Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Ζουμπουλάκη γράφει με την ειλικρίνεια της καρδιάς της. Βασικός άξονας ο Άνθρωπος, η Μοίρα του, ο Έρωτας και ο Θάνατος. Στο έργο της αυτό αντικαθρεφτίζεται η πραγματικότητα, όπου μέσα από το βαθύ πόνο διανοίγονται φωτεινά διέξοδα δικαιώνοντας την ουσία της ύπαρξης της ίδιας της ζωής μας. Ψυχή και σώμα στη δοκιμασία της αντοχής, στην πίστη της ελπίδας. Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου μας συγκινεί και μας προβληματίζει. Και έχει το χάρισμα η συγγραφέας να καταγράφει τα γενόμενα με κρυστάλλινη διαύγεια, χιούμορ και ανθρωπιά.

Το πρόβλημα του συσχετισμού της ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας μς τη λογοτεχνική δημιουργία, που απασχόλησε την επιστημονική κριτική από την αρχή της σύστασής της, καταλαμβάνει μέσα στη θεωρία της Λογοτεχνίας δύο μεγάλες περιοχές έρευνας: τη γενετική ερμηνευτική και την κοινωνιολογία της λογοτεχνίας. Η μελέτη αυτή εντάσσεται στο χώρο της γενετικής ερμηνευτικής και αποδεικνύει τη σημασία της λογοτεχνίας. Με βάση τα πορίσματα των σημειωτικών ερευνών για την αυτοαναφορικότητα και πολυσημία του λογοτεχνικού λόγου και για τις γλωσσικές διαμεσολαβήσεις ανάμεσα στο κ...

Το εγχειρίδιο τούτο Ψυχολογίας εκλαϊκεύει την ψυχολογική γνώση. Πιστεύω ότι η απλοποίηση των θεωριών δεν οδηγεί αναγκαστικά στην παραποίησή τους. Αποφεύγω επίσης να ανακοινώνω "επιστημονικές διαπιστώσεις" με τρόπο δογματικό. Προχωρώ περισσότερο με αναλυτικό και κριτικό τρόπο στην εξέταση των προβλημάτων. Αν το έργο φανεί κάπως ιδιόρρυθμο, αυτό θα οφείλεται στο γεγονός ότι συνδυάζει την πειραματική Ψυχολογία με την Ψυχολογία του Βάθους. Ιδιόρρυθμο θα φανεί μόνο στους εθισμένους με την πειραματική Ψυχολογία του Βάθους χαρακτηρίζοντάς την ψυχολογική αλχημεία. Η στάση αυτή δ...

Αρκετές δυσκολίες συναντά κανείς στην ερμηνεία του "Οιδίποδα τυράννου" του Σοφοκλή. Κι αυτό, γιατί δεν είναι δυνατή η εφαρμογή μιας γενικής ερμηνευτικής άποψης (σχετικά με το νόημα της τραγωδίας), χωρίς τον κίνδυνο να εκβιαστεί η τραγωδία σε επιμέρους σημεία. Φανερός είναι ο πειρασμός να δει κανείς το δράμα κάτω από μοιρολατρικό και θρησκευτικό πρίσμα, σαν δράμα σύγκρουσης με κοινωνικά ταμπού ή κάτω από άλλες ερμηνευτικές οπτικές που έχουν προταθεί και που είναι διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους. Από την πλευρά μου προσπάθησα να δω το ανθρώπινο στοιχείο στην τραγωδία. Άλλ...

"...Στα ακριτικά τραγούδια, που είναι γνήσιο έργο του ανώνυμου λαού, για πρώτη φορά στο μεσαίωνα παρουσιάζεται ο λαός δημιουργός, με μια δύναμη πρωτόγνωρη, μέσα στη βυζαντινή λογοτεχνία, τ' ακριτικά τραγούδια μ' όλο που δεν τα γνωρίζουμε στην πρώτη τους μορφή παρά στις κατοπινές επεξεργασίες τους και παραλλαγές, που διαμορφώθηκαν στο στόμα του λαού με τον καιρό, ξεπερνούν ό,τι ως τότε είχε δημιουργήσει η λόγια παράδοση σε ζωντάνια, σε φαντασία, σε γνήσια θερμή, ορμητική ποίηση. Ήταν που δεν είχε τίποτα το κοινό με τα αττικίζοντα μιμητικά λογοτεχνήματα της λόγιας παράδοσης,...

Η κίνηση στις "Χοηφόρες" είναι διαφορετική. Εξαρτάται από τις εναλλασσόμενες αντιθέσεις της διάθεσης, στις οποίες ο χορός παίζει τον πρωταρχικό ρόλο. Όταν η Ηλέκτρα είναι απελπισμένη, ο χορός υπαγορεύει μια ευχή για εκδίκηση. Όταν ο Ορέστης ύστερα από χρόνων απουσία αγκαλιάζει την αδελφή του, ο χορός υπενθιμίζει την πατρική κληρονομιά του. Όταν ο Ορέστης και η Ηλέκτρα μοιρολογούν δίπλα στον τάφο του πατέρα τους, ο χορός ξεφωνίζει ζητώντας αίμα. Όταν αυτοί στρέφονται προς μια ανελέητη εκδίκηση, ο χορός θρηνεί για την κατάρα του Ατρέα... Και στην τελευταία σκηνή απ' όλες, ότα...

Εδώ ο Αισχύλος συνδυάζει σε ένα σκηνικό σύμπλεγμα και τους δύο παράγοντες της τραγικής περιπέτειας του οίκου των Ατρειδών: τον ανθρώπινο και το θεϊκό. Ο συνδυασμός επιτυγχάνεται με την οπτική αντιπαράθεση των αντίστοιχων συνόλων: απέναντι στις δαιμονικές διώκτριες στέκει ο θνητός Ορέστης. Στο δικαστήριο των θνητών ενόρκων προεδρεύει η θεά Αθηνά. Σ' αυτούς τους αντιθετικούς συνδυασμούς αναπαράγονται και το αρχικό αδιέξοδο και η τελική άρση του. Ο Ορέστης τρίτος κρίκος στην αλυσίδα μιας ανανεούμενης καταστροφής, ανάγει τον προβληματισμό του στη σφαίρα των θεών, από όπου τον ε...

Για τις Δαναΐδες η λέξη "κράτος" δε δηλώνει πια τη νόμιμη κηδεμονική εξουσία, που θα μπορούσαν ίσως να διεκδικήσουν τα ξαδέρφια τους θέλοντας να τις παντρευτούν, αλλά την ωμή βία, τη στυγνή δύναμη του αρσενικού, την αντρίκεια κυριαρχία που υποφέρει αναγκαστικά η γυναίκα. Στο "κράτος" του άντρα, οι Δαναΐδες θέλουν ν' αντιτάξουν το "κράτος" των γυναικών. Αν, από τη μια μεριά, οι γιοι του Αιγύπτου έχουν άδικο, θέλοντας να επιβάλουν στις Δαναΐδες το γάμο και να τις καταφέρουν με τη βία και όχι με την πειθώ, από την άλλη μεριά φταίνε εξίσου και οι Δαναΐδες: με το μίσος που έχουν...

Έργο της τελευταίας δημιουργικής περιόδου κι ο "Κυμβελίνος" είναι μια πλούσια θεατρική μυθιστορία. Ο ποιητής με κέντρο το παλάτι του Βρετανού βασιλιά Κυμβελίνου θα αποκαλύψει έρωτες που γεννιούνται από αμοιβαία εκτίμηση, αγάπη και σεβασμό, επιβουλές, πράξεις απόκοτες, αποφάσεις απελπισμένες, μεταμφιέσεις γυναικών, που ρίχνονται σε επικίνδυνες περιπέτειες, πλάνες επικίνδυνες κι ακόμη πόλεμο, όπου στην αρχή ο βασιλιάς που παρακολουθεί, "δε βλέπει άλλο από των Βρετανών τις πλάτες" που το σκάνε. Ώσπου τρεις τέσσερις εφώναξαν "Σταθείτε!" και με τις κραυγές και το παράδειγμά του...

"... το να δανείζεταί τις από τους ξένους ή, να το είπω καθαρώτερα, το να ψωμοζητή λέξεις και φράσεις από τας οποίας γέμουσιν αι αποθήκαι της γλώσσης του, σιμά της ατιμίας δίδει και απαιδευσίας, ή και ηλιθιότητος, υπόληψιν." Αδαμάντιος Κοραής

...Η τραγική δράσις του "Φιλοκτήτου" και η κατ' Αριστοτέλη "των πραγμάτων σύστασις" εις το δράμα τούτο συνάπτεται με τρία επιμέρους προβλήματα του αττικού βίου του 5ου αιώνος π.Χ. Τα τρία αυτά προβλήματα είναι: πρώτον το ηθικοκοινωνικόν, όπερ εις το προκείμενον δράμα έχει κέντρον την πρώτην τραγικήν μορφήν του έργου, τον "Φιλοκτήτην" , δεύτερον το ηθικοπολιτικόν, το συγκεντρούμενον περί το πρόσωπον του Οδυσσέως, και τρίτον το παιδαγωγικόν, του οποίου φορεύς είναι η δευτέρα τραγική μορφή του έργου, ο έφηβος Νεοπτόλεμος. Έκαστον δηλαδή από τα τρία πρόσωπα της τραγωδίας σχετίζ...

Το "Λεξικό ελληνικής αρχαιογνωσίας" είναι ένα πρωτότυπο, εύχρηστο και κατατοπιστικό έργο για ευρύτατη χρήση. Συντάχθηκε με πολλή φροντίδα, για να φανεί χρήσιμο πρώτα στους συναδέλφους καθηγητές των γυμνασίων και των λυκείων, απευθύνεται όμως επίσης και στους φοιτητές των φιλοσοφικών σχολών, στους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σε κάθε εραστή του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Το περιεχόμενό του περιορίζεται, όπως φαίνεται και από τον υπότιτλο, στις ιδέες, τα πράγματα και τους θεσμούς. Δεν περιλαμβάνει δηλαδή πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα, όπως μάχες, συνθήκες κ. ά. Ε...