Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Παναγιώτης Πανάς (1832-1896) υπήρξε για μένα μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, καθώς μελετούσα τους ελάσσονες ποιητές της Επτανησιακής Σχολής. Αφετηρία της έρευνάς μου στάθηκε η ποίησή του, όσο προχωρούσα όμως, οι ριζοσπαστικές ιδέες του και η δημοσιογραφική και πολιτική δράση του τραβούσαν ολοένα την προσοχή μου. Τα στοιχεία που έρχονταν στην επιφάνεια, έδειχναν έναν άνθρωπο αρχών, που μετείχε ενεργώς στους ιδεολογικούς και κοινωνικούς αγώνες του καιρού του, ενώ η δράση και το έργο του αποτελούσαν ένα θαυμαστής συνοχής συνδυασμό ήθους και συνέπειας. Η διαπίστωση αυτή με έπεισε...

Οι παραλογές ή μπαλάντες είναι αφηγηματικά δημοτικά τραγούδια και αφηγούνται ιστορίες με δραματικό περιεχόμενο, με στοιχεία παραμυθιακά και εξωλογικά και με δυνατή ποιητική πνοή, που φανερώνουν τη δημιουργική δύναμη του λαού. Οι αντιλήψεις που προβάλλουν, προϊόντα άλλων εποχών και άλλων κοινωνιών με κλειστους ορίζοντες, ενδιαφέρουν ίσως μόνο την κοινωνική ανθρωπολογία. Τα θέματα όμως, με διαφορετική κάθε φορά μορφή, μένουν πάντα ζωντανά. Κυρίως όμως μένει ζωντανή η ποητική ουσία των παραλογών. Ποιήματα δυνατά, ανοιχτά στην ερμηνεία, πηγές για νέα έμπνευση και δημιουργία.

Το 1846 ο λόγιος δικηγόρος I. Βενιζέλος, θέλοντας κι αυτός να συμβάλει με αποδεικτικά στοιχεία στην προσπάθεια που κατέβαλλε τότε η Ελλάδα να πείσει τους ξένους για τα κληρονομικά δικαιώματα των Νεοελλήνων και για την ιστορική συνέχεια της παράδοσης, εξέδωσε την πλούσια συλλογή "Παροιμίαι δημώδεις". Μαζί με τις παροιμίες δίνει και την εξήγηση, αναφέρει τις περιστάσεις στις οποίες λέγονται και συνδέει συχνά το νόημα με αντίστοιχα χωρία από αρχαία κείμενα. Το έργο θεωρείται πολύ σημαντικό και είναι πάντα επίκαιρο και ζωντανό, διότι οι παροιμίες, ως προϊόντα της λαϊκής πείρας...

Ο Παπαδιαμάντης ζωγραφεί, περιγράφει και υμνεί τα γνήσια ελληνικά ήθη, τον έρωτα προς τη φύση και την αλήθεια του Χριστού. Η μικροπονηρία, η ασυνέπεια, οι καθημερινοί περισπασμοί είναι κοινό υλικό στην κοινωνία των ανθρώπων, που μόνο η μνήμη του Θεού τους συνεφέρνει και τουε συγκρατεί. Ο κακώς νοούμενος πολιτισμός δείχνει ουτιδανός μπροστά στην παραδείσια χαρά της παιδικής αθωότητας, των βρεφών τους ακατάληπτους ουράνιους φθόγγους...

Το βιβλίο αυτό περιέχει τις απόψεις που ο συγγραφέας του είχε υποβάλλει στην τρίτη Παναμερικανική Συνδιάσκεψη Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, τον Νοέμβρη του 1967 στον Άγιο Δομίνικο. "Εάν υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου άνθρωποι, που μιλάν ακόμη για ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατούμενες χώρες, αυτό γίνεται γιατί δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο πενταγωνισός έχει πάρει τη θέση του ιμπεριαλισμού...."

Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κάκου, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθεια του ν' αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαραχτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέρασε μέσα απ' το ποτάμι, τον βούρκο και βγήκε χωρίς να πάθει η αγνότητα και η λαμπρότητα του, αυτή την ωραία μέσα στις ωραίες παρθενικές μορφές του Σ., που όσο κι αν σπανίζουν στον καιρό μας, υπάρχουν ωστόσο κι επιβάλλονται και δημιουργούν ανασταλτικό φράγμα στο κύμα της διαφθορά...

Η Ζουμπουλάκη γράφει με την ειλικρίνεια της καρδιάς της. Βασικός άξονας ο Άνθρωπος, η Μοίρα του, ο Έρωτας και ο Θάνατος. Στο έργο της αυτό αντικαθρεφτίζεται η πραγματικότητα, όπου μέσα από το βαθύ πόνο διανοίγονται φωτεινά διέξοδα δικαιώνοντας την ουσία της ύπαρξης της ίδιας της ζωής μας. Ψυχή και σώμα στη δοκιμασία της αντοχής, στην πίστη της ελπίδας. Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου μας συγκινεί και μας προβληματίζει. Και έχει το χάρισμα η συγγραφέας να καταγράφει τα γενόμενα με κρυστάλλινη διαύγεια, χιούμορ και ανθρωπιά.

Οι "Πέρσες" είναι ένα ιστορικό δράμα, που όμως ξεπερνά τα όρια του είδους, ανιχνεύοντας το νόημα που κρύβεται στο συγκεκριμένο γεγονός. Η νίκη των Ελλήνων είναι επίτευγμα δικό τους, καθώς και των θεών, που τιμωρούν την υπέρμετρη δύναμη αλλά και την ασέβεια. Ούτε λέξη χλευασμού για τον αντίπαλο δεν ακούγεται. Εξίσου σοβαρά αντιμετωπίζεται και η δύναμή του και η τραγικότητα της πτώσης του. Φυσικά, το δράμα είναι ταυτόχρονα και ιστορικό ντοκουμέντο: η μεγαλειώδης αφήγηση της ναυμαχίας γράφτηκε από κάποιον που έλαβε μέρος σ' αυτήν. Albin Lesky, "Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων...

Ο πλατωνικός διάλογος "Ίων" πραγματεύεται το θέμα της θεόσταλτης έμπνευσης, που κατακυριεύει όλους όσοι ασχολούνται με την ποίηση. Είτε αυτοί συνθέτουν (ποιητές), είτε ερμηνεύουν (ραψωδοί, ηθοποιοί, χορευτές, χοροδιδάσκαλοι), είτε απλώς παρακολουθούν και συμπάσχουν (ακροατές, θεατές). Η ικανότητα των ποιητών να συνθέτουν ωραία, καθώς και των ραψωδών να απαγγέλλουν και να ερμηνεύουν ωραία τα ποιητικά έργα, δεν βασίζεται σε γνώση που έχουν αποκτήσει, διότι τάχα κατέχουν τη συγκεκριμένη τέχνη ή επιστήμη, αλλά είναι θείο δώρο. Γι' αυτό και ο καθένας τους διαπρέπει όχι σε όλα τα...