Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Ζυμαρίκος", αντιπροσωπεύει την ιδιοτέλεια και την υποκρισία στην ακραία της μορφή. Φιλοπρωτεύων, θορυβώδης στις κοινωνικές συναναστροφές, επιδειξιομανής και εξουσιομανής σε νοσηρό βαθμό, χαρακτήρας που χρήζει κοινωνιολογικής και ψυχιατρικής ανάλυσης. Προσπαθεί, απεγνωσμένα, να προσδώσει στον εαυτό του, την εικόνα του "αναρχικού", του "αφιλοχρήματου", ενώ ακριβώς τα αντίθετα από αυτά χαρακτηριστικά, αποτελούν τα υλικά που συνθέτουν τον χαρακτήρα του. Προβάλλει, ιδιαίτερα τη "γενναιοδωρία του", εμπορεύεται την "προσφορά" του και απαιτεί ευγνωμοσύνη για το "τίποτα" του, που...

Πόλεμος, Κατοχή, πείνα, φτώχια, τρόμος... κυβερνούν τη ζωή όλων. Από στιγμή σε στιγμή δεν ξέρεις αν θα ζεις, η σκέψη παραλογίζεται συχνά απ' τον τρόμο, η σκοτεινιά πλακώνει την πόλη, η απειλή κρέμεται παντοδύναμη πάνω από τα κεφάλια όλων και προσπαθεί να σβήσει τη ζήση. Κι όμως, μέσα απ' όλα αυτά ένα φως δυνατό-ακατανίκητο βγαίνει από τις ψυχές, τις δυναμώνει και τις κρατάει ψηλά, τις φωτίζει και τις κάνει ανίκητες. Η Αγάπη, ο Έρωτας και η Ανθρωπιά ανεβάζουν την ψυχή στα ουράνια, τη φωτίζουν, τη θεριεύουν. Και νικάει!... Σκεπάζει τη μαυρίλα, και όλα τα θεριά που απειλ...

Ο Γιώργος Κοτζιούλας γεννήθηκε το 1909 στην Πλατανούσα της Ηπείρου και πέθανε το 1956 στην Αθήνα. Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του νεοελληνικού λόγου: ποίηση, πεζογραφία, κριτική, δοκίμιο, θέατρο, χρονογράφημα. Έγραψε ακόμη ιστορικές αναμνήσεις, λαογραφικά και γλωσσοφιλολογικά σημειώματα και ημερολογιακές σελίδες. Ήταν δεινός φιλόλογος και έκανε μεταφράσεις ποιητικών και πεζών κειμένων από την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία και από τη νεότερη παγκόσμια λογοτεχνία. Στο αφιέρωμα αυτό εκλεκτοί πανεπιστημιακοί και ειδικοί ερευνητές, με τις επιστημονικές ανακοινώσε...

Ο "Γάμος εν Κρήτη" δεν είναι μια απλή και συστηματοποιημένη καταγραφή των ηθών και εθίμων που συνδέονται άμεσα με το γάμο σε διάφορες επαρχίες της Κρήτης του δέκατου ένατου αιώνα. Πέρα απ' τα ήθη, τα έθιμα, τα τραγούδια, τις μαντινάδες, τα πουγκιά, το πάρσιμο της νύφης, το γλωσσάρι που παρατίθεται στο τέλος του έργου και πολλά άλλα στοιχεία, οι σελίδες του βιβλίου μυούν τον αναγνώστη στο πνεύμα της παράδοσης του λαού. Η αγάπη του συγγραφέα προς την πατρίδα του και την ιστορία της δεν είναι μόνο παρούσα σε κάθε σελίδα του βιβλίου, αλλά αναδύεται απ' το πνεύμα του έργο...

Ο Γαλάνης έχει καλά γεράματα. Τόσο που ο καθένας μας μπορεί να τα ευχηθεί για τον εαυτό του. Ανεβαίνει τ' ατέλειωτα σκαλοπάτια της Μονμάρτης, για να πάει στο σπίτι του, με βήμα νέου ανθρώπου, ίσιος και ζωηρός. Το σφρίγος του κάνει εντύπωση και το κέφι του ακόμη περισσότερη. Στο ιστορικό πια Ατελιέ του της οδού Κορτό σπινθηροβολεί πάντα το πνεύμα του Γαλάνη, ανάμεσα στις συντροφιές καλλιτεχνών και διανοουμένων, που ανεβαίνουν εκεί πάνω, στην κορφή του λόφου, για να τον ιδούν, να τον χαιρετήσουν και ν' ακούσουν από το στόμα του τα περασμένα, αλλά και τα τωρινά, σχετικά με τι...

Ο "Βαφτιστικός" των Ενεκέν, Βεμπέρ και Ντε Γκορς, είναι μια χαρακτηριστική Γαλλική φαρσοκωμωδία. Γράφτηκε το 1913 κι έκανε αμέσως τεράστια επιτυχία σε μεγάλες θεατρικές σκηνές της Γαλλίας, χάρη στο σπινθηροβόλο χιούμορ και τις απίθανες ανατροπές του. Στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε το 1917 με πρωταγωνιστές τον Αιμίλιο Βεάκη και την Κυβέλη, αλλά με τη μετατροπή που έκανε ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης και τα μουσικά μέρη που προσέθεσε, έμελλε να γίνει η δημοφιλέστερη ελληνική οπερέτα όλων των εποχών. Ο Χάρης Ρώμας στηρίχτηκε στο αυθεντικό κείμενο των Ενεκέν, Βεμπέρ, Ντε Γκορς και...

"Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα πιο "πιστά" όντα είναι οι δαίμονες, αφού "τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι (φρίττουσι)" (Ιακ. 2,19 = πιστεύουν με τρόμο την ύπαρξη του Θεού)... Αναμφίβολα ο Λασκαράτος ήταν φύση θρησκευτική, στο μέτρο που ήταν θρησκευτικές προσωπικότητες και ο Θεόφιλος Καΐρης ή ο Νίκος Καζαντζάκης... Πρέπει όμως να αποσαφηνισθεί ότι η θρησκευτικότητα, ως ενδιαφέρον για θέματα θρησκευτικά, θετικό ή αρνητικό, δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως Χριστιανισμός ή Ορθοδοξία. Κατ' εξοχήν άλλωστε, θρησκευτικές οντότητες στα όρια αυτά είναι, όπως ειπώθηκε ήδη, οι δ...

Στο βιβλίο αυτό θα διαπιστώσει ο αναγνώστης έναν ύμνο, όπως θα νομίσει, για τον Άρη Βελουχιώτη που όμως δεν είναι ύμνος, είναι καταγραφή γεγονότων που αφορούν όχι μόνο τον ύψιστο αυτόν αγωνιστή και πατριώτη, αλλά όλους εκείνους οι οποίοι στάθηκαν αποφασιστικά δίπλα του, ένοπλοι στην ίδια χρονική περίοδο που κατά την οποία οι λεγόμενες κεφαλές του Έθνους, οι πολιτικές ιδίως, αλλά και οι στρατιωτικές αποδείχθηκαν ανάξιες. Άλλοι, την περίοδο εκείνη που κατείχετο η χώρα από ξένα στρατεύματα (1941-1944), ήσαν υποχρεωμένοι να δράσουν, εγείροντας ενωμένο το Έθνος, και τελείως ά...

Μία από τις βασικές αιτίες της κρίσης που βιώνουμε, η βίαιη απάρνηση της γήινης προέλευσής μας! Ο εκριζωμός της περιβαλλοντικής μας συνείδησης, ακραίος και εγκληματικός, τόσον έναντι ημών των ιδίων, κυρίως όμως κατά των παιδιών, τα οποία, αν και δεν ευθύνονται, υφίστανται τις συνέπειες και υποχρεούνται να καταβάλλουν το τίμημα. Με το έργο μου αυτό, απευθύνονται στα μικρά παιδιά, με την προσδοκία να εμφυσήσω στην ψυχή τους την αγάπη για τη φύση και ν' απαλλαγούν απ' τα δεσμά του υπερκαταναλωτισμού, που τις τελευταίες δεκαετίες προβλήθηκε ως το μοναδικό κριτήριο καταξίω...

[...] Το γενικό διάγραμμα του βιβλίου το χώρισα σε τρία βασικά μέρη. Στο πρώτο προσπάθησα να δώσω τη υφή του τοπίου της Μάνης και ατόφιους το Ζορμπά και τον Καζαντζάκη, έτσι καθώς πρόβαλλαν από τα πραγματικά γεγονότα και τ' αναθυμήματα της Στούπας. Στο δεύτερο κάνω μια αντιπαραβολή των ιδεών και των αντίθετων χαρακτήρων των δύο αυτών, όπως ξεπηδούν μέσα από τις γραμμές του μυθιστορήματος "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά". Στο τρίτο μέρος που μπαίνω στη ψυχανάλυση των δύο ηρώων, επιχειρώ και μια διείσδυση στον κύκλο των ιδεών του βιβλίου. Παίρνω θέσεις ξετινάζω όπου νομίζ...

"Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι· Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε."

Έτος 1823, στην πόλη Μπενάρες, στη βόρειο Ινδία. Πρωταγωνιστές ο Δημήτριος Γαλανός και ο Ρώσος Πέτρος Φιεντέρωφ. Ο Γαλανός ήδη ζει στο Μπενάρες από το 1792. Ως συνήθως, είναι αφοσιωμένος στη συγγραφή, στις μεταφράσεις Σανσκριτικών κειμένων, απ’ τα οποία πολλά έχει ήδη μεταφράσει, όπως το "Bhagavadgita" και το "Κανάκυα". Μέρες Πάσχα. Αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Μπενάρες ο Καπετάν Νικόλας, απ’ τη Ζάκυνθο. Είναι ένα αμφισβητούμενο πρόσωπο, με ένα "πολύχρωμο", εκρηκτικό παρελθόν. Ο Γαλανός, με συγκίνηση τον καλοδέχεται, τον εμπιστεύεται, παρά τις αντιρρήσεις του Ρώσου Φιε...

Το βιβλίο αυτό προσπάθησα να το παρουσιάσω σαν κάτι το ξεχωριστό και σχεδόν άγνωστο. Μέχρι τώρα όλα τα βιβλία που έχουν βγει για το αντάρτικο της κατοχής αναφέρονται στην Αντίσταση που αποφάσισαν λίγοι άνθρωποι και την έκαναν χιλιάδες. Ένας απ' αυτές τις χιλιάδες εξιστορεί ολόκληρη τη ζωή του στο αντάρτικο, αρχίζοντας από το ξεκίνημα και φθάνοντας στην επιστροφή του. Σκέτα σ' αυτή τη ζωή του αντάρτη που ο ίδιος την περιγράφει αναφέρεται το βιβλίο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το βιβλίο αυτό προσπαθεί να γνωρίσει στον αναγνώστη τον άγνωστο αντάρτη. Μια έννοια ξεχωριστή και ακ...

Δεν μπορούμε να φαντασθούμε ένα χώρο που να περικλείεται από δύο ευθείες γραμμές. Μόλις φαντασθούμε τον χώρο να περικλείεται, οι δύο γραμμές παύουν να είναι ευθείες. Μόλις φαντασθούμε ότι οι δύο γραμμές είναι ευθείες, ο χώρος παύει να περικλείεται. Στην επαλήθευση των αξιωμάτων, οι συστατικές ιδέες έλκονται αμετακίνητα. Στην άρνηση των αξιωμάτων, οι συστατικές ιδέες αποκρούονται ακατανίκητα. Άρα αυτό δεν έλαβε χώρα σε αυτές τις εμπειρικές προτάσεις, οι οποίες διαπιστώνουν μια τυχαία σχέση, και όχι μια απαραίτητη σχέση, θεωρούν ως δεδομένο ότι δύο γεγονότα συνδέονται και όχι...

Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου είναι όλες αληθινές, άλλοτε πικρές, άλλοτε γλυκές, όπως είναι πάντα στη ζωή. Όλα αυτά τα έζησα έντονα. Ακόμη και μερικές που είναι ιστορίες αγαπημένων προσώπων, τις ένιωσα κι αυτές δικές μου, αλλάζοντας μόνο ορισμένα ονόματα για ευνόητους λόγους. Ελπίζω ν' αγγίξουν και τον αναγνώστη με την αλήθεια τους, ειπωμένες έτσι απλά, όπως συνέβησαν στη ζωή μου.

Μόνον όταν ο συγγραφέας προσπαθήσει να εισχωρήσει στα ενδότερα της ψυχής του, δύναται ν' αποδώσει στα γραφόμενά του και σ' όλο τους το μεγαλείο, τα συναισθήματα που τον συνταράσσουν, απ' όλα όσα του διηγούνται αυτοί που τα έζησαν, περιπέσουν στην αντίληψή του, ή ακόμη όσα βιώνει, στην προσωπική του ζωή. Γιατί τότε, οι ιδέες που συλλαμβάνει η φαντασία, δίχως να χάσουν την συνοχή τους, αναπτύσσονται δεόντως από την πένα του δημιουργού και μεγαλουργούν...

"Νοσταλγικές αναδρομές" : Αυτό που πέτυχε η ποιήτρια, είναι να μας δώσει μια σειρά απελευθερωμένων στίχων, σε διάφορες μορφές, απαλλαγμένες από τις στερεότυπες ρεαλιστικές και αισθητικές "γνωστές" εικόνες. [...] [...] Ιδιαίτερα μερικά ποιήματα της: "Τα δέντρα βρίσκονται σε διαρκή έκκληση", "Ακούμπησα την ψυχή μου, Θεέ μου", "Το τραγούδι των ερωδιών" κ.ά. μας δίνουν τους λεπτούς κραδασμούς, που πάλλονται ανάμεσα στην ποιητική αντίληψη και την φιλοσοφική σύλληψη, αναζητώντας ν' αντικρίσουν την φτεροφόρα ποιητική διαίσθηση. Ε. Μιρασχή Πεζογράφος, κριτικός

Αν η νοσταλγία είναι τροφή της κοσμικής ψυχής που γίνεται συγκεκριμένη με τον άνθρωπο και με τις νοσταλγικές του αναπολήσεις, επικαλούμενη μάλιστα το περιδέραιο της παγκόσμιας μούσας για να καλλύνει τις ατελεύτητες εκζητήσεις της με τις παραδείσιες περιγραφές της, ο νόστος είναι πάντα φιλοσοφικός και συνιστά τη δημιουργική έκρηξη των ουτοπικών και συμβολικών τοπίων κάθε νοσταλγού. Μόνο με τη φιλοσοφική επιστροφή (νόστο) ο άνθρωπος αναψηλαφεί δημιουργικά τις μύχιες εκζητήσεις της νοσταλγίας και δείχνει πώς η εστία, η περιπλάνηση, η αγυρτεία, όπως μας τις δίδαξαν τα μεγάλα π...

Πέρα απ’ το χρόνο, μέσα σ’ ένα χώρο που η φύση οργίαζε, άκουσα τις ιστορίες των γυναικών που θα διαβάσετε. Η γιαγιά Καλλιρρόη, έτσι την έλεγαν, άρχισε με βραχνή φωνή και με τρόπο που αυτή και μονάχα αυτή γνώριζε να στοράει χθεσινά και τωρινά. Ο ήλιος άρχισε να μαζεύει τ’ ασήμια του. Οι βουνοπλαγιές σκοτείνιαζαν. "Θα φύγω θυγατέρα, αν σ’ αρέσουν οι ιστορίες μου θα ξανάρθω, αρκετά τώρα γνωρίζεις πως τα βάσανα είναι για όλους". Έπειτα μέσα από έναν περίεργο άνεμο την έχασα. "Θεία Καλλιρρόη», είπα, "θεία Καλλιρρόη". Ο αχός ξαναρχόταν στ’ αυτιά μου απ’ τα φαράγγια και τα λαγκ...

Σε κάθε περίπτωση, ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ένας λογοτέχνης, για τον οποίο η πνευματική υπόθεση αποτελεί την πρωταρχική αιτία της παρουσίας του, που δε θέλει να είναι απλή περίπτωση τεχνικής δεξιότητας, έστω και ακραίας. Και πώς θα μπορούσε να φαντασθεί κανείς, ότι για το εκλεκτό, το ανήσυχο αυτό πνεύμα η ουσία μπορεί να υπερκαλυφθεί από τη μορφή;