Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η έκδοση αυτής της τρίτομης ανθολογίας νεοελληνικής δραματουργίας, που καλύπτει τέσσερις αιώνες, από την Κρητική Αναγέννηση ως τη Μεταπολίτευση του 1974, συμπληρώνει ένα υπαρκτό κενό στο χώρο των θεατρολογικών σπουδών και εξυπηρετεί τις εκπαιδευτικές και αναγνωστικές ανάγκες του σχολείου και του πανεπιστημίου, καθώς και του ενδιαφερόμενου θεατρόφιλου κοινού. Όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο συγγραφέας, «οι ανακαλύψεις την τελευταία δεκαετία μιας σειράς νέων δραματικών κειμένων, του 17ου και 18ου αιώνα, καθώς και η ανάσυρση και επανεκτίμηση ξεχασμένων και παραμελημένων θεατ...

Η έκδοση αυτής της τρίτομης ανθολογίας νεοελληνικής δραματουργίας, που καλύπτει τέσσερις αιώνες, από την Κρητική Αναγέννηση ως τη Μεταπολίτευση του 1974, συμπληρώνει ένα υπαρκτό κενό στο χώρο των θεατρολογικών σπουδών και εξυπηρετεί τις εκπαιδευτικές και αναγνωστικές ανάγκες του σχολείου και του πανεπιστημίου, καθώς και του ενδιαφερόμενου θεατρόφιλου κοινού. Όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο συγγραφέας, "οι ανακαλύψεις την τελευταία δεκαετία μιας σειράς νέων δραματικών κειμένων, του 17ου και 18ου αιώνα, καθώς και η ανάσυρση και επανεκτίμηση ξεχασμένων και παραμελημένων θεατ...

Η ανάπτυξη της σύγχρονης ιστορικής σκέψης στη χώρα μας δεν έχει το παράλληλό της στη Γεωγραφία. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καλύψει το κενό παρουσιάζοντας την Ανθρωπογεωγραφία με κατανοητό και αντικειμενικό τρόπο τόσο για εκείνους που επιθυμούν μια γενική ενημέρωση όσο και για όποιους προτιμούν να εμβαθύνουν σε συγκεκριμένους τομείς.

Με τρόπο πρωτότυπο και συναρπαστικό, συνδυάζοντας την εμβριθή μελέτη βασικών αρχαιοελληνικών κειμένων με την ανθρωπολογία και την κοινωνικοπολιτική ιστορία, το βιβλίο αυτό επιχειρεί να κατανοήσει την ανάπτυξη της πρώιμης αρχαιοελληνικής γραμματείας μέσα από το πρίσμα της διαμόρφωσης του κράτους. Οι διαφορές στην αναπαράσταση της τελετουργίας και της ανταπόδοσης (είτε πρόκειται για ανταλλαγή δώρων είτε για εκδίκηση) ανάμεσα στο ομηρικό έπος και την αθηναϊκή τραγωδία δεν μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με λογοτεχνικούς όρους· απαιτούν ιστορική εξήγηση. Ο Όμηρος είναι προϊόν της π...

Το βιβλίο αυτό εξιστορεί τις περιπέτειες των κειμένων της ελληνικής και λατινικής φιλολογίας μέχρι τις μέρες μας, περιγράφοντας τους κινδύνους που διέτρεξαν στην εποχή του χειρόγραφου βιβλίου και δείχνοντας ως ποιο βαθμό οι αναγνώστες ή οι λόγιοι της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα ενδιαφέρθηκαν να περισώσουν ή να παραδώσουν στους μεταγενέστερους τα κλασικά αυτά κείμενα.

Η μελέτη αυτή απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται για τις σύγχρονες τάσεις ερμηνείας στο χώρο της κλασικής ποίησης. Μπορεί να ενδιαφέρει τόσο τον αναγνώστη που ελκύεται από ευρύτερα ιδεολογικά ζητήματα (όπως είναι το ζήτημα της ευθύνης και στάσης του διανοούμενου απέναντι στην πολιτική εξουσία) όσο και εκείνον που αρκείται να αφουγκραστεί την απαράμιλλη μουσικότητα του βιργιλιανού εξαμέτρου· και είναι η πρώτη ελληνόγλωσση απόπειρα ερμηνείας μιας ποιητικής συλλογής που αποτελεί ένα από τα κλειδιά της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

Ο δεύτερος τόμος αναφέρεται στην επιστημονική μέθοδο και τις θεμελιακές αρχές του συστήματος του 13ου αιώνα που άνοιξαν το δρόμο για τις ριζικότερες αλλαγές του 16ου και του 17ου αιώνα.

Ο πρώτος τόμος εκθέτει τις ιδέες του δυτικού χριστιανικού κόσμου για τη φύση από τον 5ο ώς τον 12ο αιώνα, εξηγεί πώς το σύστημα επιστημονικής σκέψης του 13ου αιώνα βασίστηκε σε ελληνικές και αραβικές πηγές και πώς τροποποιήθηκε μετά την εισαγωγή του, και εξετάζει τις σχέσεις της τεχνολογικής δραστηριότητας με την επιστήμη σε όλο το Μεσαίωνα.

Ο συγγραφέας τοποθετεί τον Όμηρο στο σωστό ιστορικό του πλαίσιο, φωτίζει την επαγγελματική υπόσταση και την κοινωνική λειτουργία των ραψωδών και διδάσκει τη μόνη σωστή μέθοδο για να πλησιάσει κανείς το έπος και τον ποιητή του την ώρα της δημιουργίας, να δει τα υλικά που χρησιμοποίησε, τον τρόπο που σχεδίασε και πραγματοποίησε το μεγαλόπνοο εκείνο έργο.

Ο συγγραφέας τοποθετεί τον Όμηρο στο σωστό ιστορικό του πλαίσιο, φωτίζει την επαγγελματική υπόσταση και την κοινωνική λειτουργία των ραψωδών και διδάσκει τη μόνη σωστή μέθοδο για να πλησιάσει κανείς το έπος και τον ποιητή του την ώρα της δημιουργίας, να δει τα υλικά που χρησιμοποίησε, τον τρόπο που σχεδίασε και πραγματοποίησε το μεγαλόπνοο εκείνο έργο.

Ο Δημήτρης Σπάθης είναι ένας από τους θεμελιωτές της ελληνικής θεατρολογίας, ένας πρωτοπόρος που συνέβαλε αποφασιστικά στην εδραίωση της νεαρής επιστήμης στη χώρα μας και που μας πλούτισε με έργο υποδομής, απαραίτητο εργαλείο για τη μελέτη και την κατανόηση της ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου. Η επιστημονική του παραγωγή ήταν ως τώρα, στο μεγαλύτερό της μέρος, διάσπαρτη σε περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους, δυσεύρετα προγράμματα θεατρικών παραστάσεων. Με την παρούσα έκδοση συγκεντρώνεται αυτό το διασκορπισμένο έργο και γίνεται προσιτό σε επιστήμονες, φ...

Το βιβλίο συγκεντρώνει και παρουσιάζει σε μορφή πιο προσιτή για τους ερευνητές μια σειρά αρχειακών δεδομένων που αναφέρονται στη χρονική περίοδο 1882-1900. Πρόκειται για πληροφορίες και στοιχεία σχετικά με την κατάθεση και απόδοση τίτλων που δόθηκαν στο θησαυροφυλάκιο της Ε.Τ.Ε. είτε για ενεχυρίαση είτε για απλή φύλαξη.

Η ιστορία της Ελλάδας στα πρώτα τρία τέταρτα του αιώνα μας μέσα από τα βιώματα και τους αγώνες ενός αυτοδημιούργητου αγροτόπαιδου που έφτασε μέχρι την έδρα της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ακολουθώντας πιστά τα νήματα της σκέψης του Αριστοτέλη όπως εκτυλίσσεται μέσα στα έργα του, ο Άγγλος συγγραφέας αναδεικνύει με φιλολογική ακρίβεια τα κύρια γνωρίσματα μιας φιλοσοφίας η οποία έθεσε, σε μεγάλο βαθμό, τις βάσεις της νεότερης επιστήμης. Σχολιαστής μάλλον των κειμένων στην ιστορική προοπτική τους παρά ερμηνευτής ή τιμητής των απόψεων που εκφράζουν, ο Ρος αποφεύγει συνήθως να προχωρήσει σε κριτικό απολογισμό, θεωρώντας ότι η ίδια η ιστορία της φιλοσοφίας έχει αποφασίσει για την αντοχή των αριστοτελικών ιδεών: άλλες τις αφομοίωσε δημιουργικά και άλλες τις απέρριψε...

Πολυάριθμες φιλολογικές πηγές μαρτυρούν πόσο προσφιλής ήταν στην εποχή της η αρχαία ελληνική ζωγραφική. Από όλα τα αριστουργήματα που μνημονεύονται δεν έχει διασωθεί τίποτε. Ωστόσο, τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, τα πάμπολλα ανέκδοτα για τους Έλληνες ζωγράφους και τα σχόλια θαυμασμού των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων δεν διαψεύδουν εντελώς τις προσδοκίες μας να σχηματίσουμε μια εικόνα για την αρχαία ελληνική ζωγραφική. Θα μπορούσαμε επομένως να παρομοιάσουμε το πλήθος των χαμένων αριστουργημάτων με έναν σβησμένο απλανή αστέρα του οποίου η λάμψη φτάνει ως εμάς μόνο μέσω...

Πολυάριθμες φιλολογικές πηγές μαρτυρούν πόσο προσφιλής ήταν στην εποχή της η αρχαία ελληνική ζωγραφική. Από όλα τα αριστουργήματα που μνημονεύονται δεν έχει διασωθεί τίποτε. Ωστόσο, τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, τα πάμπολλα ανέκδοτα για τους Έλληνες ζωγράφους και τα σχόλια θαυμασμού των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων δεν διαψεύδουν εντελώς τις προσδοκίες μας να σχηματίσουμε μια εικόνα για την αρχαία ελληνική ζωγραφική. Θα μπορούσαμε επομένως να παρομοιάσουμε το πλήθος των χαμένων αριστουργημάτων με έναν σβησμένο απλανή αστέρα του οποίου η λάμψη φτάνει ως εμάς μόνο μέσω...

Το κλασικό αυτό έργο αποτελεί ουσιαστική θεώρηση της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού από τα προϊστορικά χρόνια ώς τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Η ελληνική έκδοση συμπληρώθηκε με ένα κεφάλαιο για την Εποχή του Λίθου και του Χαλκού που περιλαμβάνει τα νεότερα δεδομένα.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει τον πολιτισμό ο οποίος άρχισε να αναπτύσσεται με την εισαγωγή της γραφής, απέκρουσε την περσική εισβολή, διασπάστηκε κατά τον μακροχρόνιο Πελοποννησιακό Πόλεμο, και νικήθηκε από τη Μακεδονία, το δεύτερο μισό του 4ου π.Χ αιώνα. Ο συγγραφέας προσπαθεί να καθορίσει τα βασικά διακριτικά γνωρίσματα της ελληνικής κοινωνίας στην εξελικτική τους πορεία: την αρχαϊκή φυλετική διαίρεση, την κοινωνική διαστρωμάτωση της κλασικής περιόδου, τον μηχανισμό της δικαιοσύνης, και τις βασικές γραμμές της πόλης-κράτους.

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται με τους κυριότερους εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα: τον Αλκμάνα, τον Στησίχορο, τον Αλκαίο, την Σαπφώ, τον Ανακρέοντα, τον Ίβυκο και τον Σιμωνίδη. Για κάθε ποιητή συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τεχνική. Χάρη στα άφθονα μεταφρασμένα αποσπάσματα, το έργο προσφέρεται και για όποιον δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ασχολείται με τους κυριότερους εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα: τον Αλκμάνα, τον Στησίχορο, τον Αλκαίο, την Σαπφώ, τον Ανακρέοντα, τον Ίβυκο και τον Σιμωνίδη. Για κάθε ποιητή συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τεχνική. Χάρη στα άφθονα μεταφρασμένα αποσπάσματα, το έργο προσφέρεται και για όποιον δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική γλώσσα.