Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Τήνος δεν είναι μόνο το νησί της Μεγαλόχαρης, αλλά και του μαρμάρου. 'Οχι γιατί άλλα μέρη της Ελλάδας δεν έχουν μάρμαρο, και μάλιστα καλής ποιότητας, αλλά γιατί κανένας άλλος τόπος (κι εδώ πρόκειται ουσιαστικά για δύο χωριά, τον Πύργο και τα Υστέρνια) δεν έβγαλε τόσο πολλούς και άξιους καλλιτέχνες, τόσους εργάτες του μαρμάρου από τον 19ο αιώνα ώς τις μέρες μας. Ο Χαλεπάς, ο Φιλιππότης, ο Βιτάλης, οι Σώχοι, για να μείνουμε στα πιο γνωστά ονόματα, οι πιο σημαντικοί μας γλύπτες σχετίζονται με αυτή την περιοχή. Αυτή η ίδια περιοχή έδωσε και τους μαστόρους, τους τεχνίτες, που...

Η εργασία αυτή αποσκοπεί να δώσει γενικά στοιχεία για τους παραδοσιακούς νησιώτικους χορούς, κυρίως ως προς την μορφολογία και τους ρυθμούς τους. Δεν έγινε καταγραφή βημάτων κατά χορό, γιατί πιστεύουμε, πως η κίνηση διαμορφώνεται ανάλογα με την ατμόσφαιρα, την εξέλιξη του χορού, τη διάθεση του χορευτή, τη συνάρτηση με τη μουσική και άλλους παράγοντες.

Γιάννης Σαλλάς. Μαζί του ασχολήθηκε πρωτίστως η λογοτεχνία και μάλιστα μια λογοτεχνία που θεωρήθηκε κομματικά αιρετική πριν καταξιωθεί στις συνειδήσεις των αναγνωστών. Έτσι τον γνωρίσαμε ως Φάνη στις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του Στρατή Τσίρκα. Στη συνέχεια, μέσα από την "ποίηση της ήττας" ακούσαμε το πραγματικό του όνομα. Αισθανθήκαμε τις σιωπές και τα κενά του αριστερού αφηγήματος στην τραγική διαπίστωση του Μανώλη Αναγνωστάκη, σ' ένα ακόμα σπάραγμα στο Υστερόγραφο. "Δεν ήξερε κανείς τους ποιος ήταν ο Γιάννης ο Σαλάς". Αυτό το "κανείς τους", ακολουθούμενο από τη φράση του π...

"Ποιος είναι ο Ελαιώνας της Αθήνας; Μέχρι πότε υφίστατο κατ' ουσίαν και όχι μόνο κατ' όνομα; Σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει το βιβλίο αυτό, φωτογραφίζοντας την πορεία του Ελαιώνα από τότε που ήταν το ιερό δάσος της πόλεως των Αθηνών, έως σήμερα που κανείς δεν μπορεί να ορίσει τι ακριβώς είναι. Ιστορικές πηγές επιχειρούν να συνθέσουν τη διαχρονική εικόνα της περιοχής, ενώ οι μαρτυρίες των κατοίκων της, καθιστούν δυνατή την κατανόηση των αλλεπάλληλων μετασχηματισμών της, μεταφέροντας τον παλμό μιας ζωής που πλέον δεν υπάρχει". (Στέλα Κουρέλη)