Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα παραμύθια αυτά που είχα συγκεντρώσει, προέρχονταν αρχικά μόνο από τη μια επαρχία του Νομού Φθιώτιδας, τη Λοκρίδα, γιατί εκεί είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου, όπου μεγάλωσα κι αυτά ήταν τα δικά μου ακούσματα. Αργότερα, μετά το 1997, άρχισα να ψάχνω για παραμύθια κι από τις άλλες δύο επαρχίες του Νομού, την επαρχία Δομοκού και την επαρχία Φθιώτιδας. Αφού συγκέντρωσα μερικά κι απ’ αυτές τις επαρχίες, επέκτεινα τις αναζητήσεις μου και σε άλλους Νομούς της Στερεάς Ελλάδας κι έτσι τα Παραμύθια μου, τα ονόμασα: "Λαϊκά Παραμύθια της Ρούμελης".

Προσωπικοί ήταν οι λόγοι που ώθησαν τη συγγραφέα να γράψει αυτό το βιβλίο: η σχέση της με τον καλλιτέχνη Κώστα Καρουσάκη και η αγάπη της για το λαϊκό τραγούδι. Αυτό το βιβλίο δεν είναι αμιγώς βιογραφικό, αλλά είναι εμπλουτισμένο με πληροφορίες και στοιχεία που αφορούν τα σπουδαιότερα κομμάτια της καλλιτεχνίας, τα οποία συνδέονται με το τραγούδι και τη μουσική. Για τη συγκέντρωση και την καταγραφή αυτού του υλικού, χρειάστηκαν περίπου πέντε χρόνια.

Στο βιβλίο "Κώστας Δαβουρλής, ο "Πελέ" των Ευρώπης" ο αναγνώστης-ερευνητής του ελληνικού ποδοσφαίρου έχει την ευκαιρία μιας μοναδικής περιήγησης στα όμορφα και ρομαντικά χρόνια άλλων ποδοσφαιρικών εποχών. Ο Κώστας Δαβουρλής, εξέχων εκπρόσωπος του Πελοποννησιακού ποδοσφαίρου και ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες παίκτες όλων των εποχών εμφανίζεται "ανάγλυφα" και αναλυτικά στο βιβλίο αυτό. Παρουσιάζονται στατιστικά από όλα του τα παιχνίδια, συνεντεύξεις με μεγάλους άσους που μιλούν για αυτόν, για τους ίδιους, αλλά και για το ποδόσφαιρο γενικά, συνεντεύξεις του ιδίου,...

Η Κυρία με τας Καμέλιας ονομαζόταν Αλφονσίν Πλεσί. Ήταν ψηλή, πολύ αδύνατη, με μαύρα μαλλιά και τα μεγάλα της μάτια, που έμοιαζαν φτιαγμένα από σμάλτο, θύμιζαν γιαπωνέζα. Ήταν μια από τις τελευταίες και λίγες εταίρες που είχαν αισθήματα. Επιπλέον, ποτέ όσο ζούσε δεν ήταν γνωστή ως η κυρία με τις καμέλιες. Η επωνυμία αυτή, που έδωσα στην Μαργκερίτ είναι δικό μου εύρημα. Αν όμως ζητήσετε να δείτε το μνήμα της στο νεκροταφείο της Μονμάρτης, ο φύλακας θα σας οδηγήσει και κάτω από τις λέξεις "Αλφονσίν Πλεσί" θα δείτε ένα στεφάνι με ψεύτικες άσπρες καμέλιες, στερεωμένο στο μάρμαρ...

Αυτό όμως, που με έπεισε τελικά να ασχοληθώ με την κυπριακή μαγειρική, ήταν γιατί διαπίστωσα ότι ήμουνα στην κυριολεξία γεμάτη από μυρουδιές και γεύσεις κυπριώτικες, είτε αυτές ήταν το μυρωδάτο κουλούρι που έφτιαχνε η γιαγιά μου η Ελπίδα στο φούρνο του σπιτιού της στην Πενταλιά -το μικρό αυτό χωριουδάκι της Πάφου απ' όπου κατάγομαι- είτε τα μοναδικά παξιμάδια της θείας Μαρίκας, που όλη τους τη νοστιμιά την παίρνανε από τα μυρωδικά που τους έβαζε: την αρτισιά (κύμινο), τη μαστίχα, το μέχλεπι (μαχλέπι)... Αλλά και στο ζύμωμά τους με αλεύρι χωριάτικο, δικής τους παραγωγής...

Απέναντι στα δόγματα της μεταφυσικής χρειάζεται η αντίσταση της φιλοσοφίας για τη σωτηρία της ύπαρξης, διότι: Ύπαρξη=Αντίσταση, με το φιλοσοφικό αξίωμα: Όσο υπάρχω αντιστέκομαι και όσο αντιστέκομαι υπάρχω. Έτσι μόνο θα υπάρξουμε και ακολούθως θα συνυπάρξουμε και θα υπερυπάρξουμε σε μια ιδεατή, ανώτερη κοινωνία σε σύγκριση με τη σημερινή άθλια και απάνθρωπη. Η προς τα εμπρός ροή της ζωής γίνεται με την αντίσταση για την ύπαρξή μας και ακολούθως για την κατάκτηση της συνύπαρξή μας. Τίποτα δεν κατακτιέται από μόνο του ή με την παρέμβαση κάποιας ανώτερης δύναμης. Ό,τι θέλεις τ...

Ο Γιώργος Κοτζιούλας ήταν εκτός από λογοτέχνης και σημαντικός κριτικός. Ο Α΄ τόμος των κριτικών του με τον τίτλο "Η ασυλία του πνεύματος" περιέχει κριτικά σημειώματα γενικά και ειδικά: δοκίμια και μελέτες για θέματα που απασχόλησαν τη νεοελληνική κριτική, άρθρα για θεωρητικά προβλήματα και λογοτεχνικά ζητήματα, επιφυλλίδες, κριτικά χρονογραφήματα και σχόλια για πολιτισμικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής του. Οι κριτικές αυτές, που προσεγγίζουν τα πρόσωπα και τα ζητήματα μέσα από τη δική του ματιά, παρέχουν πληροφορίες και ερμηνείες, άγνωστες πολλές φορές, συμβάλλοντας...

Σ' αυτό το θεατρικό μου έργο αναπαριστώνται σκηνές που διαδραματίστηκαν στη γενέτειρά μου Κρήνη Τρικάλων. Θα θυμηθούν οι παλαιότεροι εικόνες που χαρακτήριζαν την καθημερινότητά τους και θα τις μάθουν οι νεότεροι. Εκτίθεται, με οξύ ίσως ύφος, η νοοτροπία των κατοίκων, όσον αφορά τις μεταξύ τους σχέσεις και την αντίληψή τους σε ζητήματα περιβαλλοντικής συνείδησης. Στοχεύω επίσης κατά των πολιτικάντηδων, οι οποίοι σπούδασαν την τέχνη της απάτης, κατά των παρατρεχάμενων που τους πλαισιώνουν, μα και κατά όλων ημών, οι οποίοι στηρίξαμε και στηρίζουμε τις ελπίδες μας σ' αυτούς,...

Η μαγεία της θάλασσας και οι έξοχες ομορφιές του δάσους ανταμώνονται στα πρόσωπα των κοριτσιών και των αγοριών αυτής της όμορφης ιστορίας. Το όνειρο σμίγει με την πραγματικότητα, οι ηρωίδες και οι ήρωες ξανοίγονται και σιγοψιθυρίζουν τα μυστικά τους σε μικρούς και μεγάλους!...

Το όραμα μιας κοινωνίας ευδαιμονικής και ισορροπημένης, που ακολουθεί το Τάο (Δρόμο ή Τρόπο) των αρχαίων σοφών, ευαγγελίστηκε ο Κομφούκιος (551-479 π.Χ.), ο οποίος θέλησε να "εναρμονίσει" την κοινωνία του, εκκινώντας απ’ την εναρμόνιση, ή τον εξαγνισμό καλύτερα, του χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Στο παρόν έργο θα "ακούσουμε" τη διδασκαλία του επάνω στα μεγάλα ζητούμενα, κυρίως επάνω στον τρόπο να σχετιζόμαστε με τους άλλους με Αλήθεια, Αμοιβαιότητα και Ανθρωπιά, ποιότητες που νοηματοδοτούν τις σκέψεις και τις πράξεις μας, και συνακόλουθα τη ζωή μας. Ο Κομφούκιος...

Άνοιξη του 2003. Πέντε φίλοι επισκέπτονται το μεσαιωνικό κάστρο της Μονεμβασιάς και μια από τις γυναίκες αυτής της παρέας πέφτει από τον βράχο. Το σώμα της, ένα τσακισμένο κουφάρι, βυθίζεται στα γαλανά νερά του Μυρτώου πελάγους, διακόσια μέτρα πιο κάτω... Ένας μυστηριώδης θάνατος! Αυτοκτονία; Ατύχημα; Δολοφονία; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα παρ’ όλο που ο σύζυγός της και οι υπόλοιποι της παρέας βρίσκονταν πάνω στο Κάστρο. Το 1973, στα σκοτεινά χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, ένας Μεγάλος Έρωτας γεννιέται! Αυτά τα δύο γεγονότα, που φαινομενικά ε...

Αλεξάνδρεια, Οδησσός, Ιωάννινα, Κωστάντζα, Αθήνα, Εσκί Σεχίρ... Η πορεία τριών οικογενειών, από το 1800 περίπου... Οι ιστορίες τους, τα γεγονότα της Ζωής τους. Γεγονότα που σημάδεψαν αυτές τις τρεις οικογένειες, που στο πέρασμα του χρόνου συναντήθηκαν και ενώθηκαν, για να δημιουργήσουν τις ιστορίες τους, αφήνοντάς τες παρακαταθήκη για εκείνους που θα ακολουθήσουν. Ιστορίες ανθρώπινες, απλές και συνάμα τόσο σημαντικές στην απλότητά τους! Ιστορίες που μας λένε πόσο σημαντική είναι η Αγάπη, ο Έρωτας, η Αλληλεγγύη, ο Σεβασμός, η Ευγένεια, ο Αγώνας για Δικαιοσύνη, η Γνώση. Όπ...

Ο γηραιός κοινός νους, ο δρόμος της ορθολογικοποίησής τους, στηρίζεται σε ένα σύνολο εννοιών, οι σπουδαιότερες απ' τις οποίες είναι: Πράγμα, Το ίδιο ή διαφορετικό, Είδη, Πνεύματα, Σώματα, Ένας χρόνος, Ένας χώρος, Υποκείμενο και κατηγορήματα, Αιτιακές επιδράσεις, Το φανταστικό, Το πραγματικό... Τη στιγμή που ο πραγματισμός κάνει αυτή την ερώτηση, βλέπει την απάντηση: Αληθινές ιδέες είναι εκείνες τις οποίες εμείς μπορούμε να αφομοιώσουμε, να εγκυρώσουμε, να επιβεβαιώσουμε και να επαληθεύσουμε. Ψευδείς ιδέες είναι εκείνες τις οποίες δε μπορούμε να... Άλλη εκτός απ' αυτήν τ...

Αν θέλει κανείς να γίνει αγαπημένο, δημοφιλές και επιτυχημένο πρόσωπο στον κοινωνικό του κύκλο, ας μελετήσει προσεκτικά αυτό το βιβλίο. Ολόκληρο το σχεδιάγραμμα για την επιτυχία κάποιου στη ζωή, ξετυλίγεται εδώ, σε κατανοητή γλώσσα. Γονείς που διδάσκουν στα παιδιά τους να ακολουθούν αυτές τις λαμπρές παρατηρήσεις και να συμπεριφέρονται ακριβώς έτσι, σίγουρα θα ανταμειφθούν για τις προσπάθειές τους. Ένα από τα καλύτερα βιβλία που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια για την αξιοποίηση των αναρίθμητων και αστείρευτων πηγών του ανθρώπινου νου. Πείθει και γοητεύει.

Μέσα από αυτά τα μελετήματα αυτό προσπαθώ -κι ας μη θεωρηθεί υπερβολή- να διδάξω ευχάριστα· και φυσικά όταν γεμίζουν τα κενά της ψυχής ο άνθρωπος άνω θρώσκει, συνεπώς επιτελεί τον πραγματικό του προορισμό επάνω στη γη, εξανθρωπίζεται. Η γνώση δίνει χαρά· αλλά και βοηθά τον άνθρωπο νοερά να ταξιδεύει. Πιστεύω ότι πέρα από όλα τα δεδομένα η βιούμενη γνώση είναι μία μορφή εμβίωσης της ποιητικής κατάστασης, της ποιητικής ουσίας. Συνεπώς, με δυο λόγια, η γνώση και ο λαβύρινθός της είναι και αυτή με τη σειρά της μία μορφή ποίησης, η ηδονή που προσφέρει η αναζήτηση μέσα στο άδυ...

Ιστορίες ξεριζωμένων ανθρώπων από τις πατρίδες τους. Άλλοι έφυγαν με τη θέλησή τους για μια καλύτερη ζωή, κι άλλοι έφυγαν κυνηγημένοι με το φόβο να γλυτώσουν τη ζωή τους που κινδύνευε. Ακόμη ιστορίες παιδιών που, στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, μεταφέρθηκαν χωρίς τη θέλησή τους σε κράτη του ανατολικού μπλοκ όπου τα σκόρπισαν σε διάφορα ιδρύματα. Έτσι μεγάλωσαν μακριά από τους γονείς και τα αδέρφια τους. Μερικά από αυτά έσμιξαν μετά από πολλά χρόνια, όταν τους έδωσε η Ελλάδα αμνηστία. Αλλά όταν γύρισαν δεν βρήκαν την πατρίδα που ονειρευόντουσαν τόσα χρόνια... Ακόμη η...

Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας προσπάθησε να καταγράψει τα γεγονότα, μιας κρίσιμης και πολυτάραχης περιόδου, 1941- 1943. Το έθνος μας αντιστάθηκε επτά ολόκληρους μήνες, από τις 28 Οκτωβρίου 1940 έως τον Απρίλιο του Ι941. Μετά μπήκαν ...νικητές τρεις εχθρικοί στρατοί: Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι και απλώθηκε το σκοτάδι της σκλαβιάς απ' άκρου σ' άκρον της χώρας. Και τότε οι Έλληνες δεν σταμάτησαν τον αγώνα... Στο εσωτερικό, παντού χτυπούσαν ενεργητικά και παθητικά τους μισητούς επιδρομείς. Στα βουνά της Ελλάδας και στις πόλεις αντηχούσε ο αγώνας των σκλάβων και έσμιγε ο θόρυβ...

Όταν ο αέρας, το φως, η ζωή, εξαφανίζονται από μπροστά σου και ο θόρυβος της αμπάρας υπογράφει τη σωματική, ψυχική και πνευματική σου ασφυξία, τότε το απάνθρωπο κελί γίνεται πιο τρομερό κι από χιλιάδες εκτελεστικά αποσπάσματα. Κι αν αυτή, την πρώτη σου εμπειρία, τη νιώσεις σε ηλικία παιδική, δεν αποζητάς λύτρωση αλλού παρά μόνο στο θάνατο. Όμως ακόμα κι αυτός μέσα στο κενοτάφιο της αιχμαλωσίας σου σε απαρνείται. Αρκούν μόνο δύο λεπτά για να τρέξει η μηχανή του χρόνου μπροστά, μετασχηματίζοντας το εφηβικό προσωπάκι σε γέρικη προτομή. Όταν κάποτε η πόρτα ανοίγει, το παιδί έχε...

Δυο νέοι άνθρωποι, δυο νέα παιδιά διεκδικούν τη θέση τους στη ζωή, να ερωτευτούν και να ζήσουν όπως θέλουν αυτοί, κι όλοι και όλα τους στέκονται εμπόδιο. Όλοι παρεμβαίνουν και πιέζουν. Άλλοι με το πρόσχημα της αγάπης, όπως την εννοούν οι "δικοί" τους, κι άλλοι με το πρόσχημα του έρωτα και της διεκδίκησης, όπως κάνει ο Αποστολόπουλος για την Αντιγόνη. "Αγάπη, η πιο ύποπτη έννοια, αυτή η φάουσα" έτσι τη νιώθει ο Πάρης. "Αγάπη, έρωτας μέχρι το έγκλημα!" διαπιστώνει η Αντιγόνη. Αυτή η διελκυστίνδα θα κρατήσει σ' όλη τη διάρκεια του έργου καθ' υπερβολήν και προ παντός κατά συρ...

"... αύριο, αύριο να ξαναδούμε πάλι απ' την αρχή τον ήλιο αύριο, υπάρχει πάντα ένα αύριο μέσα στη δύσκολη σιωπή για την ψυχή που έφθειρε το πρόσωπό της σε σημασίες μάταιες σφίγγοντας μαγεμένα δάκρυα προορισμένα για μικρούς θεούς". Μ.Γ.