Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΞΕΜΕΙΝΑ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ Δεν ξέρω τι να σου γράψω πια, ξέμεινα από λέξεις. Τα ποιήματα αργοσβήνουνε κι αυτά, χάνονται στη σιωπή της νύχτας. Μόνο τα συναισθήματα, μού έμειναν. Άραγε μπορώ να σου μιλώ με αυτά; Μπορείς να με ακούσεις, να με καταλάβεις, να με νιώσεις; Πες μου, μπορείς;

Αμμόχωστος. Η δική μου Άγια Πόλη που καρτερά ν’ ανοίξουν τα συρματοπλέγματα. Να λάμψει ξανά στο φως η χρυσοστολισμένη αγκαλιά της.

Βρέθηκα στη θάλασσα με ένα σωσίβιο δεμένο γύρω μου. Ο αέρας, η βροχή, οι δαίμονες, στοιχειά άγνωστα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ό, τι είχα ακούσει ήτανε λίγο μπροστά σ’ αυτό που ζούσα. Άπλωνα τα χέρια μου να κολυμπήσω και βρισκόμουνα πάνω σ’ ένα θεόρατο κύμα, που μ’ έφτανε μέχρι τον πάτο της θάλασσας κτυπώντας με σαν χταπόδι. Δεν υπήρχε ορατότητα, μόνο τα στοιχειά ένιωθα, που με άρπαζαν από το σημείο που βρισκόμουν και με πετούσαν αλλού. Πεθαίνω, αυτό ήταν, σκέφτηκα. Μέσα μου ένα τρομακτικό κενό. Τότε άκουσα τη φωνή του Βασίλη. "Βοήθειααα". Καθώς ήμουνα στην κορφή του τεράστι...