Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Εγώ, ο Λέων Φωκάς, κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος "Λιμναία Συνείδηση", που χρόνια τώρα συγγράφει ο δικηγορίσκος μολυβοκράτης Νίκος Χαρτουλάριος καταγγέλλω το συγγραφέα μου για ασύστολη βία που επί δέκα συναπτά έτη ασκεί σε βάρος μου. Γνωρίζετε ασφαλώς ότι, για να υπάρξει κανείς ως χαρακτήρας, οφείλει προηγουμένως να έχει γεννηθεί. Δε μιλώ για την τυπική γέννηση, που είναι η καταχώρηση σε κάποια μητρώα και η απόκτηση ενός αριθμού πρωτοκόλλου, αλλά για την ουσιαστική. Εδώ, βέβαια, υπάρχει μεταξύ μας μια λεπτή διαφορά. Εμείς, οι ήρωες μυθιστορημάτων, άλλοτε κυοφορούμασ...

"...Πόσα πράγματα, που είχε ζήσει μαζί με την Χριστίνα του, του περνούσαν απ' το μυαλό, πόσες μικρές "τρέλες", που όμως ήταν όλα τόσο θαυμάσια. Λες και όλη η περιπέτειά τους ήταν ένα θαύμα ζωής, που μόνο η Ελλάδα τους το πρόσφερε. Κι ας ήταν οι δυο τους μόνοι, σχεδόν πάντα. Τι κι αν ήταν ορθόδοξη, τι κι αν ήταν ό,τι ήταν η Χριστίνα. Της είχε πει, κάποτε, ότι για εκείνον ήταν ο Θεός του, η θρησκεία του. Μα εκείνη τον είχε πιστέψει πραγματικά; Μήπως πίστευε ότι την κορόιδευε; Ένιωσε κάποια ενοχή. Ισως και εκείνος έφταιγε. Ισως έπρεπε να της κρατούσε πιο σφιχτά το χέρι. Να της...

"Όμως τι γυρεύει αυτός ο άνθρωπος στην ομάδα του Ραμέζ, τι ζητάει εκεί αυτός ο πολεμιστής - και δεν μπορούσε να είναι τίποτ΄ άλλο εκτός από πολεμιστής, διότι μύριζε μάχη: κατακρατούσε τη μυρωδιά του ιδρώτα, του αίματος και της σκόνης, εκείνη τη μυρωδιά της αρμύρας τριών πολέμων, όπου αναμείχθηκε και η έντονη οσμή του αλόγου και η γλυκιά μυρωδιά του κεριού που ΄χει ποτισμένα τα δόρατα και τα βέλη, τις βαριές σέλες και τις χορδές των τόξων, και η όξινη απόπνοια του σπαθιού που αναδίνει με το τράβηγμα απ΄ τη θήκη αν είναι σφυρηλατημένο στις δίπλες, και η πνοή του κρασιού, και...

Λεπτομερής έγχρωμος τουριστικός οδηγός για το Νομό Γρεβενών. Συλλογικό έργο, ιστορία και τοπογραφία του νομού, χωρογραφία, προτεινόμενες διαδρομές με χάρτες και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Ήταν άραγε αυτός ο άντρας, το πρώτο σωστό λάθος στη ζωή της; Ήταν η κλειδωμένη της ζωή; Ήταν που δε θυμόταν που είχε αφήσει τα κλειδιά; Ήταν τα κορίτσια της; Ήταν η απόφασή της να τα φέρει μόνη στον κόσμο; Ήταν η φυγή της μακριά απ' το πατέρα τους; Ήταν η βοήθεια που δέχθηκε απ' τον παππού πάνω στην απόγνωσή της; Ήταν που δεν αναρωτήθηκε όταν έπρεπε. Όταν αγαπούσε. "Όταν αγαπάς δε ρωτάς. Η αγάπη δεν έχει απάντηση...".

Η Γεωργία φοβήθηκε και ήθελε εκείνη τη στιγμή να βρει την Άντα και να της πει ότι αποσύρεται αμετάκλητα από την Οργάνωση, αλλά από δειλία και μόνο απέφυγε να τη βρει και να της το πει. Μετά ήρθε η προηγούμενη φίλη της και συμμαθήτρια και κάθισαν μαζί στο θρανίο για λίγο. Συζητούσαν σιωπηρά. Η Γεωργία είπε στη διπλανή της φίλη να μη φοβάται για εκείνη γιατί πρόσεχε πολύ, έχοντας επίγνωση των πράξεών της. Από τότε η Γεωργία έκανε καιρό να ξαναπάει στην Οργάνωση και το σκεφτόταν κιόλας πολύ σοβαρά αν θα έπρεπε να μείνει...

Πρόκειται για ένα πολύτιμο φωτογραφικό λεύκωμα με εκτενείς αναφορές στην ιστορία της φωτογραφίας και των ερασιτεχνών και επαγγελματιών φωτογράφων τα τελευταία εκατό χρόνια στην πόλη της Καρδίτσας. Πολύτιμα φωτογραφικά στιγμιότυπα από τα τέλη του περασμένου αιώνα και τις αρχές του εικοστού, με επώνυμους και ανώνυμους πολίτες της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Είναι ένα λεύκωμα μοναδικό για εκείνους που αγαπούν πραγματικά την τέχνη της φωτογραφίας, για εκείνους που θέλουν να γνωρίσουν την ιστορία της φωτογραφίας και των φωτογράφων της Καρδίτσας, από την εμφάνισή της, το 18...