Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τον Γύζην θεωρώ Σολωμόν του χρωστήρος και τον Λύτραν Βαλαωρίτην. Ευλογημέναι αι ψυχαί των και ευλογημένο το νησί εις τας ανακτάς του οποίου και οι δύο, κάποιο απόβραδο, την ώρα που ο ήλιος ροδίζει το κύμα, ενηνθρωπίσθησαν. (Δ.Γ. Καμπούρογλους, Ακαδημαϊκός, 25 Μαρτίου 1928)

Τον Γύζην θεωρώ Σολωμόν του χρωστήρος και τον Λύτραν Βαλαωρίτην. Ευλογημέναι αι ψυχαί των και ευλογημένο το νησί εις τας ανακτάς του οποίου και οι δύο, κάποιο απόβραδο, την ώρα που ο ήλιος ροδίζει το κύμα, ενηνθρωπίσθησαν. Δ. Γ. Καμπούρογλους, Ακαδημαϊκός 25 Μαρτίου 1928

Ο Μολιέρος αποτελεί μια αναλυτική παρουσίαση των πληροφοριών που έχουν καταγραφεί από τους μελετητές του Γάλλου κωμωδιογράφου στην προσπάθεια να απαντηθούν καίρια ερωτήματα σχετικά με τον βίο και το έργο του. Η αυτοτελής έκδοση της εργογραφίας του στη σειρά των "Απάντων" από τις εκδόσεις "Επικαιρότητα" έχει στόχο να εμπλουτίσει με νέα στοιχεία την ελληνική προσέγγιση του Μολιέρου και να φωτίσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συνθήκες σύνθεσης των κωμωδιών του.

Τούτο το βιβλίο με τους ποιητές, που σατίριζαν τα πάντα με πολύ χιούμορ μοιρολόγια περιλαμβάνει και μερικές σάτιρες που λέγονται "τραγουδιούνται" στο σκοπό του μοιρολογιού. Η Μάνη είναι γνωστή για τα μοιρολόγια της, δεν είναι γνωστή όμως για τις σάτιρες, για τους σατιρικούς ανώνυμους ποιητές που σατίριζαν τα πάντα με πολύ χιούμορ και πολύ ταλέντο, αλλά ελάχιστα δείγματα αυτής της επίδοσης έχουν διασωθεί. Οι παρακάτω στίχοι είναι από σάτιρα που έγινε με την ευκαιρία του τελευταίου διμοψηφίσματος σχετικά με τη βασιλεία: Άκου, αφέντη βασιλιά, θε να σου δώσω απηλογιά μην τ...

Εδώ, για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο, η δύναμη τον δράματος βρίσκεται μάλλον στους χαρακτήρες παρά στις πράξεις τους. Τα αισθήματα της Μήδειας συγκινούν περισσότερο από την εκδίκησή της. Η διανοητική κατάσταση του Ιάσονος είναι πιο ενδιαφέρουσα από όσο η συμφορά του. Η δολοφονία των παιδιών, οφειλόμενη σε ζήλια και θυμό εναντίον του πατέρα, είναι καθαρή κτηνωδία... Όμως τα αισθήματα μιας γνναίκας της οποίας ο έρωτας έχει μεταβληθεί σε μίσος, όπως τα αισθήματα ενός άντρα που πλέον δεν αγαπά, αντιπροσωπεύουν κάτι το αιώνιο και αναλλοίωτο μέσα στην ανθρώπινη φύση. Εδώ βρίσκ...

Όταν γράφεις για λογοτεχνικά έργα, οργανώνεις συστήματα πληροφοριών τα οποία μεσολαβούν ανάμεσα σε αναγνώστες και κείμενα. Κριτήρια εντοπιότητας, διδακτικών πειραματισμών, αλλά και ζητήματα αναγνώρισης ορίζουν την αποστολή που είχαν τα μελετήματα του βιβλίου τον καιρό της δημιουργίας τους. Τα κείμενα για το Σεφέρη, τον Ελύτη, το Νίκο Κάσδαγλη, τον Εγγονόπουλο, τον Δ. Ι. Αντωνίου κ.ά. επιμένουν και σήμερα να αποδείξουν μέσα από διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης την αξία μιας ακόμη ανάγνωσης. Δείγματα περιεχομένων: Γ. Σεφέρη: Άρνηση, Μια δοκιμή αναγνώρισης, Η δυναμική της...

Αναμφισβήτητα, η 17η Αυγούστου 1944 αποτελεί για τη μεγάλη εργατούπολη Νίκαια την πιο φρικτή ημέρα της σε καταστροφές κι αίματα. Ήταν ημέρα που η αγάπη και η προσήλωση στο χρέος για την ελευθερία δοκιμάστηκαν σκληρά από το μίσος και την προδοσία, και η λεβεντιά μαζί με την περηφάνια σύρθηκαν σε ανήκουστες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Σ' ένα μεγάλο μπλόκο που οργανώθηκε την αποφράδα εκείνη ημέρα από ισχυρή δύναμη του ναζιστικού στρατού στην πόλη αυτή, θανατώθηκαν μέσα σε μια μάντρα κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης, καθώς και σε μια άλλη μάντρα στη συνοικία Νεάπολη της...

Στο "Με το ίδιο μέτρο" ο ποιητής θίγει την ουσία της αστικής νομιμότητας, Η Εξουσία απαγορέυει την παρανομία μόνον σε όσους δεν υπηρετούν στους μηχανισμούς τους. Αλλά το νόμο τρις παράνομο και τρις απάνθρωπο που η Εξουσία που τον επιβάλλει πρώτη τον παραβαίνει, τον καταγγέλει ο ποιητής με την οδύνη του νέου Κλάυδιου, του καταδικασμένου να εκτελεστεί άδικα και παράλογα κι απάνθρωπα: Μα να πεθάνεις και να πας άγνωστο πού, να κείτεσαι ένα κρύο κουφάρι και να λιώνεις...

Στο έργο «Μαρία Στούαρτ» όλοι οι χαρακτήρες είναι πειστικοί σαν δραματικοί ήρωες και η ηθική νίκη της Μαρίας παρόλο το άθλιο τέλος της, λάμπει επάνω από τον ξεπεσμό και τη σκοτεινή απομόνωση της εξουσιάστριας Ελισάβετ. Η πρωτοτυπία και η δύναμη του έργου, ο ζωηρός φωτεινός διάλογος, η μαστορική πλοκή, οι συγκλονιστικές σκηνές αναγνώρισης και ειρωνείας, ο διάχυτος λυρισμός που γίνεται ενθουσιασμός στη σκηνή λίγο πριν από τη συνάντηση της Μαρίας με την Ελισάβετ, ανάδειξαν το έργο αυτό ένα από τα ωραιότερα του παγκόσμιου δραματολογίου και το θεατρόφιλο κοινό το εχτίμησε και τ...

Στην κωμωδία [εν αντιθέσει προς την τραγωδία] δεν ήταν καθόλου απαραίτητο να ταυτίζονται ποιητής και σκηνοθέτης. Γνωρίζουμε ότι ο Αριστοφάνης ανέθετε συχνά τη σκηνοθεσία των έργων του σε άλλους... Από τα έντεκα σωζόμενα έργα του τρία σκηνοθετήθηκαν από τον Καλλίστρατο και δύο από τον Φιλωνίδη. Σ' αυτά περιλαμβάνονται, ίσως όχι τυχαία, οι περιφημότερες και δημοφιλέστερες κωμωδίες του: οι "Όρνιθες", η "Λυσιστράτη" και οι "Βάτραχοι". (Horst-Dieter Blume, "Εισαγωγή στο αρχαία θέατρο", Μ.Ι.Ε.Τ., 1986)

Ο Λυσίας ως λογογράφος μιμείται τους δισταγμούς και το αφελές ύφος του απλού Αθηναίου της εποχής του. Γι' αυτό και τα επιχειρήματα που φέρνει στους δικανικούς λόγους του αναπτύσσονται τόσο φαινομενικά τίμια, ώστε τα αντίστοιχα του αντίδικου να φαίνονται απατηλά. Την τεχνική αυτή διαπιστώνουμε και στον Υπέρ αδυνάτου λόγο, που χαρακτηρίστηκε ως το αριστούργημά του. Ωστόσο ερωτήματα που γεννιούνται, κατά τη μελέτη αυτού του λόγου, είναι: Κατορθώνει ο αδύνατος να πείσει τους δικαστές του; Τα επιχειρήματά του έχουν βάση (λογική και αντικειμενική) ή στηρίζονται σε σοφίσματα; Π...

Η λυρική ποίηση ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος εξαφανίζεται ουσιαστικά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ενσωματώνεται στο δράμα με τη μορφή του χορικού άσματος, για να κάνει ξανά την εμφάνισή της στους αλεξανδρινούς χρόνους, οπότε καλλιεργείται με επιτήδευση από λόγιους ποιητές. Κι αυτό γιατί στο μεταξύ η λογοτεχνία γενικότερα εξειδικεύεται, καθώς απευθύνεται σε ειδικούς και όχι στην κοινότητα. Ν.Χ. Κονόμης, "Αρχαϊκή Λυρική Ποίηση", Βικελαία Δημ. Βιβλιοθήκη, Ηράκλειον, 1991

Το έργο έχει θέμα του την ... ανακάλυψη των ιαματικών πηγών στο Λουτράκι και το στήσιμο εκεί του "αιματολοιχού" καζίνου, που ως τα σήμερα ρουφάει τον ιδρώτα και το αίμα της Κορινθίας- και όχι μόνον. Το στήσιμο του καζίνου αυτού το δικαιολόγησαν τότε με την αγία αιτία να βοηθήσουν, με τα κέρδη που θ΄αποκόμιζε, τους σεισμοπαθείς της Κορίνθου, που ο φοβερός σεισμός είχε καταστρέψει ολοκληρωτικά. Ο θεατής - και ο αναγνώστης- παρακολουθεί πώς με τα δύο αυτά στοιχεία, τις ιαματικές πηγές και το καζίνο, ένα χωριό, το Λουτράκι, ξεχνάει να γίνει λουτρόπολις. Στην πορεία και την ε...