Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μυθολογία συναντά τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Η ομοιότητα που υπάρχει στη ζωή του σύγχρονου Αχιλλέα από το Θησείο μ' εκείνη του μυθικού ήρωα αποτελεί τη βάση της προβληματικής του έργου. Ο Αχιλλέας, είναι ένα τραγικό δημιούργημα. Μια αλληγορία, μια παρωδία της ύπαρξης. Παράλογη έκφραση στο τραγικό της ανθρώπινης παρουσίας και έλλειψης ουσιαστικής συμμετοχής στο λογικό ξετύλιγμα των γεγονότων. Όλα στο χώρο του είναι τοποθετημένα στο δίπολο: παρουσία-απουσία, ύπαρξη-ανυπαρξία, θάνατος-αιωνιότητα. (Αγωνία που οροθετεί τη μεταφυσική μας ερημιά). Ο ήρωας, πλάσμα...

"Ένας σταυρός με λούλουδα στον τάφο σου επάνω σκεφτόμουνα την Παναγιά τον πόνο να γλυκάνω!..."

Καθώς η ζωή μας κυλάει και μας παρασέρνει στη ρουτίνα και την καθημερινότητα, πάντα έρχονται μικρές ή μεγάλες ανατροπές να μας αφυπνίσουν. Είμαστε, όμως, έτοιμοι να δεχτούμε αλλαγές στη ζωή μας; Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε καινούργιες στιγμές γεμάτες πάθος και ένταση; Μπορούμε να βουτάμε στο παρελθόν και να μην πληγωνόμαστε ή προτιμούμε να ασφαλίσουμε το παρόν και το μέλλον; Ζούμε τις στιγμές ευτυχίας που μας παρουσιάζονται και ας είναι επικίνδυνες ή προστατεύουμε την προσωπική μας γαλήνη; Με στιγμές είναι η μοίρα μας γραμμένη, με στιγμές ευτυχίας και πόνου.

Γράφει ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον αδελφό του Τεό: "Λένε -και το πιστεύω- ότι είναι δύσκολο να ξέρεις τον εαυτό σου, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να τον ζωγραφίσεις". Όμως, ο ζωγράφος ζήτησε την "εσωτερική αλήθεια" του εαυτού του στη ζωγραφική κι έφτιαξε το πορτραίτο του. Εγώ, ζωγράφισα τον εαυτό μου με το λόγο και τούτο, νομίζω πως είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά όταν το συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις, τότε γεννιέται η ποίηση που είναι η πρώτη μορφή του λόγου και έπεται ο πεζός. Έτσι, πήρα την πέννα, μια και σ' αυτή είμαι καλύτερη από το πινέλ...

Το "Νοσταλγία" είναι το τέταρτο, κατά σειρά, βιβλίο του Αρτηνού συγγραφέα Θανάση Ηλία Μπαλταγιάννη από το Κομπότι Άρτας. (10 "Αχτίδες αγάπης". 20 "Επιστροφή στις ρίζες", 30 "Μενίδι 60 χρόνια"). Είναι ένα ολοκληρωμένο έργο. Το ποίημα "Νοσταλγία" του ιδίου, που δάνεισε τον τίτλο του βιβλίο του εστιάζει, την προσοχή μας. Γραμμένο στις 14-5-2007, η σύζυγός του Ελένη Μπαλταγιάννη έκανε την καλλιτεχνική επιμέλεια. Κόσμησε με δύο μπουκέτα λουλούδια, που φαντάζουν όμορφα στο ροζ φόντο του ποιήματος δίνοντας του και μια ρομαντική νότα. Λέει στην ποιητική του γραφή: "Νοστάλγησα ένα...

[...] Το βιβλίο χωρίζεται σε 4 μέρη. Στα τρία πρώτα σκιαγραφείται η μορφή του Δασκάλου, οι οραματισμοί του, οι εξομολογήσεις του, οι προτάσεις του για την εξυγνίαση του Αθλητισμού. Το Δ΄ μέρος αφιερώνεται στην Ολυμπιακή Ιδέα, θεματοφύλακας της οποίας είναι η Ελλάδα και προτείνονται διάφορα μέτρα για την αντιμετώπιση μερικών αντιαθλητικών φαινομένων (εμπορευματοποίηση, ντόπινγκ κ.λπ.). Γενικά πρόκειται για ένα θαυμάσιο βιβλίο, που, παρά τον τίτλο του δεν είναι αυτοβιογραφία του Δασκάλου αλλά πηγή άντλησης χρήσιμων διδαγμάτων και πληροφοριών σχετικών με την εξέλιξη και το μ...

Ο ένας ζωγραφίζει ο άλλος τραγουδά και ο τρίτος ο μικρότερος όλο χοροπηδά. Και οι τρεις μαζί επιλέξαμε της τύχης το κκορδόνι τον πιο μικρό απ' όλους μας τον λένε Αντώνη. (Αναμνήσεις της Ματίνας, 27-04-2009)

[...] Σε τούτο το βιβλίο της η διαλεχτή συγγραφέας έχει συγκενρώσει 35 διάφορα κείμενά της (24 πεζογραφήματα, μελέτες, στοχασμοί, χρονογραφήματα και 11 ποιήματα), μερικά από τα οποία έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και άλλα, γραμμένα πρόσφατα. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με ένα δεύτερο μέρος (Παράρτημα) στο οποίο καταχωρίζονται διάφορα κείμενα (επιστολές και βιβλιοκρισίες) αναφερόμενα σε ολόκληρη τη συγγραφική και πνευματική προσφορά της. [...] (Χάρης Σ. Πάτσης, από τον πρόλογο του βιβλίου)

"Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς Άκου, άκου Ποιος μιλεί τα νερά και ποιος κλαίει - ακούς; Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει - ακούς; Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς; Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς." Οδυσσέας Ελύτης Απόσπασμα από το ποίημα "Το μονόγραμμα"

"Τα όνειρα, αγωνιούν μην προδοθούν στην αναμονή, από τον ανελέητο καιρό που στοιχειώνει τις επιθυμίες, σε παράφορες πράξεις, πέρα από το φως, πέρα από τους ήχους, πέρα απ' τις έννοιες των αγαθών οραμάτων. Η ζωή αντικρίζει τη Μήδεια, η Μήδεια, την ανεπιθύμητη πράξη, η πράξη οδηγός εκεί που ο δρόμος αβέβαιος. Τα παιδιά στην ηλικία του χρόνου, ονειρεύονται το μελτέμι που θα γίνει φτερούγισμα των αγγέλων, μεσ' του Αιγαίου τα νερά." Μ. Π.

Η όμορφη και ώριμη Σοφία, άφησε την τελευταία της πνοή, πριν τελειώσει το μαγικό ταξίδι της κάτω απ' το δικό της ουρανό στο Σούνιο, δίπλα στο ναό του Ποσειδώνα, στην ασημένια θάλασσα. Ο σύντροφός της, Δημήτρης, θα μείνει σπαρακτικά μόνος, βιώνοντας τη δική του Δύση, μ' ενοχές και ματωμένη καρδιά, λαβωμένος σαν αετός και ανήμπορος καθώς υποψιάζεται πως και το δικό του τέλος είναι πολύ κοντά. Η Έλενα, μια νεράιδα του ονείρου, εγκατέλειψε την κόλαση της Αλβανίας και τώρα, εκστατική, αντικρίζει για πρώτη φορά την Αθήνα σε μια γειτονιά της Πλάκας, της γης των θεών. Η ζωή ξάφνο...

[...] Το βιβλίο χωρίζεται σε έξη μέρη. Στο πρώτο μέρος καταχωρίζονται μερικά κείμενα (διηγήματα και ποιήματα) εμπνευσμένα από το χωριό του, το πανέμορφο Κομπότι της Άρτας και ιδιαίτερα από τα βιώματα της παιδικής ζωής του, αλλά και της εφηβικής και ώριμης ηλικίας. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει ένα σπαρταριστό χρονικό από τη στρατιωτική του θητεία. Στο τρίτο μέρος ξαναγυρίζει στις ρίζες του με μερικά κείμενα, που αναφέρονται στα πασχαλινά έθιμα και σε μια τουριστική περιγραφή για το γραφικό, παραθαλάσσιο θέρετρο, το Μενίδι της Αρτας. Στο τέταρτο μέρος παρουσιάζονται μερικ...

Η αρχαία σπείρα είναι ένα κοινωνιολογκκό-διαχρονικό παραμύθι ή καλύτερα η μυθοποιημένη προϊστορία και ιστορία της κοινωνίας των Ελλήνων. Το πανάρχαιο σπειροειδές βραχιόλι περνάει σε κάθε γενιά, μέσω των γυναικών, από το απώτερο παρελθόν στο εγγύς μέλλον, δείχνοντάς μας τις κυριότερες αλλαγές των εκάστοτε κοινωνικών συστημάτων.