Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είκοσι τέσσερα κείμενα του γνωστού γλύπτη και ζωγράφου Γιάννη Παππά, καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών ως το 1978, συνθέτουν το προσωπικό στίγμα του καλλιτέχνη, του βιβλιόφιλου, του κριτικού, του διδασκάλου. Τα κείμενα αυτά, γραμμένα από το 1967 μέχρι το 1990 σε διάφορες περιστάσεις, κατανέμονται σε επτά θεματικές ενότητες.

Τα κείμενα αυτά, συγκεντρωμένα και επεξεργασμένα από την κόρη του Αγνή Πικιώνη και τον συνεργάτη της Μιχάλη Παρούση, αποκαλύπτουν στο κοινό μια σχετικά άγνωστη πλευρά του μεγάλου αρχιτέκτονα. Πλάι στο αρχιτεκτονικό και ζωγραφικό του έργο, ο Πικιώνης καταγράφει από το 1918 ώς το θάνατο του, το μακρύ ταξίδι του προς την "εσώτερη αλήθεια". Η έκδοση, που προλογίζεται από τον Ζήσιμο Λορεντζάτο, περιλαμβάνει επίσης χρονολογικούς πίνακες, ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα του 1958, επιστολές, πέντε λογοτεχνικά κείμενα (πεζά ποιήματα), κείμενα για την τέχνη και την ελληνική παράδοση και...

Κατά την παρουσίαση του ανέκδοτου έργου του Στρατηγού Μακρυγιάννη "Οράματα και Θάματα" σε ειδική συγκέντρωση στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη τον Δεκέμβριο του 1983, διάφοροι ομιλητές αναφέρθηκαν στη ζωή και το έργο του. Τα κείμενα των ομιλιών τους δημοσιεύονται σ' αυτό το τομίδιο.

Η σχετική αυτονόμηση της ιστορικής επιστήμης από την απόλυτη επικυριαρχία του πολιτικού λόγου ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τον στοιχειώδη εκσυγχρονισμό της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζονται εδώ, σχεδιάστηκε με βάση την ανάγκη αναζήτησης και συγκρότησης νέου τύπου πληροφοριών, επιδιώκοντας εξαρχής να αποτελέσει μια συμβολή ευρείας χρονικής κλίμακας στην αναζήτηση και τη βελτίωση των επιστημονικών μεθόδων και τεχνικών προσέγγισης της ελληνικής οικονομικής ιστορίας του 19ου-20ού αιώνα.

Η σχετική αυτονόμηση της ιστορικής επιστήμης από την απόλυτη επικυριαρχία του πολιτικού λόγου ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τον στοιχειώδη εκσυγχρονισμό της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάζονται εδώ, σχεδιάστηκε με βάση την ανάγκη αναζήτησης και συγκρότησης νέου τύπου πληροφοριών, επιδιώκοντας εξαρχής να αποτελέσει μια συμβολή ευρείας χρονικής κλίμακας στην αναζήτηση και τη βελτίωση των επιστημονικών μεθόδων και τεχνικών προσέγγισης της ελληνικής οικονομικής ιστορίας του 19ου-20ού αιώνα.

Πρόκειται για μια σύντομη εισαγωγή στη γλωσσολογία, κατανοητή και χρήσιμη τόσο σ' εκείνους που αρχίζουν ειδικές σπουδές όσο και στο ευρύτερο κοινό, γιατί παρουσιάζει με τρόπο σαφή τις βασικές έννοιες ενός τομέα με τεράστιο ενδιαφέρον και καθοδηγητικό ρόλο σήμερα ανάμεσα στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Ο συγγραφέας ερμηνεύει τις έννοιες αυτές και κάνει μια κριτική παρουσίαση των διαφόρων γλωσσολογικών σχολών και μεθόδων.

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (από 6 Νοεμβρίου 2014 έως 10 Ιανουαρίου 2015). Τα έργα που παρουσιάζονται καλύπτουν μια διαδρομή 48 χρόνων, από το 1966 ως το 2014. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στον αναγνώστη να παρακολουθήσει τη δημιουργική εργασία μιας καλλιτέχνιδας όπως εξελίσσεται μέσα στο χρόνο, να δει τις διαδοχικές θεματικές και μορφολογικές αναζητήσεις της και να διακρίνει τις κυρίαρχες ιδέες και τις προθέσεις που την υποστυλώνουν και την εμπν...

[...] Η μελέτη μου αφορά τη ζωή στην Κοκκινιά, έναν μεγάλο συνοικισμό Μικρασιατών προσφύγων (που ονομάστηκε Δήμος Νίκαιας το 1934), πενήντα χρόνια μετά την εγκατάστασή τους. Ο δήμος αυτός αποτελεί το ευρύτερο πλαίσιο της εκτεταμένης και λεπτομερούς επιτόπιας έρευνάς μου στα Γερμανικά, μια γειτονιά με προκατασκευασμένα σπίτια όπου έμεινα δεκατέσσερις μήνες. Όταν ξαναεπισκέφτηκα την Κοκκινιά το 1983, ενημέρωσα το υλικό που είχα συγκεντρώσει, και τότε μπόρεσα να συμπεριλάβω και την ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων από αδημοσίευτα αρχεία για την περίοδο 1932-1964. [...] (απ...

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι το ανά χείρας αποτελεί το πρώτο μεγάλο βιβλίο για το έργο ενός καλλιτέχνη τόσο σημαντικού όσο υπήρξε και όσο ελπίζουμε ότι θα φανεί πώς είναι ακόμα ο Κοσμάς Ξενάκης, τριάντα ένα χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του τον Φεβρουάριο του 1984. Το γεγονός, άξιο απορίας από μόνο του, γεννάει εύλογες αμφιβολίες για την ικανότητα της κοινωνίας μας να καταγράφει τα έργα που συλλαμβάνουν τον καιρό της και ενωτίζονται τον βαθύτερο δημιουργικό ειρμό της· πολλαπλασιάζει όμως ανάλογα και τη συγκίνηση όσων συνεργαστήκαμε για να πραγματοποιηθεί η μεγάλη έκθεση...

Η μελέτη του Ευγένιου Δ. Ματθιόπουλου γράφτηκε με αφορμή την έκθεση "Κοσμάς Ξενάκης: Χασάπηδες και κριοφόροι" που παρουσιάζεται στο Μέγαρο Εϋνάρδου του ΜΙΕΤ (4 Δεκεμβρίου 2019 – 28 Μαρτίου 2020).

Στη φετινή Περίοδο Εξορμήσεως του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ο Κύκλος Βάγκνερ είναι ο πρώτος μεγάλος κύκλος εκδηλώσεων που σχεδίασε το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των Φίλων της Μουσικής. Σε αντίθεση με τον περσινό Κύκλο Μότσαρτ, δεν υπάρχει -ούτε άλλωστε είναι απαραίτητο να υπάρχει- επετειακή αφορμή για τον Κύκλο Βάγκνερ. Για το Μέγαρο Μουσικής αποτελεί πεποίθηση ότι η γόνιμη επαφή και η ουσιαστική γνωριμία του μεγάλου κοινού με τους κορυφαίους δημιουργούς του παγκόσμιου πολιτισμού είναι οφειλή στην ελληνική κοινωνία με πολύτιμο αντίκρισμα. [...] Τον Κύκλο ανοίγει η όπερα "Ο...

Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος, συγγραφέας της Ιστορίας του ελληνικού έθνους, είναι δημιούργημα της και ταυτόχρονα δημιουργός της: γεννημένος ιστοριογράφος, και σε απόλυτη σύμπνοια με την εποχή του, αναλαμβάνει -στα μέσα του 19ου αιώνα- να συνδυάσει την ατομική με την υπερατομική αντίληψη, τη διασταύρωση της διαχρονίας με τη συγχρονία, την επιστήμη με την ιδεολογία, τον λόγο με την πράξη.

Το Βυζάντιον, η αποικία των αρχαίων Ελλήνων, επιλέχθηκε το 324 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α για να αποτελέσει το νέο κέντρο της αυτοκρατορίας στα ανατολικά και πήρε το όνομά του: "πόλη του Κωνσταντίνου", Κωνσταντινούπολη. Ο Κωνσταντίνος έδωσε στην πόλη έκταση πέντε φορές μεγαλύτερη από την αρχική, τη διαίρεσε -ακολουθώντας το πρότυπο της Ρώμης- σε δεκατέσσερα διαμερίσματα και την προίκισε μεταξύ άλλων με Καπιτώλιο, Ιππόδρομο, πλατείες και έναν κεντρικό οδικό άξονα πού συνέδεε την Ανατολή με τη Δύση. Πολύ γρήγορα η Κωνσταντινούπολη εξελίχτηκε σε κέντρο της αυτοκρατ...

Το Βυζάντιον, η αποικία των αρχαίων Ελλήνων, επιλέχθηκε το 324 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α για να αποτελέσει το νέο κέντρο της αυτοκρατορίας στα ανατολικά και πήρε το όνομά του: "πόλη του Κωνσταντίνου", Κωνσταντινούπολη. Ο Κωνσταντίνος έδωσε στην πόλη έκταση πέντε φορές μεγαλύτερη από την αρχική, τη διαίρεσε -ακολουθώντας το πρότυπο της Ρώμης- σε δεκατέσσερα διαμερίσματα και την προίκισε μεταξύ άλλων με Καπιτώλιο, Ιππόδρομο, πλατείες και έναν κεντρικό οδικό άξονα πού συνέδεε την Ανατολή με τη Δύση. Πολύ γρήγορα η Κωνσταντινούπολη εξελίχτηκε σε κέντρο της αυτοκρατ...

Ελάχιστες, δυστυχώς, βιβλιοθήκες στη χώρα μας έχουν οργανωθεί με βάση διεθνή πρότυπα, προσαρμοσμένα στην ελληνική πραγματικότητα. Κατά τη συγγραφέα, το πρόβλημα θα λυθεί οριστικά μόνο όταν ληφθεί μέριμνα με σύγχρονη και συνεχώς εξελισσόμενη νομοθεσία και όταν δημιουργηθεί βιβλιοθηκονομικό κέντρο με συμβουλευτικές και συντονιστικές αρμοδιότητες -ένα κέντρο που θα θέσει τις βάσεις για τη σωστή λειτουργία όλων των βιβλιοθηκών και την προοδευτική σύνδεσή τους σε ενιαίο Εθνικό Δίκτυο.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει παναθηναϊκούς αμφορείς του 4ου π.Χ. αι. που βρέθηκαν στη Β. Ελλάδα, τους χρονολογεί και αποδεικνύει πως ανήκαν σε Μακεδόνες αρματοδρόμους -κάτι που αναιρεί την μέχρι τώρα άποψη ότι στο δαπανηρό αυτό άθλημα δεν έπαιρναν μέρος μη Αθηναίοι.

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της ομώνυμης έκθεσης παλαιών χαρτών της Μακεδονίας, που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης στον εκθεσιακό χώρο του Μεγάρου Εϋνάρδου (28 Μαΐου 2013 έως 12 Ιανουαρίου 2014). Το Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου του ΜΙΕΤ ιδρύθηκε το 2002 με τη δωρεά της αξιόλογης συλλογής παλαιών χαρτών του ζεύγους Βίκτωρος και Νιόβης Μελά. Η έκδοση παρουσιάζει σε χρονολογική σειρά περίπου ενενήντα χάρτες της Μακεδονίας, που φιλοτεχνήθηκαν μεταξύ 15ου και 18ου αιώνα. Πρόκειται για μια αρκούντως περιεκτική επισκόπηση μιας περι...