Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

(...) Η σχέση του Πατρίκιου με την ουρά του αποκαταστάθηκε μόνο σαν έφτασαν και οι δυο στα βαθιά τους γεράματα (...) Μα, μέχρι εκείνη την ώρα, ο Πατρίκιος την ουρά χρέωνε με όλες του τις αναποδιές. (...) Ο Πατρίκιος ήταν εκπαιδευμένος και ταγμένος να ενώνει με μια ευθεία γραμμή τα δύο σημεία: την εκκίνηση και το Σκοπό (...) Αν έβρισκε εμπόδια, τα παραμέριζε αυτός, όσα εγκλήματα ή αγαθοεργίες κι αν έκρινε απαραίτητο να κάνει (...) Απαιτούσε προσπάθεια μεγάλη και αυτοέλεγχο απόλυτο για να μπορεί ο Πατρίκιος να ζει τη διπλή, την τριπλή και την τετραπλή, ακόμα, ζωή, ανάλογα με...

Βρισκόμαστε στο κοίλον της ιστορίας. Μια μορφή πολιτισμού έχει τελειώσει, χωρίς να έχει αναδυθεί το καινούργιο. Και η χώρα μας, οι αξίες "μιας άλλης ζωής, πέρα απ' τα αγάλματα" πιέζονται ασφυκτικά. Δεν αρκεί η αηδία, η απόρριψη, η προσφυγή στις ρίζες και τις παραδόσεις για τη διαμόρφωση μιας συνεκτικής εναλλακτικής πρότασης. Αποτελούν όμως αναγκαία προϋπόθεση γι' αυτήν. Η κοινωνία μας χρειάζεται συζήτηση, ανάλυση, προβληματισμό, κινήσεις και πρωτοβουλίες σε μοριακό επίπεδο, για να αποκτήσει περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό της, για να συσσωρεύσει δυνάμεις που θα επιτρέψου...

Με οδηγούς τα έργα του Ν. Berdiaeff ("Η Ρώσσικη Ιδέα"), του Ν. Ο. Lossky ("Ιστορία της ρωσσικής φιλοσοφίας"), του Β. Zenkovsky ("Ιστορία της ρωσσικής φιλοσοφίας") αλλά και του G. Florovsky ("Δρόμοι της ρωσσικής: θεολογίας") επιχειρείται εδώ μία κριτική παρουσίαση των κυριοτέρων ρευμάτων της ρωσσικής φιλοσοφικής σκέψεως του ιθ΄ και του κ΄ αι. Από μεθοδολογικής πλευράς, το παρόν έργο παρακολουθεί την σκέψη των Ρώσσων διανοητών κατά χρονολογική και συνάμα θεματική σειρά και πάντοτε με κριτική διάθεση. Εκρίθη αναγκαίο να παραλειφθούν λεπτομέρειες του βίου των φιλοσόφων, παρό...

Τα μνημονιακά χρόνια όπως αποτυπώθηκαν από το πενάκι του Νικόλα και δημοσιεύτηκαν στη Ρήξη, το Άρδην, αλλά και μερικά μη δημοσιευμένα περιέχονται στο πρώτο λεύκωμα του Νικόλα Δημητριάδη.

Αντί μιας πραγματικής πολιτισμικής πολλαπλότητας, ο μετανεωτερικός "πολυπολιτισμός" ως ιδεώδες, καταλήγει μοιραία να συμβιβάζεται με εικόνες που συμβαδίζουν με τα αγοραία στερεότυπα της παγκοσμιοποίησης, ως στοιχείου μιας δήθεν "αναμφισβήτητης προόδου": η αποεδαφοποιημένη και ανεδαφική πρόσληψη της "Γης" ως πλανήτη σε μόνιμη κρίση. Η βιοπολιτική θεμελίωση του οικουμενισμού των ατομικών δικαιωμάτων όλων των ομιλούντων διπόδων. Ο ανθρωπισμός ως ηθική αξία "υπεράνω πολιτικών παθών" και πολιτισμικών προκαταλήψεων. Η "ανθρωπότητα" ως πολιτικό υποκείμενο που βρίσκεται πέρα από τι...

Με ποια πλευρά συντάσσεστε λοιπόν; Οι αναγνώστες θα θεωρήσουν τις θέσεις μου δυσνόητες μόνο αν επιμένουν να πιστεύουν ότι η κάθε θέση που δεν εντάσσεται ανοιχτά στο κλασικό σχήμα Αριστερά - Δεξιά παραπέμπει αυτόματα στη Δεξιά. Εν τούτοις, η μόνη υπερασπίσιμη ηθικά επιλογή είναι να επιλέξει κανείς τον οίκτο, τη συμπόνοια και τη συγχώρεση, ενάντια στους άρχοντες και τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να επιλέξει την αλήθεια έναντι της ιδεολογίας. Και για να κάνει κανείς αυτή την επιλογή σήμερα, θα πρέπει να απορρίψει εξ ίσου την Αριστερά και τη Δεξιά. H ελπίδα για μια νέα πολι...

[...] Σε διεθνές επίπεδο, με βάση τα πορίσματα πρωτοποριακών ερευνητικών προσπαθειών, έχει τεκμηριωθεί, όπως φαίνεται και στα σχετικά κείμενα του συλλογικού αυτού τόμου και τις αναφορές τους, ότι η αδιάσπαστη ενότητα του "όλου" της συγκεκριμένης φυσικής και κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας κάθε περιοχής / περιφέρειας με τις πολυδιάστατες διαλεκτικές σχέσεις, αλληλεξαρτήσεις και αλληλεπιδράσεις τους και τις τάσεις μεταβολής τους στο χώρο και το χρόνο, χαρακτηρίζει την κατάσταση και την ποιότητα του πραγματικού οργανικού "όλου" της διαλεκτικής σχέσης της ανάπτυξης και του...

Το βιβλίο συνιστά ένα σχεδίασμα της συμβολής του Παναγιώτη Κονδύλη στην ελληνική πνευματική ζωή: Τα νεανικά του χρόνια σφραγίστηκαν από την απομάγευση της επαναστατικής ουτοπίας και την απογοήτευση από το σοβιετικό πείραμα, η οποία θα ολοκληρωθεί με την έλευση της δικτατορίας το 1967 που θα θέσει τέλος στην πολιτιστική και πνευματική άνθηση του 1960. Αυτές υπήρξαν οι αφετηρίες -σε συνάρτηση με προσωπικές επιλογές- της ριζικής αποστασιοποίησής του από τα τρέχοντα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, θα διαμορφώσει μια φιλο...

Το μεταναστευτικό αποτελεί το σημαντικότερο κοινωνικό ζήτημα της σύγχρονης Ελλάδας, αν συνδυαστεί με τη δημογραφική κρίση, τη συρρίκνωση του ελληνογενούς πληθυσμού και τη φυγή των νέων. Μέσα σε είκοσι χρόνια, η ελληνική κοινωνία μεταβλήθηκε, από μια σχετικά ομοιογενή θρησκευτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά, κοινότητα, σε "πολυπολιτισμική", ενώ η μαζική είσοδος μεταναστών μετέβαλε ριζικά και την κοινωνική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας. Στις ανειδίκευτες εργασίες, την οικοδομή, τη βιομηχανία, τη ναυτιλία και τη μισθωτή αγροτική εργασία οι Έλληνες εργαζόμενοι αντικαταστάθηκαν...

Η τομή που συντελείται κατά την ύστερη μεταπολίτευση έχει να κάνει με την ολοκλήρωση της παρασιτοποίησης της χώρας μέσα από την ενσωμάτωση (και) των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Η (πλασματική) ευημερία του εκσυγχρονισμού, που συντελέστηκε με δανεικά, και πάνω στην φθηνή εργασία των ξένων εργατών υπήρξε το επιστέγασμα αυτού του κύκλου αλλοτρίωσης. Σήμερα αυτός ο κύκλος κλείνει με πάταγο και με λυγμούς. Αφού αλλοτριώθηκαν, και λησμόνησαν έστω και προσωρινά, την μεγάλη αντιστασιακή τους κληρονομιά τα λαϊκά στρώματα, σπρώχνονται τώρα προς τον Καιάδα. Ήδη, η φυσιογνωμία...