Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σαν χορός αρχαίας τραγωδίας τα επτά πρόσωπα στέκονταν γύρω από το μνήμα. "Μισό λεπτό", ακούστηκε η φωνή του Παύλου. Πλησίασε κι έσκυψε πάνω από το φέρετρο. Στα χέρια του κρατούσε ένα μικρό πακέτο τυλιγμένο σε άσπρο χαρτί. Σήκωσε απαλά το παγωμένο χέρι της Εριφύλης, το φίλησε και έβαλε κάτω από τα δάχτυλά της το μικρό πακέτο. "Κράτησέ το Εριφύλη μου» ψιθύρισε. "Είναι το μυστικό σου. Είναι δικό σου, όπως το ήθελες. Πάρε το μαζί σου". Ένας κόμπος κι ένας λυγμός έκοψαν τη φωνή του. "Εγώ όμως το διάβασα! Συγγνώμη αγαπημένη μου".

Ιριιιιιςςςςςςςςς! Ξεφώνησε η Αλεξάνδρα και πετάχτηκε πάνω στο κρεβάτι. Έπιασε με τα χέρια το κεφάλι της και ένιωσε τον ιδρώτα να κυλάει πάνω στα μάγουλά της. Σκοτάδι γέμιζε το δωμάτιο. "Έχεις πρόβλημα μαζί μου;", ακούστηκαν στ’ αυτιά της τα οργισμένα λόγια της μαθήτριάς της, ενώ τα μάτια της όμοια αναμμένα κάρβουνα απέναντι στον τοίχο την κοίταζαν. Σκοτάδι, και όμως τα κόκκινα μάτια πάνω στον τοίχο λαμπύριζαν, κόκκινο αχνιστό αίμα ανάβλυζε από τις κόρες τους.