Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το διήγημα "Τασώ" είναι από τα καλύτερα του Κ. Χατζόπουλου. Αφιερωμένο στον Ψυχάρη, πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο "Νουμά" το 1910. Το θέμα του έχει να κάνει με τη γυναίκα και τη μοίρα της, με τις κοινωνικές διαφορές, με τον έρωτα. Η ομώνυμη ηρωίδα του διηγήματος, όμορφη, δυναμική αλλά φτωχή νέα, ερωτεύεται ένα νέο από τις πρώτες οικογένειες του χωριού, γιατρό που κι αυτός την επιθυμεί. Τα προβλήματα αυτής της αδιέξοδης σχέσης αφηγείται αργότερα στην παρέα του ο ίδιος ο γιατρός, "μια βραδιά που η κουβέντα γύρισε στις γυναίκες και στην αγάπη".

"Ο Κολοκοτρώνης με τις 18 εικόνες του, μοιάζει με ποτάμι απ' όπου αναβρύζει ο κρουστός λαϊκός λόγος του ποιητή. Λόγος αυθεντικά λαϊκός. Ο κάθε στίχος, γιομάτος ζωντάνια, στολίζει και ιστορεί τα πάθη και τις δόξες του λαού μας. Το έργο, επικό στη μορφή του, δωρικό στη δομή του, φέρνει παραστατικά στο θεατή ένα μεγάλο κομμάτι της επαναστατημένης ζωής του λαού μας. Ο πόλεμος, η πολιτική και οι πολιτικάντες, ο εσωτερικός διχασμός, οι πολέμαρχοι , οι απλοί άνθρωποι του λαού που πολεμάει με τους Τούρκους και τους κοτζαμπάσηδες. Και μέσα από τις καταστάσεις ξεπετιούνται θεατρικοί...

Το έργο έχει θέμα του την ... ανακάλυψη των ιαματικών πηγών στο Λουτράκι και το στήσιμο εκεί του "αιματολοιχού" καζίνου, που ως τα σήμερα ρουφάει τον ιδρώτα και το αίμα της Κορινθίας- και όχι μόνον. Το στήσιμο του καζίνου αυτού το δικαιολόγησαν τότε με την αγία αιτία να βοηθήσουν, με τα κέρδη που θ΄αποκόμιζε, τους σεισμοπαθείς της Κορίνθου, που ο φοβερός σεισμός είχε καταστρέψει ολοκληρωτικά. Ο θεατής - και ο αναγνώστης- παρακολουθεί πώς με τα δύο αυτά στοιχεία, τις ιαματικές πηγές και το καζίνο, ένα χωριό, το Λουτράκι, ξεχνάει να γίνει λουτρόπολις. Στην πορεία και την ε...

Η σύγχρονη κοινωνιογλωσσολογία αναπτύσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του '60 με τη φιλοσοφία να μη μείνει απλός κλάδος της γενικής γλωσσολογίας αλλά να μεταμορφώσει την τελευταία σε επιστήμη ικανή να εντάσσει στο αυτό θεωρητικό πλαίσιο τόσο την (ανέκαθεν οικεία της) αμεταβλητότητα όσο και την, παραμελημένη πλην αδιαμφισβήτητη, ρευστότητα των φυσικών γλωσσών. Το εγχείρημα αυτό δεν είχε, όπως είναι φυσικό, ενιαίο χαρακτήρα αλλά τράπηκε προς διάφορες κατευθύνσεις. Κυρίαρχη υπήρξε η τάση αναγωγής της κοινωνιογλωσσικής συμπεριφοράς στα ποσοτικά δεδομένα της. Παράλληλα, συ...

Ο "Περικλέους Επιτάφιος", ο αθάνατος ύμνος της αθηναϊκής δημοκρατίας που μας διέσωσε ο Θουκυδίδης, εκφράζει τέλεια την παιδευτική αξία του δημοκρατικού πολιτεύματος στη διαμόρφωση του ολοκλήρωμένου πολίτη. Στο έργο διακρίνουμε την αρμονική σύνθεση του επιβλητικού λόγου, του ρυθμού και της ιδέας, την απόδοση της αλήθειας μέσα από έναν έπαινο. Την προβολή του δημοκρατικού πάθους του Περικλή μέσα από την προσωπική έκφραση του συγγραφέα. Επομένως, ο Επιτάφιος είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της καλλιτεχνικής φύσης του μεγάλου ιστορικού και της διανοητικής του ικανότητας.

Ένας "μαγικός ρεαλισμός" συνιστά ίσως τη μοναδικότητα και την ιδιαίτερη γοητεία και του Παπαδιαμάντη. Αυτό το μαγικό ρεαλισμό θα βρει ο αναγνώστης στα δύο διηγήματα "Έρως - Ήρως" και "Όνειρο στο κύμα", στα οποία βλέπουμε έναν ερωτικό Παπαδιαμάντη. Τα δύο διηγήματα -χωρίς να είναι τα μόνα- εκφράζουν , μαζί με άλλα νοηματικά συμφραζόμενα, τον ερωτισμό που κρυφοκαίει τον «άγιο» των γραμμάτων μας, έναν ερωτισμό έντονο, που μένει πνευματικός, με την αίσθηση στη σκέψη, αλλά και με τη σκέψη στην αίσθηση.

Οι παραλογές ή μπαλάντες είναι αφηγηματικά δημοτικά τραγούδια και αφηγούνται ιστορίες με δραματικό περιεχόμενο, με στοιχεία παραμυθιακά και εξωλογικά και με δυνατή ποιητική πνοή, που φανερώνουν τη δημιουργική δύναμη του λαού. Οι αντιλήψεις που προβάλλουν, προϊόντα άλλων εποχών και άλλων κοινωνιών με κλειστους ορίζοντες, ενδιαφέρουν ίσως μόνο την κοινωνική ανθρωπολογία. Τα θέματα όμως, με διαφορετική κάθε φορά μορφή, μένουν πάντα ζωντανά. Κυρίως όμως μένει ζωντανή η ποητική ουσία των παραλογών. Ποιήματα δυνατά, ανοιχτά στην ερμηνεία, πηγές για νέα έμπνευση και δημιουργία.

Μια σειρά διηγημάτων Ελλήνων πεζογράφων της παλαιότερης λογοτεχνίας μας που έχουν ως κοινό θεματικό κέντρο του ιερέα. Ο ιερέας, μέσα στην ενοριακή παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι ένα πρόσωπο σεβαστό και ο ρόλος του είναι πολύπλευρος και σημαντικός για τη ζωή της κοινότητας, ιδιαίτερα στα χωριά και στις παλιότερες εποχές, που δεν υπήρχαν οι σημερινές δυνατότητες συγκοινωνίας και επικοινωνίας. Έτσι, παράλληλα με τη μορφή του ιερέα, ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με παλαιότερες μορφές ζωής, με παλαιότερα ήθη της ελληνικής υπαίθρου, μέσα από ζωντανές λογοτεχνικές γραφές....

[...] Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας με εξαιρετική παιδεία, γλωσσομαθής και σε συνεχή επαφή με την κίνηση των ιδεών στην Ευρώπη, με όιεισόυτικη όραση, με κριτικό και σπινθηροβόλο πνεύμα, με διαβρωτικό και ανατρεπτικό χιούμορ, με αφηγηματική άνεση, με γλωσσική πλαστικότητα και χάρη, μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους ευφυέστερους Έλληνες, ένας από τους πρώτους "Ευρωπαίους" συγγραφείς μας και μεταβατική γέφυρα από την Παλαιά στη Νέα Αθηναϊκή σχολή. Τα αφηγήματα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση με τον (δικό μας) τίτλο "Ιστορίες με ζώα" και που αφηγούνται ακριβώς την ιστ...

Η Σαπφώ γεννήθηκε στην Ερεσσό της Λέσβου. Ποτέ δεν ξέρουμε ακριβώς. Όλη η ζωή της νωρίς τυλίχθηκε στο μύθο και αποτελεί φιλολογικό πρόβλημα. Η θέση της γυναίκας στη Λέσβο ήταν πολύ υψηλή, καμιά σχέση με την άλλη Ελλάδα. Εκεί οι γυναίκες δεν ήταν κλεισμένες στο σπίτι, μορφώνονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν, ερωτεύονταν. Πολλά πλουσιοκόριτσα, και όχι μονάχα ντόπια, μάθαιναν καλούς τρόπους, μουσική, χορό και ποίηση σε διάφορους ομίλους. Σίγουρα αυτοί είχαν και λατρευτικό χαρακτήρα: συνδέονταν με τη λατρεία της Αφροδίτης. Εκτός από τον κύκλο κοριτσιών της Σαπφούς υπήρχαν του...

Μας δόθηκε η ..ευκαιρία και δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη: τη γη που γεννηθήκαμε, το ενδιαίτημά μας το μοναδικό μέσα στο αστρικό στερέωμα, σαν πρώτο μας εχθρό βαλθήκαμε να τη ρημάξουμε. Την ανασκάφτουμε συνέχεια, την πελεκάμε σύρριζα, την ποτίζουμε φαρμάκια θανατηφόρα, ικανά να θανατώσουν του πλανήτη τη ζωή. Ανάβρες και πηγές τις μαγαρίσαμε όλες. Η Πτωμαΐνη τυλίγει τον κόσμο ως τα πέρατα, ως των ωκέανών τα βάθη. Αίμα, καμμένη σάρκα και πετρέλαιο πουμώνουν την ατμόσφαιρα, κι η μπόρα φτάνει ως των βουνών τις αστρογείτονες κορφές. Μας δόθηκε η δυνατότητα (και πώς να την αφ...