Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο αθωνικός μοναχισμός, από την εμφάνισή του τον 9ο αιώνα μέχρι τον 11ο, εξετάζεται και αναλύεται μέσα από καθαρά βυζαντινές πηγές και τοποθετείται στο γενικότερο πλαίσιο του βυζαντινού μοναχισμού. Ενώ στηρίχτηκε πάνω στις ίδιες βάσεις διοίκησης με τα άλλα μοναστικά κέντρα του Βυζαντίου, εξελίχθηκε σε ένα σύστημα γερά συγκροτημένο, ιεραρχημένο με έντονα συγκεντρωτικό χαρακτήρα που, παρά τις αντιξοότητες, εσωτερικές και εξωτερικές, κράτησε γερά τα ηνία του αυτόνομου κράτους ώς το τέλος του 16ου αιώνα, όταν είδε το φως μια νέα μορφή διοίκησης.

Τον 17ο αιώνα, οι προσπάθειες της Ρώμης να κερδίσει ορθόδοξους ιεράρχες για την ένωση με την Καθολική Εκκλησία σημείωσαν επιτυχία. Ο οικουμενικός πατριάρχης Κύριλλος Α΄ Λούκαρις, θέλοντας να αποτρέψει τον κίνδυνο που πίστευε ότι απειλούσε τον μη καθολικό κόσμο, συνέβαλε στις διαπραγματεύσεις για συμμαχίες εναντίον της Πολωνίας, ενστερνίστηκε απόψεις διαμαρτυρομένων θεολόγων και μερίμνησε για την εγκατάσταση του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στον τουρκοκρατούμενο χώρο και για τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης.

Με τις ανασκαφές που διεξάγει από το 1952 στις Πιθηκούσσες ο Τζιόρτζιο Μπούχνερ, αποκαλύπτονται οι διαφορετικές όψεις της καθημερινής ζωής σε ένα από τα μεγάλα σταυροδρόμια του αρχαίου κόσμου. Η αποικία αυτή των Ευβοέων στον κόλπο της Νεάπολης ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες και λόγω της παρουσίας μεταναστών από την Εγγύς Ανατολή. Οι Ευβοείς εισήγαγαν στην Ιταλία του 8ου π.Χ. αιώνα την ιδέα της πόλης-κράτους, τη γραφή και την καλλιτεχνική αναπαράσταση της ανθρώπινης μορφής.

Η Θεσσαλία, μια μεσογειακή πεδιάδα της Βαλκανικής χερσονήσου, παίζει σημαντικό ρόλο στην παραγωγή και την κοινωνική οργάνωση της αγροτικής κοινωνίας· έναν ρόλο ενταγμένο στους αργόσυρτους μηχανισμούς της ανατολικής Μεσογείου. Το σιτάρι, προϊόν της μεγάλης ιδιοκτησίας, και η γαιοκτησία, προϊόν της κοινωνίας των σιτηρών, θα αποτυπωθούν στο οικιστικό πλέγμα που αντιστέκεται στο χρόνο και επιταχύνει τις συγκυρίες, όπως εκείνη στο τέλος του 19ου αιώνα.

Τα Τεκμήρια αντικατοπτρίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τοπικής αγροτικής κοινωνίας σε μια περίοδο μεταβατική: το εθνικό σύνορο του νεοελληνικού κράτους αφομοιώνει και ψηλαφεί τις νέες δυνατότητες που προσφέρει η νέα ελληνική επαρχία. Οικισμοί, συγκρότηση του πληθυσμού, παραγωγή, εισόδημα, περιουσίες συνιστούν τις τεκμηριωτικές όψεις μιας κοινωνίας η οποία φρόντισε να διατηρήσει την εικόνα της.

Το βιβλίο διερευνά την εξέλιξη της τιμής του συναλλάγματος και τη νομισματική πολιτική που ασκήθηκε την περίοδο 1843-1879. Η χρονική αφετηρία της έρευνας σημαδεύεται από την παραχώρηση του εκδοτικού προνομίου στην Εθνική Τράπεζα. Στα χρόνια που ακολουθούν, το τραπεζογραμμάτιο δεν θα συμπληρώσει απλώς την προγενέστερη οθωνική αργυρή δραχμή, αλλά θα αποτελέσει το κύριο ελληνικό μέσο διενέργειας συναλλαγών, διατηρώντας παράλληλα, μέχρι το 1877, και με δύο σύντομες διακοπές, τη μετατρεψιμότητα του σε μεταλλικό.

Η ανάπτυξη της σύγχρονης ιστορικής σκέψης στη χώρα μας δεν έχει το παράλληλό της στη Γεωγραφία. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καλύψει το κενό παρουσιάζοντας την Ανθρωπογεωγραφία με κατανοητό και αντικειμενικό τρόπο τόσο για εκείνους που επιθυμούν μια γενική ενημέρωση όσο και για όποιους προτιμούν να εμβαθύνουν σε συγκεκριμένους τομείς.

Το τρίτομο αυτό εγχειρίδιο μελετά τη λογοτεχνική παραγωγή κατά την χιλιετή περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά δεν περιλαμβάνει την θεολογική καθώς και τη δημώδη γραμματεία. Η έννοια της λογοτεχνίας λαμβάνεται εδώ με πολύ ευρύτερο περιεχόμενο, καλύπτοντας και τις ειδικές επιστήμες.

Το πληθυσμιακό ρεύμα διατρέχει το σύνολο των επαρχιών του νομού (Αχαϊοήλιδος) μέσα από περάσματα που αφήνει η ίδια η φυσική διαμόρφωση του εδάφους, ενώ δυσπρόσιτες διόδους ακολουθούν οι φυγόδικοι και οι αγρότες-ληστές. Δίπλα σ' αυτή την πληθυσμιακή ροή διακινούνται εφόδια και εμπορεύματα. Για τους ακτήμονες, αυτή η μετακίνηση είναι το σπάσιμο μιας παλιάς αλυσίδας στασιμότητας και η ψευδαίσθηση μιας κοινωνικής ανέλιξης που διαγράφει η δυναμική της σταφιδοκαλλιέργειας και του σταφιδεμπορίου.

Η σχετική αυτονόμηση της ιστορικής επιστήμης από την απόλυτη επικυριαρχία του πολιτικού λόγου ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τον στοιχειώδη εκσυγχρονισμό της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζονται εδώ, σχεδιάστηκε με βάση την ανάγκη αναζήτησης και συγκρότησης νέου τύπου πληροφοριών, επιδιώκοντας εξαρχής να αποτελέσει μια συμβολή ευρείας χρονικής κλίμακας στην αναζήτηση και τη βελτίωση των επιστημονικών μεθόδων και τεχνικών προσέγγισης της ελληνικής οικονομικής ιστορίας του 19ου-20ού αιώνα.

Σ' αυτό το κλασικό εισαγωγικό φιλοσοφικό σύγγραμμα εκτίθεται με μοναδική σαφήνεια η εξέλιξη της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας από την απώτατη Αρχαιότητα ώς τη σύγχρονη εποχή και γίνεται φανερό μέσα από ποιες διαδικασίες της σκέψης διαμορφώθηκαν οι θεμελιακές αρχές με τις οποίες σήμερα αντιλαμβανόμαστε και κρίνουμε τον κόσμο και τη ζωή.

Η πρόοδος της αρχαιολογίας επιτρέπει να φωτιστούν οι συνθήκες υπό τις οποίες οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν γύρω από τη Μεσόγειο και οργάνωσαν τις πρώτες αποικίες. Οι τρεις αιώνες που χωρίζουν τον Όμηρο από τον Αισχύλο παρουσιάζουν σημαντικό ενδιαφέρον, γιατί τότε ακριβώς διαμορφώνεται το πρώτο πλαίσιο του ελληνικού πολιτισμού, η πόλις, όπου θα επινοηθεί η πολιτική, μέθοδος άγνωστη μέχρι τότε στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Σκοπός αυτής της έρευνας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο αναπτύχθηκε στην Ελλάδα η ηλεκτρική ενέργεια από τα τέλη του περασμένου αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκε, μέχρι τη δημιουργία του κρατικού μονοπωλίου της Δ.Ε.Η., το 1950.

Σ' αυτό το κλασικό εισαγωγικό φιλοσοφικό σύγγραμμα εκτίθεται με μοναδική σαφήνεια η εξέλιξη της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας από την απώτατη Αρχαιότητα ώς τη σύγχρονη εποχή και γίνεται φανερό μέσα από ποιες διαδικασίες της σκέψης διαμορφώθηκαν οι θεμελιακές αρχές με τις οποίες σήμερα αντιλαμβανόμαστε και κρίνουμε τον κόσμο και τη ζωή.

Πρόθεση του συγγραφέα είναι να δώσει, όσο πιο αντικειμενικά μπορεί, την προσωπογραφία του σεμνού και ανθρωπιστή καλλιτέχνη που με τη διδασκαλία του οδήγησε σε άνθηση τη Χαρακτική στην Ελλάδα, ενώ ποτέ δεν θέλησε να προβάλει την προσωπική του δημιουργία.

Ο τόμος αυτός αποτελείται από δύο κυρίως μέρη: την αλληλογραφία του Γ. Κεφαλληνού, και τα κείμενα που συνέγραψε. Βρέθηκαν 142 επιστολές που έγραψε σε συγγενείς και φίλους. Τα κείμενα της ωριμότητας του Κεφαλληνού περιστρέφονται όλα γύρω από την Ιστορία της Τέχνης, τη χαρακτική και την εφαρμογή της στην τέχνη του βιβλίου.

Η σχετική αυτονόμηση της ιστορικής επιστήμης από την απόλυτη επικυριαρχία του πολιτικού λόγου ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τον στοιχειώδη εκσυγχρονισμό της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζονται εδώ, σχεδιάστηκε με βάση την ανάγκη αναζήτησης και συγκρότησης νέου τύπου πληροφοριών, επιδιώκοντας εξαρχής να αποτελέσει μια συμβολή ευρείας χρονικής κλίμακας στην αναζήτηση και τη βελτίωση των επιστημονικών μεθόδων και τεχνικών προσέγγισης της ελληνικής οικονομικής ιστορίας του 19ου-20ού αιώνα.

Το στάρι ήταν εμπόρευμα στρατηγικής σημασίας τον 19ου αιώνα. Η σιτοδεία δεν απειλούσε μόνο την υγεία των κατοίκων μιας χώρας αλλά και την κοινωνικοπολιτική συνοχή της. Κύριο προϊόν της αγροτικής παραγωγής, συστατικό στοιχείο της αυτοκατανάλωσης αλλά και διεθνές εμπόρευμα, το στάρι βρισκόταν στο κέντρο της προσοχής του κοινού, των εμπόρων και του κράτους. Την περίοδο 1833-1912 οι ελληνικές εισαγωγές σταριού αυξάνονται συνεχώς. Η μελέτη εξετάζει τη διαμόρφωση της τιμής του σταριού στον Πειραιά μέσα σε μια ικανή διαχρονία (1860-1912) σε συνάρτηση με την προέλευση του, την κρατ...