Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Πραγματικά σε ποιο κόσμο ζούμε; Και στο μεγάλο αυτό ερώτημα προσπαθεί να δώσει απάντηση ο συγγραφέας τούτου του έργου. Η προσπάθειά του δεν απορρέει από περιέργεια. Είναι προσπάθεια για την κριτικά ανατομία της ιστορίας της εποχής μας. Ο συγγραφέας πιστεύει πως η γνώση της πραγματικότητάς μας είναι τόσο αναγκαία όσο απαραίτητα είναι και τα υλικά μέσα για την ύπαρξη και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Δε φτάνει να αισθάνονται οι άνθρωποι λεύτεροι ή σκλάβοι. Πρέπει να γνωρίζουν τι είδος είναι η λευτεριά τους ή η σκλαβιά τους. Πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι γιατί άλλ...

Η Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικης Τέχνης (εκδ. 1928) του καθηγητή και ακαδημαϊκού Χρ. Τσούντα έμεινε μέχρι σήμερα βιβλίο κλασικό και αναντικατάστατο. Ο συγγραφέας υπήρξε βαθυστόχαστος πνευματικός ηγέτης της νεότερης γενιάς των Ελλήνων αρχαιολόγων και η πνευματική του παραγωγή, στο σύνολό της υποδειγματική. Στο βιβλίο μας συναρπάζει η καθαρότητα στη διάταξη της ύλης, η υποδειγματική περιγραφή της τεχνοτροπίας, η στοχαστική προσπάθεια του συγγραφέα να κατανοεί πάντα το πνευματικό περιεχόμενο των περιγραφόμενων έργων, η διεισδυτική ματιά του και οι λεπταίσθητες παρατηρήσεις του....

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

Στην παράθεση των γεγονότων και στην ερμηνεία τους από το Θουκυδίδη δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Επιμένει ότι η ανθρώπινη φύση ("το ανθρώπινον") είναι ο σταθερός παράγοντας που δίνει τα ιστορικά γεγονότα. Από τα επιφανειακά φαινόμενα αναζητά τις αιτίες που δρουν στο βάθος των γεγονότων. Το έργο του Θουκυδίδη φέρνει τη σφραγίδα του λόγου του φιλοσόφου Αναξαγόρα: "όψις αδήλων τα φαινόμενα" (από τα επιφανειακά "όψις" που φαίνονται μπορούμε να δούμε αυτά που δεν φαίνονται"). Και ακόμα, ο άνθρωπος που δρα για το Θουκυδίδη είναι πριν απ' όλα ο πολιτικός, ο δυναμικός πολίτης...

[...] Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, συγγραφέας με εξαιρετική παιδεία, γλωσσομαθής και σε συνεχή επαφή με την κίνηση των ιδεών στην Ευρώπη, με όιεισόυτικη όραση, με κριτικό και σπινθηροβόλο πνεύμα, με διαβρωτικό και ανατρεπτικό χιούμορ, με αφηγηματική άνεση, με γλωσσική πλαστικότητα και χάρη, μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους ευφυέστερους Έλληνες, ένας από τους πρώτους "Ευρωπαίους" συγγραφείς μας και μεταβατική γέφυρα από την Παλαιά στη Νέα Αθηναϊκή σχολή. Τα αφηγήματα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση με τον (δικό μας) τίτλο "Ιστορίες με ζώα" και που αφηγούνται ακριβώς την ιστ...

Ο Andre Obey, στη Γαλλία, εκμεταλλεύτηκε το θέμα της "Ιφιγένειας εν Αυλίδι" στο έργο του "Μια κόρη για τον άνεμο" (1953). Ο Jean Anouilh έγραφε μια "Μήδεια" (1946) και μια "Αντιγόνη" (1944)... Ο Jean Paul Sartre στις "Μύγες" (1943) παρουσίασε έναν Ορέστη υπαρξιστή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Eugene O' Neil πήρε την "Ορέστεια" του Αισχύλου σαν βάση για τη σύνθεση του έργου του "Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα" (1931). Στην Αγγλία, η "Ορέστεια" επίσης έδωσε αφορμή στον T.S Eliot για τη σύνθεση του έργου του "Οικογενειακή Συγκέντρωση" (1939). Clifford Leech, "Τραγωδία" (Μετ...