήμερον" ξετυλίγεται στους λόφους του Φιέζολε, λίγο πιο έξω από τη Φλωρεντία, το σωτήριο έτος 1348. Δέκα νέοι, εφτά κορίτσια και τρία αγόρια, έχουν καταφύγει εκεί πάνω για να γλιτώσουν από την πανούκλα που μαστίζει την πόλη. Οι τολμηρές ιστορίες που διηγούνται -δέκα κάθε μέρα- δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι που κερδίζει αναβολές από το θάνατο, όπως στο "Χίλιες και μία νύχτες". Είναι, κυρίως, ένας διαλεκτικός ύμνος στη ζωή, και όπως πρώτος επισήμανε ο Πετράρχης, μια εκπληκτική άσκηση ύφους, που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς για την ιταλική λογοτεχνία ως τον δέκατο όγδο...