Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιεχόμενα: - "Οικογένεια Γάσπαρη" - "Η μάντρα" - "Εκείνο το καλοκαίρι" - "Το κόκκινο φουλάρι" - "Μνήμες που πληγώνουν" Η μαύρη σχολική ποδιά Ο βιασμός Ο προβοκάτορας Το χαστούκι Το χαρτζιλίκι

Στο αμφιθέατρο η παράσταση εξακολουθούσε. Στην αρχή φάνηκε κάποια ανησυχία, κάποιος δισταγμός. Μα σχεδόν αμέσως όλοι καθησύχασαν. Ειδήσεις αισιόδοξες, κυκλοφορούσαν από άγνωστη πηγή, στο αμφιθέατρο. Ο Γκαλλάρντο είχε απλώς λιποθυμήσει και το επεισόδιο δεν είχε συνέπειες. Το κοινό δεχόταν ευχαρίστως τις ανώνυμες αυτές πληροφορίες, περισσότερο ικανοποιημένο που δεν θα σταματούσαν οι ταυρομαχίες. Υπήρχαν ακόμη τρία ζώα για σκότωμα.

Σκέψεις που γράφτηκαν την νύχτα. Κάθε φορά που ένοιωθα. Την νύχτα που φέρνει τις σκέψεις. [...] Περιγραφές, σκέψεις, εικόνες, μονόλογοι. Συστατικά, που ανακατεύονται, εναλλάσσονται, εξαφανίζονται και παρουσιάζονται πιο έντονα. Δείτε το σαν πνευματικό παιχνίδι. Ανακαλύψτε μόνοι σας το σενάριο ή τα σενάρια. Που σταματά η μια ταινία και πού αρχίζει η άλλη. Εάν έχω αλλάξει ή όχι τα καρέ για να σας μπερδέψω. Βρείτε τα κλειδιά αυτού του λυσαριού. Μπορεί να σας έχω ξεγελάσει και το λυσάρι να μην αφορά μόνο την δική μου ζωή αλλά και την δική σας. Που το ξέρω; Μα αυτό εδώ είνα...

Περιεχόμενα: - "Και το όνομα αυτού Βλαδίμηρος" - "Η γυναίκα του τελώνη" - "Τα λαδωμένα τετράδια" - "Τ' αραμπαδέλια" - "Ου Αλ'βάνστους (ή τα κατά Μιχαήλο και Βλουτίνα)" - "Μια θέση στη σκάρα" - "Από το ημερολόγιο ενός μοναχού" - "Από το μέτωπο των παιδικών μου χρόνων" - "Ο Αντώνης ο δάσκαλος" - "Ο θάνατος του ραβδιστή" - "Ο μπάρμπας μου ο Περικλής" - "Οι μυλόπετρες" - "Ο παραγιός" - "Ο Σπήλιος" - "Ο Βρικόλακας" - "Θύτης ή θύμα; Ποιος ξέρει!" - "Όταν μιλούσαμε με τα πουλιά" - "Στ' αρτύστια" - "Το πρώτο μάθημα" - "Η φοβερή ιστορία ενός προγόνου μου" - "...

Περιεχόμενα: - "Τα πιο καλά μου Χριστούγεννα" - "Το κόλπο που δεν έπιασε" - "Το τραπεζάκι, στη Λευκάδα"

Τούτο το βιβλίο και οι ήρωές του ξεπήδησαν αυθόρμητα, συχνά με τρόπο απροσδόκητο ακόμη και για την ίδια τη συγγραφέα. Γράφτηκε τις ώρες που όλοι πάνε για ύπνο, κάπως σαν σε χρόνο κλεμμένο, όταν κοπάζουν οι αγωνίες της καθημερινότητας. Πρόσωπα που μοιάζουν οικεία και χειροπιαστά, σαν να τα ξέρεις από καιρό, διεκδικούν λες να ξαναζήσουν την αλήθεια των βιωμάτων τους. Πρόκειται για τις παράλληλες πορείες τεσσάρων γυναικών που η τύχη τις αναγκάζει να πέσουν χαμηλά. Κυνηγημένες από συγκυρίες, από τη σκληρότητα της ζωής και των ανθρώπων, δεν παύουν ωστόσο να αναζητούν τη χαμέν...

- Έτσι είναι, Έφιξ, αναστέναξε η Εσθήρ. Αχ, τι έγνοιες μας έδωσε αυτό το παιδί. Λες και μας κυνηγάει η δυστυχία. Ναι, αυτός που μας κατέστρεψε, παντρεύεται τώρα μια τιποτένια, μια κουρελιάρα, κι η Νοεμί, πάλι, αρνιέται τα πλούτη και νομίζω πως στο βάθος, τον αγαπάει τον Πρέντου. Έτσι λέω. Γιατί, Έφιξ, να μας κυνηγάει πάντα η δυστυχία; Ο Έφιξ σκεφτόταν με το κεφάλι χαμηλωμένο. - Έτσι σαν καλάμια στον αγέρα, κυρία Εσθήρ. Ναι! Καλάμια είμαστε εμείς κι η τύχη αγέρας. - Ναι, καταλαβαίνω, μα γιατί να 'χουμε τέτοια τύχη κι όχι άλλη; - Κι ο αγέρας, γιατί να φυσάει; Μόνο ο Θεός τ...

Ήλιος στη δύση· το μωβ του ορίζοντα και στην καρδιά μας. Αγάπης όνειρο! Δεν τα χρειάζεσαι κλειστά τα μάτια. Είναι η χαρά· Κι' όταν μοιράζεται, δες την, πληθαίνει.

Το περίγραμμα των δαχτύλων Του καθενός, σχήμα καρδιάς. Δεν το αντιλήφθηκαν πολλοί. Κι' ο κόσμος θα 'ταν όμορφος Αν όλοι φέρνανε τα χέρια Μπρος στο πρόσωπο -αντίχειρα μ' αντίχειρα, δείκτη με δείκτη- και τον αντίκριζαν μέσα από μια καρδιά.

Ποιο ήταν τελεσίδικα το άστρο της Βηθλεέμ. Εμφανίστηκε στον πρωινό ουρανό της ανατολής · ήταν ένα φαινόμενο πολύ σπάνιο που προξένησε μεγάλο ενθουσιασμό στους Μάγους ·ήταν ένα φαινόμενο μακράς διάρκειας για να μπορούν όχι μόνο να το μελετήσουν αλλά να το αξιολογήσουν και να κάνουν το ταξίδι από τη Περσία ενώ το άστρο ήταν ακόμη υπαρκτό. Ήταν πράγματι πολύ φωτεινό, ορατό ακόμα και στο φως της ημέρας όπως λέει το πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου · τους έδειξε τη χώρα του προορισμού, τη Βηθλεέμ. Τους καθοδηγούσε στη διαδρομή · ήταν ακίνητο στον ουρανό · στάθηκε επάνω από το σπήλαιο...

Η ζωή μας όλη είναι ένα ακανόνιστο σχήμα που παίρνει μορφή και έκφραση μέσω των συναισθημάτων. Το βιβλίο αυτό ανήκει σε όσους γνωρίζουν ν' αγαπούν με πάθος, να αισθάνονται, να συμπονούν και ν' αγγίζουν την ευτυχία χωρίς κανόνες. Η αφύπνιση έρχεται μονάχη. Αρκεί να βρει το δρόμο.

Ό,τι δυσκολία ή πρόβλημα η Τζέλλα το βολεύει στο "κουτί του στέρνου". Εκεί τα προβλήματα ταξινομούνται έτσι ώστε σιγά-σιγά να περνούν στη λήθη, να μπαγιατεύουν. Στην πορεία όμως το κουτί αυτό ξεχειλίζει και έτσι εξελίσσεται σε κασέλα. Η ίδια άλλοτε αισθάνεται δυσφορία και άλλοτε κενό. Τι πρέπει να κάνει; Ν' απαλλαγεί απ' την κασέλα ή να την αγκαλιάσει; Μήπως η μετάβαση απ' το κουτί στην κασέλα να συμβολίζει την κατευθυντήρια αρχή μιας πορείας που θα την οδηγήσει στην ολοκλήρωση; Όλοι μας κουβαλάμε τη δική μας κασέλα. Ας ψαχτούμε για την απάντηση.

Στης μοναξιάς μου το ημίφως πάλι σε είδα γλυκιά, αφροστόλιστη νεράιδα της ψυχής μου. - "Πώς το ημίφως συντηρεί μία ηλιαχτίδα;" απόρησα· στα μάτια σου ξανάδα το κορμί μου!

"Εμείς παιδί μου δεν ήμασταν ήρωες. Απλοί άνθρωποι είμαστε αλλά από όπου κι αν φεύγαμε τότε για το μέτωπο αφήναμε πίσω την φτώχεια και την ανέχεια. Ξέραμε λίγα, αλλά ήμασταν σίγουροι πως ό,τι κι αν πετυχαίναμε στον πόλεμο θα ήταν καλύτερο από αυτό που ως τότε ζούσαμε. Γιατί πολύ απλά χειρότερα δεν γινόταν... Γι' αυτό λοιπόν το άγνωστο καλύτερο παλέψαμε σαν λιοντάρια. Η ανάγκη μας έκανε ήρωες. Και μόνο στα λόγια. Σάμπως το αναγνωρίζει και κανείς"; (λόγια του παππού)

Ο συγγραφέας επιθυμώντας να εκπληρώσει μια παλιά υπόσχεσή του, ξεκίνησε να γράψει την ιστορία της Κυρακαλής. Σύντομα όμως διαπίστωσε πως τα στοιχεία που διέθετε, κάποιες λίγες ξεθωριασμένες σημειώσεις και πολλές θολές και συγκεχυμένες αναμνήσεις, ήταν εντελώς ανεπαρκή για την συγγραφή ενός ολόκληρου βιβλίου με κεντρικό πρόσωπο την Κυρακαλή. Θυμόταν όμως μια σειρά από διάφορους χαρακτήρες που είχε συναντήσει την περίοδο εκείνη. Τα δύο χρόνια της θητείας του στον Ελληνικό Στρατό. Και τις εμπειρίες του είχε βιώσει μαζί τους. Μάλιστα κάποιες, πολύ έντονες! [...] Τα έγραψε ό...