Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Κούλα Πράτσικα (1899-1984) με τη Σχολή Ρυθμικής και Χορού (1930) και κυρίως το επαγγελματικό της τμήμα (1937 ως το 1973 οπότε παραχώρησε τη σχολή της στο κράτος) διαμόρφωσε το πλαίσιο του μοντέρνου χορού στην Ελλάδα καθώς και του μουσικοπαιδαγωγικού συστήματος ρυθμικής για παιδιά. Στο βιβλίο, με βάση τις ιστορίες των έξι πρώτων γυναικών δασκάλων/χορογράφων, μαθητριών της Κούλας Πράτσικα, δηλαδή της Τούλας Ανδριοπούλου, της Λένας Ζαμπούρα, της Μαρίας Κυνηγού, της Μάρως Μπουρνάζου, της Καίτης Τσιλιμίγκρα και της Μαρίας Χορς, αναδεικνύονται τα στοιχεία με βάση τα οποία η Πρά...

Έχει πυκνώσει και στη χώρα μας το ενδιαφέρον γύρω στο φαινόμενο της παραλογοτεχνίας. Στο δοκίμιο αυτό η Εύα Στάμου εστιάζει την προσοχή της σε μια υποπερίπτωσή της: στη "ροζ λογοτεχνία", στα ανάλαφρα και τυποποιημένα αφηγήματα ερωτικού περιεχομένου που κατακτούν συχνά πια πρώτες θέσεις στις λίστες των "ευπώλητων" βιβλίων κάθε χρονιάς. Εντάσσει την κατηγορία τους στο γενικότερο περιβάλλον μιας "ροζ κουλτούρας", προβαίνει σε βασικές διακρίσεις μεταξύ λογοτεχνίας και παραλογοτεχνίας, καθώς και σε διευκρινίσεις σχετικά με τη γυναικεία γραφή, διεξέρχεται τα ιστορικά του είδους,...

Δεν ξέρουμε αν ο Νίκος Δήμου κέρδισε το λαχείο της ποίησης - αλλά τον λαχνό της αναγνώρισης τον έχει σίγουρα χάσει. Ενώ η εμφάνισή του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από την κριτική, μετά σα να χάθηκε το "στίγμα" του. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1953, με την -εκτός εμπορίου- ποιητική συλλογή Ίμεροι, σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών. Το 1965 τυπώνονται τα 23 Ποιήματα - επίσης σε ιδιωτική έκδοση. Μέχρι το 1972, η ποίηση μονοπωλούσε τη συγγραφική του δραστηριότητα. Η πρώτη του "επίσημη" ποιητική συλλογή, με τίτλο Απουσίες, κυκλοφόρησε από τον Ίκαρο το 1973 - περιλαμβάνοντας και κ...

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται 85 σύντομα κείμενα, βιβλιοκρισίες στη μεγάλη πλειονότητά τους, δημοσιευμένα από το 1991 μέχρι το 2012, κατανεμημένα σε τρεις ειδολογικές-θεματικές κατηγορίες, με κριτήριο το είδος των κρινόμενων βιβλίων ή και το θέμα των εξεταζόμενων ζητημάτων: Πεζογραφία (41 κείμενα), Ποίηση (27 κείμενα) και Φιλολογία-Λογοτεχνική Κριτική (17 κείμενα). Τα κείμενα αναδημοσιεύονται χωρίς ουσιαστικές αλλαγές, αλλά αφού έγινε ένα εκφραστικό "χτένισμα", σε σχέση με τη μορφή των πρώτων δημοσιεύσεών τους. Ο μεταφορικός τίτλος του βιβλίου, "Ίχνη στην άμμο", υποδηλών...

Ο ανά χείρας τόμος Προσωπικότητα και Ατομικές Διαφορές αποτελεί μια πειστική απόδειξη της συνέχειας του επιστημονικού ενδιαφέροντος για το πώς και γιατί παρατηρούνται ατομικές διαφορές στην ανθρώπινη ανάπτυξη. Στα δώδεκα (12) κεφάλαια που περιλαμβάνει, πραγματεύεται διεξοδικά τους τρόπους με τους οποίους διαφέρουν οι άνθρωποι καθώς και τα αίτια αυτών των διαφορών στην προσωπικότητα και στη νοημοσύνη, αλλά και σε θέματα που δεν ανευρίσκονται συχνά σε παρόμοιους τόμους, όπως η Ψυχοπαθολογία, οι καταστάσεις διάθεσης και τα κίνητρα, η δημιουργικότητα, οι ηγετικές ικανότητες και...

Με αφετηρία τον δραματικό μονόλογο, η παρούσα μελέτη αναδεικνύει τις δυνατότητες που προκύπτουν με την απόσταση των ειδολογικών κατηγοριών από τα αρχικά λογοτεχνικά τους συμφραζόμενα και τον εγκλιματισμό τους σε νέα. Αφ' ης στιγμής το πλαίσιο αναφοράς στη μελέτη του δραματικού μονολόγου μετατοπιστεί από το βικτωριανό πεδίο καταγωγής του στη νεοελληνική ποίηση, εγείρονται ενδιαφέροντα ερωτήματα. Είναι δυνατόν το εν λόγω είδος να αξιοποιηθεί σε μια άλλη ποιητική παράδοση από εκείνη που το γέννησε; Μπορεί, και με ποιους τρόπους, να συμβάλει σε ανανεωτικές προσεγγίσεις περιόδων...

Το νεανικό γραπτό του Φερνάντο Πεσόα που "υπογράφει" ο συνομήλικος ετερώνυμός του Αλεξάντερ Σερτς -δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1978-, μας γνωρίζει μιαν άλλη πτυχή της αφηγηματογραφίας του: το διήγημα τρόμου. Η ατμοσφαιρικότητα και η γοητεία της εκλογίκευσης που αναιρείται από τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής μαρτυρούν τη γόνιμη θητεία του στους μάστορες του είδους τον ΙΘ' αιώνα. Το συνοδεύουν μια διεξοδική εξέταση των πηγών και των προθέσεών του από τον K. David Jackson και ένα πλούσιο εργοβιογραφικό χρονολόγιο.

Η Οφέλια Κεϊρός είναι 19 ετών όταν ερωτεύεται τον Φερνάντο Πεσσόα και μαζί του όλη την παρέα των ετερωνύμων: τον Α.Α. Κρος, τον Ρικάρντο Ρέις και τον Άλβαρο ντε Κάμπος. Ευαίσθητη και απλοϊκή, δηλώνει από την αρχή μέχρι το τέλος την επιθυμία της να παντρευτεί τον ποιητή, χωρίς ωστόσο να διστάζει να τον ακολουθήσει στα δυσπρόσιτα μονοπάτια της δημιουργίας του, ανταλλάσσοντας επιστολές γεμάτες ευρηματικότητα και χιούμορ. Οι απαντήσεις του Φερνάντο Πεσσόα μας αποκαλύπτουν όχι μόνο τη μοναδική ερωτική του σχέση, αλλά και την αδιαμφισβήτητη συνάφειά τους με το λογοτεχνικό του έργ...

Αξιοποιώντας τις αγωνίες και τα προβλήματα που πηγάζουν από τη βαθιά ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ένα συνονθύλευμα από πολιτικές δυνάμεις που ποτέ δεν ενθουσιάστηκαν με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αμπαλάρει τη δυσαρέσκεια λόγω της κρίσης σε συσκευασία επαναφοράς της δραχμής. Οι απόψεις τους μπορεί να έχουν ισχνή τεκμηρίωση, όχι όμως πλέον και η απήχησή τους, καθώς πολλοί -οι οποίοι βλέπουν την ανεργία να καλπάζει και τις δικές τους προοπτικές να εξανεμίζονται- θα καλωσόριζαν μια αλλαγή που ίσως τους έδινε μια νέα ευκαιρία. Το ευρώ, όμως, παραμένει μακράν η επωφελέστερη επι...

Έχω συχνά συλλογιστεί πόσο σοφές είναι οι ρήσεις του Γκαίτε στις συζητήσεις του με τον Έκερμαν. Έχω όμως επίσης συχνά συλλογιστεί πόσες ρήσεις εξίσου σοφές έχω ακούσει στη ζωή μου, σε συζητήσεις με ανθρώπους οι οποίοι, αν και ευφυείς, δύσκολα θα μπορούσαν να συναγωνιστούν τον Γκαίτε. Και οι ιδέες όμως είναι συνηθισμένες, ακόμη και οι λαμπρές ιδέες. Ο κόσμος είναι ασφυκτικά γεμάτος από ιδιοφυΐες του καθημερινού. Μόνο όταν το καθημερινό γίνει καθολικό, μέσω μιας έντονης προσήλωσης στην καθολικότητα, μέσω μιας εμβάθυνσης σ' αυτήν ικανής να οδηγήσει σε συνέπειες και πορίσματα,...

Στο βιβλίο αυτό διερευνώνται συστηματικά, μέσα από πρωτογενείς πηγές, οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της γενικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1862-1910. Πιο συγκεκριμένα εξετάζεται η εξελικτική πορεία των θεσμών της γενικής εκπαίδευσης, μέσα από τις Εκθέσεις των υπουργών προς την Εθνοσυνέλευση και τον Ανώτατο ?ρχοντα, τα πολυάριθμα εκπαιδευτικά νομοσχέδια με τις εισηγητικές εκθέσεις, τους νόμους και τα εκτελεστικά διατάγματα που εκδίδονται σε εφαρμογή τους, τα Πρακτικά και τις Εφημερίδες των Συζητήσεων της Βουλής ?μακρότατες και...

Στον Μικρό Έγιολφ, μια βαθιά ψυχολογική σπουδή, εν' αντρόγυνο πρέπει ν' αντιμετωπίση τον απρόσμενο θάνατο του μοναδικού παιδιού τους. Όλα τ' απωθημένα κ' οι αμφιβολίες που φώλιαζαν για χρόνια κρυμμένες στην καρδιά τους, έρχονται στο φως και ζητάνε εκδικητικά το μερτικό τους απ' τη ζωή.

Ο Αρχιμάστορας Σόλνες -ένας δαιμονιακά ερωτικός διάλογος δύο ψυχών- είναι το πρώτο απ' τα όψιμα έργα του Ίψεν, όπου τα δυο κύρια πρόσωπα σαρκώνουν μύχιες επιθυμίες κι αυτοκαταστροφικά ορμέμφυτα. «Θέλω όμως να σας πω πώς τη νοιώθω εγώ -πάνω μου!- τούτη την "ευτυχία": σαν ένα κομμάτι στο στέρνο μου πούχει γυμνωθή από δέρμα. Κ' οι βοηθοί μαζί με τους υπηρέτες -οι δαίμονες όλοι- γδέρνουν σάρκες από άλλους ανθρώπους και μου τις φέρνουν, για να μπαλώσουν τη δικιά μου πληγή!.. Μα η πληγή δε γιατρεύεται. Ποτέ,.. ποτέ! Αχ και να ξέρατε συχνά-πυκνά πόσο με τρώει και με καίει.»

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το πεδίο σύγκρουσης στον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν. Κ' ενώ βάλλεται πολλαπλά το αστικό όνειρο της υλικής ευμάρειας και της κοινωνικής ανέλιξης, στον πυρήνα του δράματος αναγνωρίζεται ο θεμελιακός ιψενικός προβληματισμός: η θέση του ατόμου -και μάλιστα του "εξαιρετικού"- μες στην κοινωνία. "Τα οσμίζομαι τα φυλακισμένα εκατομμύρια· νοιώθω τις μετάλλινες φλέβες, τα πλάνα χέρια τους που ξεδιπλώνονται, κλαδιά όμοια, κατά πάνω μου... Θέλω, όμως, τώρα, να σας ψιθυρίσω, μες στη νυχτερινή σιωπή. Σας αγαπάω! Εσάς!, που βρίσκεστε μισοπεθαμένα στα σκοτει...

Στο "Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί", ο δραματουργός προσπαθεί να ξετυλίξη λόγο ανιχνευτικό της ίδιας του της δραστηριότητας: του δημιουργού. Το ερώτημα για την πραγματική αξία της Τέχνης -τη δύναμή της να κάνη την ανθρώπινη ζωή πιο υποφερτή- κατατρώει την ψυχή του γηραιού Ίψεν. "Άκου... πως έβαλα τον εαυτό μου μες στο σύμπλεγμα. Μπρος από μια πηγή... κάθεται ένας άντρας γεμάτος ενοχές που δεν έχει ακόμα βγη ολόκληρος απ' τη γη... Βουτάει και ξαναβουτάει τα χέρια του στο τρεχούμενο νερό -για να τα εξαγνίση-, καμπουριάζει και βασανίζεται απ' τη σκέψη πως ποτέ, μα ποτέ δε θ...

Γιατί ο Παπαδιαμάντης ονόμασε τη συλλογή διηγημάτων που δεν κατόρθωσε να εκδώσει "Θαλασσινά Ειδύλλια"; Βάσει ποιων ευρωπαϊκών συμφραζομένων παραβάλλεται με τους Ολλανδούς ζωγράφους; Πως γίνεται -χωρίς ούτε ένα εκδεδομένο βιβλίο- να αποτελεί πόλο κριτικού ενδιαφέροντος στην εποχή του; Σε ποιους ορίζοντες προσδοκιών προσελήφθη το έργο του έως τις μέρες μας; Και με ποια ιδεολογικά ή αισθητικά κριτήρια κατηγορήθηκε ή επαινέθηκε; Σε ποιον βαθμό το έργο του υποτάσσεται στις προδιαγραφές του ηθογραφικού διηγήματος και πως συνομιλεί με τον κυρίαρχο λόγο της εποχής του; Αυτά είναι...

Ο 21ος αιώνας διανύει τη δεύτερη δεκαετία του. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί να μην καταφέρνει να διαχειριστεί τα ζωτικά της προβλήματα, κυρίως αυτά της υγείας, τα οποία σε περιόδους οικονομικής ύφεσης και αποδυνάμωσης των κοινωνικών θεσμών χειροτερεύουν. Παράδοξο και αποθαρρυντικό είναι το ότι η κυρίαρχη οικονομική επιστήμη προσεγγίζει τα ζητήματα αυτά σαν ζητήματα των αγορών. Πόσο απόμακρη, στις μέρες μας, ακούγεται άραγε η ευχή που η Indira Gandi έδωσε το 1982, στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Υγείας; «Η ιδέα ενός καλύτερα οργανωμένου κόσμου είναι αυτή στην οποία οι ιατρικές α...