Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κάκου, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθεια του ν' αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαραχτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέρασε μέσα απ' το ποτάμι, τον βούρκο και βγήκε χωρίς να πάθει η αγνότητα και η λαμπρότητα του, αυτή την ωραία μέσα στις ωραίες παρθενικές μορφές του Σ., που όσο κι αν σπανίζουν στον καιρό μας, υπάρχουν ωστόσο κι επιβάλλονται και δημιουργούν ανασταλτικό φράγμα στο κύμα της διαφθορά...

Το βιβλίο αυτό περιέχει τις απόψεις που ο συγγραφέας του είχε υποβάλλει στην τρίτη Παναμερικανική Συνδιάσκεψη Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, τον Νοέμβρη του 1967 στον Άγιο Δομίνικο. "Εάν υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου άνθρωποι, που μιλάν ακόμη για ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατούμενες χώρες, αυτό γίνεται γιατί δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο πενταγωνισός έχει πάρει τη θέση του ιμπεριαλισμού...."

Ο Παπαδιαμάντης ζωγραφεί, περιγράφει και υμνεί τα γνήσια ελληνικά ήθη, τον έρωτα προς τη φύση και την αλήθεια του Χριστού. Η μικροπονηρία, η ασυνέπεια, οι καθημερινοί περισπασμοί είναι κοινό υλικό στην κοινωνία των ανθρώπων, που μόνο η μνήμη του Θεού τους συνεφέρνει και τουε συγκρατεί. Ο κακώς νοούμενος πολιτισμός δείχνει ουτιδανός μπροστά στην παραδείσια χαρά της παιδικής αθωότητας, των βρεφών τους ακατάληπτους ουράνιους φθόγγους...

Το 1846 ο λόγιος δικηγόρος I. Βενιζέλος, θέλοντας κι αυτός να συμβάλει με αποδεικτικά στοιχεία στην προσπάθεια που κατέβαλλε τότε η Ελλάδα να πείσει τους ξένους για τα κληρονομικά δικαιώματα των Νεοελλήνων και για την ιστορική συνέχεια της παράδοσης, εξέδωσε την πλούσια συλλογή "Παροιμίαι δημώδεις". Μαζί με τις παροιμίες δίνει και την εξήγηση, αναφέρει τις περιστάσεις στις οποίες λέγονται και συνδέει συχνά το νόημα με αντίστοιχα χωρία από αρχαία κείμενα. Το έργο θεωρείται πολύ σημαντικό και είναι πάντα επίκαιρο και ζωντανό, διότι οι παροιμίες, ως προϊόντα της λαϊκής πείρας...

Οι παραλογές ή μπαλάντες είναι αφηγηματικά δημοτικά τραγούδια και αφηγούνται ιστορίες με δραματικό περιεχόμενο, με στοιχεία παραμυθιακά και εξωλογικά και με δυνατή ποιητική πνοή, που φανερώνουν τη δημιουργική δύναμη του λαού. Οι αντιλήψεις που προβάλλουν, προϊόντα άλλων εποχών και άλλων κοινωνιών με κλειστους ορίζοντες, ενδιαφέρουν ίσως μόνο την κοινωνική ανθρωπολογία. Τα θέματα όμως, με διαφορετική κάθε φορά μορφή, μένουν πάντα ζωντανά. Κυρίως όμως μένει ζωντανή η ποητική ουσία των παραλογών. Ποιήματα δυνατά, ανοιχτά στην ερμηνεία, πηγές για νέα έμπνευση και δημιουργία.

Ο Παναγιώτης Πανάς (1832-1896) υπήρξε για μένα μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, καθώς μελετούσα τους ελάσσονες ποιητές της Επτανησιακής Σχολής. Αφετηρία της έρευνάς μου στάθηκε η ποίησή του, όσο προχωρούσα όμως, οι ριζοσπαστικές ιδέες του και η δημοσιογραφική και πολιτική δράση του τραβούσαν ολοένα την προσοχή μου. Τα στοιχεία που έρχονταν στην επιφάνεια, έδειχναν έναν άνθρωπο αρχών, που μετείχε ενεργώς στους ιδεολογικούς και κοινωνικούς αγώνες του καιρού του, ενώ η δράση και το έργο του αποτελούσαν ένα θαυμαστής συνοχής συνδυασμό ήθους και συνέπειας. Η διαπίστωση αυτή με έπεισε...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

Τι περιμέναμε να μας πει κι ευχαριστώ όταν ήρθε εδώ και ζήτησε άσυλο για λίγο, όσο να καταφέρει να βρει τρόπο να προσφύγει στην επίσης πολιτισμένη Ευρώπη αιτηματίας για τον προγραμμένο λαό τους κι εμείς τον παραδώσαμε, με τον πιο πανάθλιο και αισχρό τρόπο στους διώχτες του που τόσο προσπάθησε να μην πέσει στα χέρια τους; Τώρα τι ζητάμε απ' αυτόν; Όταν χάρη σε λόγους μας, εμάς των πολιτισμένων, ο Οτζαλάν δεν έχει άλλη δυνατή καταφυγή από τον πιο μεγάλο διώχτη του, το τουρκικό στρατιωτιοκεμαλικό καθεστώς; Αυτό και κατήγορος, και δικαστής, και δήμιος και δεσμοφύλακας. Αυτό και...

Ο Ηρόδοτος διαδεχόμενος τον Όμηρο, κτίζει το ιστορικό οικοδόμημα πάνω σε αρχαϊκά ιωνικά θεμέλια. Μέσα στη διήγησή του επιζητεί δραματική συμπύκνωση , σαν άλλος Αισχύλος βλέπει την τραγικότητα στις μοίρες των λαών. Θεωρεί τους Περσικούς πολέμους κορύφωση της σύγκρουσης Ασίας- Ευρώπης και τονίζει τη μέγιστη σημασία της νίκης των Ελλήνων την εποχή που οι εστίες του πολιτισμού βάλλονταν από τον περσικό επεκτατισμό. Μέσω της προσωπικής του εξερεύνησης αναζητά τις αιτίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο κέντρο του έργου του, γι΄αυτό και η ιστορική του σύνθ...

Για τον Σαίξπηρ η ρομαντική μόδα "φυγή στη φύση" σημαίνει φυγή από το χρέος και την ευθύνη, γιατί τίποτε δεν μπορεί να είναι φυσικό, που δε γίνεται στο φυσικό του χώρο και με τρόπο φυσικό. Κι ο... φυσικός χώρος του ανθρώπου είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Κι ό,τι επιτρέπει η φυσική τάξη, δεν το επιτρέπει πάντα η τάξη η κοινωνική. Ωστόσο εκείνοι που βλέπουν τα πάντα μέσα από το "Εγώ" τους και το ατομικό τους συμφέρον, δε στέργουν να παραδεχτούν πως όσο φυσικό είναι να ζευγαρώνουν οι προβατίνες με τα κριάρια στο δάσος του Άρντεν, στο φυσικό τους χώρο, τόσο αφύσικο είναι αυτό να γ...