Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σειρά προσεγμένων επανεκδόσεων μελετών μου από τη "Στιγμή" του Αιμίλιου Καλιακάτσου, στους τόμους "Μινωικά και ελληνικά", "Δημώδη βυζαντινά", "Κρητικά φιλολογικά" και "Ποικίλα ελληνικά", συνεχίζεται τώρα με τα "Ποικίλα νεοελληνικά". Οι εργασίες αναφέρονται σε θέματα των μεσαιωνικών και νέων ελληνικών, από τον Διγενή Ακρίτη ως τις μέρες μας. Από αυτές, η εκτενής μελέτη γύρω από το Κάστρο-Ηράκλειο και τη ζωή του στον 16ο-17ο αιώνα, που παρουσιάζεται εδώ βελτιωμένη και επαυξημένη, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1965 στα "Κρητικά Χρονικά". Το άρθρο "Γύρω από το βυζαντινό ηρωι...

Τα προλογικά σημειώματα, όπως αυτό, είναι αντιπαθητικά κατά τούτο: Ενώ συντάσσονται μετά τη συγγραφή όλων των περιεχομένων, δημοσιεύονται στις πρώτες σελίδες της έκδοσης. Όπως συμβαίνει στα δημόσια θεάματα δηλαδή, που ξεκινούν τις παραστάσεις τους αφού προσέλθουν καθυστερημένες οι αρχές και καταλάβουν τις περίοπτες θέσεις. Και για να αποσπάσουν (οι πρόλογοι) την αναγκαία, τη στοιχειώδη συμπάθεια του αναγνωστικού κοινού, τους αναθέτουμε χρέη θυρωρού, κηπουρού ή καθαρίστριας. Σημειώνουμε εδώ λοιπόν, ότι τα γραπτά που ακολουθούν προέρχονται από τη "Γαλέρα", την "Ελευθεροτυπ...

Το ποίημα "Πόρφυρας" αρχίζει να απασχολεί τον Σολωμό πιθανότατα αμέσως μετά το σχετικό περιστατικό (19.7.1847). Την ημέρα εκείνη, γύρω στις 7 μ.μ., ένας πόρφυρας (έτσι έλεγαν στην Κέρκυρα τον καρχαρία) κατασπάραξε κοντά στον μώλο της Μαντρακίνας κάποιον άγγλο στρατιώτη που κολυμπούσε. Η "Εφημερίς των Ιονίων Νήσων" της 24ης Ιουλίου γράφει: "Θαλάσσιον τέρας γιγαντιαίου μεγέθους ώρμησεν αιφνιδίως κατά στρατιώτου του 36ου τάγματος, όστις εκολύμβα μετά τινων άλλων συντρόφων του... Αφού ήρπασεν την βοράν του με τους οδόντας, ο καρχαρίας εβυθίσθη δια να την καταφάγη, αφίνων τη...

Η "Γυναίκα της Ζάκυθος" αρχίζει να γράφεται στη Ζάκυνθο στο διάστημα της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγιού (1825-1826), συμπυκνώνοντας και αναμορφώνοντας γεγονότα της περιόδου αυτής. Είναι η αφήγηση ενός υποθετικού Διονυσίου Ιερομονάχου εγκάτοικου στο ξωκλήσι τον Αγίου Λύπιου (Αλύπιου) στη Ζάκυνθο. Πίσω από το πρόσωπο αυτό κρύβεται βέβαια ο Σολωμός. Είναι άλλωστε μια συμβατική κάλυψη, αντίστοιχη προς το Βιβλικό ύφος του έργου. Κανείς δεν θα αμφέβαλλε ότι πρόκειται για τον ίδιο. Η "Γυναίκα της Ζάκυθος" αρχίζει να γράφεται στη Ζάκυνθο στο διάστημα της δεύτερης πολιορκίας τ...

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ Των ανθρώπων η γης που πληρούν το χώμα αυτής και θεμέλιο των νερών θαλασσών το αέναον ποταμοί οι φλέβες αυτής άξια των ανθρώπων τα έργα ο αέρας αυτών επιστέγασμα και γαστέρα φωτιάς του ουρανού ανοιχτές στους ανθρώπους οι πύλες θαλάσσια βουνά προσφέρουν στον ουρανό της κορυφής τους το γάλα.

Ο Σίλλερ (από κοινού με τον Γκαίτε ο κορυφαίος κλασικός της γερμανικής λογοτεχνίας) είναι ο κατ' εξοχήν τύπος του ποιητή και στοχαστή. Η φιλοσοφία του συνιστά κυρίως μετεξέλιξη, συμπλήρωση αλλά και αναθεώρηση του Καντ. Οι σημαντικότερες συμβολές του έγκεινται στην ανθρωπολογία, τη φιλοσοφία της ιστορίας και του πολιτισμού, την ηθική, την αισθητική και την ποιητική. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της σκέψης του είναι η διαλεκτική, η δραματική δυναμική των στοχασμών και η σύνθεση. Ως έργο και αποστολή του ανθρώπου προβάλλεται η ενότητα και η ολότητά του (η κατάκτηση της μέγιστ...

Εάν ο αναγνώστης μας θέσει το ερώτημα: Με ποιο κριτήριο προτιμήσαμε τις δημοσιευόμενες προτάσεις ή παραγράφους, απαντάμε αντιγράφοντας τον συγγραφέα της Παπίσσης: Οι ευφυέστατοι αφορισμοί, στην παρούσα έκδοση της "Στιγμής", σε ελάχιστο όγκο περιέχουν πολλή ουσία, όπως τα χωρία της Γραφής ή τα φιλέτα.

Από τα επτά σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή (496 - 406 π.Χ.) εκείνο που έχει προκαλέσει τις περισσότερες συζητήσεις και διχογνωμίες είναι οι Τραχίνιες. Έργο λιγότερο γνωστό στο κοινό, παίζεται σπάνια. Αρκετοί φιλόλογοι έχουν σχολιάσει αρνητικά το δράμα, μερικοί έφτασαν στο παρελθόν να το θεωρούν και νόθο. Το χαρακτήρισαν ως το πιο προβληματικό έργο του Σοφοκλή· το θεώρησαν φτωχό, σκοτεινό, περίεργο, δύσκολο, νεφελώδες.

Σκοπός της σειράς είναι μάλλον η σταχυολόγηση και παρουσίαση κάποιων λιγότερο γνωστών, παραγνωρισμένων ή εντελώς ξεχασμένων κειμένων πλειάδος αξιολόγων διηγηματογράφων και λογογράφων, που το έργο τους ή μέρος του έργου τους είναι δυσεύρετο ή δυσπρόσιτο για το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. [...]

Ονειρεύομαι ότι κάποιος μου λέει: "Δεν μπορείτε να βρείτε το κλειδί των αινιγμάτων, δεν μπορείτε να έχετε την απάντηση σε κάθε ερώτημά σας, παρά μέσω του ονείρου. Πρέπει, λοιπόν, να δείτε αυτό το όνειρο". Με παίρνει, ως εκ τούτου, ο ύπνος στο όνειρο και ονειρεύομαι, στο όνειρο, ότι βλέπω αυτό το απόλυτο, αποκαλυπτικό όνειρο. Ξυπνάω, στο όνειρο. Θυμάμαι, στο όνειρο, το όνειρο του ονείρου· "ξέρω" τώρα, μια απέραντη, γαλήνια ευδαιμονία απλώνεται μέσα μου. Στο ξύπνημα, στο πραγματικό ξύπνημα, θυμάμαι πράγματι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομαι, θυμάμαι που ονειρεύτηκα να ονειρεύομα...