Ο Ιωάννης Δ. Κονδυλάκης στο νοσοκομείο "Ο Ευαγγελισμός" και στην Αιδηψό
Τωμαδάκης Βασίλειος Φ.
Φιλιππότη (2000)
Ο κύκνος κι αυτός
Βαμβουνάκη Μάρω
Φιλιππότη (1996)
"Ο κύκνος κι αυτός" περιγράφει το διχασμό ενός ανθρώπου ανάμεσα στον έναστρο κρυφό κόσμο της πνευματικότητάς του και στο μίζερο φανερό κόσμο της προσωπικής του ζωής: "Μπορεί να έχεις την ωραιότερη ιδέα της γης. Μια ιδέα παγκόσμια, σωτήρια, να σε καίει και να σε παρασέρνει ψηλά. Και στην προσωπική σου ζωή, ένα μικρό γελοίο εμπόδιο, να σου βάζει τρικλοποδιά και να σ εξευτελίζει. Να σε καταδικάζει σε μια καθημερινότητα που όχι μόνο δεν εγκρίνεις μα που περιφρονείς μέχρι θανάτου. Και να τη συνεχίζεις..."
Ο νεοελληνικός διαφωτισμός και το ευρωπαϊκό πνεύμα 1750-1821
Διζικιρίκης Γιώργος
Φιλιππότη (1984)
[...] Το μικρό αυτό βιβλίο δεν είναι Ιστορία του Διαφωτισμού και δεν έχει εγκυκλοπαιδικό χαρακτήρα. Έχει συγκεκριμένο στόχο: ερευνά ορισμένα μόνο θέματα ιδεολογίας και αισθητικής, έτσι όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τα διάφορα έργα των λογίων, όσο κατά τη γνώμη μου έχουν για τον καιρό μας επίκαιρη σημασία. Το βιβλίο υποχρεωτικά εκτείνεται -έστω και συνοπτικά- στον ευρωπαϊκό (κατά κύριο λόγο, στο γαλλικό) Διαφωτισμό, από τον οποίο αρδεύτηκε στο πιο μεγάλο μέρος της, η ανθρωπιστική συλλογιστική των Ελλήνων λογίων του 18ου αιώνα, αυτή που σε μια συγκεκριμένη εποχή (1750-1821),...
Ο Ντάνκαν γυρεύει τον Θεό
Βαμβουνάκη Μάρω
Φιλιππότη (2001)
Τον λένε Ντάνκαν. Φτιάχνει τραγούδια καλά.Τα τραγουδάει μετά μ' ένα τρόπο μοναδικό, σα να σιωπά και να'ναι μόνος. Φτιάχνει τραγούδια για να μετρήσει το αδύνατο, για να ξαναγευτεί τη λύπη τής άρνησης σαν αναγκαία τιμωρία που διψάει. Παιδεύεται για να φτάσει στο δεν μπορώ. Από πολύ νέος, το αισθητήριό του, τού είχε απαγορεύσει τέτοιους συμβιβασμούς με την ευτέλεια και την ανοησία.
Οδός Ιπποκράτους 100
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (2002)
Οι εικόνες περνούσαν, όπως μια κινηματογραφική ταινία, μπροστά από τα μάτια του, που κρατούσε κλειστά, γιατί πολύ του άρεσε αυτό το γλυκό όνειρο. Είχε γυρίσει πίσω εξήντα περίπου χρόνια, στην εποχή που παιδί έχτιζε με τους αγαπημένους φίλους παραμυθένιους πύργους. Είχε αφήσει τη σκέψη του να ταξιδέψει στους δρόμους της παλιάς γειτονιάς του, εκεί στην Ιπποκράτους 100, που ήταν κάποτε το σπίτι του. Η μαγεία των παιδικών χρόνων, έτσι όπως είχε ξανάρθει ολοζώντανη και τη ζούσε έντονα με τη φαντασία του, τον έκανε να αισθάνεται ευτυχισμένος. Δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το μεγάλο...
Οι έρωτες των Αθηναίων
Καιροφύλας Γιάννης Κ.
Φιλιππότη (2002)
Σ' αγαπώ! Σ' αγαπώ· δεν μπορώ τίποτ' άλλο να πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο! Μπρος στα πόδια σου εδώ με λαχτάρα σκορπώ τον πολύφυλλο ανθό της ζωής μου. Σ' αγαπώ· Τι μπορώ, Ακριβέ, να σου πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο... Μυρτιώτισσα
