Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αρτεμίδωρος, στο έργο του αυτό, μας προσφέρει έναν κόσμο, τον κόσμο του, με τις αλήθειες και τα ψέματα, τις πίστεις και τις προλήψεις, τις πραγματικότητες και τις απάτες, τις ελπίδες, τις διαψεύσεις, τις αγωνίες και τις ανησυχίες, έναν ολόκληρο κόσμο ζωντανό και συναρπαστικό, που περνάει μπροστά στα μάτια μας σαν κινηματογραφική ταινία, που αναβιώνει κάτω από την ελληνική θεώρηση και ιδεολογία τον Β΄ μεταχριστιανικό αιώνα, τον αιώνα του Αδριανού και των Αντωνίνων, τον "χρυσούν αιώνα" της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Pax Romana.

Στην αυτοβιογραφία του με τίτλο "Μίλησε, μνήμη", ο Βλαντιμήρ Ναμπόκοφ γράφει: "Τα πορτραίτα αυτών που κυβερνούν δεν θα έπρεπε να ξεπερνούν το μέγεθος του γραμματόσημου. Όχι βασανιστήρια και εκτελέσεις..." Και επειδή αυτοί που κυβερνούν, αγνοώντας τον οποιονδήποτε Ναμπόκοφ, αφήνοντάς τον μάλιστα να "πλήττει" με τη φοβερή έλλειψη φαντασίας όταν προσπαθούν να "κυβερνήσουν", γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τις αφίσες των δρόμων με τα γιγάντια (και με πήλινα πόδια θα 'λεγε ο Νίτσε) είδωλά τους και διατάζουν βασανιστήρια και εκτελέσεις στο όνομά τους, ο μεγαλοφυής Ν...

"Ο Ζαρί", λέει ο Απολινέρ, "δε μου έκρυψε την ικανοποίηση που αισθάνθηκε τρομάζοντας τους Φιλισταίους αυτούς. Κατόπιν, με το ρεβόλβερ στο χέρι, ανέβηκε στο πάνω μέρος του λεωφορείου που θα τον πήγαινε στο Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε. Από κει πάνω, για να με χαιρετήσει άρχισε να κουνάει πάλι αυτό το πράμα". Μιαν άλλη φορά, σ' έναν κήπο, διασκέδαζε προσπαθώντας να βγάλει το πώμα της σαμπάνιας με πυροβολισμούς... Αντρέ Μπρετόν Πέρα από τη στιγμή που γεννιόταν, ο Αντρέ Μαρκέιγ δεν είχε ποτέ του επαφή με γυναίκα, μια και τον είχε βυζάξει κατσίκα όπως και οποιονδ...

Ο Γκι ντε Μοπασάν, πολύ αγαπητός συγγραφέας στην Ελλάδα από τις αρχές κιόλας του αιώνα, θεωρείται ο βιρτουόζος του διηγήματος χάρη στη σπάνια, όσον αφορά και στη λογοτεχνία, αριστοκρατική του ιδιοσυγκρασία. Στα δέκα διηγήματα του τόμου, θα ανακαλύψουμε κάποιες εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στο συγγραφέα και τους Πόε και Χόφμαν, αλλά σίγουρα τον φαντεζίστα δεξιοτέχνη που εισχωρεί στο ασυνείδητο, στην επίδραση των πραγμάτων πάνω στο άτομο, στην τρέλα. Έτσι, από το Πανδοχείο που η ανθρώπινη μοναξιά μέσα στην άγρια φύση φτάνει στην παράκρουση, περνάμε στην Οπτασία με το φρικτό...

Στην "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου" του Κηθ Ρήντερ παρακολουθήσαμε την πορεία του κινηματογράφου από την προϊστορία του (την εφεύρεση της φωτογραφίας, τα οπτικά παιχνίδια της βικτωριανής εποχής, κλπ.) μέχρι τα μέσα περίπου της δεκαετίας του '70. Από τότε ο κόσμος άλλαξε και μαζί του άλλαξε ο κινηματογράφος. Άλλαξε και το κοινό του. [...] Στον τόμο αυτό, θα παρακολουθήσουμε την ιστορία του κινηματογράφου από το 1976 ως το 1992 (περίπου), μέσα από μερικές φωτογραφίες και υλικό σχετικά με ό,τι συνέβη πάνω, μπροστά και πίσω απ' τις οθόνες. Μαζί με τον κινηματογράφο...