Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με τραγούδια να μετράς Και τους χτύπους της καρδιάς Να προσθέτεις, ν' αφαιρείς Τα υλικά της συνταγής, Να μοιράζεις σε μερίδες το γλυκό Και να ξέρεις τούτο 'δω: Πολλά μηδενικά σωρό, Εκατομμύρια φτιάχνουν στο λεπτό, Μόνο αν έχουν αρχηγό.

Γύρω γύρω απ' το τραπέζι, Κάθε φλόγα τρομοπαίζει, Στην τούρτα πάνω τα κεριά, Όλ' οι φίλοι αγκαλιά Τραγουδούν "χρόνια πολλά". Γύρω γύρω έχει δώρα, Έφτασ' η μεγάλη ώρα, Πέρασ' ένας χρόνος άλλος, Κι έχω γίνει πιο μεγάλος.

Τραγουδάκια για να παίζεις, Να χοροπηδάς, να τρέχεις. Τα καλάθια να χτυπάς, Με τα σκι να περπατάς, Να σηκώνεις και βαράκια, Για να κάνεις ποντικάκια, Σαν μικρός πρωταθλητής, Μπορείς και συ ν' αθληθείς.

Τραγουδάκια για να ακούς και να μυρίζεις, Να γεύεσαι, να βλέπεις και ν' αγγίζεις, Στίχοι που σε οδηγούν απλά, Να βρεις στο σώμα σου τα μυστικά. Τι φαίνεται με μιά ματιά, Τι κρύβεται εσωτερικά, Μέσα στο νου και στην καρδιά.

Γιατί στην Πολωνία η ιστορία που διδάσκουν στο σχολείο διαφέρει σημαντικά από εκείνη που διδάσκουν στο σπίτι; Γιατί η ιστορία του αρμενικού λαού που διδάσκεται στη σοβιετική Αρμενία είναι άλλη από αυτή που μαθαίνουν τα αρμενόπουλα της διασποράς, στο σπίτι τους το βράδυ, ενώ υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, αυτή της "επίσημης" παγκόσμιας ιστορίας; Στην Ισπανία του Φράνκο η ιστορία υμνούσε το Βασιλέα Χριστό, στη δημοκρατική Γαλλία εξαίρει το έθνος και το κράτος, στην πρώην ΕΣΣΔ ή την Κίνα αποθεώνει το κομμουνιστικό κόμμα. Από την ιστορία που διδάσκεται στους μικρούς Αφρικανούς,...

Εκείνο το πρωί η Εύα και ο Αδάμ έπλητταν, έτσι όπως αγνάντευαν τη θάλασσα. -Αχ, αναστενάζει η Εύα, αν ήμουν ψάρι, θα έπαιζα μέσα στα κύματα! -Εγώ, λέει ο Αδάμ, αν είχα φτερά... Τότε όμως, τις πρώτες μέρες της Δημιουργίας, αρκούσε να πει κανείς κάτι κι αυτό γινόταν. Έτσι λοιπόν, γεννήθηκαν εκείνη τη στιγμή το πνεύμα της θάλασσας και η σειρήνα!

Έχουν το σώμα της μαμάς τους της σειρήνας και, στην πλάτη τους, τα φτερά του μπαμπά τους. Γι' αυτά η Γη είναι ένας υγρός πλανήτης, όπου οι ήπειροι είναι νησιά: ο κήπος της ελευθερίας πάνω στο οποίο φεύγουμε για κρουαζιέρα. Λοιπόν, ώρα καλή στην πρύμνη σας και καλωσορίσατε στο κατάστρωμα!

Ένα πραγματικό παραμύθι, όπως μας αρέσουν, με μια πριγκίπισσα που συναντά το βασιλιά των κύκνων, ο οποίος ήθελε πραγματικά να την παντρευτεί, αλλά να, αυτή ερωτεύεται έναν άλλον: έναν ωραίο παπαράτσι με κόκκινη μοτοσικλέτα... Στο τέλος όλα τακτοποιήθηκαν κι εμείς παρακολουθούμε τη γέννηση του Ιστιοφόρου, της γολέτας με το λαιμό κύκνου.

Ο Φιλοκτήτης συναντά τυχαία την Κλάρα σε μια γιορτή στο Παρίσι. Στην αρχή, η Κλάρα εντυπωσιάζεται και γοητεύεται από τις γνώσεις και την ετοιμότητα του νεαρού άντρα, στη συνέχεια όμως αντιδρά στις εμμονές του. Τι σχέση μπορεί να έχει ένα κορίτσι -το οποίο ζει ακόμα και τις πιο ακραίες εμπειρίες- μ' έναν τριαντάχρονο που αντιστέκεται στον "καταναλωτισμό" και την "παραγωγικότητα" της εποχής του έχοντας ως μοναδικά εφόδια την κλασική παιδεία και τις ανατρεπτικές ιδέες του; Ίσως τίποτε. Ωστόσο, ο έρωτας όλα τα μεταμορφώνει... Και ο Φιλοκτήτης με την Κλάρα θα αναζητήσουν μαζί πι...

Η Γκριζέλντα, γυναίκα ανήσυχη και ευαίσθητη, ζει ένα βασανιστικό παρόν και αναζητά ερμηνείες για την αναπάντεχη αυτοκτονία του πατέρα της, αλλά και για την ερωτική της ταυτότητα. Η αναζήτηση της συνειδητότητας θα την οδηγήσει σε αναδρομή στο παρελθόν, όπου θα πρέπει να ανασύρει, από τη σιωπή και το σκοτάδι της «οικογενειακής ευτυχίας», την αλήθεια. Την αλήθεια για τους εφιάλτες του πατέρα της -αιμαλώτου πολέμου- που στοίχειωναν και τις δικές της νύχτες, για την περίεργη συμπάθειά του για το αδύναμο γειτονόπουλό της και τη δική της σαδιστική συμπεριφορά απέναντί του, την αλ...

[...]Δεν υπάρχει τίποτε που να μην είναι δικό σου, όλα όσα σκέφτομαι, όλα όσα είμαι ικανή να αισθανθώ. Νιώθω άσχημα μόνο επειδή δε γνωρίζω αρκετά.Δε με ενδιαφέρει όμως αν δε θα μου ανήκεις ποτέ. Θέλω μόνο να σου ανήκω... Θα πεθάνω αλλιώς. Καταλαβαίνω πλέον ότι μπορούμε να πεθάνουμε από αγάπη. [...]Πρέπει να έχουμε τους ήρωες μας, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να τους δημιουργούμε. Και γίνονται αληθινοί μέσα από τη ζήλια και την αφοσίωσή μας. Εμείς είμαστε αυτοί που τους προσδίδουμε τη μεγαλοπρέπεια, την ισχύ τους, που οι ίδιοι δε θα μπορούσαμε να έχουμε ποτέ. Κι αυτοί, με...

Βατσιμάνηδες ονομάζονται οι ναυτικοί που παραμένουν ως φύλακες στα καράβια που βρίσκονται παροπλισμένα είτε στα ανοιχτά των λιμανιών είτε δεμένα στους κάβους. Το Αλντεμπαράν, φορτηγό πλοίο χωρίς πλοιοκτήτη, έχει ρίξει άγκυρα στα ανοιχτά της Μασσαλίας. Ο λιβανέζος καπετάνιος Αμπντούλ Αζίζ, ο έλληνας μηχανικός Διαμαντής και ο τούρκος ασυρματιστής Νεντίμ έχουν ξεμείνει στο πλοίο περιμένοντας τον νέο πλοιοκτήτη. Μέρα με τη μέρα γνωρίζονται μεταξύ τους με τρόπο που δεν το είχαν κάνει ποτέ, τόσα χρόνια πριν που ταξίδευαν μαζί στις ανοιχτές θάλασσες. Αναμνήσεις, αμφιβολίες, φόβ...

Ο Αμπαντού Αμπατέ Μπα, ένα από τα πλέον βαθυστόχαστα και λαμπερά πνεύματα που γέννησε η Αφρική, καταθέτει σ' αυτό το βιβλίο του έναν ολόκληρο πολιτισμό με τρόπο μυθιστορηματικό. Ξεκινώντας από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια -στο Μάλι των αρχών του περασμένου αιώνα- ο Αμκουλέλ μυείται στις πατρογονικές παραδόσεις, φοιτά παράλληλα σε δύο τελείως διαφορετικά σχολεία -το γαλλικό και το ισλαμικό-, ταξιδεύει στην άγρια σαβάνα και μαθαίνει τα μυστικά της. Δεν θα αργήσει να συνειδητοποιήσει την πραγματική έννοια της αποικιοκρατίας για να καταλήξει να γίνει ο μεγάλος θερματοφύλα...

Το βιβλίο αυτό καταγράφει τους τρόπους με τους οποίους αποτυπώνεται ο περιβάλλων χώρος στον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο. Μέσα από μια περιπλάνηση σε ενδεικτικές ταινίες, διερευνώνται οι ιδιαιτερότητες των Ελλήνων κινηματογραφιστών εν γένει σε σχέση με τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους συναδέλφους τους, ως προς τη χρήση των αστικών και φυσικών τοπίων. Συγχρόνως, επισημαίνεται η προσωπική ματιά του κάθε δημιουργού καθώς και οι θεματολογικές και αισθητικές του προτιμήσεις. Οι φωτογραφίες της έκδοσης, πέρα από το ότι μεταφέρουν την αίσθηση που αποπνέουν τα συγκεκριμένα πλ...