Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Επιστροφή Για παρελθόντα μιλώ που υπάγονται στη λογοκρισία της μνήμης για στερημένα σύννεφα από φορέματα γιορτής για πανηγύρια με σαλτιμπάγκους και τυφλά χαμόγελα για χρεωμένα δειλινά για σημάδια που σχεδιάζουν του φεγγαριού τα μάτια για ιστορίες που ξοδεύτηκαν μέσα σε μικρές κάμαρες με μια πετρελαίου λάμπα.

Το Φθινόπωρο του 1977, παίχτηκε στη Γερμανία η αποφασιστική πράξη της ιστορίας της "Φράξιας Κόκκινος Στρατός", της RAF, της οργάνωσης που ήθελε να μεταφέρει τον "παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο" στην καρδιά του ιμπεριαλισμού: Η αεροπειρατεία της οργάνωσης, σε αεροπλάνο της Λουφτχάνσα, που καταλήγει στο Μογκαντίσου της Σομαλίας, αποτυγχάνει· στις φυλακές του Σταμχάιμ βρίσκονται νεκροί (δολοφονημένοι;) στα κελιά τους οι Ένσλιν, Μπάαντερ και Ράσπε, ενώ μια μέρα μετά, βρίσκεται και το πτώμα του προέδρου των Γερμανών Βιομηχάνων, Σλάγιερ, τον οποίο είχε απαγάγει η οργάνωση. Η ιμπεριαλισ...

Η αρχαία τέχνη αγνοούσε την υποκειμενικότητα. Η έννοια του μυστηρίου, της εσωτερικότητας, της αγωνίας και συνακόλουθα ο κόσμος της ελπίδας και της μεταμόρφωσης παρέμεναν για τους Έλληνες ένας τομέας σχεδόν απαγορευμένος. Έτσι, οι ωραιότερες μορφές του ελληνισμού φαντάζουν βυθισμένες μέσα σ' έναν απρόσωπο κόσμο.... το έργο αυτών των πρόδρομων αιώνων συνίσταται ακριβώς στο να φέρει τον "ψυχικό" άνθρωπο των ελληνο-ρωμαϊκών πορτραίτων στο κατώφλι της πνευματικής εσωτερικότητας των βυζαντινών εικόνων και ψηφιδωτών. ...Ο ελληνισμός μπόρεσε να δείξει τις πραγματικές του δυνατότ...

Με οδηγούς τα έργα του Ν. Berdiaeff ("Η Ρώσσικη Ιδέα"), του Ν. Ο. Lossky ("Ιστορία της ρωσσικής φιλοσοφίας"), του Β. Zenkovsky ("Ιστορία της ρωσσικής φιλοσοφίας") αλλά και του G. Florovsky ("Δρόμοι της ρωσσικής: θεολογίας") επιχειρείται εδώ μία κριτική παρουσίαση των κυριοτέρων ρευμάτων της ρωσσικής φιλοσοφικής σκέψεως του ιθ΄ και του κ΄ αι. Από μεθοδολογικής πλευράς, το παρόν έργο παρακολουθεί την σκέψη των Ρώσσων διανοητών κατά χρονολογική και συνάμα θεματική σειρά και πάντοτε με κριτική διάθεση. Εκρίθη αναγκαίο να παραλειφθούν λεπτομέρειες του βίου των φιλοσόφων, παρό...

Αυτό που, ακόμα και στις μέρες μας, ονομάζουμε Αριστερά αντλεί από την ίδια, ακριβώς, φλοσοφική πηγή με τον σύγχρονο φιλελευθερισμό. Η ύπαρξη, ακριβώς, αυτής της αρχέγονης μήτρας, κοινής στη σκέψη της Αριστεράς και στον Φιλελευθερισμό του Διαφωτισμού, εξηγεί, κατά την άποψή μου, τις αιτίες που οδήγησαν την πρώτη στο να επικυρώνει επί της ουσίας το πνεύμα του δεύτερου. Οι αιτίες αυτές είναι θεμελιωδώς "οντολογικές", συνδέονται δηλαδή με την ίδια τη φύση της Αριστεράς. Κατά συνέπεια, οι ίδιες οι απαιτήσεις ενός ουσιαστικού αγώνα ενάντια στη φιλελεύθερη ουτοπία, και την ενι...

Φτάνουμε στο σημείο ακριβώς που ανάγγειλαν οι πρώτοι οραματιστές της μετα-καπιταλιστικής εποχής όταν, πέρα από τη βιομηχανική τάξη που μόλις γεννιόταν, διέβλεπαν μια διαφορετική κοινωνία: μια κοινωνία όπου ο "ελεύθέρος χρόνος" θα αναδυθεί σαν μέτρο του "πραγματικού πλούτου". Ο "ελεύθερος χρόνος" όχι ως κατανάλωση τηλεόρασης και φαστ-φουντ, αλλά ως δημιουργικότητα, πέρα από την "κοινωνικά αναγκαία εργασία". Ο Γκορζ απορρίπτει τη φενάκη της απόλυτης "αυτονομίας" και, πιστός στη σαρτρική αντίληψη της αλλοτρίωσης, θεωρεί ως μέτρο της απελευθέρωσης της κοινωνίας την επέκταση της...

Στη Γενεύη, στην πανσιόν Μανζόνι, στην αρχή της δεκαετίας του εξήντα, ζούσε μια παρέα κοριτσιών. Φοιτήτριες οι περισσότερες. Σύχναζαν στο Πανεπιστήμιο, στη Βιβλιοθήκη, στην αίθουσα συναυλιών, στο πάρκο των Μπαστιών, στα μπιστρό της παλιάς πόλης, στα καφέ της πανεπιστημιακής συνοικίας. Στο δωμάτιο του βάθους της πανσιόν, το φως έμενε συχνά ανοιχτό ως τα ξημερώματα. Εκεί, τα κορίτσια, η Ινώ, η Μπούσρα, η Νεφέλη, η Λουτσία, η Δώρα, από την Αθήνα, τη Βαγδάτη, τη Βενετία, κουβαλούσανε βιβλία, μεταφράζανε μπροσούρες, μεταφέρανε τις εμπειρίες των φίλων που κατοικούσαν έξω από τα...

[...] Τόσο ο καθαρευουσιανισμός όσο και ο δημοτικισμός βασίζουν τη διακήρυξη και το γλωσσικό τους πρόγραμμα στην αποδοχή ως αυτονόητης αυτής της καρατόμησης της ελληνικής γλώσσας, για να περιμαζέψουν και θάλψουν από τα αιμάσσοντα κομμάτια της ο πρώτος το κεφάλι με το πνεύμα, ο δεύτερος τα σπλάχνα και την καρδιά. Κι όμως αυτός ο σφαγιασμός της ελληνικής γλώσσας από τους μορφωμένους Ευρωπαίους δεν είναι μόνο πράξη βαρβαρική· είναι συγχρόνως (και κυρίως) ιδεοληπτική και αντεπιστημονική. Τα "αρχαία ελληνικά" και τα "νέα ελληνικά" είναι ψευδοσύνολα: λεξιλογικά η γλώσσα του Ξενοφ...

Ο συγγραφέας, -από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ- επιχειρεί μια γενική εξιστόρηση της ιδεολογικής και πολιτικής διαδρομής του Ανδρέα Παπανδρέου από την δεκαετία του 60, που εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, έως την έξοδο του απ' αυτήν. Ταυτοχρόνως καταγράφει και ερμηνεύει τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές και αξίες, καθώς και την οργανωτική δομή των πολιτικών φορέων της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και της δράσης τους, όπου ο ίδιος έπαιξε πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο. Μεγάλοι σταθμοί στην περιγραφή της πορείας του Ανδρέα Παπανδρέου αποτελεί η...

Η μελέτη "Δημοκρατικός Σοσιαλισμός" ξεκίνησε το έτος 1968, ως ιδεολογικός προβληματισμός στα πλαίσια της ιδεολογικοπολιτική ς δουλειάς του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΚ), του οποίου πρόεδρος ήταν ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου. Το έργο αυτό αποτελεί μια συνεχή και επίπονη θεωρητική εργασία, που σκοπό είχε να συμβάλει στην ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του ΠΑΚ και στην σοσιαλιστική διαπαιδαγώγηση των στελεχών και φίλων στα περίφημα σεμινάρια και συνέδρια του Κινήματος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών 1967-1974. Η αρχική μελέτη, με τίτλο: "Δ...

Οι παρεκκλίνουσες συμπεριφορές των ανθρώπων δεν είναι συνήθως επιδοκιμαστέες· το ίδιο απαράδεκτες θεωρούνται και οι παρεκκλίσεις από τους καθιερωμένους τρόπους αντιμετώπισής τους. Το Ανοικτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο απετέλεσε, και αποτελεί ως ένα βαθμό, μια παρέκκλιση, ίσως επειδή πίστευε και πιστεύει, ότι οι παρεκκλίσεις είναι αναπόσπαστα και πολύ χρήσιμα, χαρακτηριστικά της φύσης. Η παρέκκλιση, πάντως, αυτή, του Α.Ψ.Κ., δεν ήταν αποτέλεσμα περίσκεψης αλλ' ... απερίσκεπτου αντιδράσεως· γι' αυτό, από φίλους αλλά και από μας τους ίδιους, το εγχείρημα αναγνωρίζεται ως "παλαβό"....

"Ποδόσφαιρο στη Κατοχή", "Γρηγόρης Αυξεντίου", "Τι ομάδα υποστηρίζει ο Μπακούνιν;", "Ο Πανιώνιος στο Κονγκό", "Η Ελαφρά Ταξιαρχία", "Γιώργος Ιβανώφ". Τίτλοι που θα μπορούσαν να είναι (ακόμα και...) τίτλοι ταινιών. Και όμως είναι μερικοί τίτλοι ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκαν στην 15νθημερη Ρήξη. [...] Από το πρώτο φύλλο της "Ρήξης" όπου δημοσιεύθηκε η πρώτη συνέντευξη του Έβαλντ Λίνεν στην Ελλάδα, μέχρι σήμερα τα αθλητικά κείμενα της εφημερίδας αποτελούν κάτι το ξεχωριστό για μένα. Έτσι ο Γιώργος Καραμπελιάς έριξε την ιδέα να μαζέψουμε τα κείμενα και να τα κάνουμε βιβλίο. Φυσικ...

Ελλάδα έτος 2017 μ.χ. Μετά τον πρόσφατο ελληνο-τουρκικό πόλεμο, η Ελλάδα έχει ηττηθεί με αποτέλεσμα ένα τμήμα της να έχει περιέλθει εκ νέου υπό (νέο)-Οθωμανική κατοχή. Ο υπόλοιπος ελλαδικός και κυπριακός χώρος έχει διχοτομηθεί, με το μεγαλύτερο εδαφικό τμήμα να κυριαρχείται από τις δυνάμεις της υποτέλειας και της συνεργασίας με την Τουρκία.

"Μια μέρα, μέσα σ' εκείνα τα ατέλειωτα χρόνια, μπόρεσαν να κοιταχτούν στον καθρέφτη: αντίκρισαν έναν άλλον. Αδυνατισμένοι σαν ασκητές, κομματιασμένοι απ' τα ασταμάτητα βασανιστήρια οι "όμηροι" της στρατιωτικής δικτατορίας της Ουρουγουάης, να τους περιφέρουν από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, καταδικασμένους στη μοναξιά ενός κελιού που δεν ήταν μεγαλύτερο από φέρετρο..." (Εντουάρντο Γκαλεάνο) "Το βιβλίο αυτό του Νιάτο Ουιδόμπρο και του Μαουρίσιο Ροσενκόφ είναι ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρωπιά, στην ακεραιότητα του πολιτικού κρατούμενου. Είναι η αφήγηση της μακράς περιπέτειας...

Όλα ζωή που πάει ν' αγγίξει το θεϊκό και το τέλος μια ξαφνική σπαθιά κι όλα τελειώνουν, ξέρεις ο Όμηρος δεν καταδέχεται να δώσει πάνω από ένα στίχο για τον θάνατο: Τον χτύπησαν κι έπεσε κάτω και δούπησαν τα όπλα του, τον χτύπησαν και τα μέλη του παρέλυσαν, λαβώθηκε και το μαύρο κάλυψε τα μάτια του. Ένα στίχο μόνο, έτσι και στο δημοτικό τραγούδι: Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλα φωτιά γενήκαν.

...Θα λέγαμε, ελευθεροχρόνος - αν βέβαια "το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου" αφορούσε κυρίως τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας. Όμως μπορούμε να τον αποκαλούμε ακόμα έτσι σήμερα, όταν η έννοια έχει μεταβληθεί σε ιδεολογία, όταν έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση και στο ασυνείδητο, κι όταν οι δύο όροι "χρόνος" και "ελευθερία" αναφέρονται σ' αυτόν τον ιδιαίτερο χρόνο, τον ελευθεροχρόνο, που πρέπει και αυτός να ελευθερωθεί; Χρόνος απελευθερωμένος σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου, και αυτό είναι η "μέγιστη παραγωγικότητα". Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει στ...

Η σημερινή βαθιά οικονομική κρίση δεν είναι, βέβαια, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία του συστήματος της οικονομίας της αγοράς που καθιερώθηκε εδώ και περίπου δύο αιώνες. Είναι όμως η πρώτη παγκοσμιοποιημένη κρίση, με την έννοια ότι ο παγκόσμιος χαρακτήρας της δεν είναι, όπως στον μεσοπόλεμο, απλώς αντανάκλαση της κρίσης σε κάποιες κύριες καπιταλιστικές οικονομίες, αλλά αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο τμήμα της ίδιας της γένεσης και εξέλιξης της. Το δεύτερο σημαντικό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως δεν είναι μόνο οικονομική αλλά τμήμα μιας ακόμη σοβαρότερης πολυ...

Το δάνειο από τη Γαλλική Επανάσταση σχήμα των ταξικών στρατοπέδων και συμμαχιών, καθώς και ένας δυτικόστροφος "προοδευτισμός", αδυνατούν να ερμηνεύσουν την ελληνική πραγματικότητα. Η αδυναμία τους καταδεικνύεται με ενάργεια μέσα από την αποτυχία τους να ερμηνεύσουν μια σειρά από επεισόδια που σημειώθηκαν στη Σμύρνη από τα μέσα του 18ου αιώνα, το 1761, έως την κορύφωσή τους, το 1819-20, λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης. Η Σμύρνη, και οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της ελληνικής κοινότητας, στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, συνιστούν έναν μεγεθυντικό φακ...

Ο Αλέξανδρος Νάρης καταγράφει τις ζωές τεσσάρων ατόμων, ενός Έλληνα, δύο Γερμανών, και ενός Σκοπιανού, την περίοδο των εθνικιστικών ταραχών που έλαβαν χώρα στη FYROM, μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών, την Άνοιξη του 2001. Ο Έλληνας ξεκινά την γνωριμία του με την περιοχή μέσα από ένα αφελές πρίσμα· οι δύο Γερμανοί αρχικώς αδιαφορούν και για τη χώρα και για τα προβλήματά της, αλλά βλέπουν τις ζωές τους να ανατρέπονται δραματικά με τραγικές επιπτώσεις γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους· τέλος ο Σλαβομακεδόνας, πάσχει από "Γιουγκονοστάλγια" είναι δηλαδή περισσότερο Γιουγκοσλά...