Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανακεφαλαιώνοντας τον εισαγωγικό πρόλογο, για τη ζωή και το έργο του μεγάλου φιλόσοφου της αρχαιότητας, τονίζουμε πως, εκτός από όλα όσα αναφέραμε για τις κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές ιδέες και απόψεις του μεγάλου αυτού διανοητή, δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός, ότι ο Πλάτων, είναι ο πρώτος που συνέλαβε, διατύπωσε και πρότεινε ένα συγκεκριμένο σύστημα και πρόγραμμα κοινωνικής συγκρότησης και αλλαγής με βάση την κοινοκτημοσύνη και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, ("μηδέν ίδιον ετιμείσθαι πλην το σώμα, τα δ' άλλα κοινά"), την ισότητα των δύο φύλων, και την έντα...

Nέα κυκλοφορία, η ανθολογία "Ποίηση" της Χρυσούλας Δημητρακάκη, που παρουσιάσθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο στο Μουσείο Μπενάκη, από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων "ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ", υπό την αιγίδα της UNESCO Νήσων και Πειραιά. Η ποιητική ανθολογία 175 σελίδων, αποτελείται από τρεις ενότητες, "Άνεμοι και Θύελλες" "Κρήτη των ονείρων" και "Θάλασσα της ψυχής" και συμπεριλαμβάνει 92 ποιήματα, σε μία επιμελημένη έκδοση, εύχρηστου μεγέθους, που ανταποκρίνεται στο βαθυστόχαστο περιεχόμενο του βιβλίου. Το εξώφυλλο του βιβλίου με αφαιρετικό φλιταρισμένο πίνακα από το παλιό λιμάνι του Ρεθύμ...

[...] Ο Νους έφευγε σε κόσμους πρότερους, εκεί που το πνεύμα σμίλευε την πέτρα και τα' αθάνατα της Φυλής. Η σκέψη χανόταν σε μακρινές διαδρομές κι ανέσυρε Μνήμες ποτισμένες με του Λόγου του ανείπωτου το ακατάληπτο! [...] [...] Λες κι ο ουρανός χαμήλωσε και τα' άστρα του ακούμπησαν στης Αιτωλίας τη ράχη πνίγοντας το σκοτάδι! Το φεγγάρι, μεθυσμένος εραστής, τρύπωνε στο ζεστό μυχό του κορμιού της! Η ματιά μου κολυμπούσε μέσα στη χλωμή μορφή του μήπως κι αδράξει τα ονειροπόλα μυστικά του! [...] [...] Θεώμαι της Αιτωλίας τα Γεννήματα... Το πνεύμα στρέφω στους...

Εκεί στις δυσθεώρητες Κορφές του νου σου Εκεί που άγριοι φυσούν άνεμοι Κι οι σκέψεις σου αλλόκοτες Δέρνουν το σκοτάδι Μη φοβηθείς Και μόνος πεις πως είσαι...! Σ. Μ.

Ποιητική Συλλογή σε τρία μέρη: Η θάλασσα, Η γη μου, Η πνοή μου. "Πρόκειται για ποίηση που εκκινεί αυτοαναφορικά ως νοσταλγία, λυρική αναπόληση, αλλά στις προεκτάσεις της χρωματίζεται από ηθικούς και μεταφυσικούς ιριδισμούς. Στη βαθύτερη ουσία της, αξιολογείται ως ποίηση στοχαστική, δηλωτική μιας στάσης ζωής: Αναγνωρίζει το νόημα, την αξία, της πεπερασμένης προσωπικής εμπειρίας, "κοιτώντας" στωικά τον πανδαμάτορα χρόνο." Δημήτρης Νικολόπουλος, φιλόλογος, δοκιμιογράφος Στο ταξίδι ετούτο άλλο δεν επόθησα παρά τη θάλασσα τη γαλήνια, με τα φύκια και τα στράλια της,...

"Τα όνειρα, αγωνιούν μην προδοθούν στην αναμονή, από τον ανελέητο καιρό που στοιχειώνει τις επιθυμίες, σε παράφορες πράξεις, πέρα από το φως, πέρα από τους ήχους, πέρα απ' τις έννοιες των αγαθών οραμάτων. Η ζωή αντικρίζει τη Μήδεια, η Μήδεια, την ανεπιθύμητη πράξη, η πράξη οδηγός εκεί που ο δρόμος αβέβαιος. Τα παιδιά στην ηλικία του χρόνου, ονειρεύονται το μελτέμι που θα γίνει φτερούγισμα των αγγέλων, μεσ' του Αιγαίου τα νερά." Μ. Π.