Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Τα κείμενα που ακολουθούν παρουσιάστηκαν αρχικά ως ομιλίες, σε διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικών σωματείων, οι οποίες ήταν σχετικές με τις εθνικές μας επετείους. Στη συνέχεια, τέσσερα έχουν ήδη δημοσιευθεί σε έντυπα του ημερήσιου ή περιοδικού Τύπου. Η απόφαση να συγκεντρωθούν αυτά τα κείμενα στις σελίδες που ακολουθούν, ας θεωρηθεί σαν μία ελάχιστη πράξη οφειλής, αλλά και αντίδρασης στα σημεία των σύγχρονων καιρών... [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Λέγεται ότι η ιστορία προχωρεί στην μεγέθυνση και την απλούστευση, στην ομοιομορφία και την εξίσωση. Φαίνεται όμως ότι αυτό είναι μία μη μετρίσιμη παρατήρηση. Ιδίως μη μετρήσιμη είναι η επίπτωση των πολιτικών συστημάτων -της ελεύθερης αφ' ενός και της κεντρικής οικονομίας αφ' ετέρου- στο θέμα αυτό. Το θέμα της παγκοσμιοποίησης ανήκει στον κύκλο αυτό και είναι και παλαιό και νέο. Ελπίζω οι ακολουθούσες σκέψεις να έχουν ενδιαφέρον και από την μία και από την άλλη άποψη. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

[...] Τελευταία, -μετά από τόσα χρόνια- σε σκοτεινές και πικρές περιστάσεις, θυμήθηκα και κατέφυγα πάλι στην Καινή Διαθήκη. Και όταν ένιωθα μια βαθειά υπαρξιακή κάμψη, διάβαζα ένα κεφάλαιο του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου. Οι ισχνές σημειώσεις των αναγνώσεων εκείνων εναποτίθενται στις σελίδες που ακολουθούν και αφιερώνονται στην σεπτή μνήμη του π. Τιμοθέου Παπαμιχαήλ. (από τον πρόλογο του συγγραφέα)

[...] Τα κείμενα του τόμου αυτού, ανθολογημένα από διάφορα βιβλία του, δεν συνιστούν μόνο καταγραφές υπαρξιακού διαλογισμού προσωπικού αλλά και καταθέσεις συνειδητοποιημένων κριτικών εμβιώσεων δυό πραγματικοτήτων: του "Πολιτισμού" και της Ευρώπης συναρθρωμένων σε ένα βαρυσήμαντο γεγονός ζωής. Έτσι αποκτούν, για τον δυσχερή ετούτο ευρωπαϊκό αιώνα, σημασία βαρύνουσα και φωτιστική. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Τα τρία πρώτα κείμενα αποτελούν το corpus μιας ομιλίας μου που έγινε στα εντευκτήρια της "Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών" (Ιπποκράτους 63, 3ος όροφος) στις 18 Νοεμβρίου 2006. Τα επόμενα είναι άρθρα που έγραψα στην εφημερίδα "Η Απόφαση". Το τελευταίο είναι μελέτημα που δημοσιεύθηκε στο "Ημερολόγιο 2006" της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος.

"Έφθασε η ώρα να υψώσουμε, με το αθάνατο υλικό των λέξεων, ένα μνημείο για να τιμήσουμε το εκλεκτότερο τέκνο που γέννησε στο β΄ μισό του 20ου αιώνα η πεφιλημένη μας Κύπρος, τον Κώστα Π. Μιχαηλίδη: τον φιλόσοφο και τον ποιητή, τον δάσκαλο και τον φίλο, τον "Άνθρωπο" που με το ολόφωτο, πυκνό, σοβαρό και μεγαλόκαρδο έργο του ετίμησε και την γλώσσα μας και την Ελλάδα. Αποδίδουμε επομένως μια τιμή ως αντανάκλαση αγάπης, ως αναγνώριση αξίας και ως εκδήλωση επίμονης αξίωσης ο χρόνος να σεβαστεί το ευγενές πρόσωπο του και το υψηλόφθογγο έργο του. Στο έργο αυτό αγωνίστηκε η πολυα...

Μια από τις εξέχουσες ιδιότητες του Ελληνισμού είναι να σπέρνει τον κόσμο εκπολιτίζοντάς τον, εξανθρωπίζοντάς τον. Από την ιδιότητα του σπορέα ως την πραγματικότητα της Διασποράς, η απόσταση είναι μικρότερη από όσο με την πρώτη ματιά φαίνεται. Όπου γης κι αν στάθηκαν οι Έλληνες, ο νους τους έμεινε αμετακίνητος στο άθλημα της κορύφωσης. Το πιο μεγάλο επίτευγμα της γόνιμης αυτής διασποράς του Ελληνισμού, στην Αναγέννηση στάθηκε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος· στον αιώνα μας, ο αλεξανδρινός ποιητής Κ.Π. Καβάφης.Όπως εκείνος ο μεγαλόπνοος Κρητικός με τα χρώματα, κι ετούτος, με τι...

[...] Πεποίθηση του γράφοντος -ο οποίος πιστεύει στις συνειδησιακές δυνάμεις του ατόμου, και κυρίως του Έλληνα- είναι ότι η ελληνική κοινωνία, απεξαρτημένη από κάθε είδους στρατεύσεις, έφτασε σ' ένα κομβικό σημείο. Τώρα επιζητεί με κάθε τρόπο τη διέξοδο από την υπνώδη αταραξία που της έχουν επιβάλει. Επιδιώκει την αναρρίχηση του ατόμου στη θέση της ελεύθερης προσωπικότητας και της πνευματικής αυτονομίας, στην ποιότητα δηλαδή της δημοκρατίας.[...] Προσωπικά πιστεύω, όπως και στον επίλογο συμπερασματικά αναφέρω, ότι οι Έλληνες, όταν βγούμε από τη νάρκη στην οποία μας έχουν...

Μέσα από τα γόνιμα σπλάχνα της περίφημης Γενιάς του '30 αναπήδησαν και δυο ποιητικά λιοντάρια, ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Γιάννης Ρίτσος, για να υψώσουν και να διευρύνουν το ποιητικό βίωμα των Νεοελλήνων με τρόπους ιδεαλιστικής διαύγειας και εικονιστικής μεγαλοσύνης που σου κόβουν την ανάσα. Υπακούοντας τυραννικά στην πάμπλουτη λυρική ιδιοσυγκρασία τους -απολλώνια στον Ελύτη, διονυσιακή στον Ρίτσο- και υποκύπτοντας αγόγγυστα στο πανίσχυρο χάρισμά τους, πρόσφεραν στη νεοελληνική ποίηση δώρα βαρύτιμα και -μέσα στην σχετικότητα των ανθρωπίνων- αθάνατα. Ετούτη η αξιοζήλευτη αθαν...