Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν γράφεις για λογοτεχνικά έργα, οργανώνεις συστήματα πληροφοριών τα οποία μεσολαβούν ανάμεσα σε αναγνώστες και κείμενα. Κριτήρια εντοπιότητας, διδακτικών πειραματισμών, αλλά και ζητήματα αναγνώρισης ορίζουν την αποστολή που είχαν τα μελετήματα του βιβλίου τον καιρό της δημιουργίας τους. Τα κείμενα για το Σεφέρη, τον Ελύτη, το Νίκο Κάσδαγλη, τον Εγγονόπουλο, τον Δ. Ι. Αντωνίου κ.ά. επιμένουν και σήμερα να αποδείξουν μέσα από διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης την αξία μιας ακόμη ανάγνωσης. Δείγματα περιεχομένων: Γ. Σεφέρη: Άρνηση, Μια δοκιμή αναγνώρισης, Η δυναμική της...

Εδώ, για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο, η δύναμη τον δράματος βρίσκεται μάλλον στους χαρακτήρες παρά στις πράξεις τους. Τα αισθήματα της Μήδειας συγκινούν περισσότερο από την εκδίκησή της. Η διανοητική κατάσταση του Ιάσονος είναι πιο ενδιαφέρουσα από όσο η συμφορά του. Η δολοφονία των παιδιών, οφειλόμενη σε ζήλια και θυμό εναντίον του πατέρα, είναι καθαρή κτηνωδία... Όμως τα αισθήματα μιας γνναίκας της οποίας ο έρωτας έχει μεταβληθεί σε μίσος, όπως τα αισθήματα ενός άντρα που πλέον δεν αγαπά, αντιπροσωπεύουν κάτι το αιώνιο και αναλλοίωτο μέσα στην ανθρώπινη φύση. Εδώ βρίσκ...

Τούτο το βιβλίο με τους ποιητές, που σατίριζαν τα πάντα με πολύ χιούμορ μοιρολόγια περιλαμβάνει και μερικές σάτιρες που λέγονται "τραγουδιούνται" στο σκοπό του μοιρολογιού. Η Μάνη είναι γνωστή για τα μοιρολόγια της, δεν είναι γνωστή όμως για τις σάτιρες, για τους σατιρικούς ανώνυμους ποιητές που σατίριζαν τα πάντα με πολύ χιούμορ και πολύ ταλέντο, αλλά ελάχιστα δείγματα αυτής της επίδοσης έχουν διασωθεί. Οι παρακάτω στίχοι είναι από σάτιρα που έγινε με την ευκαιρία του τελευταίου διμοψηφίσματος σχετικά με τη βασιλεία: Άκου, αφέντη βασιλιά, θε να σου δώσω απηλογιά μην τ...

Ο Μολιέρος αποτελεί μια αναλυτική παρουσίαση των πληροφοριών που έχουν καταγραφεί από τους μελετητές του Γάλλου κωμωδιογράφου στην προσπάθεια να απαντηθούν καίρια ερωτήματα σχετικά με τον βίο και το έργο του. Η αυτοτελής έκδοση της εργογραφίας του στη σειρά των "Απάντων" από τις εκδόσεις "Επικαιρότητα" έχει στόχο να εμπλουτίσει με νέα στοιχεία την ελληνική προσέγγιση του Μολιέρου και να φωτίσει κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις συνθήκες σύνθεσης των κωμωδιών του.

Τον Γύζην θεωρώ Σολωμόν του χρωστήρος και τον Λύτραν Βαλαωρίτην. Ευλογημέναι αι ψυχαί των και ευλογημένο το νησί εις τας ανακτάς του οποίου και οι δύο, κάποιο απόβραδο, την ώρα που ο ήλιος ροδίζει το κύμα, ενηνθρωπίσθησαν. Δ. Γ. Καμπούρογλους, Ακαδημαϊκός 25 Μαρτίου 1928

Τον Γύζην θεωρώ Σολωμόν του χρωστήρος και τον Λύτραν Βαλαωρίτην. Ευλογημέναι αι ψυχαί των και ευλογημένο το νησί εις τας ανακτάς του οποίου και οι δύο, κάποιο απόβραδο, την ώρα που ο ήλιος ροδίζει το κύμα, ενηνθρωπίσθησαν. (Δ.Γ. Καμπούρογλους, Ακαδημαϊκός, 25 Μαρτίου 1928)

"Χωρίς αμφιβολία ο Ν. Ζαχαριάδης είναι η δυναμικότερη πολιτική φυσιογνωμία που ανέδειξε το ΚΚΕ σ' όλη του την ιστορία. Είναι φυσιογνωμία που δεσπόζει θετικά ή αρνητικά στην ιστορία του ΚΚΕ. Η προσωπική του σφραγίδα υπάρχει και σήμερα ακόμα σε κάθε εκδήλωση του ΚΚΕ και των ομάδων που προέκυψαν από τη διάσπασή του.[...] Ακόμα και σήμερα πολλά χρόνια μετά την καθαίρεσή του και το θάνατό του, η μορφή του, το στιλ της δουλειάς και οι ιδέες του πλανιόνται πάνω από το ΚΚΕ και τις ομάδες που προέρχονται από αυτό. Ακόμα και όταν τον αναθεματίζουν, χρησιμοποιούν την ίδια τη φωνή τ...

Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι: αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι. Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου. Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνήθεια των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τούς λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατ...

"....Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος. Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλάει του ξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί η τιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Ή ένα χέρι; Ή να πάρει τον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρει τη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι 'ναι η τιμή; Μια λέξη. Τι 'ναι αυτή η λέξη τιμή; Αέρας. Ομορφοστολισμένος λογαριασμός! Ποιος την έχει; Αυτός που πέθανε την Τετάρτη. Την αισθάνεται; Όχι. Την ακούει; Όχι. Είναι λοιπόν πράμα αναίσθητο; Ναι, για τον πεθαμένο. Μα δε θα ζήσει με τους ζωντανούς; Οχι. Γιατί; Η συκοφαντία δε θα το ανεχτεί. Γι' αυτό...

Ο Σαίξπηρ εδώ παρουσιάζει την Αγγλία όπως βγαίνει από τη μεσαιωνική της κατάσταση, χωρισμένη σε φέουδα και δουκάτα, με χωροδεσπότες και αφέντες που άλλοι την "παχτώνουν" και άλλοι την ξαναμοιράζονται. Όπως και στον "Ερρίκο Δ΄" πρώτο μέρος , έτσι και εδώ, κυριαρχεί η μορφή του Φάλσταφ. Μα "ούτε ο Φάλσταφ δε θα μπορούσε ποτέ να ύποψιαστεί την άβυσσο που χωρίζει την ανθρώπινη φύση από την πολιτική συμπεριφορά". Και η σκηνή όπου ο Φάλσταφ ζητοκραυγάζει τον μόλις ανακηρυγμένο βασιλιά Ερρίκο Ε΄: "Δία μου, βασιλιά μου! Εσένα λέω σπλάχνο μου!" και η απάντηση: "Δε σε γνωρίζω, γ...

Στο έργο τούτο, που 'χει πρωταγωνιστή ένα βασιλιά, εθνικό ήρωα της Αγγλίας, και θέμα του την κατακτητική νικηφόρα του εξόρμηση εναντίον της Γαλλίας, ο Σαίξπηρ αποκαλύπτει και το ρόλο της Εκκλησσίας. Ο αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπρυ και ο επίσκοπος Ελύ υποβάλλουν στο νεαρό βασιλιά μια πρότασή - απαίτησή του στο γαλλικό θρόνο. Και βέβαια ο Ερρίκος ο Ε΄ εδέχθη την... αγία πρόταση μ' ενθουσιασμό, αφού και παλιά και τότε και τώρα οι επιτυχίες της Εξουσίας κρίνονται περισσότερο από την ικανότητά της ν' αρπάζει τα ξένα, παρά να δημιουργεί δικά της...

Στον "Ερρίκο τον Όγδοο" η πορεία του έργου πορεύεται μέσα από εικόνες τελετών και το σχολιασμό τους. Τελετές με σπάνια λαμπρότητα και πλούτο, όπως για τη συνθήκη ειρήνης ανάμεσα σε Αγγλία και Γαλλία. Και "τελετές" με τυπική, τρομοκρατική επισημότητα, όπως η εκτέλεση του δούκα Μπάκιγχαμ, τέλος η τελετουργική φαντασμαγορία από την τελετή της βάφτισης της Ελισάβετ και τη σπαρταριστή περιγραφή του συγκεντρωμένου πλήθους στην αυλή.

Πάντα για τις σκλαβωμένες πατρίδες είναι χλωμός ο λόγος ο παλιός: "Εις οιωνός άριστος..." και περπατάει στο νου των υποδούλων, παίρνει μορφή Θεομήτορος και παρουσιάζεται λαμπρή οπτασία στη βοσκοπούλα της Λωραίνης και της δίνει εντολή να παρατήσει τα πρόβατα και να αναλάβει, αυτή η ταπεινή "να λευτερώσει την πατρίδα της από αυτή τη συμφορά".