Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Η Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικης Τέχνης (εκδ. 1928) του καθηγητή και ακαδημαϊκού Χρ. Τσούντα έμεινε μέχρι σήμερα βιβλίο κλασικό και αναντικατάστατο. Ο συγγραφέας υπήρξε βαθυστόχαστος πνευματικός ηγέτης της νεότερης γενιάς των Ελλήνων αρχαιολόγων και η πνευματική του παραγωγή, στο σύνολό της υποδειγματική. Στο βιβλίο μας συναρπάζει η καθαρότητα στη διάταξη της ύλης, η υποδειγματική περιγραφή της τεχνοτροπίας, η στοχαστική προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοεί πάντα το πνευματικό περιεχόμενο των περιγραφόμενων έργων, η διεισδυτική ματιά του και οι λεπταίσθητες παρατηρήσεις του....

[...] Πραγματικά σε ποιο κόσμο ζούμε; Και στο μεγάλο αυτό ερώτημα προσπαθεί να δώσει απάντηση ο συγγραφέας τούτου του έργου. Η προσπάθειά του δεν απορρέει από περιέργεια. Είναι προσπάθεια για την κριτικά ανατομία της ιστορίας της εποχής μας. Ο συγγραφέας πιστεύει πως η γνώση της πραγματικότητάς μας είναι τόσο αναγκαία όσο απαραίτητα είναι και τα υλικά μέσα για την ύπαρξη και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Δε φτάνει να αισθάνονται οι άνθρωποι λεύτεροι ή σκλάβοι. Πρέπει να γνωρίζουν τι είδος είναι η λευτεριά τους ή η σκλαβιά τους. Πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι γιατί άλλ...

"Έρως δυνάστης" θα μπορούσε να επιγράφεται η τραγωδία τούτη του Ευριπίδη, μια από τις πιο ωραίες του. Η Φαίδρα, Κρητικοπούλα με αίμα που σπιθίζει ανυπόμονο, ξεκινημένη από μιαν επικράτεια μυθική, στοιχειωμένη από το χνώτο του Μινώταυρου, κυριεύεται από σφοδρό ερωτικό πάθος για τον προγονό της. Είναι νέος και είναι νέα, κοντύτερα σ' αυτόν παρά στον άντρα της. Η Φαίδρα όμως ξέρει καλά τις υποχρεώσεις που της επιβάλλει η θέση της ως μητριάς και βασίλισσας. Το πάθος της είναι περισσότερο το ερωτικό μαράζι παρά η ερωτική θύελλα. Έρωτας ενδοστροφικός, βασανισμένος, ο πόθος της Φα...

Εδώ στον "Ιούλιο Καίσαρα", σαν να μην πρόκειται για θέατρο, παράσταση θεατρική, που καθισμένοι στη θέση μας παρακολουθούμε για δύο ώρες τα δρώμενα στη σκηνή, παρά σαν να 'χουμε ανεβεί στην πιο αγναντερή κορφή και βλέπουμε τον κόσμο πώς πορεύεται, πώς αντιδρά, πώς ενεργεί, πώς παίζεται το παιχνίδι της εξουσίας, εξουσιαστές, εξουσιαζόμενους, φατριές...

Για τις Δαναΐδες η λέξη "κράτος" δε δηλώνει πια τη νόμιμη κηδεμονική εξουσία, που θα μπορούσαν ίσως να διεκδικήσουν τα ξαδέρφια τους θέλοντας να τις παντρευτούν, αλλά την ωμή βία, τη στυγνή δύναμη του αρσενικού, την αντρίκεια κυριαρχία που υποφέρει αναγκαστικά η γυναίκα. Στο "κράτος" του άντρα, οι Δαναΐδες θέλουν ν' αντιτάξουν το "κράτος" των γυναικών. Αν, από τη μια μεριά, οι γιοι του Αιγύπτου έχουν άδικο, θέλοντας να επιβάλουν στις Δαναΐδες το γάμο και να τις καταφέρουν με τη βία και όχι με την πειθώ, από την άλλη μεριά φταίνε εξίσου και οι Δαναΐδες: με το μίσος που έχουν...