Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 2002 είναι η επέτειος των 90 χρόνων από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 που δόξασαν την Ελλάδα και απελευθέρωσαν σκλάβους αδελφούς μας. Κλείνουν όμως και 80 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 που ξερίζωσε τον Ελληνισμό της Μικρασίας από τις πατρογονικές του εστίες και την (προσωρινή) απώλεια ελληνικών εδαφών που για πάνω από 3.000 χρόνια κατοικούνταν από Έλληνες. Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας δε σκοπεύει να διδάξει ιστορία, αλλά να μας θυμίσει ότι η ελευθερία της Ελλάδος πληρώθηκε πολύ ακριβά, όχι με χρήματα αλλά με το τίμιο αίμα των παλληκαριών της....

[...]Το να διαβάζει κανείς ονόματα πεσόντων δεν είναι και ό,τι ευχάριστο. Μέσα από δεκάδες χιλιάδες ονόματα, με πόνο ψυχής, προσπάθησα να απομονώσω του εκ Ζακύνθου πεσόντες, και αυτό γιατί έχω την αίσθηση ότι η γενιά αυτή είναι λησμονημένη. Ασχολούμαστε μόνο με την εθνική αναγέννηση της Ελλάδος χωρίς να αναφερόμαστε στους ανώνυμους ήρωες που σήκωσαν στους ώμους τους το πρόσταγμα της εφόρμησης για την πραγματοποίηση της μεγάλης ιδέας. Γνωρίζουμε τα ονόματα των μεγάλων μορφών της ιστορίας μας όπως τον Βενιζέλο, Κωνσταντίνο Γούναρη, Δαγκλή κλπ που έπαιξαν μεγάλο ρόλο την περίο...

Εικόνες και γεγονότα της ωραίας εποχής από την πολιτική, δημοτική, οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξή της.

Πριν 2400 χρόνια η πόλη της Αρχαίας Ελίκης στην Αιγιαλεία καταστράφηκε... Για πολλά χρόνια μετά, οι αρχαίοι "έβλεπαν" να στέκεται, σαν "στοιχειωμένη" στο βυθό. Μαζί με τα νερά, σκέπασαν την αρχαία πόλη και οι θρύλοι... Λέγετε ότι η πόλη καταστράφηκε ή ότι καταποντίστηκε γιατί οι κάτοικοί της ασέβησαν προς τον Ποσειδώνα. Λέγανε ακόμα, ότι το χάλκινο άγαλμα του Θεού της θάλασσας στεκόταν ολόρθο στο βυθό κι ότι ένας ιππόκαμπος, που κρατούσε στα χέρια του ο Ποσειδώνα, κατέστρεφε τα δίχτυα των ψαράδων. Λέγανε... Στην εποχή μας ο εντοπισμός και η ανασκαφή της Ελίκης αποτελεί έν...

Η απονομή της δικαιοσύνης από τους θεσμοθετημένους φορείς της, δικαστές και δικηγόρους, είναι ένα από τα ύψιστα αγαθά της δημοκρατίας. Η Αμαλιάδα από τα μέσα του 19ου αιώνα ήταν έδρα Ειρηνοδικείου, στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα εμπλουτίστηκε με το Πταισματοδικείο και στα 1943 ήρθε η ώρα του Πρωτοδικείου. Και για τα τρία δικαστηριακά καταστήματα δόθηκαν οι μεγάλοι αγώνες για να εγκατασταθούν στην Αμαλιάδα, αφού πότε οι εκ βορρά γείτονές μας Γαστουναίοι και πότε οι εκ του νότου Πυργαίοι τα διεκδικούσαν για τον εαυτό τους. [...]Θα αναφερθούμε ειδικά στο Πρωτοδικείο , στ...

Χαρτοδιπλωτική. Η θαυμαστή μεταλλαγή των σχημάτων σε πλήθος μέγα και πρωτοτυπία θαυμαστή κι η μεταμόρφωσή τους σε τρισδιάστατα υπέροχα δημιουργήματα. Αίσθηση και αισθητική που "σε μαθαίνουν πώς να μαθαίνεις" με εύκολο τρόπο τα δύσκολα.

[...]Το περιεχόμενο του βιβλίου επικεντρώνεται στη ζωή στη Γαστούνη του 20ού αιώνα. Μέσα από την καθημερινότητα των Γαστουναίων, φαίνεται το κλίμα της εποχής, τα ήθη και τα έθιμα, οι συνήθειες, τα γεωργικά και οικιακά αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν, τα δημοτικά τραγούδια, η ντοπιολαλιά των ανθρώπων της Γαστούνης και της Ηλείας, τα φαγητά που έτρωγαν και πώς τα παρασκεύαζαν, οι γεωργικές ασχολίες του κάμπου, τα προϊόντα, η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου. Γίνεται μεγάλη αναφορά σε ανθρώπους διαφόρων επαγγελμάτων και ασχολιών. Οι Γαστουναίοι κινούνται σε όλα τα μέρη της Ηλ...

Το βιβλίο αυτό δεν διεκδικεί τον τίτλο μιας καθαρά ιστορικής μελέτης, ερευνά όμως τα προϊστορικά, ιστορικά, μυθολογικά και πολιτισμικά εκείνα γεγονότα και στοιχεία, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στον Ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα σε ορισμένη περιοχή της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, αναζητώντας τις αξιόλογες και αξιόπιστες πηγές συγγραμμάτων -Ελλήνων και ξένων- που πραγματεύονται ιστορικούς τόπους όπως: της αρχαίας Ήλιδος, της Πισάτιδος, της Τριφυλίας, της Ολυμπίας και της ευρύτερης περιοχής του ηλειακού χώρου.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Στη συλλογή τούτη καταχωρώ όσα δημοτικά τραγούδια μπόρεσα να καταγράψω και να συλλέξω από πολλές και διάφορες πηγές, είτε από συλλογές δημοτικών τραγουδιών, ανθολογίες βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες, είτε από την πλούσια προφορική παράδοση του Ηλειακού λαού.[...] Νίκος Α. Τσούρας

[...]Το ανά χείρας τεύχος, καρπός πολυετών, πολύμορφων αναδιφήσεων, θέλησε να εγγίσει ένα θέμα από τα περισσότερο αντιλεγόμενα. Θολό και περίπλοκο. Διαστρεβλωμένο!... Να το βάλει στο καζάνι της απόσταξης και να το αποδώσει ξεκαθαρισμένο. Αν το επιτύχει, θα το κρίνουν οι φιλομαθείς μελετητές. Τους απευθύνω μονο μια παράκληση: Να κρίνουν με επιείκια τις ατέλειες. Και τους συστηματικούς ιστορικούς: Να κρίνουν αυστηρά. Και να φροντίσουν, όσοι το μπορούν, να ανατρέψουν τα όσα τεκμήριά μου με νεώτερα, δικά τους, που θα αποδείξουν άχρηστο και μάταιο τον κόπο μου.

Είναι δυνατόν να υπήρξε στην πραγματικότητα ένα σχολείο σαν κι αυτό; Ένα σχολείο που προσεγγίζει την παιδαγωγική αρτιότητα; Κι όμως υπήρξε! Τι ήταν αυτό που ζήσαμε; Το σχολείο της μετεφηβικής αποκοτιάς μιας χούφτας ονειροπόλων επιστημόνων και φίλων... Η τολμηρή εφαρμογή μιας παιδαγωγικής προσπάθειας που δείχνει πώς και τα πιο δύσκολα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, όταν υπάρχει όραμα και πίστη... Και αυτοί που το δημιούργησαν και αυτοί που το στήριξαν το σχολείο, είχαν μέσα τους τα ίδια κύτταρα "της ωραίας τρέλας", που υψώνει τους ανθρώπους πάνω από τη μετριότητα της μοίρ...

Δοκίμια δημοσιευμένα κατά καιρούς στη "Νέα Εστία", το λογοτεχνικό περιοδικό του οποίου υπήρξα επί χρόνια τακτικός συνεργάτης, καταχωρούνται στο βιβλίο μου τούτο, βρίσκοντας, έτσι, μονιμότερη στέγη. Τα κείμενά μου αυτά, αναφέρονται στην ορθοδοξία, τον ελληνισμό και τη νεοελληνική λογοτεχνία. Θεματικές ενότητες, που για πολλά χρόνια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με απασχόλησαν. Προσπάθησα στα δοκίμιά μου αυτά να αποτυπώσω, έστω, το πνεύμα, το ήθος και το ύφος των δυσχείμερων καιρών που περνάμε όλοι μας. Σημειώνω, επίσης, πως όλα τα κείμενα του βιβλίου μου, αποτελούν για μέ...

Φίλε αναγνώστη, Δεν ξέρω να διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, κατάφερα να σε οδηγήσω σε μια περασμένη, μια διαφορετική εποχή. Μια εποχή που τη χαρακτήριζε η ανθρωπιά, η απλότητα, η λιτότητα και η φυσικότητα. Και αν ακόμη συνέβη, διαβάζοντας τις σελίδες του, να ζήσεις με τη φαντασία σου την εποχή εκείνη και να τη νοσταλγήσεις τότε είμαι διπλά ευτυχισμένος. Όμως, πεποίθηση όλων μας είναι ότι η εποχή εκείνη έχει φύγει οριστικά και αμετάκλητα αφού η απανθρωπιά, η υπερκατανάλωση, το φτιασιδωμένο και το ψεύτικο κυριαρχούν στη ζωή μας. Ας κρατήσουμε λοιπόν την εποχή εκείνη στη μνήμη...

... Έχει η πόλη τη δική της -και μάλιστα αιματηρή- συμβολή στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του περασμένου αιώνα. Δοκιμάστηκε δεινά στα χρόνια της Κατοχής και έγινε θέατρο μάχης στον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Τώρα, μόνο τα παλιά κτίρια, οι ξεθωριασμένες φωτογραφίες και τα λιγοστά βιβλία τοπικής ιστορίας ξαναζωντανεύουν το παρελθόν. Η σύγχρονη πόλη βλέπει και βαδίζει μπροστά, στοχεύοντας στην πρόοδο και την ευημερία των κατοίκων της, αυτό όμως δεν την απαλλάσσει από την ευθύνη που έχει απέναντι σ' εκείνους που μόχθησαν για να σταθεί όρθια σε χρόνους χαλεπούς και σε συνθ...

Η συλλογή "Λαϊκών παροιμιών και παροιμιωδών εκφράσεων της Ηλείας" του Ηλία Τουτούνη αποτελεί μια λίαν ευπρόσδεκτη προσφορά στην "Ηλειακή" βιβλιογραφία, η οποία καλύπτει και ένα σημαντικό κενό της σχετικής με τις παροιμίες λαογραφικής βιβλιογραφίας της Ηλείας. Πράγματι, η "Ηλειακή" λαογραφική βιβλιογραφία ενώ έχει πλουτίσει τις τελευταίες δεκαετίες με βιβλία, μελέτες και άρθρα για ποικίλα θέματα του υλικού, κοινωνικού και πνευματικού βίου του "Ηλειακού" λαού, όπως η κατοικία, τα δημοτικά τραγούδια, η μαγεία και τα έθιμα λαϊκής λατρείας κ.ά., υστερεί ακόμη σημαντικά σε τομ...