Ο νεοελληνικός διαφωτισμός και το ευρωπαϊκό πνεύμα 1750-1821
Διζικιρίκης Γιώργος
Φιλιππότη (1984)
[...] Το μικρό αυτό βιβλίο δεν είναι Ιστορία του Διαφωτισμού και δεν έχει εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα. Έχει συγκεκριμένο στόχο: ερευνά ορισμένα μόνο θέματα ιδεολογίας και αισθητικής, έτσι όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τα διάφορα έργα των λογίων, όσο κατά τη γνώμη μου έχουν για τον καιρό μας επίκαιρη σημασία. Το βιβλίο υποχρεωτικά εκτείνεται -έστω και συνοπτικά- στον ευρωπαϊκό (κατά κύριο λόγο, στο γαλλικό) Διαφωτισμό, από τον οποίο αρδεύτηκε στο πιο μεγάλο μέρος της, η ανθρωπιστική συλλογιστική των Ελλήνων λογίων του 18ου αιώνα, αυτή που σε μια συγκεκριμένη εποχή (1750-1821),...
Δημήτριος Γούναρης
Αλικανιώτης Διονύσιος Π.
Φιλιππότη (1983)
Ο συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει ότι ο Γουναρης, παρά το γεγονός ότι μετά το 1915 ηγήθει της παρατάξεως των βασιλοφρόνων και υπήρξε ιδρυτής και αρχηγός του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος, εντούτοις, κατά το πρώτα 10-12 έτη της πολιτικής του σταδιοδρομίας υπήρξε πολιτικός πολύ προοδευτικός εγγύζοντας και πολλές φορές ξεπερνώντας τις πολιτικές και κοινωνικές απόψεις του σοσιαλισμού.Κατά τη διετία 1920-1922, επανήλθε στις παλιές του προοδευτικές ιδέες και επεχείρησε να τις επιβάλει μέσω της αναθεωρήσεως του Συντάγματος.
Εσωτερική βιογραφία
Ξεφλούδας Στέλιος 1901-1984
Φιλιππότη (1983)
Έρχονται και με βρίσκουν οι μνήμες, ξαναζώ γεγονότα που πέρασαν, περιπλανήσεις, περιπέτειες, ανασταίνω πρόσωπα που μένουν θαμμένα μέσα μου, ξαναβλέπω πολιτείες και τόπους που γνώρισα. Το παρελθόν παρουσιάζεται μπροστά μου δίχως χρονολογική σειρά, ταυτίζομαι μαζί του σα να μην υπάρχει κανένα παρόν. Καταργώ το χρόνο, μεταπηδώ από μίαν εποχή σε άλλη χωρίς κανένα εμπόδιο. Όλα έχουν ξεθωριάσει, γυμνωθεί από λεπτομέρειες, συγχέονται, περιπλέκονται μεταξύ τους, φαντάσματα που βγαίνουν απ' τους τάφους τους ζητώντας να συνεχίσουν την ύπαρξή τους. Κάποτε θέλω να θυμηθώ ένα όνομα και...